Bekijk volle/desktop versie : Het is mijn beurt



Pagina's : [1] 2 3 4 5 6

09-09-2012, 20:07
Ik vond deze rubriek altijd maar saai, omdat het vol met gelijkaardige verhalen zit. Maar ik ben beginnen doorbladeren, en ik heb gemerkt dat dit de ideale plek is om je hart te verluchten. Ik heb al heel wat meegemaakt, en ik wil het graag hier anoniem meedelen. Het doet goed om alle woede, verdriet, pijn en leed van je af te duwen. Ik wil dit gevoel weg. Ik zal mijn verhaal beginnen schrijven. Beetje bij beetje zal ik het afwerken tot hoe mijn situatie nu is. En dan laat ik mijn verleden helemaal achter me. Ik zal beginnen bij de dag dat mijn leven veranderde.


Mijn nicht bleef bij me slapen. We zaten wat onschuldig te praten in de woonkamer en we hadden het over van alles en nog wat. Het ging merendeels over haar klasgenoten, de nieuwe jongens, ons visie over het leven en zulke zaken. Op een gegeven moment kreeg ze een sms van een klasgenoot. Ik las met haar mee en vroeg haar meteen wie het was.
'Intissar, kom op, zeg wie hij is! Je vind hem leuk, hé?'
Ze keek me aan en schudde haar hoofd. 'Dit is niemand, joh. Enkel een klasgenoot, ah zotte!' Ik vroeg het haar een laatste keer en ze antwoordde met 'Soufiane'. Ik vroeg er meer achter en of hij er goed uitzag en ze zei dat hij 'normaal' was. Welja, wat je tegenwoordig normaal kan noemen. 'Nisrine, hij heet Soufiane, safe. Hij zit in mijn klas en verder is er niets. Ik geef wel jouw nummer aan hem, misschien is hij iets voor de toekomst.' Ik vond het oké en kort daarna kreeg ik een sms.


Ik ben Soufiane, jouw nicht gaf me jouw nummer. Ze zei dat ze bij jou logeerde en ze vertelde me vaak over jou en nu wil ik je leren kennen. Ik hoop dat je ermee akkoord gaat. Wassalam.

09-09-2012, 21:11


Insha'Allah zal dit voor je opluchten...

Ben benieuwd naar meer...


Up

09-09-2012, 21:13
amai je bent recht voor de raap

10-09-2012, 00:27
Vanaf het moment dat je anoniem bent, zal je recht voor de raap zijn. En nog beter ook, ik wil niets meer verbergen. Ik wil alle leed van me verlossen.


Het duurde zeven dagen voor ik zijn sms had beantwoord. Ik had geen idee wat ik zou zeggen en of ik er wel op moest ingaan. Maar uiteindelijk stuurde ik een smsje terug en zo begon onze kennismaking. Hij vertelde me over zichzelf, zijn interesses, zijn toekomstvisie, zijn ambities en ik deed hetzelfde. Ik vertelde dat ik islam belangrijk vond en dat ik graag mn studies zou willen afwerken. Ik vertelde hem over mijn grote interesse in gastronomie en hoe graag ik mijn vriendinnen heb. Kortom, ik gaf hem een duidelijk profiel van mezelf. We spraken meer en meer met elkaar en op den duur begonnen we te bellen. Het leek me helemaal juist en het voelde goed aan, ik vertrouwde hem. Het was alsof ik hem al jaren kende. Na enkele maanden hadden we een koosnaampje voor elkaar en wisten we beide dat we een koppeltje vormden. Hij kwam uit dezelfde stad als waar ik woonde, dus dacht ik dat het wel oké ging zijn om elkaar eens af en toe te zien. Enkel om een beter beeld over elkaar te krijgen, want hoe kun je een huwelijksbootje instappen met iemand die je nooit hebt gezien?

Soufiane had een heel aparte persoonlijkheid. Soms kwam hij grof over alsof hij niets met jou te maken wil hebben, maar vanaf het moment dat je duidelijk maakte dat je gekwetst bent, was je het middelpunt. Grote mond, kleine hartje. Ik werd gekker en gekker op hem en hij stuurde me berichten die meterslang waren. Hij gebruikte woorden die geen ander ooit had gebruikt. Hij was een prachtige jongen. Op een dag belde hij me en zei hij:

'Nisrine, schat, ik moet even iets zeggen. Ik ga 5 dagen op reis, zeg me wat je nodig hebt, ik haal alles voor je. Maakt niet uit wat of welke prijs.'
'Nee wollah heb niets nodig, ik heb alles al, bedankt daarvoor. Je had me al gezegd dat je ging, wanneer vertrek je?'
'Overmorgen in de middag, maar serieus, in Spanje is er alles. Maakt ni uit, ik vind wel iets voor je, haha.'
'Soufiaaaaane doe normaal, ik zeg je ik ben niet materialistisch, ik heb totaal niets nodig.'
'Wat je ook zegt, ik doe mijn ding, a nisrineke.'
'Soufiane, ik hou van je, ik meen het. Ik hou van je met heel mijn hart.'

