Rei7aan
02-01-2013, 22:27
Krijg nog koude rillingen als ik eraan terugdenk, de horror!
Vanochtend dacht ik weer eens met de trein te reizen. Alleen ik wist niet wat ik ging meemaken. Als ik wist wat ik ging meemaken was ik met de auto gegaan of desnoods met de voet!
Ik stapte vandaag dus in de trein en ging naar de bovendek van die dubbeldek intercity's, omdat beneden van die zoenende paren te zien waren (blegh, get a room). Toen ik boven kwam zag ik nog 2 stel klefdoen en begon me af te vragen of ik niet in één of ander bordeel was terechtgekomen... maar dat terzijde. Daar ging het niet om. Toen ik die glazen klapdeuren opendeed wist ik niet wat voor afschuwelijke walm mijn kant op ging. Bah, dacht ik. Heeft die intercity zo lang gereden (het was 11:18 op dat moment) dat het zo is gaan meuren? Het was vol in de trein, dus dat kon wel, dacht ik bij mezelf.
Toen dacht ik me eens tegenover 2 oude dames te gaan plaatsnemen. Het moment waarop ik ging zitten werd die misselijkmakende geur nog sterker en drong het genadeloos mijn neusgaten binnen. Ik dacht dat ik bijna ging flauwvallen! Nee, dat is overdreven... maar als je ervan kon flauwvallen, had ik dat gedaan op dat moment. Ik zal jullie trachten de geur te omschrijven, in zoverre dat in menselijk begrijpbare termen te verwoorden is. Het was een mix van oude sigaretten/tabak met 2 jaar gedragen jeans met stinksokken... met een vleugje zwerversstank met zich.
Ik keek die oude vrouwtjes aan en kon maar niet geloven dat een van die twee dat vreselijke walm van zich afstootte en mij er mee aan het vergassen was. Ik besloot zo min mogelijk adem te halen en de rit van 15 minuten, die wel een eeuwigheid leek te duren, vol fatsoen uit te zitten. Het was een marteling zeg ik jullie, een marteling!
Toen de trein bijna bij bestemming was ging ik als eerste opstaan en vluchtte weg naar het balkon, waar de uitgangen waren. Ik kon weer wat meer ademhalen, alleen die vreselijke geur was er nog steeds. Volgens mij had het de hele trein reeds gegijzeld, zo overweldigend was het.
Echter, toen ik dacht dat ik van die hel ging ontsnappen besloot het lot dat ik hetzelfde moest ondergaan, dit keer 100x zo erg. Binnen een paar seconden kwam die geur dichterbij en ik wist meteen dat een van die oudjes weer in mijn buurt was. WAAROM, dacht ik bij mezelf. WAAROM? Ik keek opzij, om te weten welke het van de twee was... echter het was geen vrouw. Het was een man, een man die nog redelijk fatsoenlijk uitzag. Hij was de dader, ik keek de geur des doods recht in de ogen. In de ruimte begon iemand opmerkingen te maken over de geur denk ik, ik weet het niet meer. Mijn zintuigen konden het allemaal niet goed meer registreren door de overbelasting van één zintuig.
De dader zelf bracht ons de verlossing, hij drukte op het open-knopje.... en ik stapte uit de trein, met grote stappen. Ik was vrij. VRIJ.
Nooit heeft de buitenlucht zo heerlijk zoet geroken. Het leek bijna alsof ik in extase ging verkeren van de heerlijke buitenlucht wat mijn neusgaten vulde.
xzuchtx
Deze traumatische ervaring moest ik even van mij afschrijven....
Vanochtend dacht ik weer eens met de trein te reizen. Alleen ik wist niet wat ik ging meemaken. Als ik wist wat ik ging meemaken was ik met de auto gegaan of desnoods met de voet!
Ik stapte vandaag dus in de trein en ging naar de bovendek van die dubbeldek intercity's, omdat beneden van die zoenende paren te zien waren (blegh, get a room). Toen ik boven kwam zag ik nog 2 stel klefdoen en begon me af te vragen of ik niet in één of ander bordeel was terechtgekomen... maar dat terzijde. Daar ging het niet om. Toen ik die glazen klapdeuren opendeed wist ik niet wat voor afschuwelijke walm mijn kant op ging. Bah, dacht ik. Heeft die intercity zo lang gereden (het was 11:18 op dat moment) dat het zo is gaan meuren? Het was vol in de trein, dus dat kon wel, dacht ik bij mezelf.
Toen dacht ik me eens tegenover 2 oude dames te gaan plaatsnemen. Het moment waarop ik ging zitten werd die misselijkmakende geur nog sterker en drong het genadeloos mijn neusgaten binnen. Ik dacht dat ik bijna ging flauwvallen! Nee, dat is overdreven... maar als je ervan kon flauwvallen, had ik dat gedaan op dat moment. Ik zal jullie trachten de geur te omschrijven, in zoverre dat in menselijk begrijpbare termen te verwoorden is. Het was een mix van oude sigaretten/tabak met 2 jaar gedragen jeans met stinksokken... met een vleugje zwerversstank met zich.
Ik keek die oude vrouwtjes aan en kon maar niet geloven dat een van die twee dat vreselijke walm van zich afstootte en mij er mee aan het vergassen was. Ik besloot zo min mogelijk adem te halen en de rit van 15 minuten, die wel een eeuwigheid leek te duren, vol fatsoen uit te zitten. Het was een marteling zeg ik jullie, een marteling!
Toen de trein bijna bij bestemming was ging ik als eerste opstaan en vluchtte weg naar het balkon, waar de uitgangen waren. Ik kon weer wat meer ademhalen, alleen die vreselijke geur was er nog steeds. Volgens mij had het de hele trein reeds gegijzeld, zo overweldigend was het.
Echter, toen ik dacht dat ik van die hel ging ontsnappen besloot het lot dat ik hetzelfde moest ondergaan, dit keer 100x zo erg. Binnen een paar seconden kwam die geur dichterbij en ik wist meteen dat een van die oudjes weer in mijn buurt was. WAAROM, dacht ik bij mezelf. WAAROM? Ik keek opzij, om te weten welke het van de twee was... echter het was geen vrouw. Het was een man, een man die nog redelijk fatsoenlijk uitzag. Hij was de dader, ik keek de geur des doods recht in de ogen. In de ruimte begon iemand opmerkingen te maken over de geur denk ik, ik weet het niet meer. Mijn zintuigen konden het allemaal niet goed meer registreren door de overbelasting van één zintuig.
De dader zelf bracht ons de verlossing, hij drukte op het open-knopje.... en ik stapte uit de trein, met grote stappen. Ik was vrij. VRIJ.
Nooit heeft de buitenlucht zo heerlijk zoet geroken. Het leek bijna alsof ik in extase ging verkeren van de heerlijke buitenlucht wat mijn neusgaten vulde.
xzuchtx
Deze traumatische ervaring moest ik even van mij afschrijven....