Zahraan
23-12-2012, 10:54
Salaam alykoum. Vorig jaar las ik onderstaande topic en ik vraag me af of iemand dit lid kent toevallig?
Het heeft velen zo aangerepen maar in zijn topic vermoeden we dat hij overleden is.
Ik zal zijn andere reacties ook plaatsen
Lid Wanneer0000
ik wil dood maar zelfs dat wordt me niet gegund Ik ben het zat, ik wil dood maar zelfs dat wordt me niet gegund
Ik heb al 6 jaar een ernstige ziekte en ben beperkt in alles, ik kan niet werken, studeren, niet de moskee bezoeken, geen leuke dingen doen, niet werken aan mijn toekomst, omdat ik elke dag veel pijn heb. Eens in de zoveel tijd heb ik ff een dag of een paar dagen rust en vrij van pijn. Ik heb een hersentumor die ze niet kunnen verwijderen en ik verga al 6 jaar van de pijn. Behandelingen krijg ik wel maar het verkleint de tumor en dan groeit hij weer en zo gaat het maar door. Pijnverdovende middelen werken niet goed vanwege de plaats van de tumor en ik ben het gewoon zooooo zat.
Ik heb in die 6 jaar Allah zoveel gevraagd, zovaak gevraagd om genezing maar dat komt er niet. Ik vraag Allah al meer dan een jaar om de dood maar ook dat krijg ik niet. Ik wil van de pijn af, ik trek deze ellende niet meer, ik heb het recht om na 6 jaar van de pijn af te zijn, of genezing of de dood.
Ik was 20 toen ik ziek werd en kijk mij, ik ben nu al 26 en ik heb nog niets kunnen doen, me leven is gewoon verpest, ik zie absoluut niet wat hier goed aan kan zijn. Ik word moe van alle mensen die zeggen dat je geduld moet hebben en dat het goed komt. Zij beseffen niet wat ik door heb gemaakt en doormaak. Ik weet niet hoevaak ik wel niet bij een treinovergang stond en dacht, het is genoeg zo, ik spring ervoor. Maar de angst voor wat er daarna zou gebeuren, ik durfde het ook niet.
Ik heb toch het recht om eindelijk van de pijn verlost te worden. Elke dag die knallende koppijn, dat me ogen er van tranen en ik ervan moet overgeven. Er is niets meer van me over, onlangs weer chemokuur gehad en ik weeg minder dan 50 kg, ik ben gewoon op, doodop. Ik heb echt bijna elke dag zulke pijnen, zelfs met pijnstillers, elke dag bijna, er is een dag of een paar dagen (2 of 3 dagen) in de maand dat ik nauwelijks pijn heb, laten we zeggen 5-10% van de tijd en minstens 90% van de tijd pure pijn en ellende. Ik merk gewoon dat ik na zolange tijd van pijn en thuis gevangen zitten gewoon gek aan het worden ben. Ik trek het niet meer, het is zo uitzichtloos.
Vandaag is toevallig een dag dat ik nauwelijks pijn heb en het valt op een feestdag maar ik voel totaal geen vreugde. Ik kan ook niet vasten, al 6 jaar lang niet, deze dag voelt voor mij als een zware last. Hoe ik mensen op straat zie lopen naar de moskee en weer terugkomen, lachen en anderen groeten. Ik heb dat 6 jaar niet gekend.
Ik ben ook gestopt met de gesprekken met mijn psycholoog en psychiater, het heeft geen zin dat praten. Ze zien nu ook in dat het uitzichtloos is en dat woorden als geduld en volhouden belachelijk zijn. Me psychiater zei het zelf vorige week, voor sommige mensen is er geen oplossing
Vandaag zegt mijn moeder weer, je weet toch dat Allah heel veel houd van de mensen die hij beproeft, kijk maar naar de profeten. Maar houdt Allah van mij als hij zoveel ellende over mij brengt, safi, het is genoeg, ik wil rust
Het heeft velen zo aangerepen maar in zijn topic vermoeden we dat hij overleden is.
Ik zal zijn andere reacties ook plaatsen
Lid Wanneer0000
ik wil dood maar zelfs dat wordt me niet gegund Ik ben het zat, ik wil dood maar zelfs dat wordt me niet gegund
Ik heb al 6 jaar een ernstige ziekte en ben beperkt in alles, ik kan niet werken, studeren, niet de moskee bezoeken, geen leuke dingen doen, niet werken aan mijn toekomst, omdat ik elke dag veel pijn heb. Eens in de zoveel tijd heb ik ff een dag of een paar dagen rust en vrij van pijn. Ik heb een hersentumor die ze niet kunnen verwijderen en ik verga al 6 jaar van de pijn. Behandelingen krijg ik wel maar het verkleint de tumor en dan groeit hij weer en zo gaat het maar door. Pijnverdovende middelen werken niet goed vanwege de plaats van de tumor en ik ben het gewoon zooooo zat.
Ik heb in die 6 jaar Allah zoveel gevraagd, zovaak gevraagd om genezing maar dat komt er niet. Ik vraag Allah al meer dan een jaar om de dood maar ook dat krijg ik niet. Ik wil van de pijn af, ik trek deze ellende niet meer, ik heb het recht om na 6 jaar van de pijn af te zijn, of genezing of de dood.
Ik was 20 toen ik ziek werd en kijk mij, ik ben nu al 26 en ik heb nog niets kunnen doen, me leven is gewoon verpest, ik zie absoluut niet wat hier goed aan kan zijn. Ik word moe van alle mensen die zeggen dat je geduld moet hebben en dat het goed komt. Zij beseffen niet wat ik door heb gemaakt en doormaak. Ik weet niet hoevaak ik wel niet bij een treinovergang stond en dacht, het is genoeg zo, ik spring ervoor. Maar de angst voor wat er daarna zou gebeuren, ik durfde het ook niet.
Ik heb toch het recht om eindelijk van de pijn verlost te worden. Elke dag die knallende koppijn, dat me ogen er van tranen en ik ervan moet overgeven. Er is niets meer van me over, onlangs weer chemokuur gehad en ik weeg minder dan 50 kg, ik ben gewoon op, doodop. Ik heb echt bijna elke dag zulke pijnen, zelfs met pijnstillers, elke dag bijna, er is een dag of een paar dagen (2 of 3 dagen) in de maand dat ik nauwelijks pijn heb, laten we zeggen 5-10% van de tijd en minstens 90% van de tijd pure pijn en ellende. Ik merk gewoon dat ik na zolange tijd van pijn en thuis gevangen zitten gewoon gek aan het worden ben. Ik trek het niet meer, het is zo uitzichtloos.
Vandaag is toevallig een dag dat ik nauwelijks pijn heb en het valt op een feestdag maar ik voel totaal geen vreugde. Ik kan ook niet vasten, al 6 jaar lang niet, deze dag voelt voor mij als een zware last. Hoe ik mensen op straat zie lopen naar de moskee en weer terugkomen, lachen en anderen groeten. Ik heb dat 6 jaar niet gekend.
Ik ben ook gestopt met de gesprekken met mijn psycholoog en psychiater, het heeft geen zin dat praten. Ze zien nu ook in dat het uitzichtloos is en dat woorden als geduld en volhouden belachelijk zijn. Me psychiater zei het zelf vorige week, voor sommige mensen is er geen oplossing
Vandaag zegt mijn moeder weer, je weet toch dat Allah heel veel houd van de mensen die hij beproeft, kijk maar naar de profeten. Maar houdt Allah van mij als hij zoveel ellende over mij brengt, safi, het is genoeg, ik wil rust