Bekijk volle/desktop versie : Alfredo, terminaal ziek.



22-07-2012, 01:02
Alfredo was nog geen 9 jaar oud, of de dood staarde hem recht in het gezicht. Hij zei altijd; 'Als ik later groot ben wil ik films maken, actiefilms'.. Het deed me pijn te beseffen dat die kleine 'hermano' niet eens The Dark Knight Rises zou halen.
Alfredo had kanker, terminaal. Er was niets meer wat de dokters voor hem konden betekenen, alleen snapte ie dat nog niet zo goed. Hij had nog een maand voor dat de stekker eruit zou gaan.

Is er nog iets wat je Alfredo wilt zeggen zei zijn moeder. Ik dacht bij mezelf, wat kan je een jongen van 9 nou nog vertellen wanneer ie op zijn sterfbed ligt. 'We gaan morgen voetballen?'. 'Nee, de waarheid' zei ze. 'Vertel hem de waarheid'. Terwijl ik de deur van zijn kamer open deed zag ik hem daar liggen. Kaal hoofdje, bleek en geen enkel benul van wat er zich allemaal om hem heen afspeelde. Goh, waar zal ik beginnen. 'Hoi, wat een leuke kaarten'. Nee, zo doe je dat niet. Ik moest hem iets meegeven voor het hiernamaals. Ik moest hem iets nieuws vertellen, iets wat ie nog nooit eerder had gehoord. Iets gedenkwaardigs, ook al is ie jong. Voor eens in zijn leven.. 'De waarheid'..

Alfred, er is iets wat ik je moet vertellen. Ik trok het pakje Jus d'orange uit zijn handen om er zeker van te zijn dat ik zijn aandacht had. Terwijl ik dit deed drukte ik het pakje zo hard in elkaar dat alles over hem heen knoeide.
'Kankerturk' schreeuwde het kind mijn kant op. 'Kijk wat je doet dan motherfucker'. Ongelofelijk...

Als jij straks dood ben ga ik je moeder xxxxxx fluisterde ik hem toe.

Toen ging ik naar huis The Dark Knight Rises kijken.