Bekijk volle/desktop versie : Prachtige Verhalen!


05-12-2012, 00:54
Er wordt verteld dat een dief de muur beklom van de woning van de uitmuntende geleerde Maalik ibn Dinaar, maar dat hij er niets waardevol vond. Maalik, die op dat moment aan het bidden was, merkte hem op. Hij kortte zijn gebed dus in, keerde zich naar hem toe en zei: 'Mijn broeder in het geloof! Moge Allaah jou ingeven om berouw te tonen! Je bent mijn huis binnengekomen en je hebt er niets gevonden dat het waard was om te stelen, maar ik zal je niet met lege handen laten vertrekken.' Hij bracht hem een kom vol water en zei hem: 'Verricht je kleine rituele wassing en verricht twee rak'aat. Je zult zeker vertrekken met een betere buit dan deze die je zocht.' 'Graag', antwoordde de dief. Die verrichtte zijn rituele wassing en verrichtte twee rak'aat. Toen hij dat gedaan had, zei hij: 'Maalik, ik wil je niet storen met mijn aanwezigheid, maar kun je mij toestaan om nog twee rak'aat te verrichten?' 'Je mag zoveel rak'aat verrichten als je wil', antwoordde Maalik. De dief hield niet op met bidden tot de dageraad. Maalik zei hem: 'Je kunt nu vertrekken en moge Allaah je leiden.' 'Mijn meester, heb de goedheid om me vandaag bij jou onderdak te verlenen, want ik heb de intentie om vandaag te vasten', antwoordde de dief. 'Je kunt zolang als je wil bij mij blijven', zei Maalik hem. De dief bleef enkele dagen bij Maalik en bracht deze dagen door met bidden en vasten. Toen hij besloot om te vertrekken, zei hij: 'Maalik, ik heb de intentie om berouw te tonen.' 'Het is Allaah Die ingeeft om berouw te tonen', antwoordde hij. De dief toonde oprecht berouw en op een dag ontmoette hij één van zijn vroegere bevriende dieven. Die zei hem: 'Na je lange afwezigheid dacht ik bij mezelf dat je misschien een schat ontdekt hebt.' 'Mijn broeder in het geloof, zei hij hem, het is eerder Maalik ibn Dinaar die ik ontdekt heb. Ik kwam hem beroven, maar hij heeft mij beroofd van mijn zonde. Ik heb berouw getoond bij Allaah. Nu heb ik me vastgeklampt aan de deur van mijn Heer en ik zal deze niet loslaten zolang ik niet verkregen heb wat Zijn geliefde dienaren hebben bekomen.'
05-12-2012, 01:06


De bekering tot de Islaam van al-Hurmuzaan[/SIZE]

De moslimstrijders namen al-Hurmuzaan gevangen en brachten hem bij 'Omar ibn al-Khattaab. 'O leider der gelovigen, hier is één van de invloedrijke leiders van Perzië en de rechterhand van Rustum[koning van de Perzen]', zeiden ze tegen 'Omar ibn al-Khattaab. 'Omar zei hem: 'Ik geef je de raad om je te bekeren tot de Islaam. Dat zal beter voor je zijn in je huidige leven en in je toekomstige leven.' Al-Hurmuzaan antwoordde hem: 'Ik geloof in de godsdienst waar ik nu aanhanger van ben en ik ga niet akkoord om me te bekeren tot de Islaam uit vrees voor iemand.'
'Omar vroeg om hem een sabel te brengen en toen hij hem wilde terechtstellen, zei de man hem: 'O Leider der gelovigen! Geef me op zijn minst een slok water te drinken of ga je me doden terwijl ik dorst heb?' 'Omar vroeg om hem een glas water te brengen. Al-Hurmuzaan nam het glas en zei: 'Leider der gelovigen! Garandeer me dat mijn leven gered zal zijn tot ik dit glas gedronken heb.' 'Ik garandeer je het', zei 'Omar hem. Al-Hurmuzaan gooide toen het glas weg en zei: 'Wees trouw aan je belofte, Leider der gelovigen, want trouw gaat gepaard met een schitterend licht.' 'Je hebt gelijk', zei 'Omar hem, 'we zullen deze veroordeling opheffen en je geval opnieuw bestuderen.' 'Omar vroeg aan de beul om de sabel weg te halen van zijn hoofd.
