Het huwelijk in de naam van een ander dan Allah

[zaynouba]

Het huwelijk in de naam van een ander dan Allah

De menselijke wetten zijn van de taghoet, want ze spreken het oordeel van Allah tegen. Deze tawaghit zijn geïnstalleerd geweest om de wetten van Allah te vervangen in hun eigen wetten.

Tijdens het burgerlijk huwelijk, leest de burgemeester de wetten betreffende het huwelijk voor om zo de echtgenoten aan hun rechten en plichten te herinneren. Nadien wordt er een wederzijds akkoord van de echtgenoten gevraagd, waarop de burgemeester hen dan in de naam van de wet (tawaghit) verklaart tot man en vrouw.

Allah zegt: « En Hij heeft u reeds in het Boek (Koran) geopenbaard, dat wanneer jij hoort dat Allah's tekenen worden verloochend en bespot, jij niet (eerder) met hen samen zult zijn, dan dat zij zich met een ander onderwerp bezig houden, anders zou jij hun gelijk zijn. Voorzeker, Allah zal de hypocrieten en de ongelovigen allen tezamen in de hel bijeenbrengen. » (Soerate 4 vers 140)

Wat is het burgerlijk huwelijk?

Het burgerlijk huwelijk is een daad die bestaat uit een engagement tussen een man en een vrouw die erkend wordt door de taghoet en zijn wet.

Door dit huwelijk voor het stadhuis te volbrengen, aanvaart en erkent men de instelling van het burgerlijk huwelijk en de wetten die uitgevoerd worden hiervoor.



Hoe verloopt het burgerlijk huwelijk?

Het huwelijk wordt gevierd in een zaal in het stadhuis door de taghoet (burgemeester of schepen), gekleed in een gekleurde sjaal die de staat van ongeloof aanduidt.

Vaak staat er ook in de zaal waar de huwelijken worden volbracht het standbeeld van «Marianne» (taghoet) die de ongelovige republiek/staat voorstelt. Meestal worden er ook wel foto’s opgehangen van de koning en koningin.

De taghoet (de burgermeester) begint met het lezen van de burgerlijke wettekst over het huwelijk. Nadien herinnert hij de echtgenoten aan hun rechten en plichten tegenover elkaar, die Allah nooit heeft toegestaan.

Daarna gaan beide echtgenoten hun akkoord geven dat ze elkaar willen nemen tot man/vrouw. De burgemeester verklaart hierbij « in de naam van de wet » dat ze verenigd zijn door dit burgerlijk huwelijk.

Zo, zijn ze na deze woorden te hebben uitgesproken, wettelijk elkaars echtgenoten volgens de wet van de taghoet. Hierdoor worden ze ook verplicht om hun plichten tegenover elkaar - opgelegd door de taghoet - te respecteren, zo niet, kunnen zij gestraft worden.

Wat houdt het burgerlijk huwelijk in?
1) De goedkeuring van de taghoet
2) De erkenning van de doordachte/ gesmede wetten
3) Sjirk in de wetgeving
4) De aanvaarding van het gebruik van het oordeel van de taghoet
5) Het verrichten van een daad van aanbidding op een niet prijzenswaardige plaats
6) Het huwelijk in de naam van een ander dan Allah

[zaynouba]

1) De goedkeuring van de taghoet

Welk voordeel halen zij eruit het trouwen voor de taghoet en door de taghoet?

Het burgerlijk huwelijk is een persoonlijke en vrijwillige keuze. Er is geen enkele dwang of absolute noodzakelijkheid die hen oplegt om dit te doen. Zij die er dus voor kiezen om voor het stadhuis te trouwen, bewijzen zo dat ze de taghoet niet verwerpen, maar deze juist goedkeuren.

Allah zegt: « En voorzeker Wij wekten onder elk volk een boodschapper op, zeggende: “Aanbidt Allah en vermijdt de taghoet.” Toen waren er sommigen onder hen die Allah leidde en er waren sommigen die bleven dwalen. » (Soerate 16 vers 36)



2) De erkenning van de doordachte/ gesmede wetten

Welk voordeel halen zij eruit om hun huwelijk te laten erkennen door de wetten van de taghoet?

Kunnen zij niet samenleven als een koppel zonder dat hun vereniging erkend wordt door gesmede wetten? Zij die er dus voor kiezen dat hun huwelijk erkend wordt door de wetten van de taghoet, bewijzen heel duidelijk dat zij deze wetten erkennen en zelfs accepteren.

