Bekijk volle/desktop versie : Hoe om te gaan met verdriet?



13-05-2013, 23:20
Verdriet... Is er iemand die dat gevoel niet kent? Een kind waarvan zijn/haar snoepjes afgepakt zijn, voelt zich verdrietig. Een moeder die haar kind verliest is verdrietig. Iemand die slecht nieuws van de dokter te horen krijgt, kan eveneens bedroefd raken. Zoveel deuren die tot verdriet leiden. En zoveel manieren om ermee om te gaan. De één drinkt zijn verdriet weg, de ander maakt een eind aan zijn leven, weer anderen hebben geduld en dit is het mooist. Een leven zonder teleurstellingen en verdriet is onmogelijk, het leven is soms hard. Maar we moeten begrijpen dat de manier waarop wij met deze teleurstellingen omgaan een test kan zijn voor ons karakter en ons geloof. Allah zegt (interpretatie van de betekenis):

“Degene die de dood en het leven heeft geschapen om jullie te beproeven, (en te tonen) wie van jullie de beste daden verricht. En Hij is de Almachtige, de Vergevensgezinde.”
(Soerat al-Moelk: 2)

De mens is vaak hoogmoedig en denkt vaak de hele wereld aan te kunnen vanwege de status die hij in deze wereld bereikt heeft. Maar vroeg of laat komt iedereen wel in een situatie terecht die hij niet zelf in de hand heeft en dit herinnert ons hoe zwak we eigenlijk zijn. Nooit zullen wij bij machte zijn een aardbeving, overstroming of een vulkaanuitbarsting te voorkomen. Zelfs de beste artsen kunnen de dood niet stoppen of alle ziektes genezen. Als Allah het wil, kan rijkdom in een oogwenk veranderen in armoede, blijheid in verdriet, sterkte in zwakte, en ga zo maar door. Zware tijden leren ons om nederig te zijn.

De Profeet (vrede en zegeningen zij met hem) zei: “Hoe geweldig is de toestand van de gelovige, want zijn toestand is altijd goed, en dit is op niemand van toepassing behalve op de gelovige. Als hem iets goeds overkomt, doet hij dankbetuigingen, en dat is goed voor hem. En als hem iets slechts overkomt, dan verdraagt hij het met geduld, en hij zal daarvoor beloond worden.”
(Moeslim)

Kortom, of we nu ondergedompeld zijn in rampen, of simpelweg geïrriteerd raken door kleine dingen in het dagelijkse leven, wij zouden er altijd naar moeten streven om van elke situatie het beste te maken. We moeten onszelf eraan herinneren dat beproevingen een noodzakelijk onderdeel van het leven zijn om als moslim een goed karakter te ontwikkelen.

Ibn ul-Qayyim (moge Allah hem genadig zijn) zegt: “Allah wil enkel het goede voor de ware gelovige. Allah geeft aan deze dienaar, terwijl Hij hem andere zaken ontzegt. En Hij geeft gunsten, terwijl Hij hem test. Zijn testen zijn een genezing, ook al lijken zij uiterlijk gezien op een ziekte. Doch, uit onwetendheid denkt de dienaar dat gunsten zich slechts bevinden in voorspoed en gezondheid, en dat het enkel zaken betreft die hij aangenaam vindt. Maar als deze dienaar kennis zou bezitten, dan zou hij beseffen dat Allah hem gunsten geeft wanneer Hij hem van iets onthoudt. En dan zou hij beseffen dat de testen een barmhartigheid zijn. Zodoende zou hij meer genieten van de testen dan van tijden van voorspoed en zou hij meer van armoede genieten dan van rijkdom en dan zou hij Allah dankbaarder zijn in tijden waarin hij weinig bezit dan in tijden waarin hij veel bezit!… En zo waren onze vrome voorgangers!”