Al-Hurmuzaan zei: 'Leider der gelovigen! Nu getuig ik dat er geen god is die het waard is om aanbeden te worden behalve Allaah en dat Mohammed Zijn dienaar en Zijn Boodschapper is en dat de boodschap die hij gebracht heeft een boodschap van waarheid is die hij van zijn Heer heeft ontvangen.' 'Omar antwoordde: 'Je hebt zoals het hoort je onderwerping aan de Islaam verklaard, maar waarom heb je dit daarnet niet gedaan?' 'Ik wil niet dat gedacht wordt dat ik me bekeerd heb tot de Islaam om aan de dood te ontsnappen', antwoordde al-Hurmuzaan. 'Omar zei toen: 'Zeker, het is dankzij hun intelligentie dat de Perzen hebben kunnen regeren', en toen vroeg hij om hem te eren en hem perfect te behandelen.
05-12-2012, 01:20
De Barmhartige stuurt degene die hoopt op Hem niet weg
[/SIZE]
Een verstokte drinker nodigde op een dag zijn vrienden uit. Hij gaf vier dirham aan zijn huisknecht opdat die voor hem fruit zou kopen.
Onderweg ontmoette de huisknecht de asceet Mansoor ibn 'Ammaar. Die was aan het zeggen: 'Wie geeft vier dirham aan deze arme vreemde man [waarmee hij zichzelf bedoelde], en ik zal vier smeekbeden voor hem verrichten.' De huisknecht gaf hem de vier dirham die zijn meester hem had gegeven.
Mansoor ibn 'Ammaar vroeg hem: 'Wat zijn je vier wensen?' De huisknecht antwoordde hem: 'Mijn eerste wens is dat ik bevrijd wordt van mijn meester, want hij behandelt me hardvochtig. Mijn tweede wens is dat Allah me de vier dirham teruggeeft. Mijn derde wens is dat Allaah mijn meester ingeeft om berouw te tonen. En mijn vierde wens is dat Allaah mij Zijn vergeving schenkt, evenals aan jou, mijn meester en degenen die bij hem zijn.' Mansoor ibn 'Ammaar richtte smeekbeden tot Allaah voor hem en de huisknecht keerde terug naar zijn meester, die hem berispte en hem zei: 'Waarom ben je te laat gekomen en waar is het fruit?' De huisknecht vertelde hem over zijn ontmoeting met Mansoor de asceet en dat hij hem de vier dirham gegeven had in ruil voor vier smeekbeden. De woede van zijn meester bedaarde en hij vroeg hem: 'Wat was je eerste smeekbede?' 'Ik heb gevraagd om bevrijd te worden uit de toestand van de slavernij waartoe ik nu beperkt ben', zei de huisknecht. 'Ik laat je vrij, met als enige doel om Allaah te behagen. Je bent vanaf nu vrij,' zei zijn meester, waarna hij verderging: 'Wat was je tweede smeekbede?' 'Ik heb aan Allaah gevraagd om me de vier dirham terug te geven', zei de huisknecht. 'Ze zijn van jou! Wat was je derde smeekbede?', vroeg de meester. 'Dat Allaah jou ingeeft om berouw te tonen.' De meester boog zijn hoofd en huilde. Toen duwde hij met een handgebaar de wijnglazen op de grond, die één voor één stukvielen. Hij verklaarde: 'Ik toon berouw aan Allaah en ik zal nooit meer wijn drinken.' Hij vroeg naar de vierde smeekbede en de huisknecht zei hem: 'Dat Allaah mij vergeeft, en ook jou en al degenen die bij jou zijn.' De meester antwoordde hem: 'Dat behoort mij niet toe, het is Allaah die vergeving en genade schenkt.'
's Nachts had de meester een droom waarin hij een stem hoorde die hem zei: 'Je hebt gedaan wat je moest doen. Denk je dat Wij niet zullen doen wat Wij moeten doen? Weet dat Allaah je heeft vergeven, en ook je huisknecht, Mansoor ibn 'Ammaar en al je genodigden.'
05-12-2012, 12:02
Maschallah mooie verhalen heb je er nog meer?
06-12-2012, 00:50


Hij verbrandt zijn vingers uit vrees voor Allaah[/SIZE]

De bus zette een groep leraressen en studentes af aan een archeologische site die op een verlaten en afgelegen plaats lag. De groep begon de site te onderzoeken en de informatie op te slaan.
