roudania
21-07-2012, 00:35
slm iedereen
ik wil hier even mijn hart luchten pfff ik weet niet meer wat te doen en hoe te handelen. Ik zal eens vertellen wat er scheelt/ Mijn schoonmoeder is uit Marokko gekomen, ze is hier al 2 maanden nu en het is iedere dag zwaarder en zwaarder. Ze is nog van plan om te blijven tot na la3id incha allh. En subhana allh sinds ze hier is voel ik me met de dag slechter. Ik heb al prolemen met mijn innerlijk (ik neem antidepressiva) en ben heel introvert. ZIj verwacht van mij dat ik een babbelkous moet zijn zoals haar. En krijg dus vaak commentaar over mijn manier van doen. Maar ik ben gewoon zo. Een heel stil iemand die gewoon haar eigen ding doet ou safi. Nu heeft mijn man ook opeens commentaar op het feit dat ik maar een stille ben. ik weet geen blijf met mezelf. Hoe of wat ik doe, het is nooit goed.
Daarenboven heb ik totaal geen tijd meer vr mezelf, kan niet eens rustig even tv kijken of gewoon even alleen weg. Van het moment dat ik opsta tot ik ga slapen is zij constant bij me. En dat weegt zwaar op mijn geestelijke toestand. Ik heb het gevoel dat ik leef zonder het te beseffen, de tijd vliegt gewoon voorbij en tis net alsof ik er niets aan heb gehad (tis moeilijk uit te leggen). Misschien mag ik niet zo egoistisch zijn en moet ik gewoon sabr hebben. maar het begint me te veel te worden. Ik kan met niemand hierover praten, daarom dat ik er een onderwerp heb over aangemaakt.
ik wil hier even mijn hart luchten pfff ik weet niet meer wat te doen en hoe te handelen. Ik zal eens vertellen wat er scheelt/ Mijn schoonmoeder is uit Marokko gekomen, ze is hier al 2 maanden nu en het is iedere dag zwaarder en zwaarder. Ze is nog van plan om te blijven tot na la3id incha allh. En subhana allh sinds ze hier is voel ik me met de dag slechter. Ik heb al prolemen met mijn innerlijk (ik neem antidepressiva) en ben heel introvert. ZIj verwacht van mij dat ik een babbelkous moet zijn zoals haar. En krijg dus vaak commentaar over mijn manier van doen. Maar ik ben gewoon zo. Een heel stil iemand die gewoon haar eigen ding doet ou safi. Nu heeft mijn man ook opeens commentaar op het feit dat ik maar een stille ben. ik weet geen blijf met mezelf. Hoe of wat ik doe, het is nooit goed.
Daarenboven heb ik totaal geen tijd meer vr mezelf, kan niet eens rustig even tv kijken of gewoon even alleen weg. Van het moment dat ik opsta tot ik ga slapen is zij constant bij me. En dat weegt zwaar op mijn geestelijke toestand. Ik heb het gevoel dat ik leef zonder het te beseffen, de tijd vliegt gewoon voorbij en tis net alsof ik er niets aan heb gehad (tis moeilijk uit te leggen). Misschien mag ik niet zo egoistisch zijn en moet ik gewoon sabr hebben. maar het begint me te veel te worden. Ik kan met niemand hierover praten, daarom dat ik er een onderwerp heb over aangemaakt.