Bekijk volle/desktop versie : De zoektocht naar ware liefde.



Pagina's : [1] 2

30-05-2013, 00:11
Hai,

Dit verhaal betreft mijzelf. Ik ga het een en ander beschrijven uit mijn leven in de hoop dat het de verwerkingsproces versneld. Dit is voor het eerst dat ik mijn verhaal chronologisch vertel. Ik hoop dat jullie het prettig leesbaar vinden. Mochten jullie vragen, (opbouwende) kritiek, inhoudelijke of tekstuele opmerkingen hebben, dan hoor ik dat graag. Hopelijk veel leesplezier! Hier komt alvast een voorproefje:


De zoektocht naar ware liefde.

Met de staart tussen benen roep ik naar hem toe "als je serieus bent, dan moet je me maar om mijn hand komen vragen". Angstig om zijn antwoord, valt er even een stilte. Een stilte van hooguit vijf seconden, die net een eeuwigheid in mijn oren klinken. Ik hoor hem zijn keel schrapen en hij hervat het gesprek. "Je hebt gelijk, Salima". Ik ga het vandaag nog met mijn zus bespreken. Zij zal de vervolgstappen met mijn moeder bespreken. Vol vreugde maar enigszins met behoud van mijn trots geef ik aan dat dat prima is. "Ik hoor wel van je, als het zover is Naïm". "Ik ga geen tijd meer steken in iets waar "misschien" een toekomst inzit". "Als je zegt dat je respect voor me hebt, kom je om mijn hand vragen". Hij luistert aandachtig naar mijn woorden en hoor hem instemmend op alles "ja, je hebt gelijk" antwoorden. Ik sluit netjes het telefoongesprek af en plof op bed.
Oh mijn Allah, wat heb ik toch gedaan? Straks komt hij echt om mijn hand vragen!? Wat dan!?
Ik word onrustig bij de gedachten. Is dit echt wat ik wil? Wil ik echt trouwen met iemand die jaloers is ingesteld? Iemand die eigenlijk helemaal niet voldeed aan mijn eisen qua bijvoorbeeld scholing?! Zullen mijn ouders hem wel accepteren? Ik besluit mijn beste vriendin te bellen en haar het heugelijke nieuws te vertellen. Na twee keer overgaan neemt Fatima enthousiast op. "Hey Sal, wat spook je uit zo laat?". Faat, Naïm komt om mijn hand vragen zeg ik met een koele stem. Weer valt er even een stilte. "Ga je nog wat zeggen?" Snauwde ik haar toe. "I'll guess gefeliciteerd??" zegt Faat een beetje voorzichtig. Zij kent mij als geen ander. En blijkbaar heeft zij ook haar twijfels?! Maar waarom!? Ik hou van hem. Hij houdt zich bezig met ons geloof. Hij is lief, betrouwbaar, zorgzaam en nog veel meer. Ik wil hem. Hij is het voor mij. Maar ergens hou epiek naar gevoel in mijn onderbuik.

30-05-2013, 00:46


Ik rond het gesprek met Fatima snel af en gooi een deken over mijn hoofd. Mijn hersenen maken overuren. De twijfel slaat bij mij toe. Ik weet het gewoon niet. Ik besluit om er een nachtje niet over na te denken en sluit mijn ogen. Ik droom van hem, zijn aanrakingen, zijn lach en lieve woorden.

De volgende ochtend sta ik al wat vermoeid om naar de hogeschool te gaan. 21 jaar en laatste jaar van de HBO. Mijn ouders zijn super trots op me. Ondanks alles wat we als gezin hebben meegemaakt (overlijden-gevallen in de familie), heb ik me toch weten te overtreffen door geen studieachterstand op te lopen. Vol trots overhandig mijn prachtig gebonden scriptie aan mijn afstudeerbegeleider. "Zo Guus, kijk eens: versie 1.0 definitief," kom maar met de verdediging. Guus kijkt me lachend aan, "Salima, jij bent een van mijn studenten die ik niet snel zal vergeten". "Ik weet niet hoe je het voor elkaar krijgt, maar je flikt het toch!" "Ik ben er van overtuigd dat ik jou binnen de kortste keren zie, als hoofd van een afdeling hier op de Hogeschool". Dat is goed blijven hangen Guus. Ik ambieer inderdaad een carrière met vervelende studenten! "Please!?!" en rol met mijn ogen. Terwijl Guus zijn tanden bloot lacht, gaat mijn telefoon af. Snel doorzoek ik mijn tas en neem zonder te kijken op het scherm, half melig de telefoon op. Schreeuwend en in een adem hoor ik regen aan vragen: "Met wie lach je!?" "Ik heb je al tien keer gebeld" "waarom neem je niet op"?