In het begin vormden de studentes een enkele groep, maar enkele uren later verspreidden ze zich, waarbij ze elk kozen voor de lerares die hen beviel. Eén van hen observeerde aandachtig elk monument en elk detail en ze was zo erg bezig met het opslaan van alle informatie die ze verzamelde, dat ze zich verwijderde van haar collega's, die al terug naar de bus gegaan waren en vertrokken waren, denkende dat ze bij hen was. Op een bepaald moment merkte ze dat ze alleen was. Ze keerde terug naar de plaats waar de bus hen had afgezet, maar daar vond ze niemand. Ze riep haar collega's zo luid als ze kon, maar zonder antwoord. Toen besloot ze om naar de dichstbijzijnde stad te gaan in de hoop daar een vervoermiddel te vinden om haar naar huis te brengen. Nadat ze een lange afstand te voet afgelegd had, haar gezicht vol tranen, zag ze een klein hutje. Ze klopte aan de deur om te zien of er iemand woonde en een jongeman van amper dertig jaar oud deed open. Hij vroeg haar, zonder zijn verbazing te verbergen: 'Wie ben jij?' 'Ik ben een studente. Ik was een archeologische excursie komen maken, maar mijn collega's zijn vertrokken en hebben mij helemaal alleen achtergelaten. Ik weet niet welke weg ik moet nemen om terug naar huis te gaan. Ik woon...', antwoordde de studente. De jongeman antwoordde haar: 'Je bent nu in een onbewoond gebied en in de plaats van de zuidelijke richting te nemen om naar huis te gaan, heb je de noordelijke richting genomen.' Toen legde hij haar uit dat het al te laat was om voor haar vervoermiddel te vinden dat haar naar haar stad zou brengen en dat ze moesten wachten tot de ochtend om dit te doen. Hij nodigde haar uit om de nacht door te brengen in zijn hut. Hij stelde haar voor om in zijn bed te slapen, terwijl hij op de grond zou slapen in de hoek van de hut, aan de overkant van het bed. Hij nam een stuk stof dat hij aan koord ophing bij wijze van gordijn dat het bed van de rest van de kamer afschermde. Het meisje ging op het bed liggen en bedekte haar lichaam volledig met een laken dat enkel haar ogen zichtbaar liet, die nauwlettend toekeken op het doen en laten van de jongeman. Hij was een boek aan het lezen toen hij het plotseling dichtsloeg en naar de kaars begon te kijken die tegenover hem brandde. Toen plaatste hij zijn [middel]vinger op de vlam gedurende vijf minuten en hij deed hetzelfde met zijn andere vingers terwijl het meisje naar hem keek, met tranen in de ogen, vrezend dat hij een duivel was die één van zijn kwalijke rituelen aan het uitvoeren was.
Ze sliep de hele nacht niet en hij ook niet. De volgende morgen bracht hij haar naar huis. Ze vertelde haar ouders haar verhaal met deze jongeman, maar haar vader geloofde haar niet, vooral omdat de gebeurtenis die ze had meegemaakt haar zo had getraumatiseerd, dat ze ziek werd. Hij besloot dus om die jongeman op te zoeken, om klaarheid te scheppen in de zaak. Hij stelde zichzelf aan hem voor als een voorbijtrekkende reiziger die de weg kwijt was. Hij stelde vast dat zijn beide handen in een verband zaten. Hij vroeg hem hoe dat kwam. De jongeman antwoordde: 'Een erg mooie meisje is twee dagen geleden bij mij gekomen en ze heeft de nacht doorgebracht bij mij. Shaytaan begon me toen slechte ideeën in te fluisteren. Uit vrees dat ik een dwaasheid zou begaan, besloot ik om mijn vingers één voor één te verbranden, om het verlangen van begeerte te doven dat Shaytaan bij mij aanwakkerde en om hem niet de minste gelegenheid te geven om in zijn netten verstrikt te geraken. Bovendien kwelde het idee om de eer van dat meisje aan te tasten me meer dan het vuur.'
De vader was verleid door de persoonlijkheid van de jongeman. Hij nodigde hem bij hem thuis uit en stelde hem voor om hem zijn dochter ten huwelijk te schenken, terwijl de man niet wist dat ze het verleidelijke meisje was dat de nacht had doorgebracht in zijn hut.
Zo, in de plaats van op een onwettige manier een enkele nacht van haar te genieten, kon hij nu heel zijn leven van haar genieten op een wettige manier.
