crazy
28-12-2004, 21:50
Zachtjes sluip ik op mijn tenen de trap af,mijn zware sporttas hangt als een blok aan mijn schouders,ik moet moeite doen mijn evenwicht niet te verliezen. Ik verkramp als ik een krakend geluid hoor afkomstig van een van de treeen.Het geluid dat de stilte in dit huis keihard verbreekt,met een kloppend hart blijf ik stil staan, mijn oren gespits ,hopend dat mijn ouders het niet hebben gehoord. Als de stilte het huis lijkt te overmeesteren vervolg ik zonder geluid te maken mijn weg naar beneden.Zo snel als ik kan trek ik mijn zwarte leren laarzen aan en vertrek naar buiten.Nog even kijk ik om naar boven, waar tot mijn geluk nog geen teken van leven te vinden is.
De koude lucht van de donkere nacht doet me mijn neplederen jas dichter om me heen trekken. De koele wind bezorgt kippenvel op mijn benen.
Met snelle en gehaaste stappen loop ik door de straat, die nu eindeloos lijkt.
Ik kijk schitig om me heen, hopend dat niemand me herkend, maar de straat is verlaten, het enige wat je hoort zijn mijn snelle voetstappen op de harde stoeptegels.De straat word schemerig verlicht door de twee straatlantaarns die er staan,,maar houden mij niet van mijn angstige gedactes af, verschillende verschrikkelijke artikelen over ontvoerde, verkrachte meisjes doemen in mijn hoofd op.
Ik slaak een zucht van verlichting als ik de hoek omloop
De bekende zwarte auto staat er al, de motor bromt hard en het verbaasd me dat niemand wakker is geworden van het harde geluid.
Snel open ik de autodeur en stap in.De warmte van de auto voelt aangenaam..
Ik richt me tot de bestuurder, mijn beste vriendin....en begroet haar met een kus. Licht onstpannen zetel ik me in de leren autostoel.
"Dag lieverd" zegt ze en start de auto.Met veel bombarie rijden we de weg op.De radio staat aan, prachtige stem van Dido vult de auto.
Isabel kwekt me de oren van het lijf over haar nieuwste vriendje, ze praat snel achter elkaar en bijt steeds op haar lip. Eeen teken van nerveusiteit,weet ik die ze opvallend probeert te verbergen. Ondertussen ben ik ook op van de zenuwen,met trillende vingers steek ik een sigaretje op.
Met vluchtige trekjes adem ik de giftige lucht uit.
"Hier zijn we dan"zegt Isabel opgewekt.
Ik kijk uit het autoraampje beslagen met condence,zachtjes wrijf ik eroverheen om naar buiten te kunnen kijken.
We staan voor een groot stenen gebouw.
Op het dak van het gebouw staat met sierlijke gekleurde lampjes.The Challenge geschreven.
Mijn hart bonkt als ik de letters lees,mijn angst is nu erger dan eerder te voren, mijn benen trillen
Ze stopt de motor en kijkt me onderzoekend aan,haar lichtbruine ogen komen goed tot stand met de gele band in haar donkerkrullende haar.Valt het me op
"Ben je er klaar voor?" vraagt ze zacht.
Ik zucht en knik zachtjes, nog niet zo zeker van mijn zaak, ik denk na en kijk weer naar buiten, als ik de lampjes zie en het aantal mensen dat zich hier bevind om ons te zien,moet ik bijna overgeven.
Dit is totaal niet wat ik wil!!
De koude lucht van de donkere nacht doet me mijn neplederen jas dichter om me heen trekken. De koele wind bezorgt kippenvel op mijn benen.
Met snelle en gehaaste stappen loop ik door de straat, die nu eindeloos lijkt.
Ik kijk schitig om me heen, hopend dat niemand me herkend, maar de straat is verlaten, het enige wat je hoort zijn mijn snelle voetstappen op de harde stoeptegels.De straat word schemerig verlicht door de twee straatlantaarns die er staan,,maar houden mij niet van mijn angstige gedactes af, verschillende verschrikkelijke artikelen over ontvoerde, verkrachte meisjes doemen in mijn hoofd op.
Ik slaak een zucht van verlichting als ik de hoek omloop
De bekende zwarte auto staat er al, de motor bromt hard en het verbaasd me dat niemand wakker is geworden van het harde geluid.
Snel open ik de autodeur en stap in.De warmte van de auto voelt aangenaam..
Ik richt me tot de bestuurder, mijn beste vriendin....en begroet haar met een kus. Licht onstpannen zetel ik me in de leren autostoel.
"Dag lieverd" zegt ze en start de auto.Met veel bombarie rijden we de weg op.De radio staat aan, prachtige stem van Dido vult de auto.
Isabel kwekt me de oren van het lijf over haar nieuwste vriendje, ze praat snel achter elkaar en bijt steeds op haar lip. Eeen teken van nerveusiteit,weet ik die ze opvallend probeert te verbergen. Ondertussen ben ik ook op van de zenuwen,met trillende vingers steek ik een sigaretje op.
Met vluchtige trekjes adem ik de giftige lucht uit.
"Hier zijn we dan"zegt Isabel opgewekt.
Ik kijk uit het autoraampje beslagen met condence,zachtjes wrijf ik eroverheen om naar buiten te kunnen kijken.
We staan voor een groot stenen gebouw.
Op het dak van het gebouw staat met sierlijke gekleurde lampjes.The Challenge geschreven.
Mijn hart bonkt als ik de letters lees,mijn angst is nu erger dan eerder te voren, mijn benen trillen
Ze stopt de motor en kijkt me onderzoekend aan,haar lichtbruine ogen komen goed tot stand met de gele band in haar donkerkrullende haar.Valt het me op
"Ben je er klaar voor?" vraagt ze zacht.
Ik zucht en knik zachtjes, nog niet zo zeker van mijn zaak, ik denk na en kijk weer naar buiten, als ik de lampjes zie en het aantal mensen dat zich hier bevind om ons te zien,moet ik bijna overgeven.
Dit is totaal niet wat ik wil!!