Zal ik verder gaan?

30-05-2013, 15:17
Vinden jullie het wat beste lezers? En zal ik doorgaan?

30-05-2013, 16:22
ga door zina
1 ste fannetje meld zich
xx

30-05-2013, 17:02


2e fannetjee ! Jaa ga gauw verder !!

30-05-2013, 19:10
Dank jullie wel dames! Vervolg komt eraan

30-05-2013, 20:24
“Waarom neem je niet op”. Ik voel de hitte vanuit mijn tenen naar mijn hoofd stijgen. Ik hoorde mijn telefoon niet af gaan, waarschijnlijk heb ik mijn telefoon op stil staan, antwoord ik een beetje angstig. Guus blijft me niets vermoedend aankijken en vraagt lachend of ik het fatsoen heb om het gesprek te beëindigen, zodat er een afspraak ingepland kan worden, voor de verdediging van mijn scriptie. “Wie is die man die ik hoor op de achtergrond?” schreeuwt Naim in mijn oor. Ik bel je zo even terug schat en verbreek de verbinding. Vol schaamte kijk ik Guus aan, die mij vreemd bekijkt. “Gaat het wel goed met je?” “Slecht nieuws bericht gehad van thuis?” Nee, dat is het niet. Ik heb het een beetje druk nu. Maar goed, nergens om je zorgen over te maken Guus” lach ik. Volgende week vrijdag om 13 uur heb ik een gaatje in mijn agenda, kan je mooi in het weekend vieren dat je in ieder geval BA of Economics voor je naam kan zetten! Enthousiast bij die gedachten loop ik de kamer van Guus uit.
Mijn vreugde wordt abrupt verstoord door mijn telefoon. “Naim belt" zeg ik op een zuchtende toon. Ik druk mijn telefoon op stil en gooi hem terug in mijn tas. Hier heb ik nu echt even geen zin.
Ik druk op het knopje van de lift om richting de uitgang te lopen. Wat zal ik vandaag gaan doen? Ik besluit Fatima te bellen om af te spreken. Het gesprek van gisteren zit me toch niet helemaal lekker. Ik wil weten waarom zij twijfelt aan een “mogelijke” huwelijk tussen mij en Naim. Al bellend loop ik naar de uitgang, totdat ik de grootste schrik beleef. “Naim, wat doe je hier?” zeg ik amper verstaanbaar. Hij is woedend dat zie ik aan zijn houding. Met een lijkbleek gezicht loopt hij op mij af…..

30-05-2013, 21:02
speciaal voor jou Yasmina!