06-12-2012, 01:02
De ark van redding
[/SIZE]
Een weldoener vertelt:
'Op een dag, terwijl ik door één van de rustige lanen van de stad reed, reed een kleine auto die bestuurd werd door een jongeman naast me, alsof hij aan het racen was tegen me. De jonge bestuurder had me niet gezien, want hij was een groep meisjes die op het voetpad liepen het hof aan het maken. Aangezien ik gehaast was, haalde ik hem in. Maar mijn geweten kwelde me al gauw... wat moet ik doen? ... Moet ik rechtsomkeer maken en deze jongeman de les spellen? ... Moet ik verdergaan alsof er niets aan de hand is? ... Na een moment van aarzeling, besloot ik om naar hem toe te gaan. Hij zette zijn auto aan de kant en begon naar hen te kijken, verwachtend dat één van hen naar hem zou glimlachen of een gebaar naar hem zou maken, maar ze toonden geen interesse voor hem en gingen een huis binnen.
Ik parkeerde mijn auto naast de zijne en ik ging naar hem toe. Ik begroette hem en spelde hem de les. Ik zei hem: 'Beeld je in dat die meisjes jouw zussen zijn, of je dochters, of je verwanten. Zou je het aanvaarden dat iemand hen lastigvalt of hen pijn doet?' Ik geef toe dat ik een beetje bang was, want hij was gespierd en groot. Mijn eerste woorden hadden een grote invloed op hem en hij begon aandachtig naar me te luisteren, met gebogen hoofd en zonder een woord te zeggen. Er was een moment van stilte en toen hief hij zijn hoofd op en keek me aan met ogen vol tranen. Dit moedigde mij aan om hem nog verder raad te geven en mijn angst verdween volledig, zodat ik in mijn laatste raadgeving overtuigender en zelfs strenger was.
Ik begroette hem en toen ik wilde vertrekken, vroeg hij mij mijn telefoonnummer en mijn adres en gaf hij toe dat hij in een psychologische leemte zat die hem kwelde.
Enkele dagen later kwam hij me bezoeken. Tot mijn grote verbazing was hij helemaal veranderd. Hij had zijn baard laten groeien en het licht van het geloof straalde van zijn gezicht af. Hij sprak me over zijn vroegere afdwalingen en dat hij veel moslimmannen en vrouwen pijn had gedaan. Ik sprak hem bemoedigend toe en zie hem dat Allaah alles omvat met Zijn vergeving en ik reciteerde voor hem de volgende vers: 'O Mijn dienaren die buitensporig zijn tegenover julliezelf, wanhoop niet aan de genade van Allaah. Voorwaar, Allaah vergeeft alle zonden. Voorwaar, Hij is de Vergevingsgezinde, de Meest Barmhartige.' [Soerah az-Zumar : 53]
Zijn gezicht straalde van vreugde. Hij begroette me en vroeg me nadrukkelijk om hem op een dag te bezoeken, want hij had nood aan iemand die hem hielp om het rechte pad te volgen. Ik beloofde hem om hem zo snel mogelijk terug te zien.
Er waren al verschillende dagen voorbijgegaan, maar telkens stelde ik het bezoek tot de volgende dag uit, tot op de dag dat ik het stellige besluit namen om naar hem toe te gaan. Ik klopte aan de deur van zijn huis en een oude man deed de deur voor me open. Hij zag er verdrietig en diep bedroefd uit. Het was zijn vader.
Ik vroeg hem naar zijn zoon, hij boog zijn hoofd en hij zei stil: 'Moge Allaah hem vergeven en hem genade schenken! Hij is gestorven. Voorwaar, het zijn de laatste daden die het lot van de mens bepalen.' Hij vertelde me over zijn toestand en hoe onachtzaam hij was tegenover Allaah, ver weg van de gehoorzaamheid aan Hem, tot op de dag dat Allaah hem dankzij Zijn gunst ingaf om het rechte pad te volgen, waarna hij enkele dagen later overleed. Allaah heeft hem werkelijk gered dankzij Zij genade. Ik heb hem op zijn gemaakt laten vertellen en toen hij gedaan had, betuigde ik hem mijn deelneming en vertrok bij hem met het stellige voornemen om goede raad te geven aan elke moslim.
