Lyanaa
09-10-2012, 15:20
Hallo meiden.
Ik zit met iets op het hart en zou graag wat advies willen
Mijn vader verliet onderdruk van mijn oma mijn moeder verlaten. Mijn moeder is paar jaar later hertrouwd en hij ook. Ik heb al die tijd geen contact met hem gehad, had er geen behoefte aan voor iemand die mij en mijn zus in de steek liet. Mijn moeder was verhuist en alle contacten met hem verbroken, hij bleef contact zoeken dat kan ik mij nog herinneren als klein kind, maar zij was klaar met hem en heeft zelfs een keer politie gebeld wegens stalken.
Ik heb tijdens mijn vakantie een jongen leren kennen, ik geloofde niet op liefde op het eerste gezicht maar toen ik hem zag voelde ik iets wat ik nooit heb gevoeld, dit gevoel is wederzijds. Zo kwam ik erachter dat hij familie was van mijn vader, namelijk de zoon van zijn zus.
Na onze terugkomst in Nederland bleven wij elkaar zien, maar probeerde ik onze relatie te verbreken omdat het niet gezond was in mijn ogen.Het was vreemd omdat wij volledige neef/nicht zijn, maar elkaar nooit gekend hebben, dus eigenlijk helemaal geen familiegevoel naar elkaar toe hebben. Omdat hij niet opgaf en bleef vechten en mij ook liet inzien dat niet alle mannen klootzakken waren gaf ik mijn hart weer toe aan hem.
Door deze jongen heb ik weer contact met mijn vader, mijn vader was zo blij dat hij ons bij elkaar samen gebracht heeft en is hem nog altijd dankbaar hiervoor. Zo heb ik nu ook goed contact met mijn stief broertje en zusje, contact is zo goed dat mijn zusje mij dagelijks belt en wekelijks doen wij wat leuks samen.
Ik heb een nieuwe goede vriendin erbij.
Dit alles kwam bij mijn moeder keihard aan, zij eist dat ik banden met deze jongen verbreek want door zijn moeder en oma was mijn vader bij haar weggegaan.
Ik kan met mijn moeder over alles praten en zo heb ik haar ook over hem verteld. Hij wilt namelijk dat wij de grote stap gaan zetten, hij heeft mijn vader hierover gesproken en die heeft zijn zegen gegeven, hij is erg blij hierover zo ook de rest van mijn familie.
Alleen mijn moeder wilt er niets van weten, zij zegt dat dit haar dank is. Ze heeft ons grootgebracht zodat ik haar nu de rug terug keer, dit is absoluut niet waar. Ik hou zielsveel van mijn moeder, maar is het wel eerlijk om van mij te vragen om contacten te verbreken met mijn vader? En met de jongen waar ik van hou?
Toch heb ik haar haar zin gegeven, ondanks ik erg verdrietig ben. Hij geeft niet op en blijft mij bellen en lieve berichten sturen en zegt dat hij met mama wilt praten. Zij wilt niets te maken hebben met hun en mijn stiefvader, die ik als vader zie, zegt dat ik ondankbaar ben voor alles wat hij voor mij gedaan heeft. Dit heeft mij veel pijn gedaan. Nooit heeft hij mij gekwetst, tot nu.
Moet ik de banden verbreken met mijn vader, broertje, zusje, grootvader, ooms, tantes etc? En nu vooral diegene waar ik van hou?
Hoe kan ik iedereen tevreden stellen en vooral mijzelf? Mijn zus heeft mijn vader uit haar leven gebant voor mijn moeder, nu ik nog.
Is dit wel eerlijk?
Graag jullie advies in deze moeilijke situatie
Ik zit met iets op het hart en zou graag wat advies willen
Mijn vader verliet onderdruk van mijn oma mijn moeder verlaten. Mijn moeder is paar jaar later hertrouwd en hij ook. Ik heb al die tijd geen contact met hem gehad, had er geen behoefte aan voor iemand die mij en mijn zus in de steek liet. Mijn moeder was verhuist en alle contacten met hem verbroken, hij bleef contact zoeken dat kan ik mij nog herinneren als klein kind, maar zij was klaar met hem en heeft zelfs een keer politie gebeld wegens stalken.
Ik heb tijdens mijn vakantie een jongen leren kennen, ik geloofde niet op liefde op het eerste gezicht maar toen ik hem zag voelde ik iets wat ik nooit heb gevoeld, dit gevoel is wederzijds. Zo kwam ik erachter dat hij familie was van mijn vader, namelijk de zoon van zijn zus.
Na onze terugkomst in Nederland bleven wij elkaar zien, maar probeerde ik onze relatie te verbreken omdat het niet gezond was in mijn ogen.Het was vreemd omdat wij volledige neef/nicht zijn, maar elkaar nooit gekend hebben, dus eigenlijk helemaal geen familiegevoel naar elkaar toe hebben. Omdat hij niet opgaf en bleef vechten en mij ook liet inzien dat niet alle mannen klootzakken waren gaf ik mijn hart weer toe aan hem.
Door deze jongen heb ik weer contact met mijn vader, mijn vader was zo blij dat hij ons bij elkaar samen gebracht heeft en is hem nog altijd dankbaar hiervoor. Zo heb ik nu ook goed contact met mijn stief broertje en zusje, contact is zo goed dat mijn zusje mij dagelijks belt en wekelijks doen wij wat leuks samen.
Ik heb een nieuwe goede vriendin erbij.
Dit alles kwam bij mijn moeder keihard aan, zij eist dat ik banden met deze jongen verbreek want door zijn moeder en oma was mijn vader bij haar weggegaan.
Ik kan met mijn moeder over alles praten en zo heb ik haar ook over hem verteld. Hij wilt namelijk dat wij de grote stap gaan zetten, hij heeft mijn vader hierover gesproken en die heeft zijn zegen gegeven, hij is erg blij hierover zo ook de rest van mijn familie.
Alleen mijn moeder wilt er niets van weten, zij zegt dat dit haar dank is. Ze heeft ons grootgebracht zodat ik haar nu de rug terug keer, dit is absoluut niet waar. Ik hou zielsveel van mijn moeder, maar is het wel eerlijk om van mij te vragen om contacten te verbreken met mijn vader? En met de jongen waar ik van hou?
Toch heb ik haar haar zin gegeven, ondanks ik erg verdrietig ben. Hij geeft niet op en blijft mij bellen en lieve berichten sturen en zegt dat hij met mama wilt praten. Zij wilt niets te maken hebben met hun en mijn stiefvader, die ik als vader zie, zegt dat ik ondankbaar ben voor alles wat hij voor mij gedaan heeft. Dit heeft mij veel pijn gedaan. Nooit heeft hij mij gekwetst, tot nu.
Moet ik de banden verbreken met mijn vader, broertje, zusje, grootvader, ooms, tantes etc? En nu vooral diegene waar ik van hou?
Hoe kan ik iedereen tevreden stellen en vooral mijzelf? Mijn zus heeft mijn vader uit haar leven gebant voor mijn moeder, nu ik nog.
Is dit wel eerlijk?
Graag jullie advies in deze moeilijke situatie