Met een lijkbleek gezicht loopt hij op mij af en sleurt me van mijn arm naar buiten. Je vraagt me wat ik hier kom doen, terwijl ik je al minstens 15 keer gebeld heb. Met wie was je aan het praten Salima! Waar ben je allemaal mee bezig! Ik ben bezig met onze trouwplannen en jij staat hier de slet uit te hangen. Naim ratelt aan een stuk door en ondertussen vullen de tranen mijn ogen. "Ik was in gesprek met mijn afstudeerbegeleider, niks sletterigs aan, Naim". Ik heb mijn scriptie net ingeleverd en ik moet nog een presentatie houden. Dat is de reden dat ik hier ben. Ik zie dat zijn gezicht licht verkleurd, maar zijn koppigheid weerhoudt hem om te beseffen dat hij heel erg fout zit. "Maar waarom neem je niet op, Salima? Je weet toch dat ik daar niet tegen kan". Ik maak me zorgen om je..
Hoe wist je eigenlijk dat ik hier was Naim? Naim blijft even stil. "ik zag je auto voor de deur staan, dus ik wist dat je niet was gaan werken". Ik ben gelijk hiernaar toe gereden om te kijken of alles goed met je gaat. Stomverbaasd blijf ik Naim aan staren. Naim, je moet echt even ophouden met je overbezorgdheid dit gaat nergens over. Je moet begrijpen dat ik ook een eigen leven heb. En het zal vaker voorkomen dat ik met mannen in gesprek zal zijn. Daar hoef je verder niks achter te zoeken. Dit is nou eenmaal de maatschappij waarin we leven. Ik hou van jou en van niemand anders. Vertrouw me alstublieft. Met een wat warmere blik staart hij voor zich uit. Het spijt me, Salima. Het is niet dat ik aan jou twijfel. Maar ik hou zoveel van je, dat ik me zorgen maak op het moment dat jij niet opneemt. Plots besef ik dat ik Fatima nog aan de telefoon hebben hangen. Ik kijk naar het scherm en ik zie dat Fatima nog steeds aan de lijn is. "Salima, gaat alles goed?" Wat is er aan de hand? Ik bel je straks even terug Fatima. Salima, je moet echt ophouden met deze onzin. Je wilt toch niet de rest van je leven met zo'n psyco leven? Ik kap haar gelijk af en hang op. Mijn ogen vallen weer op de blik van Naim. Zijn ogen zijn gevuld met tranen. Hij heeft spijt van zijn uitbarsting. Zullen we even wat gaan lunchen, Salima? Ik moet namelijk wat met je bespreken....

30-05-2013, 23:12
Lezers, leest mijn verhaal goed? Please let me know!

31-05-2013, 13:25
Interessant.

31-05-2013, 13:33
een nieuwe fan ga gauw door!

31-05-2013, 15:16
Nieuwe fan meld zich, ga gauw door meid.

Dikke kuss xx

02-06-2013, 15:28


Bedankt dames voor jullie reactie Veel leesplezier!

Zullen we even wat gaan lunchen, Salima? Ik moet namelijk wat met je bespreken..

Ik aarzel even om met Naim mee te gaan, maar ik ga alsnog overstag. We lopen samen naar zijn auto en stappen in. “Waar wil je wat gaan lunchen, Naim?” Hij stelt gelijk een wedervraag: “Waar zit je normaal gesproken met je vriendinnen, Salima?”antwoordt hij terug. Ik twijfel even om antwoord te geven en dacht stil na. "Probeert hij me nu te controleren?". Een beetje teleurgesteld bij de gedachten noem ik een lunchroom op, waar ik juist helemaal niet vaak kom. "Het is hier vandaan een klein 5 minuten rijden" zeg ik zacht. De rest van de rit is het akelig stil in de auto. Hij parkeert zijn auto vlakbij de genoemde lunchroom en we lopen er samen naar toe. “Wat eet je hier normaal gesproken, Salima?” "Een broodje gezond, Naim!" zeg ik bot. We kiezen een tafeltje uit en hij komt recht tegenover mij zitten. Ik heb mijn zus gesproken, Salima. Ik heb haar verteld over onze trouwplannen en zij was verheugd dat ik jou heb gekozen als mijn vrouw. De gedachten dat ik eindelijk zijn vrouw wordt, na een knipperlicht relatie van ongeveer 5 jaar doet mij deugd. “Mijn zus komt samen met mijn moeder kennismaken”. “Is volgende week vrijdag een idee?”. Natuurlijk Naim, ze zijn van harte welkom. Ik moet het natuurlijk nog wel met mijn ouders bespreken, maar ik ga ervan uit dat dat geen probleem is. “Heel goed, Salima”. We moeten nog wel even plannen maken wanneer en waar we de bruiloft gaan vieren en een huis is nog steeds een obstakel”. Ik wijs Naim erop dat een huis geen probleem hoeft te zijn. We hebben beide goede inkomens en als het ons echt niet lukt om een sociaal huurwoning te krijgen, dan is vrije sector of het kopen van een woning nog altijd een optie. Hij geeft geen reactie hierop en bestelt een lunch voor twee bij de betreffende serveerster die ons netjes te woord komt te staan. Een kleine 10 minuutjes later krijgen wij onze borden geserveerd en werken we ons eten snel maar zorgvuldig naar binnen. Na een half uur staan we weer buiten. “Ik zet je thuis af, Salima”. “Ik heb nu een andere afspraak, bespreek dit even met je ouders”. We lopen richting de auto en hoor dat mijn telefoon af gaat. Ik kijk stiekem op mijn telefoon en zie dat Fatima mij weer probeert te bereiken. Ik druk haar weg, met het idee later terug te bellen. Naim zet mij om de hoek van mijn blok af en geeft me een zoen op de mond. “Salima, je weet wat dit betekent, he”. “Binnenkort kunnen we eindelijk van elkaar genieten, zonder dat we daar ons schuldig over voelen”. Beschaamt draai ik mijn gezicht weg. “Ja, Naim, dat duurt nog wel even hoor”. “Laat eerst maar je ouders naar huis komen”.
Terwijl ik naar huis loop, bel ik Fatima terug. “Hey Sal, je leeft nog?”. “Ik had bijna de politie gebeld”. Doe eens even rustig meid. Er is niks aan de hand! “Sal, waar ben je? Ik moet echt even met je praten!” Ik sta voor mijn deur. “Loop even naar me toe, ik ben ook thuis!” zegt Fatima. Ik hang op en zonder enig besef van kwaad loop ik mijn voordeur voorbij onderweg naar Fatima. Fatima woont 300 meter verder op.