06-12-2012, 01:14
Berouw van een vrouw[/SIZE]

Hasan al-Basri vertelt het verhaal van een erg mooie prostituee die zich enkel aan een klant gaf als hij haar de som van honderd dinar [wat een enorm hoog bedrag was in die tijd] betaalde. Op een dag merkte een vrome man haar op en hij was verleid. Hij werkte hard tot hij dit bedrag bijeengesprokkeld had en hij ging haar bezoeken. Hij zei haar: 'Je beviel me en ik heb hard gewerkt tot ik de honderd dinar bijeengespaard had.' 'Kom binnen', zei ze hem. Ze ging op haar bed liggen, dat helemaal van goud gemaakt was, en ze nodigde hem uit om haar te benaderen. Toen hij plaatsnamen tussen haar benen, herinnerde hij zich het moment waarop hij zou verschijnen voor Allaah en een hevige angst overviel hem. 'Laat me vertrekken', zei hij haar, 'en de honderd dinar zijn voor jou.' 'Wat scheelt er met jou? Je had me nochtans gezegd dat ik je beviel en je hebt afgezien om die honderd dinar te verzamelen. En nu ik mezelf aan je aanbied, wil je vertrekken', zei de vrouw. 'De vrees voor Allaah heeft mijn hart overspoeld en ik herinnerde me het moment waarop ik voor Hem zal verschijnen. Dit wekte bij mij een afkeer op voor jou. Je bent vanaf nu de persoon die ik het meest verafschuw op aarde', antwoordde de vrome man. 'Als je oprecht bent in wat je zegt, dan ben jij de enige man die ik wens te hebben als echtgenoot', zei de vrouw. 'Laat mij vertrekken', zei de man. 'Nee, niet alvorens mij beloven dat je met mij zult trouwen', zei de vrouw. 'Nee, ik moet hier weg', zei de man. 'Akkoord, maar als ik tot bij jou kom, zul je dan met me trouwen?' 'Misschien', antwoordde hij dan maar, en toen bedekte hij zijn gezicht en keerde hij terug naar zijn stad. De vrouw hield definitief op met deze schandelijke praktijk en ze toonde oprecht berouw tegenover Allaah. Ze ging naar de stad waar de vrome man woonde en ze informeerde bij de inwoners naar zijn woonplaats. Sommigen onder hen liepen naar hem toe en zeiden: 'Een koningin is jou komen bezoeken[haar uiterlijk en haar schoonheid lieten uitschijnen dat ze een koningin was].' Toen hij haar zag, slaakte hij een diepe zucht en viel hij dood neer. Ze zei vol spijt: 'De man van wie ik hield, is aan me ontglipt.' En toen vroeg ze: 'Heeft hij een verwant?' 'Ja', antwoordden ze haar, 'hij heeft een broer, een erg arme man.' De vrouw zei: 'Ik heb besloten om met hem te trouwen, uit liefde voor zijn broer', verklaarde ze en ze trouwde met hem.
06-12-2012, 01:18
Prachtige verhalen maa shaa'Allah
06-12-2012, 08:43
--[/SIZE]
06-12-2012, 21:58


[SIZE=4ex" -->Onder de leden van de gemeenschap van de kinderen van Israël was er een gelovige man die vaststelde dat er een boom bestond die aanbeden werd buiten Allaah. Hij greep zijn hakbijl en begaf zich naar de boom met de stellige intentie om de boom om te hakken. Onderweg verscheen Shaytaan aan hem in de vorm van een man. De vervloekte Shaytaan zei hem: 'Waar ga je heen?' 'Ik ga die boom omhakken die de mensen buiten Allaah aanbidden', antwoordde de gelovige hem. 'Je zult het niet kunnen doen, want ik zal je daartoe verhinderen', antwoordde Shaytaan. De gelovige sloeg hem en vloerde hem en vervolgens ging hij naar de boom om hem om te hakken. Shaytaan versperde een tweede keer de weg voor hem en de gelovige vloerde hem opnieuw. Shaytaan ondernam een derde poging en werd nog een keer gevloerd. Shaytaan zei hem: 'Zal ik je iets beters tonen? Hak die boom niet om en dan zul je elke ochtend twee dinar onder je hoofdkussen vinden.' De man zei: 'Hoe kan dat nu gebeuren?' 'Daar zorg ik voor', verzekerde de vervloekte Shaytaan hem.