Allah zegt: « Wensen zij het oordeel van onwetendheid? En wie is een betere rechter dan Allah voor een volk dat zekerheid van geloof bezit? » (Soerate 5 vers 50)



En Hij zegt ook: « En wie niet oordeelt volgens hetgeen Allah heeft neergezonden, zij zijn ongelovigen. » (Soerate 5 vers 44)



3) Sjirk in de wetgeving

De voorwaarden van het huwelijk zijn vastgelegd door Allah, de Allerhoogste. Zij maken delen uit van de goddelijke wetten en van de Soennah van de profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam). Allah heeft de kinderen van Adam opgelegd om zich over te geven aan deze wetten en de eenheid van Allah in Zijn heerschappij te erkennen, zodat men zichzelf als moslim kan beschouwen.

Een andere wetgeving aanvaarden staat gelijk aan een gelijke aan Allah in Zijn heerschappij te geven, want de enige die de bevoegdheid heeft om wetten te installeren, is Allah, de Allerhoogste, Hij Die de hemelen en de aarde in 6 dagen heeft geschapen.

Wie is er dus beter geplaatst dan Allah om regels te legitimiseren voor zijn schepselen? De Schepper of de schepping zelf?

Zo is degene die een huwelijk accepteert - dat niet gebaseerd is op de wetten van de islamitische wetgeving – een polytheïst bij Allah.

Allah zegt: « Zoeken zij een godsdienst anders, dan die van Allah, terwijl al hetgeen in de hemelen en op aarde is zich willens of onwillens aan Hem moet onderwerpen? En tot Hem zullen zij worden teruggebracht. » (Soerate 3 vers 83)



Allah heeft het huwelijk geldig gemaakt volgens Zijn eigen wetten, dus het accepteren van het trouwen voor het stadhuis, is gelijk aan het accepteren om te trouwen volgens een andere godsdienst dan die van Allah.

Allah zegt: « En wie een andere godsdienst zoekt dan de Islam, het zal van hem niet worden aanvaard en hij zal in het Hiernamaals onder de verliezers zijn. » (Soerate 3 vers 85)



En Hij zegt ook: « En bestrijdt hen, totdat er geen vervolging meer is en de godsdienst alleen voor Allah wordt. …» (Soerate 2 vers 193)



De profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) heeft gezegd: « Degene die de godsdienst verandert, vermoord hem!» (al Boechaarie)



Één van de voorwaarden opdat een daad van aanbidding geldig wordt, is het opvolgen van de goddelijke wet en het voorbeeld van de profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam). Allah heeft ons bevolen om ons vast te houden aan deze zaken, de koran en de Soennah van de profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam). Dit is de pure godsdienst (al-hanifiya), deze van de profeet Ibrahim (‘alayhi salam) en niet die van de taghoet.

Allah zegt: « Zeker, de godsdienst die bij Allah geaccepteerd wordt, is de islam. » (Soerate 3 vers 19)



4) De aanvaarding van het gebruik van het oordeel van de taghoet

Het burgerlijk huwelijk omvat het accepteren van het gebruik van het oordeel van de taghoet, voor het scheiden in het geval van een geschil.

Dus om niet meer gehuwd beschouwd te worden door de taghoet en zijn wetten, moet elke koppel die wenst te scheiden tijdens een geschil, gebruik maken van het oordeel van de taghoet. Als zij geen advocaten nemen om te scheiden en niet naar de rechtbank gaan, blijven zij gezien als een getrouwd koppel. En dit kan natuurlijk voor veel problemen zorgen, zoals het verdelen van de goederen, het hoederecht van de kinderen, eigendommen, schulden, …

Allah zegt: « O, jij die gelooft, gehoorzaam Allah en Zijn boodschapper en degenen, die onder u gezag hebben. En indien jij over iets twist, verwijs het naar Allah en Zijn boodschapper, als jij gelooft in Allah en de laatste Dag. Dit is beter en uiteindelijk het beste. » (Soerate 4 vers 59)



Het vragen van een oordeel is een daad van aanbidding, die aan niemand anders dan Allah mag gewijd worden. Allah toont ons aan dat degene die gebruik maakt van het oordeel van de taghoet, d.w.z. van degene die met andere wetten werkt dan die van Allah, komende van sjaytan, niet gelovig is.