“Faat, doe de deur open, ik sta beneden”. Ik hoor het gezoem van de deur en ren de trap op naar boven. Fatima staat bij de deuringang op me te wachten. Ze omhelst mij flink en leidt me naar binnen. “Sal, wat gebeurde er net?”. “Ik was echt ongerust. Wil je nooit meer zo laten schrikken!” Wat is dat toch allemaal, dat iedereen zich zo’n zorgen om mij maakt. Ik ben een volwassen vrouw en ik weet wat ik doe. “Sal, de manier hoe Naim tegen jou sprak, is verre van normaal!” “Hij heeft jou gewoon voor slet uitgemaakt omdat je met je begeleider in gesprek was”. “Kom op Sal, waar ben je mee bezig. Ben je zo wanhopig?”. Haar woorden raken mij en ik weet geen houding te geven. “Faat, ik hou van hem en hij van mij!”. Hij heeft zijn excuses aangeboden voor zijn gedrag EN heeft hij aangegeven dat het niet meer zal voorkomen. “En nu een ander onderwerp aub, Fatima!”
Fatima en ik blijven nog lang praten over en koetjes en kalfjes en beide hadden we geen besef meer van tijd”. Rond 20:30 gaat mijn telefoon af en ik zie Naim staan. Vrolijk en nietsvermoedend neem ik de telefoon “Hoi Naim”. “En, wat hebben je ouders gezegd?” vraagt Naim ongeduldig. Ik heb het nog niet met ze besproken, ik ben nog niet thuis geweest. “Wat zeg je, Salima” “Jij doet dus gewoon waar je zin in hebt. “Waar ben je, Salima?” Het is al godverdomme van 20:30!. Aarzelend probeer ik het volume van mijn telefoon zachter te zetten, zodat Fatima niet kan horen dat Naim weer woest is. “Lieverd, ik ben bij Fatima langs gegaan en we hebben thuis zitten kletsen”. “Nu, naar huis!” schreeuwt Naim. “Salima, ik meen het! Over 5 minuten bel ik je weer en dan ben je thuis!”. Oke, dat is goed Naim dan spreek ik je zo, zeg ik nog steeds op een vriendelijke toon. Ik neem snel afscheid van Fatima en “ren” naar huis. Als ik bij de voordeur sta, word ik weer gebeld…Naim……..

02-06-2013, 22:21
Dames, zal ik nog een vervolg plaatsen of moet ik stoppen? Helaas krijg ik niet zoveel reacties , wat natuurlijk uitermate demotiverend werkt! Laat je horen, als je vindt dat ik verder moet gaan

13-07-2013, 02:07
ga door zinaa
je doet het geweldig sorry voor de laatste reactie maar ga alsjeblieft zsm door met je verhaal

Pagina's : [1] 2