Het gesprek ging zo door, niet wetend dat die reis me zo ging teleurstellen.

10-09-2012, 10:03


Ik ga een verhaal volgen NA JAREN.. upppaaa!

11-09-2012, 16:59
Je maakt het wel heel spannend! Ga door meid, je doet het goed!! Je hartje luchten is zeker de beste oplossing en wij alle zijn het luisterend oortje!! Upps!!!!!!!!!!

11-09-2012, 18:12
up up up ga verder x nieuwe fan

12-09-2012, 14:13
Ik zal jullie hulp echt kunnen gebruiken. Maar goed, dat voor later. (Heb wat raad nodig)


Ik miste hem vreselijk tijdens zijn reis, enkel omdat ik geen aanwezigheid voelde van degene die me steeds lieve woorden zei. Ik wachtte keer op keer op een bericht, tot hij op een avondje belde. Het klonk druk en het was erg lawaaierig, waardoor ik het gesprek kort heb gehouden. Ik ging zitten op onze typische marokkaanse zetels, en ik dacht diep na. Hij had mijn hart veroverd, hij had mijn liefde, mijn volledige aandacht. Hij was mijn eerste liefde. Ik trilde bij de gedachte hem te verliezen, ik huilde bij het afscheid nemen, ik kon het niet aan. Zoveel hield ik van hem, zoveel was hij waard.

Na zijn reis had hij me enorm verrast. Een verwelkoming die niemand ooit zou vergeten. Hij belde me.
'Nisrine? Soufiane hier..'
'Dat jij het bent weet ik wel, Soufiane!! Wajaw, heb jou enorm gemisttttt!!!!!'
'Ik jou ook. Ik heb echt een leuke reis gehad.'
'Vertel? Of nee, laat het voor later, ik wil liever dat je het in real life verteld'
'Is goed,a Ikram.'
'Ikram?' vroeg ik verbaasd en vooral teleurgesteld.
'Euhm ik bedoelde Nisrine. Haha, sory sory schat, was niet mijn bedoeling, wollah'
'Wie is Ikram?'
'Iemand die we daar in Bilbao hadden tegengekomen. Leuk meisje.'
'Wat wil je hiermee bedoelen??'
'Iwa ja, dingen veranderen, e'
'Soufiane, wollah je maakt me boos. Hoe komt dat je haar kent?'
'Ze sprak ook Nederlands, en ze was daar en we spraken meer en meer met elkaar, we vonden elkaar leuk...'

Ik haakte af en gooide met alle kracht de gsm op de grond. HOE onmenselijk kon iemand zijn om na zijn terugreis te vertellen dat hij doooodleuk iemand had leren kennen alsof hij zijn nieuwe boxershort beschreef die hij onlangs had gekocht?? Hoe kon iemand in godsnaam zoiets een persoon aan doen, terwijl hij WIST dat die gek op hem was? Dat die verliefd op hem was en van hem hield??? Ik barstte in tranen uit en kon niet ophouden. Mijn hart voelde ik tot in mijn keel en enkele seconden later kreeg ik een telefoontje. Ik liet mijn gsm op de grond liggen en ademde in en uit. Het ging zo niet meer. Hoe kon ik nooit inzien dat hij zo gevoelloos was? Wat is dat nou voor een naam? Ikram? Ieuw. Ieuw.
Ik negeerde hem 2 dagen en nadien hield ik het niet meer vol. Hij belde me twee nachten daarna en ik nam op.

'Nisrine? Ben jij het?'
'Neen, het is 3alouch, natuurlijk ben ik het. Je belde mij op. What's up?'
'What's up?? Ik heb je bijna drie dagen niet gehoord!'
'Nou?'
'Nisrine, ik hou van je. Waarom negeer je me? '
'Het is over misschien?'
'Ga jij onze mooie 5 maand weggooien voor dit? Ik ken haar niet eens, ik hou van jou en alleen van jou!'
'Ik ook van jou, soufiane' fluisterde ik. Hij hoorde me en ik kon hem voelen glimlachen, ik voelde aan dat hij een lichte sprongetje maakte uit vreugde. Ik voelde zijn liefde.
'Nisrine, ik zie jou morgen, kwart na 2 aan onze vaste wandelweg. Ik wil jou wat laten zien'

To be continued ...