Wanneer de mens iets overkomt dat hem verblijdt, dan is dit een duidelijke gunst. En wanneer het iets is dat hem niet verblijdt, dan is dit ook een gunst, omdat het zijn fouten en zonden uitwist. Hij zal beloond worden als hij hier geduldig in is, en ook omdat hier een wijsheid achter schuilt waar hij niet van op de hoogte is (interpretatie van de betekenis):

“...het kan zijn dat jullie afkeer van iets hebben, terwijl het goed is voor jullie; en het kan zijn dat jullie van iets houden, terwijl het slecht voor jullie is. En Allah weet, terwijl jullie niet weten.”
(Soerat al-Baqarah: 216)

Op het moment dat ons iets naars overkomt, wil Allah ons daarmee niet verdrietig maken. Allah zegt (interpretatie van de betekenis):

“Er treft de aarde of jullie zelf geen ramp, of het staat in een boek, vóórdat Wij het doen plaatsvinden. Voorwaar, dat is voor Allah gemakkelijk. Opdat jullie niet zullen treuren over wat jullie is ontgaan..”
(Soerat al-Hadied: 23)

We zien dus dat verdriet niet het doel is van beproevingen. Wat is dan wel het doel en de wijsheid erachter? En hoe dienen wij hiermee om te gaan?

Als een bepaalde zaak ons verdrietig maakt, moeten wij inzien dat deze zaak een onderdeel van Allah’s plan is. Zolang we leven zullen we worden blootgesteld aan pijn, verdriet, verlies en andere tegenslagen die gezien moeten worden als een beproeving. We kunnen er niet aan ontkomen dat beproevingen deel uitmaken van ons leven. Wees dus voorbereid...

Mocht een beproeving jou toch verdrietig maken, gedenk dan de gunsten en wijsheden die Allah ermee bepaald heeft voor jou. Onthoudt bijvoorbeeld dat:

1. Allah van degenen houdt die Hij beproeft:
De Profeet (vrede zij met hem) zei: “Als Allah ook maar iets goeds wil geven (aan Zijn dienaar), dan bezorgt Hij hem (moeilijke tijden).”
(al-Boekhaari)

2. Allah onze voorgaande zondes vergeeft door beproevingen die we meemaken:
De Profeet (vrede zij met hem) zei: “Er is niets dat een gelovige overkomt, zelfs niet een doorn die hem prikt, of Allah zal een goede daad voor hem noteren en een slechte daad van hem verwijderen.”
(Moeslim)

3. Allah jou een hogere positie geeft:
Als Allah voor een bepaalde gelovige een hoge positie heeft voorbestemd die hij niet door zichzelf kan bereiken, dan beproeft Allah hem met enige lichamelijke of materiële rampspoed of leed van binnen zijn familie, waarbij hem het geluk van geduldig zijn wordt geschonken. Zodoende verheft Allah hem tot de (hoge) positie die Hij oorspronkelijk voor hem had bepaald.
(Aboe Dawoed en Ahmad)

4. Het kan duiden op een sterke Imaan:
De Profeet (vrede zij met hem) zei: “De Profeten zijn degenen die het meest lijden, dan de Saalihien, dan de besten na hen en dan de besten na hen. Men wordt getroffen in overeenstemmig met zijn Dien (geloof); als de Dien sterk is, is de beproeving zwaar; als de Dien zwak is, is de beproeving licht.
(at-Tirmidhie en Ahmad)

Wees dus verblijd, beste lezer met de gunsten van verdriet en wees geduldig! Allah geeft blijde tijdingen aan de geduldigen (interpretatie van de betekenis):

“Degenen die wanneer een ramp hen treft, zeggen: ,,Voorwaar, aan Allah behoren wij en voorwaar, tot Hem zullen wij terugkeren.”
(Soerat al-Baqarah: 156)

En weet, beste broeders en zusters, dat wanneer jij een verdriet hebt overwonnen, dat de volgende al klaar staat om jou te raken. In de Koran lezen we (interpretatie van de betekenis):

“Dachten de mensen dat zij met rust gelaten worden, als zij zeggen: ,,Wij geloven”, en dat zij niet op de proef gesteld worden?”
(Soerat al-cAnkaboet: 2)

En (interpretatie van de betekenis):

“Dachten jullie dat jullie het Paradijs binnen zouden gaan zonder dat Allah degene die vochten gekend doet worden en de geduldigen gekend doet worden?”
(Soerat Aali cImraan: 142)

Dit wetende en het feit dat geen goed of kwaad je kan treffen zonder de Toestemming van de Alwetende geeft de harten rust. Het helpt ons geduldig te zijn in alle situaties die ons overkomen en we weten dat we nooit iets te verdragen krijgen wat te zwaar is, zoals Allah zegt (interpretatie van de betekenis):

“Allah belast niemand dan vervolgens zijn vermogen.”
(Soerat al-Baqarah: 186)

Volgende stukje is van cAa’idh al-Qarni:

Wees niet droevig: doordat je droevig bent na een ramp, wordt het nog een grotere ramp. Wees niet droevig, maar wees verheugd dat je twee ogen, twee oren, twee lippen, twee handen en twee benen hebt, en wees verheugd dat je in het bezit bent van een tong, een hart, rust en vrede. Je geniet van een gezond lichaam (interpretatie van de betekenis):

“Welke gunsten van jullie Heer loochenen jullie dan?”
(Soerat ar-Rahmaan)

Wees niet droevig, je belijdt de ware religie en geloofsleer, je hebt een huis waarin je verblijft, brood om te nuttigen, water om te drinken, kleding om te dragen, een partner waar je je naar toe kunt wenden. Waarom ben je dan nog droevig?!

13-05-2013, 23:21


Deel-2

Als we het hebben over verdriet, schieten er allerlei zaken door ons hoofd: mijn rijbewijs niet gehaald, ontslagen van werk, vrienden die niet om mij geven en ga zo maar door. Het zijn de wereldse zaken die als eerst door ons hoofd omgaan, toch?

We denken teveel na over zaken die tijdelijk zijn of die reeds zijn geweest. Zaken die spijtig genoeg niet leiden tot verdriet voor het Hiernamaals. Verdriet dat we allen zouden moeten hebben en welke we op de Dag des Oordeels geheid nog zullen krijgen.

Over welk verdriet hebben we het dan? Wat is hetgeen waar we dan verdrietig over moeten zijn? Het antwoord hierop is wat de moslim zich dagelijks zou moeten afvragen: “Heb ik genoeg gedaan?” Heb jij genoeg gedaan in dit wereldse leven om je in het Hiernamaals te kunnen redden? Heb jij genoeg gedaan om jezelf te beschermen tegen het Vuur? Heb jij genoeg gedaan om de Tevredenheid van jouw Heer te verkrijgen, zodat jij vergeven zal worden? Ben jij, beste moslim, daar dan niet verdrietig over??

Onze vrome voorgangers hadden zoveel verdriet en vrees. Verdriet over hun leven, vrees over hoe ze hebben geleefd. Zelfs zij dachten dat zij niet genoeg gedaan hadden in dit wereldse leven, terwijl zij de beste generatie waren!

In een overlevering zei de Profeet (vrede zij met hem): “De beste der mensheid is mijn generatie, vervolgens degenen die hen opvolgen en vervolgens degenen die hen opvolgen.”
(al-Boekhaari, Moeslim en at-Tirmidhi)

Soefyaan ath-Thaurie, een Imam op het gebied van Hadieth, werd op zijn sterfbed bezocht door iemand die zei tegen hem: “O Soefyaan, is dit waar jij al die tijd op hebt gewacht? Je staat op het punt om te vertrekken naar Degene naar Wie jouw verlangen uitgaat, naar Allah.” Toen begonnen de ogen van Soefyaan te tranen en hij zei tegen hem: “Vertel mij de waarheid, denk jij dat ik iemand ben die gered zal worden van het Vuur?”

Eén van de andere vrome voorgangers stond op om het nachtgebed te verrichten. Als hij dan klaar was, richtte hij zich tot Allah en hij zei: “O Allah, U kent de inwoners van het Paradijs en van de Hel, tot welke van de twee groepen behoor ik?”

Hoe kunnen wij zeker zijn van een goed einde, als zelfs vele van onze vrome voorgangers hier niet zeker van waren? Als zelfs onze vrome voorgangers niet zeker waren of zij genoeg hadden gedaan en het Paradijs binnen zouden treden? Hebben wij ons wel eens afgevraagd tot welke groepen wij behoren? Een groep, die het Paradijs zal binnentreden of juist de groep die in de Hel geworpen zal worden?!

Op de Dag des Oordeels zullen we ook ondervraagd worden over wat we hebben gedaan. De Boodschapper van Allah zei: “Een dienaar van Allah zal gedurende de Dag des Oordeels blijven staan tot hij ondervraagd wordt over zijn leven en hoe hij dat besteed heeft, over zijn kennis en wat hij hiermee gedaan heeft, over rijkdom, hoe hij die verkregen heeft en wat hij ermee gedaan heeft en over zijn lichaam en hoe hij dat (op)gebruikt heeft.”
(at-Tirmidhi)

Nu we weten dat onze geliefde Profeet (vrede zij met hem) dit gezegd heeft, en zijn metgezellen vreesden voor wat hen te wachten kon staan, zouden we moeten inzien dat we nog lang niet genoeg hebben gedaan en dat we nog veel meer moeten doen. Ben jij, beste moslim, daar dan niet verdrietig over??