De volgende ochtend vond hij twee dinar onder zijn hoofdkussen. De dag daarna zocht hij onder zijn kussen, maar hij vond niets. Hij stond boos op en ging naar de boom om hem om te hakken. Shaytaan kwam hem tegemoet en vroeg hem: 'Waar ga je heen?' 'Ik ga die boom omhakken die aanbeden wordt naast Allaah', antwoordde hij hem. 'Je liegt', antwoordde Shaytaan hem, 'en je zult niet in staat zijn om dit te doen.' De vrome man wilde zijn weg toch voortzetten, maar Shaytaan gooide hem ronduit op de grond en wurgde hem, tot de man bijna overleed. 'Weet jij wie ik ben?' vroeg de vervloekte Shaytaan hem en hij ging verder: 'Ik ben Shaytaan. De eerste keer ben je boos gekomen omdat er een deelgenoot werd toegekend aan Allaah. Daarom ben ik er niet in geslaagd om jou te grijpen. Ik heb je toen misleid met twee dinar. Wat jouw woede deze keer opwekte, was niet het feit dat een boom werd aanbeden naast Allaah, maar het feit dat je de twee dinar niet gevonden hebt. Dus ben je die boom komen omhakken in die geestestoestand en daarom heb ik je overwonnen.'
06-12-2012, 22:17


[SIZE=4ex" -->Ibraahim ibn Adham had de reputatie om de harten te genezen van de kwalen die deze aantastten. Op een dag kwam een man hem raadplegen en zei hem: 'Ik ben een onverbeterlijke zondaar. Zeg me iets wat mij ervan af brengt om op dit slechte pad verder te gaan.'
Ibraahim zei hem:
'Herinner je vijf zaken voordat je een zonde begaat en dan zul je uiteindelijk berouw tonen als Allaah het wil.'
'Welke zijn dat, o Ibraahim?' vroeg de man ongeduldig.
'Als je ongehoorzaam wilt zijn aan Allaah, eet dan niets van het levensonderhoud dat Hij je schenkt.'
'Hoe kun je dit zeggen, terwijl al het levensonderhoud afkomstig is van Allaah?' vroeg de man verbaasd.
'Als je dat weet, hoe durf je dan van Zijn levensonderhoud te eten en Hem tezelfdertijd ongehoorzaam zijn?'
'Je hebt gelijk, Ibraahim, zeg me wat de tweede is', zei de man.
'Als je Allaah ongehoorzaam wil zijn, woon dan niet in een land dat Hem toebehoort', zei Ibraahim.
De man was nog meer verbaasd en vroeg: 'Hoe kun je zoiets zeggen terwijl de hele aarde aan Allaah toebehoort?'
'Als je je bewust bent van deze werkelijkheid, vind je het dan denkbaar dat je in Zijn land woont en Hem tezelfdertijd ongehoorzaam bent?' zei Ibraahim.
'Nee, helemaal niet', antwoordde de man. 'Zeg mij het derde.'
'Als je Allaah ongehoorzaam wil zijn, zoek dan een plaats waar Allaah je niet ziet en verricht daar de zonde', zei Ibraahim.
'Hoe kun je zoiets zeggen terwijl Allaah de diepste geheimen kent. Hij hoort de mier stappen op een gladde steen en ziet deze in de duisternis van de nacht', zei de man.
'Je weet dat alles en toch veroorloof jij jezelf het om Hem ongehoorzaam te zijn', zei Ibraahim.
'Zeg mij het vierde', zei de man.
'Als de Engel des Doods komt om je ziel te grijpen, vraag hem dan om je uitstel te verlenen', zei Ibraahim.
'Dat is onmogelijk', want Allaah zegt: [Wanneer hun tijd is gekomen, kunnen ze het geen moment uitstellen of bespoedigen] [Soerah al-A'raf : 34]
'Als je je bewust bent van een dergelijke waarheid, hoe kun je dan hopen op redding terwijl je Hem blijft ongehoorzaam zijn?' zei Ibraahim.
'Het is waar wat je zegt. Zeg mij het vijfde', zei de man.
'Als de engelen die belast zijn met de bestraffing van de vervloekten naar je toe komen om je mee te nemen naar de Hel, ga dan niet met hen mee', zei Ibraahim.
De man had deze woorden nog maar net gehoord, of de man riep huilend uit: 'Dat volstaat, o Ibraahim, ik vraag vergeving aan Allaah en ik toon berouw aan Hem.' Hij bleef sinds die dag Allaah aanbidden tot zijn dood.
12-01-2013, 22:11
meer meer deze verhalen begrijp ik en vind ik echt leuk om te lezen!