Bekijk volle/desktop versie : No match...
Krrrr! Goedemorgen Lanny! Krrrr! Goedemorgen Lanny! Krrrr! Goedemorgen Lanny!
Lanny Bodeman taste geheel op zijn gevoel naast zijn nachtkastje, om het digitale gekrijs van de ‘Lawaaipapegaai’ te laten stoppen. De grappige wekker had hij gekregen van zijn tien jaar oudere zus Carola, naar aanleiding van zijn gezeur dat de meeste wekkers verschrikkelijke verschrikkingen waren die de mens ruw uit zijn droomwereld bracht naar de keiharde realiteit van het bestaan: wakker worden. Lanny had een groot probleem, een heel groot probleem; wakker worden…
‘Waarom! Waarom bestaat er zoiets als wakker worden …waarom deze verschrikkelijke pijniging als begin van de dag! Waarom!’ en hij maaide in het wilde weg om het krrrr! Goedemorgen Lanny! voor eens en voor altijd te doen stoppen. Het pakte wat anders uit. Door zijn wild gezwaai viel de papegaaienwekker van het kastje, maar de vele veertjes waar de wekker mee was opgeleukt om de indruk te wekken dat het een papegaai betrof, stoven in het schemer donker in het rond. Een van de ronddwarrelende veertjes kwam ongelukkigerwijs eerst op zijn neus terecht en toen in zijn mond. Lanny schrok hier zo erg van, denkende dat het een vies insect was, dat hij pijlsnel recht op stond, hierbij zijn hoofd hard stootte tegen de al overvolle boekenplank boven zijn bed, waardoor de boekenplank en de talloze boeken, tijdschriften, twee bloempotjes en allerlei prulletjes met een enorm gerinkel omvielen en hij half begraven lag onder de lectuur, bloempotaarde en oude snoepwikkels. ‘Krrrr Goedemorgen Lanny! Krrr Goedemorgen Lanny!’ klonk het, weliswaar wat vaagjes, van onder zijn bed.
‘Godver…godver…godver…,’en hij bevoelde zijn hoofd waar een bult zich aan het ontwikkelen was. ‘Wat een ellendig begin van de dag…’ en met een van pijn vertrokken gezicht stond hij voorzichtig en wat wankel op. Hij wilde rustig blijven en niet boosaardig worden, hij had er reuze moeite mee, maar toen hij de zielige ‘lawaaipapegaai ’wekker van onder het bed haalde, moest hij ergens wel lachen. De meeste veren waren van het wekkervogellijfje verdwenen en een half afgebroken papegaaienhoofdje produceerde nog een zwakjes; ‘krr..rr gudmrg… ann., krr..rr gudmrg… ann’. Och jeetje, Carola heeft deze wekker speciaal voor mij gekocht omdat ik zo’n dierengek ben! dacht hij teleurgesteld. Nee, shit, dit ding is niet meer te maken, hoewel, met wat lijm misschien, die veertjes kan ik hier en daar wel plakken. Hij drukte op de aan en uit knop van de wekker zodat het zielige gebrabbel ophield. Och jeetje, had ik dát nou maar enkele minuten geleden gedaan, dan zat ik nu niet in deze puinhoop! Oh nee! Mijn bril! Waar is mijn bril! Dacht hij wanhopig, als een gek begon hij te zoeken naar zijn bril die hij altijd keurig voor het slapen gaan op het nachtkastje legde. De bril lag helemaal aan de andere kant onder het bed, maar met een behoorlijke kras op het rechterglas. ‘Verdomme! Dit kan er ook nog wel bij!’ Met zijn bril op sleepte hij zich naar de badkamer en begon zijn dagelijkse ochtendritueel, hij keek in de badkamerspiegel en zag wat aarde op zijn hoofdhaar zitten, de kras op zijn rechterbrilleglas was duidelijk te zien en hij bevoelde de bult op zijn hoofd. ‘Een goedemorgen Lanny Bodeman, have a nice day!’zei hij tegen zichzelf.