We zouden elke dag moeten nadenken over hoe onze toestand zal zijn op de Dag des Oordeels en hoe we daar verbetering aan moeten brengen.

cOmar ibn ul-Khattaab die bijvoorbeeld zei: “Berecht jezelf, voordat jij wordt berecht.”

Dit is een mooi voorbeeld om verbetering in je leven te brengen. Namelijk keer op keer bij jezelf nagaan of je wel genoeg hebt gedaan. Dan zal je vol verdriet moeten toegeven dat jij niet genoeg hebt gedaan. Ben jij, beste moslim, daar dan niet verdrietig over??

Maar laten we onze hoop niet verliezen beste moslim, want gelukkig heeft Allah iets moois tegen ons te zeggen.

In een Hadieth Qoedsi zegt Allah: “Ikzelf, de mensheid, en de Djinn, bevinden ons in een enorme serieuze staat. Ik schiep hen, vervolgens aanbidden zij andere goden die zij voor zichzelf maken. Ik zegen hen met Mijn Geschenken, dan danken zij iemand anders voor hetgeen Ik hen heb gestuurd. Mijn Genade daalt op hen neer, terwijl hun slechte daden naar Mij opstijgen. Ik uit mijn Liefde voor hen met Mijn Geschenken, al heb Ik hen niet nodig. Dit terwijl zij zichzelf aan Mij onttrekken met hun zonden en zij Mijn Hulp dringend nodig hebben. Eenieder die zich tot Mij wendt, Ik accepteer hem zonder te letten op hoe ver hij is; en eenieder die zich van Mij afkeert, Ik benader hem en spreek hem aan. Eenieder die een zonde nalaat voor Mij, Ik beloon hem met vele geschenken en eenieder die tracht Mij tevreden te stellen, Ik tracht hem tevreden te stellen. Eenieder die Mijn Wil en Macht erkent in alles wat hij doet, Ik laat het ijzer voor hem buigen. Mijn dierbare mensen zijn degenen die met Mij zijn. Eenieder die Mij dankt, Ik schenk hem meer zegeningen. Eenieder die Mij gehoorzaamt, Ik verhef hem en liefkoos hem meer. Eenieder die Mij ongehoorzaam is, Ik houd de deuren van Mijn Genade voor hem open; als hij zich tot Mij keert, schenk Ik hem Mijn Liefde, aangezien Ik van degenen houd die berouw tonen en zichzelf voor Mij reinigen. Als hij geen berouw toont, bejegen Ik hem nog steeds door hem in een moeilijkheid te plaatsen om hem te reinigen. Eenieder die Mij de voorkeur boven anderen geeft, Ik geef aan hem de voorkeur boven anderen. Ik beloon elke goede daad tien keer of zevenhonderd keer tot ontelbare keren. Ik tel elke slechte daad als een enkele, tenzij de persoon berouw toont en Mijn Vergiffenis vraagt; in dat geval vergeef Ik zelfs die ene. Ik neem elke kleine goede daad in aanmerking en Ik vergeef zelfs de grote zonden. Mijn Genade overtreft Mijn Woede. Mijn Tolerantie overtreft Mijn Berisping. Mijn Vergiffenis overtreft Mijn Bestraffing, aangezien Ik Genadevoller met Mijn dienaren ben dan een moeder met haar kind.”
(Uit: Madaaridj us-Saalikien door Ibn ul-Qayyim al-Djawziyyah)

Ondanks de hoop die wij krijgen van deze prachtige Woorden van onze Heer, zouden wij eigenlijk nog verdrietiger moeten worden. Verdrietig, omdat Hij ons zoveel schenkt en wij daar niet dankbaar voor zijn. Verdrietig zijn, omdat Hij ons wilt vergeven, maar wij geen vergiffenis vragen. Verdrietig zijn, omdat Hij Genadig is voor Zijn dienaren, maar wij Hem ongehoorzaam zijn. Ben jij, beste moslim, daar dan niet verdrietig over?

14-05-2013, 10:05
[video=youtube;-D6GtDOelhI]http://www.youtube.com/watch?v=-D6GtDOelhI[/video]

14-05-2013, 19:50
Ingewikkeld zeg.check!