b_karima
06-06-2012, 13:01
salaam,
ik zit met iets dames, ook al weet ik dat deze dame, mijn buurvrouw, vaker sneren onder de gordel gaf vind ik dit wel een beetje erg.
ik zit er echt mee dat ik niets terug gezegd heb, het volgende was gebeurt:
ik bracht mijn dochter naar school, en omdat het zo regende gaf ik haaar een lift naar huis. ze vertelde dat de dochter van haar zus een dochtertje had gekregen etc en dat ze echt een leuk babytje was, ik zo mash Allah dua gemaakt etc.
zegt ze wow je dochtertje djumanah is echt een mooie meisje geworden, vorig jaar was ze heel lelijk, zo zie je maar, van lelijk naar mooi, en djoewairiyyah meskina is lelijk geworden.
ik had echt zoiets van meent ze die?
Dat zeg je toch niet? mn zoontje begon met huilen toen ze dat zei, (hij begrijpt nog helemaal niks) maar voelde denk ik wel de spanning van mijn kant uit, ik zat nog een beetje in shock zegt ze moet je niet boos worden...
ik was niet boos, maar was in shock omdat je dit niet zegt tegen een ander, lelijk of niet, dat getuigt van geen respect, maar ik merk dat ze met alles probeert mij te beledigen of in een hokje te duwen dat ik heel boos word, nu word ik niet snel boos.
maar nu heb ik spijt dat ik niks gezegd heb, aan de andere kant alhamdulilah want mischien was er iets anders uit gekomen, maar toch heb ik het gevoel dat ik gewoon mn bek had moeten open trekken en tegen haar moeten zeggen, dat ik niet duld dat ze zo praat over mijn kinderen, en hun niet tegen elkaar op moeten zetten ook al begrijpen ze het (nog) niet.
wat vinden jullie? had ik gewoon mn mond open moeten doen? of was het juist goed? ik weet zeker dat dit niet hier bij blijft, voorheen zei ze ook dingen waarvan ik dacht van huh? is dat echt nodig om te zeggen?
ik zit met iets dames, ook al weet ik dat deze dame, mijn buurvrouw, vaker sneren onder de gordel gaf vind ik dit wel een beetje erg.
ik zit er echt mee dat ik niets terug gezegd heb, het volgende was gebeurt:
ik bracht mijn dochter naar school, en omdat het zo regende gaf ik haaar een lift naar huis. ze vertelde dat de dochter van haar zus een dochtertje had gekregen etc en dat ze echt een leuk babytje was, ik zo mash Allah dua gemaakt etc.
zegt ze wow je dochtertje djumanah is echt een mooie meisje geworden, vorig jaar was ze heel lelijk, zo zie je maar, van lelijk naar mooi, en djoewairiyyah meskina is lelijk geworden.
ik had echt zoiets van meent ze die?
Dat zeg je toch niet? mn zoontje begon met huilen toen ze dat zei, (hij begrijpt nog helemaal niks) maar voelde denk ik wel de spanning van mijn kant uit, ik zat nog een beetje in shock zegt ze moet je niet boos worden...
ik was niet boos, maar was in shock omdat je dit niet zegt tegen een ander, lelijk of niet, dat getuigt van geen respect, maar ik merk dat ze met alles probeert mij te beledigen of in een hokje te duwen dat ik heel boos word, nu word ik niet snel boos.
maar nu heb ik spijt dat ik niks gezegd heb, aan de andere kant alhamdulilah want mischien was er iets anders uit gekomen, maar toch heb ik het gevoel dat ik gewoon mn bek had moeten open trekken en tegen haar moeten zeggen, dat ik niet duld dat ze zo praat over mijn kinderen, en hun niet tegen elkaar op moeten zetten ook al begrijpen ze het (nog) niet.
wat vinden jullie? had ik gewoon mn mond open moeten doen? of was het juist goed? ik weet zeker dat dit niet hier bij blijft, voorheen zei ze ook dingen waarvan ik dacht van huh? is dat echt nodig om te zeggen?