12-09-2012, 15:34
Hij kwam naar me toe. Ik zag hem van de verte komen. Netjes gekleed, maar niet uitdagend. Daar hou ik van. Simpele jeans, een hemdje en een paar leuke sports. Ik vond hem schattig en zoals elke keer weer had hij een verlegen glimlach. Heel vreemd hoe zulke lieve mensen jou enorm kunnen kwetsen. Hoe deze persoon waarvan je het meest houdt, wiens glimlach gekerfd staat in jouw hart, wiens woorden gedrukt staan in jouw diepste dromen, jou zo hard kunnen raken. Je lelijkste traan boven kunnen halen. Maar ook de mooie tranen, zoals ik deed nadat hij kwam en me een kusje gaf en iets wonderlijks liet zien. 'Nisrine, kom schatje. Heb je enorm gemist.'
Ik knuffelde hem. We probeerden het altijd netjes te houden. Ik ging naast hem zitten op een bankje en hij nam een witte envelop boven. 'Kijk,' zei hij. Ik keek hem aan en hij keek glimlachend weg. Wat was hij prachtig. Ik opende het en ik verwachtte een liefdesbrief met een of andere brolpoëzie van het internet. Maar dat was het niet. Het was een foto. Er stonden drie mensen op. Een man, een vrouw en een kind. Ze leken me volkomen onbekend. Maar dat maakte het speciaal. Ze zagen er zo gelukkig uit. Ik begreep zijn gebaar niet helemaal, maar ik wist wel waar hij naar toe wou gaan.
'Daar, Nisrine, zie je drie mensen. Simpele, dagdagelijkse mensen. Op het eerste zicht lijken ze normaal, maar als je in hun ogen kijkt zie je vreugde. Geluk. Eervolle liefde. Dat wil ik ook met jou. Ik wil jou als mijn vrouw, als de moeder van mijn kinderen. Ik zie je graag, wolah.' Daar kwamen mijn eerste traantjes van geluk. Jaah, die mogen er ook wezen. Gelukkig. Ik was sprakeloos en het enige dat ik kon doen was hem aankijken, en weer naar de foto staren.Ik beeldde me hem in als mijn man. Zou ik dat wel willen? Natuurlijk wil je dat, Nisrine. Je houdt van hem. Inderdaad, ik hield van hem. Ik omhelsde hem en we spraken over van alles en nog wat. Over eten, over brommers, zijn werk, mijn studies en dergelijke. We waren gelukkig, al kibbelden we enorm vaak. De ochtend daarop stuurde ik hem een smsje. Of zou ik sms moeten zeggen? Want zo klein was 'em niet. Mijn vingers gingen over de vertrouwde knoppen van mijn gsm, die ik inmiddels al beter kende dan mijn broekzak. Ik schreef wat ik voelde, althans, ik probeerde het.

'Goedemorgen, lieverd. De zon kwam op, zoals jij in mijn leven kwam. Met alle liefdesstralen en zonneschijn. Ik ben blij dat jij in mijn leven bent gekomen. Ik ben blij dat ik je ken. Soufiane dyali, ik hou van je. Liefs, je schatje.'


Ik kreeg een bot smsje terug waarin stond: 'Gdmrgn. Ik ook van jou.' Owkeeeey, dacht ik bij mezelf. Ik negeerde het berichtje, maar kort daarna had hij me weer gestuurd. 'Ik ben verdomme ontslagen,' stond erin. Ik voelde zoooo erg met hem mee, meskien.



To be continued.