Hij nam een kopkoffie, kleedde zich verder aan, zette even de tv aan(niet dat hij echt keek, maar het diende meer als achtergrondgeluid), gaf zijn visjes en reptielen wat te eten( hij had twee prachtige aquaria en een groot terrarium met diverse hagedissen erin), en wilde wat boterhammen smeren voor de lunch, maar hij bedacht zich. Hij wilde in de broodjeszaak/lunchroom, die gelegen was naast de winkel waar hij werkte, vanmiddag wat gaan halen en eigenlijk een praatje maken met het meisje wat daar sinds kort werkte.
De gedachte aan het nieuwe meisje in de broodjeszaak maakte Lanny vrolijk, doch Lanny was een dromer, een verlegen dromer. Hij droomde al van een leuk avondje uit met het meisje, hij wist haar naam niet eens, maar droomde al weg. Ze heeft een prachtige glimlach! En ze is leuk om te zien! Al dromende pakte hij beneden uit de box zijn fiets, en fietste vrolijk fluitend op weg naar zijn werk.
Lanny had de sleutels van de zaak, zodat hij als eerste kon beginnen met de verzorging van de dieren zodra hij de dierenwinkel binnen kwam, normaal gesproken. Maar hij kwam steevast te laat. Degene die ruim voordat Lanny arriveerde, was Arnold. Arnold was een goedzak, licht autistisch maar heel erg betrokken bij alle dieren in de winkel. Arnold en Lanny werkten al enige tijd samen en ondanks dat Lanny veel jonger en veel korter in dienst was, was Lanny als werknemer toch in hiërarchie hoger dan Arnold. Arnold was de neef van de eigenaar van “Happy Animal World”; de oude heer Van Bijlen. Lanny had Arnold zo ver gekregen om eerder in de zaak aanwezig te zijn omdat hij met zijn ‘op tijd komen’ probleem,(Lanny stond bijna altijd te laat op) de zaak nooit op tijd kon openen. Maar Lanny hielp Arnold als tegenprestatie met heel veel dingen, het was geven en nemen want hoe vaak Lanny de missertjes van Arnold heeft weten op te lossen was ontelbaar. Arnold was vanwege zijn lichte vorm van autisme niet bepaald klantvriendelijk en zeker niet als er klanten vervelend deden tegen de dieren dieren, zoals het onnodig kloppen op de ramen van de aquaria en terraria of het treiteren van de vogeltjes bij de vogelafdeling door meestal al te baldadige kinderen. Vooral als de grote witte kaketoe Dolores het weer eens moest ontgelden wanneer kinderen gingen schreeuwen of rare geluiden gingen maken tegen de mooie witte vogel, dan nam Arnold het meteen voor de vogel op. Lanny suste het dan allemaal want Arnold was dan even niet te genieten, ook had Arnold problemen waar in de voorradenloods op de stellages de voorraden lagen.
Lanny had een systeem bedacht waardoor Arnold precies wist waar de desbetreffende voorraad lag en zodoende snel kon vinden. Lanny noemde een bepaalde diersoort waardoor Arnold wist welk artikel uit de voorraadloods gehaald moest worden en waar op de stelling de voorraad lag.