« Maar neen, bij uw Heer, zij zullen geen gelovigen zijn, voordat zij u (profeet) tot rechter maken over al hun geschillen en in hun hart geen aarzeling vinden aangaande hetgeen jij oordeelt en zij zich geheel en al onderwerpen. » (Soerate 4 vers 65)

En Hij zegt ook: « Ken jij niet degenen, die beweren dat zij geloven in hetgeen u is geopenbaard en hetgeen vóór u is geopenbaard? Zij wensen recht te zoeken bij de (taghoet) opstandelingen hoewel het hun was geboden, deze te verwerpen. En Satan wenst hen ver van het rechte pad te doen afdwalen. » (Soerate 4: 60)



5) Het verrichten van een daad van aanbidding op een niet prijzenswaardige plaats

Dus een daad van aanbidding wordt verricht op een plaats waar de polytheïsten een ander dan Allah aanbidden.

De islam beschouwt het huwelijk als een daad van aanbidding waarvoor het individu beloond zal worden.

De profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) heeft gezegd: « Dat hij die wenst Allah te ontmoeten, trouwt met deugdzame vrouwen.» (Ibn Majah in zijn boek over het huwelijk)



« Wanneer de dienaar trouwt, dan heeft hij de helft van zijn religie volbracht, laat hem dus Allah vrezen in de andere helft. » (At Tabarâni (rahimahoellâh) in Al Moe’djam oel Awsat)

Wat dan te zeggen over degenen die kiezen om te trouwen in het stadhuis, om een daad van aanbidding te vervullen in het stadhuis en Allah te benaderen?

Het stadhuis is een plaatst waar de tawaghit worden vertegenwoordigd, zoals de burgemeester, het standbeeld van Marianne, enz.

Het is een plaats waar men foto’s van personen die aanbeden worden (koning, president, &hellip, ophangen en waar men zijn wetten uitvoert, waar de polytheïsten hun feesten vieren, zoals de verkiezing van hun heer[1] die wetten uitvaardigt, …

Het is authentiek overgeleverd door Thâbit ibn Dahhâk: « Een man kwam bij de profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) en zei dat hij een wens had uitgesproken waarin hij een kameel wilde offeren op een plaats dat Buwanah noemt. De profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) vroeg hem: “Bevinden zich er op deze plaats afgoden van de pré – islamitische periode, die aanbeden werden?” De man antwoordde: ‘Neen’

De profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) ging verder: ‘Worden er op die plaats feesten georganiseerd?’ De man antwoordde: ‘Neen’.

De profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) concludeerde dan: ‘Respecteer je wens, want je mag enkel de wens die ongehoorzaamheid aan Allah inhoudt, niet nakomen of de wens die iets bevat dat je niet bezit.” (Sahih Aboe Dâwoed)

Het is dus niet toegestaan voor de moslims (monotheïsten) om een daad van aanbidding te verrichten op zo een plaats, ook al is hij oprecht voor Allah, want hij bevindt zich in een situatie zoals de polytheisten die verschillende soorten van aanbiddingen voor anderen dan Allah deden.

Bij gevolg is het niet toegestaan om te trouwen - ook al doe je het om alleen dichter bij Allah te komen en voor niemand anders - op een plaats waar de mensen zoeken om dichter bij iets anders te komen dan Allah.



6) Het huwelijk in de naam van een ander dan Allah

De menselijke wetten zijn van de taghoet, want ze spreken het oordeel van Allah tegen. Deze tawaghit zijn geïnstalleerd geweest om de wetten van Allah te vervangen in hun eigen wetten.

Tijdens het burgerlijk huwelijk, leest de burgemeester de wetten betreffende het huwelijk voor om zo de echtgenoten aan hun rechten en plichten te herinneren. Nadien wordt er een wederzijds akkoord van de echtgenoten gevraagd, waarop de burgemeester hen dan in de naam van de wet (tawaghit) verklaart tot man en vrouw.

Allah zegt: « En Hij heeft u reeds in het Boek (Koran) geopenbaard, dat wanneer jij hoort dat Allah's tekenen worden verloochend en bespot, jij niet (eerder) met hen samen zult zijn, dan dat zij zich met een ander onderwerp bezig houden, anders zou jij hun gelijk zijn. Voorzeker, Allah zal de hypocrieten en de ongelovigen allen tezamen in de hel bijeenbrengen. » (Soerate 4 vers 140)