13-09-2012, 15:38
yallah zid je moet echt door je doet het echt goed wlah

13-09-2012, 19:39
Ik had geen flauw idee wat ik moest doen, dus het enige dat ik deed was hem hoop geven en hem steunen. Hij hield enorm van zijn werk, maar werd ontslagen omdat hij meermaals te laat kwam. Hij werd plots een lange tijd kortaf en het ging niet meer goed tussen ons. We kibbelden vaak, hoewel het ook aan mij lag. Ik werd het beu om geen aandacht meer te krijgen en steeds zure antwoorden te krijgen. Zelfs bellen deden we niet meer zo vaak. Ik hield enorm veel van hem en ik kreeg het niet over mijn hart om hem in de steek te laten. Ik kon er niets aan doen en we moesten er beiden door komen. Op een dag zei ik tegen hem: 'Soufiane, jij bent alles wat ik heb, je bent mijn hart, mijn geliefde, mijn vreugde, mijn rust, je bent de romantiek zelve. Ik kan het niet aan om jou zo weinig te horen. Soufiane ik hou enorm veel van je, ik hou zielsveel van je.' Ik begon stilletjes te huilen en hij wist niet wat te doen. Het ergste dat hem kon overkomen, was een huilende meisje troosten, maar ik stond er niet bij stil. Hij knuffelde wat en zei dat hij ook van me hield. 'Mijn lieverdje toch, je hoeft niet te huilen. Kom op, waarom huil je?'
'Ik weet het niet, Souf. Ik ben bang jou kwijt te raken. Als dat gebeurd zal er niets, maar dan ook niets mij nog kunnen redden. Dan leef ik, maar ben ik dood vanbinnen.'
'Maak je geen zorgen, ah Niss. Je maakt je veels te druk, ik zweer het je.'

Het ging enkele maanden voorbij, en 2 maanden voor we al een jaar samen waren, gebeurde er iets vreselijks. Iets wat, denk ik, impact heeft gehad op heel mijn leven, en zelfs nu nog. Iets wat ik niemand ooit zou willen wensen...

14-09-2012, 11:26
Is dit een lang verhaal?
Up voorjou.

14-09-2012, 20:19


Het is geen verhaal van 300 paginas maar ook geen eentje van slecht 12.

Soufiane negeerde me al dagenlang. Hij antwoordde niet op mijn smsjes, mijn telefoontjes, mijn emails, niets. Hij was spoorloos verdwenen. Ik kwam hem zelfs niet per toeval tegen. Ik begon me zorgen te maken en stuurde hem meer en meer eindeloze teksten. Totdat, en met pijn in mijn hart zeg ik dit, totdat hij een kort, grof, pijnlijk smsje stuurde. 'Stuur niet meer naar me.'
Ik las het wel tig keer, maar ik begreep het niet. Ik belde hem, en tot mijn allergrootste verbazing nam hij op. 'Wat is er?' zegt hij. 'Wat is er? Ik ben toevallig degene van wie je houdt, of niet?' vroeg ik angstig, maar ik onderdrukte die gevoelens zo goed ik kon.
'Luister Nisrine, je bent een prachtige dame...' Voor hij zijn zin kon afmaken, wist ik waar hij naartoe wou gaan, wat zijn bedoelingen waren, maar ik kon het niet geloven. Ik wou het niet geloven. Ik hield te veel van hem.
'Je bent iemand die ideaal is als vrouw, je kan lekker koken, je bent mooi, gelovig, oprecht, eerlijk, behulpzaam, vreselijk behulpzaam, maar ik hou nu eenmaal van iemand anders. Sorry, wollah. Zij is mijn vrouwtje, ik voel dat. Zij is de ware voor me.'
Mijn hart brak in stukken, mijn lichaam trilde en even was ik weg. Ik voelde woede, verdriet, pijn, dodelijke pijn en ik wou huilen, schreeuwen, roepen en tieren. Dit was me te veel.
'Hoe bedoel je? Nee, je bent aan het spelen. Ik geloof je niet, Soufiane. Dit is weer een van je grapjes om me jaloers te maken. Ik trapte er bijna in!' Ik hoopte dat ik gelijk had. Ik hoopte het vreselijk hard, maar ergens wist ik dat hij het meende.
'Nee Nisrine, wollah ik lieg niet. Sorry, maar dat is nu eenmaal zo. En verwijder mijn nummer, ik mag van haar geen contact meer hebben met jou.'
'Meen je dit? Dat is het?? Na alles? Dit is wat je doet? JE BENT EEN ROTZAK!! Hoor je me? EEN ROTZAK!!!' Ik barstte in tranen uit, ik huilde als een kleine meisje, ik begon rondjes te draaien en ik gedroeg me als een, nou ja, een gek. 'Meen je dit? Nee ik geloof het niet, punt uit!!'
'Nisrine, Beslema.' En hij haakte af. Dat was de laatste keer dat ik hem hoorde...

To be continued...

14-09-2012, 21:40
Wauw!!! Het is indd een rotZak!! Een gevoelloos mannetje!!!

14-09-2012, 21:56
Hoe oud was je toen en hoe oud ben je nu?

Pagina's : [1] 2 3 4 5 6