Redactie
30-03-2013, 18:12
De Angolese asielzoeker Mauro heeft donderdag een verblijfsvergunning gekregen.
Dat bevestigt een woordvoerder van het ministerie van Justitie. Mauro kreeg zijn verblijfsvergunning in het kader van het kinderpardon, wat onder meer inhoudt dat een regeling wordt getroffen voor asielkinderen die minstens vijf jaar in Nedeland wonen. Naar schatting vallen zo'n achthonderd asielzoekers onder die regeling.
Over Mauro was in 2011 grote politieke en maatschappelijke beroering ontstaan toen toenmalig minister voor Immigratie Gerd Leers (CDA) hem het land uit wilde zetten. Uiteindelijk kreeg Mauro een studentenvisum. Normaal moet dat in het buitenland worden aangevraagd, maar voor Mauro werd een uitzondering gemaakt.
Mauro kwam in 2003 naar Nederland als alleenstaande minderjarige asielzoeker. Hij was toen 10 jaar. Hij woonde al jaren bij een pleeggezin toen hij dreigde te worden uitgezet.
Mauro en zijn pleegouders hebben volgens Defence for Children gemengde gevoelens omdat het hele proces een 'enorme prijs' heeft gehad voor hun leven.
"Ik weet dat ik nu heel blij zou kunnen zijn, maar ik voel het niet zo, het voelt eigenlijk heel raar", schrijft Mauro in een reactie die door de organisatie is verstuurd. Mauro schrijft dat hij na zijn examen in juni eerst wil gaan werken. "En misschien dat ik daarna nog wat ga leren. Maar eerst wil ik geld verdienen zodat ik nu echt mijn eigen leven kan gaan opbouwen."
Het is lastig om nu 'dankjewel' te zeggen, schrijft zijn pleegmoeder. Ze is dankbaar voor de steun vanuit de maatschappij. "Zonder die hulp was Mauro nu in Angola geweest en ons gezin verscheurd. Ik denk dat als minister Leers toen had erkend dat Mauro in Nederland hoort en niet met dat rare studievisum was gekomen, dat we wel veel spontaner onze blijheid haddden kunnen uiten."
Dat bevestigt een woordvoerder van het ministerie van Justitie. Mauro kreeg zijn verblijfsvergunning in het kader van het kinderpardon, wat onder meer inhoudt dat een regeling wordt getroffen voor asielkinderen die minstens vijf jaar in Nedeland wonen. Naar schatting vallen zo'n achthonderd asielzoekers onder die regeling.
Over Mauro was in 2011 grote politieke en maatschappelijke beroering ontstaan toen toenmalig minister voor Immigratie Gerd Leers (CDA) hem het land uit wilde zetten. Uiteindelijk kreeg Mauro een studentenvisum. Normaal moet dat in het buitenland worden aangevraagd, maar voor Mauro werd een uitzondering gemaakt.
Mauro kwam in 2003 naar Nederland als alleenstaande minderjarige asielzoeker. Hij was toen 10 jaar. Hij woonde al jaren bij een pleeggezin toen hij dreigde te worden uitgezet.
Mauro en zijn pleegouders hebben volgens Defence for Children gemengde gevoelens omdat het hele proces een 'enorme prijs' heeft gehad voor hun leven.
"Ik weet dat ik nu heel blij zou kunnen zijn, maar ik voel het niet zo, het voelt eigenlijk heel raar", schrijft Mauro in een reactie die door de organisatie is verstuurd. Mauro schrijft dat hij na zijn examen in juni eerst wil gaan werken. "En misschien dat ik daarna nog wat ga leren. Maar eerst wil ik geld verdienen zodat ik nu echt mijn eigen leven kan gaan opbouwen."
Het is lastig om nu 'dankjewel' te zeggen, schrijft zijn pleegmoeder. Ze is dankbaar voor de steun vanuit de maatschappij. "Zonder die hulp was Mauro nu in Angola geweest en ons gezin verscheurd. Ik denk dat als minister Leers toen had erkend dat Mauro in Nederland hoort en niet met dat rare studievisum was gekomen, dat we wel veel spontaner onze blijheid haddden kunnen uiten."