Buiten Lanny en Arnold waren nog Mark, Paul, Saskia en Roy werkzaam bij “Happy Animal World” waar laatst genoemde, Roy van Bijlen, als jongste zoon van de oude heer Van Bijlen de scepter zwaaide. Er waren meerdere vestigingen van Happy Animal World in Nederland die allemaal door zonen en dochters van de oude heer werden geleid. Het was de bedoeling dat Roy gewoon mee zou draaien met het personeel om zodoende alle facetten van het werken in een dierenwinkel onder de knie te krijgen, om werkervaring op te doen en alles van af de grond mee te maken om in de toekomst als leidinggevende te weten hoe het personeel werkt en wat voor problemen er kunnen zijn. Dat liep dus geheel anders, Roy had eigenlijk al niet zoveel met dieren, het liefst wilde hij zo snel mogelijk carrière maken en veel geld verdienen en het werken in een dierenwinkel stond dat plan geheel in de weg. Hij was nog bezig met het halen van zijn managementdiploma en de benodigde brancediploma’s, maar hij wilde het allemaal te snel en vooral te gemakkelijk doen. Hij liep de kantjes ervan af, liet anderen het vuile werk doen en was soms uren weg. Hij liet zijn neef Arnold er vaak voor opdraaien als hij volgens het rooster aan de beurt was om de dierenverblijven en hokken schoon te maken, dat vond hij nog het ergste werk, ‘beneden mijn stand! ’zei hij eens in een zo gespeelde lollige bui, maar hij meende het wel. Aan de ene kant vonden Lanny en de anderen het gebrek aan collegialiteit van Roy behoorlijk storend, maar aan de andere kant hadden ze ook geen last van hem, waardoor zij bepaalde dingen op hun eigen manier konden doen zonder op de vingers te worden gekeken.
Roy was slim, hij wist exact wie hij moest bespelen om zo zijn zin te krijgen. Hij wist dat hij aan Lanny het meeste had qua runnen van de winkel, kennis van de dieren en het onderhouden van belangrijke contacten met de groothandel. Hij probeerde Lanny altijd te vriend te houden, maar was daar ook erg selectief in, wanneer het hem uitkwam liet hij ook blijken dat hij de shopmanager was en Lanny ‘slechts’ personeel. Lanny was zeer geliefd bij de vaste klanten, zijn kennis van vooral de vissen en de reptielen was zeer groot en aquarium en terrariumhouders van heinde en verre kwamen vaak bij hem voor raad en advies. Lanny was dan wel al wat jaartjes verbonden aan de winkel, in feite was hij nog steeds student Biologie en zag hij het werken bij “Happy Animal World”als een tussendoortje, maar wel als een erg lang tussendoortje want het schoot niet echt op de laatste tijd met zijn studie. Het werk verdiende best goed en het belangrijkste van alles: hij had erg veel plezier in zijn werk, met de dieren en vooral ook met de mensen.
Bij de zaak aangekomen gluurde hij even naar binnen om te kijken of Arnold er al was, hij zag het licht van de vogelafdeling schemeren door de door condens bevangen etalageruit…Arnold! Hoe vaak heb ik niet tegen je gezegd dat je de afzuiginstallatie op voluit moet zetten als je de winkel binnenkomt! dacht hij geïrriteerd. Maar dat was gelukkig tijdelijk, hij was ergens allang blij dat Arnold al een uurtje of twee bezig was in de winkel waar normaal gesproken hijzelf al aanwezig had moeten zijn. Bij broodjeszaak/lunchroom De Koning, het winkelpand vlak naast de dierenwinkel, scheen ook heel flauw een lichtje. Lanny zag niet wie daar al aanwezig was, ergens hoopte hij op het nieuwe meisje met die prachtige blauwe ogen en heerlijke glimlach.
‘Goedemorgen Dolores!’riep hij, de grote witte vogel was direct een en al aandacht voor Lanny,'Kraaa! Kraaa! Kraaa!’ kwam het opgewonden uit haar keeltje. Dolores kon niet goed praten, ze kon eigenlijk helemaal niet praten en toch probeerde Lanny het elke dag om haar aan de praat te krijgen door consequent haar te begroeten zodra hij de winkel binnenkwam.
‘Moguh Arie, alles goed man? ’zei hij tegen Arnold die helemaal achter in de winkel bezig was. Ondertussen begroette Lanny Dolores uitgebreid door haar met zijn hand onder haar keeltje te kroelen, iets wat de vogel heerlijk vond maar absoluut niet van iedereen toeliet, en gaf haar een kusje op haar prachtige gekuifde kop.
