Hartluchten2012
26-08-2012, 21:51
Beste dames,
Graag zou ik even mijn hart willen luchten! Ik zit namelijk met het volgende:
Ik ben 30 jaar, ongetrouwd en woon nog bij mijn ouders! Ik heb hele lieve ouders maar ze vragen mijn continue om verantwoording! Als ik bv even met een vriendin wegga, dan moet ik het niet in mijn hoofd halen om daarna weer weg te gaan! K moet thuis blijven! Ook over hele normale dingen zoals nr de bioscoop of winkelen in een verre stad vinden ze niet kunnen! Vaak moet ik hier over liegen! Een aantal jaren geleden had ik een relatie met een jongen! Na 5 maanden relatie wilde hij om mijn hand komen vragen! Na mijn verloving werd hy steeds strenger en dominanter! Ik heb er een grote punt achter gezet! Ik kon er niet tegen om op mijn tenen te lopen!
Voorals nog is er nog geen man op mijn pad gekomen om mee te trouwen en mijn ouders maken het ook niet makkelijk! Paar uur geleden trok ik het niet meer! Ik wilde even naar een vriendin gaan, en ik moest hun vertellen wat ik daar ging doen! Ik werd woedend en kon m'n emoties nietonder controle houden! Ik kan er niet tegen dat iemand voor mij gaat beslissen hoe ik moet leven! Ik wil zelf gaan en staan waar ik wil! Geen mensen die gaan bepalen hoe ik me moet gedragen of hoe ik moet handelen! Me verhaal zal wel heel chaotisch zijn maar dat komt omdat ik nu ook heel chaotisch in me hoofd ben! Verdriet, woede en haat!
Graag zou ik even mijn hart willen luchten! Ik zit namelijk met het volgende:
Ik ben 30 jaar, ongetrouwd en woon nog bij mijn ouders! Ik heb hele lieve ouders maar ze vragen mijn continue om verantwoording! Als ik bv even met een vriendin wegga, dan moet ik het niet in mijn hoofd halen om daarna weer weg te gaan! K moet thuis blijven! Ook over hele normale dingen zoals nr de bioscoop of winkelen in een verre stad vinden ze niet kunnen! Vaak moet ik hier over liegen! Een aantal jaren geleden had ik een relatie met een jongen! Na 5 maanden relatie wilde hij om mijn hand komen vragen! Na mijn verloving werd hy steeds strenger en dominanter! Ik heb er een grote punt achter gezet! Ik kon er niet tegen om op mijn tenen te lopen!
Voorals nog is er nog geen man op mijn pad gekomen om mee te trouwen en mijn ouders maken het ook niet makkelijk! Paar uur geleden trok ik het niet meer! Ik wilde even naar een vriendin gaan, en ik moest hun vertellen wat ik daar ging doen! Ik werd woedend en kon m'n emoties nietonder controle houden! Ik kan er niet tegen dat iemand voor mij gaat beslissen hoe ik moet leven! Ik wil zelf gaan en staan waar ik wil! Geen mensen die gaan bepalen hoe ik me moet gedragen of hoe ik moet handelen! Me verhaal zal wel heel chaotisch zijn maar dat komt omdat ik nu ook heel chaotisch in me hoofd ben! Verdriet, woede en haat!