Dat is mooi, Seal! Ik hoor graag van je wanneer je 'm uithebt.
Ik ben vanochtend vreemd geweest. Een boekenwinkel die ik doorgaans mijd, niet in het minst omdat die Vijftig Tinten Grauw-rommel al máánden prominent achter het raam staat, terwijl De donkere kamer van Damokles buiten in een armetierig rekje langzamerhand tot pulp verregent. Terwijl ik langs liep, op weg naar de bakker, viel mijn oog echter op een bekende naam. Twéé bekende namen, zelfs. Lorenzo de' Medici en Sofonisba. Ik ben natuurlijk op mijn schreden teruggekeerd en ben het hol van de leeuw binnengegaan.
Een van de laatste telgen uit het geslacht De' Medici schreef De Hand Van Sofonisba en die Sofonisba is niemand minder dan Sofonisba Anguissola. Een van de heldinnen uit de (kunst-) geschiedenis. Hofdame van Elisabeth van Valois en de eerste vrouw die van de schilderkunst kon leven, het portret opnieuw uitvond en schetsen uitwisselde met niemand minder dan Michelangelo. Vasari noemde haar een talent en Anthony van Dyck bezocht haar op haar oude dag.
De eerste hoofdstukken staan vol te lange zinnen, dat is jammer. De kennismaking met de jonge Van Dyck bevalt me wel, zo ook die met de inmiddels bejaarde Sofonisba. Veel parallelle verhaallijnen, waarvan die over de intriges in het pauselijk Rome veelbelovend lijken.
De mevrouw achter de kassa wist niet over welke Margot het boek Margot gaat.
Uit schuldgevoel ben ik ook nog even langs mijn vaste adres gegaan, alwaar drie eerder bestelde boeken voor me klaar lagen. The Unlikely Pilgrimage of Harold Fry van Rachel Joyce, over een oudere man in een verzuurd huwelijk die een bericht krijgt van een oude bekende. Zij ligt op sterven en meneer Fry raakt er op wonderlijke wijze van overtuigd dat zij zal blijven leven zo lang hij maar loopt en hij begint de zeshonderd mijlen naar het hospice, waar ze ligt, te lopen.
The Far Traveler: Voyages Of A Viking Woman van Nancy Brown. Vijfhonderd jaar vóór Columbus zou een vikingvrouw tijdens een zeilreis naar "het einde van de wereld" al in Amerika beland zijn en daar een zoon ter wereld gebracht hebben. IJslandse folklore, zo dacht men, totdat archeologen bewijzen van haar bestaan opgroeven.
Last but not least de laatste nieuwe van James Rollins en Rebecca Cantrell, The Blood Gospel. Dat boek moet terugleiden naar de necropolis onder het Vaticaan. Iets met vampieren en daar houd ik eigenlijk niet van. Soit, dat vergeef ik dit populaire schrijversduo wel, denk ik.