‘Tja, meid jij heb je veren nog op je kop zitten, die papegaaienwekker bij mij thuis is vederloos geworden, ’zei hij en met beide handen kroelde hij verder over de kop van de vogel.
‘Dolores is chagrijnig vandaag! ‘een boos kijkende Arnold kwam met een kop koffie voor Lanny aanzetten, de reden van zijn boosheid zag hij direct, een pleister om zijn rechterwijsvinger.
‘Heeft onze Dolores jou gebeten?’
‘Ja, en niet zo zuinig ook! ‘Arnold keek de vogel boos aan, ondanks dat hij net zo gek op de vogel was als Lanny, wellicht was hij nog gehechter aan Dolores dan hij, was de grote witte vogel erg eenkennig en daardoor gebeurde het die morgen dat Arnold een poging deed om Dolores over haar kop te aaien en moest bekopen met een behoorlijke winkelhaak in zijn vinger.
‘Ik wilde haar eventjes over haar koppie aaien, maar mevrouw had daar geen zin in! Misschien moeten we mevrouw maar verkopen!’ zei hij gemaakt boos.
‘Meisje meisje toch,’ en Lanny moest zijn lachen inhouden toen hij Dolores toesprak, ‘Arie en ik zijn jouw beste vrienden, door ons ben jij hier nog, dus als jij niet wil eindigen bij een of andere suffe bejaarde die je de hele dag rauwe pinda’s toewerpt en de hele dag ‘lorre lorre’ tegen je roept, dan moet je vooral zo doorgaan! ’en onderwijl aaide hij uitgebreid haar kop.
‘Ze sliep zeker nog toen je haar wilde aaien?’
‘Ja, maar gister mocht ik haar wel aaien, ik begrijp haar niet, ik doe alles voor die vogel en dan krijg ik als dank een pijnlijke knauw!’ Arnold keek een beetje jaloers naar Lanny hoe die zo ontspannen met Dolores om kon gaan, dat wilde hij ook, maar het zat er op dat moment niet in.
‘De volgende keer kan je haar wel aaien, als ze wat afgeleid is door haar een nootje te geven. Als ze die dan aan het pellen is kan je haar voorzichtig aaien. Ze laat jou op den duur ook wel toe om haar aan te raken, heb geduld.’
Dolores was voor zowel Lanny als Arnold de mascotte geworden van de winkel en wilden niet dat ze verkocht zou worden. Als af en toe de oude heer Van Bijlen de winkel onverhoeds binnen kwam en de grote witte kaketoe aantrof begon hij direct te zeuren waarom de vogel nog steeds niet verkocht was,’ als die vogel te gehecht gaat raken aan winkelpersoneel dan is die niet meer verkoopbaar!’ zei hij dan. Maar Lanny had door dat de oude heer Van Bijlen een dolletje maakte, maar Arnold had dat nog steeds niet begrepen. Roy had echter een andere mening, die wilde van de vogel af zijn, en hij had al enkele keren opmerkingen gehoord van klanten-bezoekers die interesse toonden in de vogel, maar de prijs te hoog vonden. Dolores kon sowieso verkocht worden aan een fokker die opzoek was naar een aantal vrouwtjes kaketoe's, maar die vond de prijs te hoog. Lanny waarschuwde Roy dat de fokker een slechte reputatie genood en het niet verstandig vond om de vogel aan die persoon te verkopen. ‘Hij mag dan wel onze prijs te hoog vinden, maar als Dolores jongen krijgt dan gaan die voor enorme bedragen de deur uit en dan heeft hij zijn investering er zo uit, ’zei Lanny destijds tegen Roy in een poging om met de gevoeligheid voor Roy voor geld daar wat gebruik van te maken.’Hum, ik kan de vogel hier ook niet te lang laten blijven, ze is en blijft handel voor ons.’ maar Roy liet voorlopig de situatie zo. Hij wist dat Lanny en Arnold gehecht waren geraakt aan Dolores.
