Rei7aan
05-01-2013, 19:18
Vandaag begon mijn dag 'slecht' en ik zal jullie vertellen waarom.
De afgelopen 2 dagen heb ik genoten van een sjaaltje. Een sjaaltje wat mijn broer mij een tijdje geleden heeft gegeven. Het was bruin-wit-kaki-zwart, met zo'n glans erin, zoals bij die kashmier sjaaltjes. Prachtige patronen in. Het was een lekker luchtig sjaaltje wat je bij goed wikkelen tegen de kou beschermde.
Het ging prachtig met mijn lichtbruine jas. Vanochtend besloot ik alleen om het sjaaltje uit te doen terwijl ik een gebouw binnenliep (na het fietsen was het ontzettend warm) en had hem over mijn schoudertasje gehangen, in de ruimte tussen die handriemen.
Toen ik op mijn werkplek was aangekomen was die foetsie. Aangezien mijn dienst snel zou beginnen twijfelde ik of ik moest teruglopen, waarop ik toch besloot te gaan (wie weet, had ik anders mijn gelegenheid gemist om het terug te vinden). Ik haastte me terug, om alleen tot de ontdekking te komen dat het nergens te bekennen was. Ik vroeg het nog na aan de receptioniste en de portier, maar die hadden beiden niets ontvangen.
Teleurgesteld haastte ik me terug. Hoe kon iets binnen 10 minuten opgeraapt zijn en niet ingeleverd? Ik besloot me daar niet meer mee bezig te houden tot na mijn dienst. Aan het eind van mijn dienst liep ik vol hoop weer langs de portier en receptionist, maar die hadden nog steeds niets ontvangen.
Het maakte me verdrietig om dat nieuws tot me door te laten dringen. Niet vanwege het sjaaltje, al was die heel mooi en een cadeau. Een sjaal kan je altijd vervangen en gelukkig hecht ik me niet snel aan dingen, zeker niet als je het maar 2 dagen gedragen hebt. Ik vond het veel erger om te weten dat er zoveel oneerlijke mensen rondlopen op de wereld. Die zelfs een nietig sjaaltje voor zichzelf durven te houden en het niet inleveren. Ik heb in mijn leven veel verschillende dingen verloren door mijn onhandigheid, waaronder ook duurdere spullen (mobiele telefoon) en heb die dingen nooit terugontvangen.
Waarom doen mensen dat, vraag ik me af? Waarom toch? Die spulletjes zijn van iemand anders, wellicht wel geliefder bij sommige mensen! Weet je niet hoe gelukkig je ze zou maken door eens niet egoïstisch te denken en het gewoon in te leveren? Ik wil geen heiligerd uithangen, maar ik lever alles altijd in. Misschien zoekt die persoon het nog wel, weet jij dat?
Het valt me op dat het zo'n instelling is in Nederland. Je gaat er automatisch van uit dat mensen dingen niet inleveren en je moet van GELUK spreken als iemand zo eerlijk is om het wel in te leveren. Wat voor samenleving is dat? Jezelf voordoen als de heilige burger die zich aan regels houdt wanneer iedereen toekijkt, maar wanneer niemand weet wat je aan het doen bent, lekker pakken wat je pakken kan?
xZuchtx, kan er tot de dag van vandaag niet wennen aan dat idee.
p.s.: voor de mensen die zeggen dat er nog hoop is dat het nog wel ingeleverd wordt of is, zwijg maar. Want dat is nooit zo.
De afgelopen 2 dagen heb ik genoten van een sjaaltje. Een sjaaltje wat mijn broer mij een tijdje geleden heeft gegeven. Het was bruin-wit-kaki-zwart, met zo'n glans erin, zoals bij die kashmier sjaaltjes. Prachtige patronen in. Het was een lekker luchtig sjaaltje wat je bij goed wikkelen tegen de kou beschermde.
Het ging prachtig met mijn lichtbruine jas. Vanochtend besloot ik alleen om het sjaaltje uit te doen terwijl ik een gebouw binnenliep (na het fietsen was het ontzettend warm) en had hem over mijn schoudertasje gehangen, in de ruimte tussen die handriemen.
Toen ik op mijn werkplek was aangekomen was die foetsie. Aangezien mijn dienst snel zou beginnen twijfelde ik of ik moest teruglopen, waarop ik toch besloot te gaan (wie weet, had ik anders mijn gelegenheid gemist om het terug te vinden). Ik haastte me terug, om alleen tot de ontdekking te komen dat het nergens te bekennen was. Ik vroeg het nog na aan de receptioniste en de portier, maar die hadden beiden niets ontvangen.
Teleurgesteld haastte ik me terug. Hoe kon iets binnen 10 minuten opgeraapt zijn en niet ingeleverd? Ik besloot me daar niet meer mee bezig te houden tot na mijn dienst. Aan het eind van mijn dienst liep ik vol hoop weer langs de portier en receptionist, maar die hadden nog steeds niets ontvangen.
Het maakte me verdrietig om dat nieuws tot me door te laten dringen. Niet vanwege het sjaaltje, al was die heel mooi en een cadeau. Een sjaal kan je altijd vervangen en gelukkig hecht ik me niet snel aan dingen, zeker niet als je het maar 2 dagen gedragen hebt. Ik vond het veel erger om te weten dat er zoveel oneerlijke mensen rondlopen op de wereld. Die zelfs een nietig sjaaltje voor zichzelf durven te houden en het niet inleveren. Ik heb in mijn leven veel verschillende dingen verloren door mijn onhandigheid, waaronder ook duurdere spullen (mobiele telefoon) en heb die dingen nooit terugontvangen.
Waarom doen mensen dat, vraag ik me af? Waarom toch? Die spulletjes zijn van iemand anders, wellicht wel geliefder bij sommige mensen! Weet je niet hoe gelukkig je ze zou maken door eens niet egoïstisch te denken en het gewoon in te leveren? Ik wil geen heiligerd uithangen, maar ik lever alles altijd in. Misschien zoekt die persoon het nog wel, weet jij dat?
Het valt me op dat het zo'n instelling is in Nederland. Je gaat er automatisch van uit dat mensen dingen niet inleveren en je moet van GELUK spreken als iemand zo eerlijk is om het wel in te leveren. Wat voor samenleving is dat? Jezelf voordoen als de heilige burger die zich aan regels houdt wanneer iedereen toekijkt, maar wanneer niemand weet wat je aan het doen bent, lekker pakken wat je pakken kan?
xZuchtx, kan er tot de dag van vandaag niet wennen aan dat idee.
p.s.: voor de mensen die zeggen dat er nog hoop is dat het nog wel ingeleverd wordt of is, zwijg maar. Want dat is nooit zo.