Thanks Choep!
Ben al weer bezig met 'brainstormen' , heb het verhaal wel redelijk in mijn hoofdje zitten, en ik begin enthousiaster te raken waardoor er meer te "schrijven " valt...
Cascara.
20-01-2013, 09:15
Klein stukje dan nog...:
De timer voor de verlichting van de winkel sloeg nu aan, de diverse tl-verlichtingen maakten het kenmerkende ping geluid en de winkel begon te leven. De ochtend kon voor de meeste dieren in de winkel beginnen. Arnold keek Lanny nu wat vreemd aan, door de verlichting zag hij zijn gezicht wat duidelijker: ‘Haha! Jij bent vandaag niet de enige met verwondingen!’ Arnold moest nu echt hard lachen om de goed zichtbare kras op het brillenglas van Lanny en de blauwe bult op zijn voorhoofd die wat gemarkeerd werd met kleine krasjes. Och jeetje ja! dacht Lanny en bevoelde de bult. Hij was zijn nogal onaangenaam begin van de ochtend helemaal vergeten.
_Ghislaine
20-01-2013, 17:38
Ben benieuwd, noti.
Dank je wel Ghislaine, ik ben bezig om het een en ander nog wat uit te werken om het 'romantische' gehalte wat omhoog te krikken, heb begrepen dat dat een van de belangrijkste redenen is om de aandacht van de lezers vast te houden. Ben eigenlijk meer van het avontuur, maar dat komt in dit verhaal ook absoluut aan bod...
_Ghislaine
21-01-2013, 10:43
Citaat door Glenn:Dank je wel Ghislaine, ik ben bezig om het een en ander nog wat uit te werken om het 'romantische' gehalte wat omhoog te krikken, heb begrepen dat dat een van de belangrijkste redenen is om de aandacht van de lezers vast te houden. Ben eigenlijk meer van het avontuur, maar dat komt in dit verhaal ook absoluut aan bod...
Romance op zijn tijd, maar hou absoluut die spanning erin. Meer avontuur en minder romantiek. Ik bedoel, je weet aan het begin van de film al dat ze bij elkaar komen. Maar hóe komen ze bij elkaar, wat maken ze mee, etc.
Upp!
- Moet nog beginnen met lezen.
_Ghislaine
21-01-2013, 10:55
Wat een lange zinnen!
Nieuwe fan, dit is al een heel ander verhaal van wat ik vandaag allemaal gelezen heb, ben benieuwd upp
Dank je wel Mina voor je upp! Ik lees hier ook regelmatig verhalen van andere leden en de meeste hebben dezelfde thematiek: liefde, bedrog en leed...Ik hoop juist met dit verhaal wat af te wijken, maar ook weer niet te veel want tja liefde, bedrog en leed scoort nou eenmaal hoog...is dat raar? is het vaak een 'herkenning' of juist een 'inleving' wat interessanter is? Ik hou van verhalen met een verrassende wending en wat avontuur. Ik hoop dat ook met dit verhaal te bereiken.
Shit! Zo kan ik me ook niet vertonen vanmiddag als ik broodjes ga halen hiernaast! Arme Lanny, hij wilde zo graag in contact komen met het nieuwe meisje en zag zijn plan in rook opgaan. Eigenlijk ging elk plan bij Lanny in rook op als het om meisjes ging.
De meeste meisjes zagen hem niet staan, hij was niet echt groot en met zijn brilletje op oogde hij ook niet bijzonder en opvallend. Op de middelbare school was hij vrij stil en verlegen en ook niet bepaald sportief. Zijn passie voor dieren ontstond al vrij vroeg en samen met zijn beste vriend op de middelbare school, Walter de Vries, vingen ze in slootjes en plasjes allerlei visjes en beestjes die ze meenamen naar huis om in hun aquaria te stoppen om te bestuderen.
Maar Walter verhuisde naar een andere stad vanwege het werk van zijn vader, en zodoende beleefde Lanny verder een wat teruggetrokken en onopvallend middelbare school leventje.
Hij wilde Biologie studeren en werd wonder boven wonder bij zijn aanmelding niet uitgeloot, zodat hij aan de UVA kon studeren.
Het veldwerk vond hij het leukste, daar kon hij zich totaal in uitleven, maar de saaie colleges en scheikunde en biologieproefjes vond hij maar niks. Hij had ook geen aansluiting bij de rest van de studenten, daar had hij ook totaal geen behoefte aan. Zijn dieren thuis verzorgen, lezen, natuurdocu’s bekijken op tv en heel veel bioscoop bezoek, waren zijn passies. En ja, net zoals vele single mannen uit zijn leeftijdscategorie was hij eens aan het internet daten gegaan.
Dat werd een regelrechte drama, zijn eerste date was een toch wel corpulente dame, die dat gegeven blijkbaar niet goed had doorgegeven, die aan een stuk door aan het babbelen was over haar exen en dates die haar in de steek lieten, waardoor de arme Lanny totaal geen vertrouwen meer had in het daten zodat hij het bij deze ene keer liet zitten. Ik wil het op de normale manier gaan doen, niks internet daten, gewoon tegenkomen…
Tja, dat was opzich geen probleem het tegenkomen. In de dierenwinkel kwamen genoeg leuke meisjes en vrouwen die geschikt zouden kunnen zijn voor Lanny, maar hij was gewoon te verlegen en sloeg dicht zodra hij aanstalte maakte om iets te zeggen wat de bedoelde aandacht zou moeten opleveren. Of hij deed opvallend druk, waardoor het betreffende meisje dacht dat hij ‘adhd’ had en daardoor geen interesse meer toonde.
Het werk in de dierenwinkel slurpte zijn tijd, zijn studie leed er zeker onder want op de drukste dagen, de donder, vrij en zaterdag, was hij echt hard nodig in Happy Animal World. Hij was dan te moe om te leren, toch haalde hij steeds nèt voldoende punten om door te kunnen studeren, maar eens hield dat natuurlijk op. De oude heer Van Bijlen zag dit al aankomen en wilde Lanny graag behouden om hem ten eerste een salarisverhoging aan te bieden en als shopmanager aan te stellen in een ander wat kleiner filiaal elders in Amsterdam.
‘Ik weet het niet meneer Van Bijlen, ik ben hier gehecht aan de winkel, de dieren en de mensen, ’was zijn antwoord en sloeg het aanbod af. Maar in werkelijkheid wilde hij toch op den duur zijn studie serieus gaan aanpakken om als Bioloog het veldwerk te doen waar hij zo van droomde.
Citaat door Glenn:Dank je wel Mina voor je upp! Ik lees hier ook regelmatig verhalen van andere leden en de meeste hebben dezelfde thematiek: liefde, bedrog en leed...Ik hoop juist met dit verhaal wat af te wijken, maar ook weer niet te veel want tja liefde, bedrog en leed scoort nou eenmaal hoog...is dat raar? is het vaak een 'herkenning' of juist een 'inleving' wat interessanter is? Ik hou van verhalen met een verrassende wending en wat avontuur. Ik hoop dat ook met dit verhaal te bereiken.
Ja, dat is waar maar wij vrouwen houden toch ook wel van romantiek. Alleen is er hier heel vaak heel veel drama. Drama is natuurlijk ook leuk om te lezen, maar dan moet het wel geloofwaardig blijven.
Ik ben in iedergeval echt benieuwd naar je nieuwe vervolgje, je schrijft het wel heel goed! Het lijkt net alsof ik een echt boek lees, dus compliment!
uuupp
Privacy |
Cookies©2000-2024 Marokko.nl Virtual Community's - La maison du Maroc. Powered by Marokko Media.