Toufik19
15-01-2003, 15:21
Een brief van een bekeerde christen aan haar moeder
Lieve mama,
Ik schrijf je deze brief omdat er iets is wat ik je al een hele tijd wil vertellen. Ik heb het al een paar keer geprobeerd, maar het is nogal een gevoelig onderwerp en ik kan telkens niet de juiste manier vinden om er over te beginnen. Je moet niet denken dat dat is omdat ik me schaam of zo, maar ik vind het gewoon nogal moeilijk om over mijn gevoelens te praten. We hebben namelijk eigenlijk nog nooit echt over hele diepe gevoelens gepraat, althans ik niet, en dat wil ik hierbij graag wel doen. Ik hoop niet dat je het laf vindt om het in een brief te doen, maar ik heb het gevoel dat dit de beste manier is, omdat ik er beter in ben om mijn gevoelens op papier te zetten en omdat ik het idee heb dat je op deze manier het verhaal rustig kunt lezen; ik hoop dat je dat kunt begrijpen. Lees alsjeblieft eerst deze hele breif; ik hoop dat je me een beetje zult begrijpen.
Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen: ik ben moslim. Je zult wel schrikken als je dit leest, want ik weet wat voor een beeld mensen van de islam hebben en dat is ook een van de redenen waarom ik het zo moeilijk vind om je dit te vertellen. Bovendien ben ik erg bang dat je je zorgen over me gaat maken of dat je je heel verdrietig zal voelen en dat is het laatste wat ik wil. Je hebt altijd voor me klaargestaan en hebt alles voor me overgehad en ik wil graag dat je weet dat ik dat echt heel erg waardeer, ook al laat ik dat misschien niet altijd even duidelijk merken. Het laatste dat ik dus wil is je pijn doen, of zorgen bezorgen, maar ik vind het ook heel erg belangrijk dat je weet waar ik mee bezig ben en hoe ik over bepaalde zaken in het leven denk.
Ik wil je allereerst graag vertellen hoe ik tot de beslissing ben gekomen om moslim te worden. Het is eigenlijk een proces wat een hele lange tijd heeft geduurd. Ik kan me nog herinneren dat toen ik heel klein was, ik me altijd al realiseerde dat er iemand was die mij in de gaten hield en iemand die alles op de wereld regelde. Jullie leerden mij dat dit God was en dat hij Jezus naar de wereld had gestuurd om ons over hem te vertellen en ons op het goede pad te leiden. Ik heb eigenlijk altijd zeker geweten dat dit inderdaad zo was. Als je om je heen kijkt zie je toch alle tekenen dat God er inderdaad is: de natuur, de zon die elke dag weer opkomt, de zee, stormen, allerlei dingen die de mens, wat we ook proberen, niet onder controle kunnen krijgen. Het besef was er eigenlijk altijd al bij mij, dat dit niet zomaar is ontstaan uit het niets. Er is een hogere macht, die ons heeft geschapen, en als ik logisch bij mezelf nadenk, kan ik niet ontkennen dat wanneer er iets geschapen is er ook een schepper moet zijn die dat heeft gedaan. Ik heb dit eigenlijk altijd aangenomen, maar nooit verder moeite gedaan om te achterhalen wie die Schepper nu eigenlijk is en wat het doel van deze schepping is. Bovendien leven we nu eenmaal in een tijd waarin het idee wordt verkondigd, dat de mens het centrum van de hele wereld is en dat we alles kunnen wat we willen. Ook was het nooit stoer om over zulke vragen na te denken en dat heb ik dus eigenlijk verder ook niet echt vaak gedaan.
Dit veranderde eigenlijk al snel toen ik in aanraking kwam met x. Hij vertelde me vaak dingen over de Islam en ik ging daardoor bij mezelf afvragen wat ik daar eigenlijk van vond en wat wij ‘christenen’ daar eigenlijk over zeiden. Hoe meer ik daar over nadacht, hoe meer ik er achter kwam dat ik eigenlijk maar bar weinig van het christendom af wist. Zo vertelde x mij dat het verkeerd van christenen is dat zij denken dat Jezus de zoon van God is. Ik heb hem toen eigenlijk een beetje uitgelachen en gezegd dat dat helemaal niet waar is, dat wij dat helemaal niet geloven. Hij bleef het echter volhouden, over de drie-eenheid: de Vader, de Zoon en de Geest. Ik ben het toen uit gaan zoeken en kwam erachter dat het echt zo is dat christenen dat verkondigen. Ik heb daar echter helemaal nooit in geloofd. Voor mij was het duidelijk dat Maria Jezus had gekregen en dat God er wel voor had gezorgd dat ze zwanger werd, maar haar natuurlijk niet zelf zwanger had gemaakt. Ik begon me hierdoor eigenlijk steeds meer dingen af te vragen.
Lieve mama,
Ik schrijf je deze brief omdat er iets is wat ik je al een hele tijd wil vertellen. Ik heb het al een paar keer geprobeerd, maar het is nogal een gevoelig onderwerp en ik kan telkens niet de juiste manier vinden om er over te beginnen. Je moet niet denken dat dat is omdat ik me schaam of zo, maar ik vind het gewoon nogal moeilijk om over mijn gevoelens te praten. We hebben namelijk eigenlijk nog nooit echt over hele diepe gevoelens gepraat, althans ik niet, en dat wil ik hierbij graag wel doen. Ik hoop niet dat je het laf vindt om het in een brief te doen, maar ik heb het gevoel dat dit de beste manier is, omdat ik er beter in ben om mijn gevoelens op papier te zetten en omdat ik het idee heb dat je op deze manier het verhaal rustig kunt lezen; ik hoop dat je dat kunt begrijpen. Lees alsjeblieft eerst deze hele breif; ik hoop dat je me een beetje zult begrijpen.
Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen: ik ben moslim. Je zult wel schrikken als je dit leest, want ik weet wat voor een beeld mensen van de islam hebben en dat is ook een van de redenen waarom ik het zo moeilijk vind om je dit te vertellen. Bovendien ben ik erg bang dat je je zorgen over me gaat maken of dat je je heel verdrietig zal voelen en dat is het laatste wat ik wil. Je hebt altijd voor me klaargestaan en hebt alles voor me overgehad en ik wil graag dat je weet dat ik dat echt heel erg waardeer, ook al laat ik dat misschien niet altijd even duidelijk merken. Het laatste dat ik dus wil is je pijn doen, of zorgen bezorgen, maar ik vind het ook heel erg belangrijk dat je weet waar ik mee bezig ben en hoe ik over bepaalde zaken in het leven denk.
Ik wil je allereerst graag vertellen hoe ik tot de beslissing ben gekomen om moslim te worden. Het is eigenlijk een proces wat een hele lange tijd heeft geduurd. Ik kan me nog herinneren dat toen ik heel klein was, ik me altijd al realiseerde dat er iemand was die mij in de gaten hield en iemand die alles op de wereld regelde. Jullie leerden mij dat dit God was en dat hij Jezus naar de wereld had gestuurd om ons over hem te vertellen en ons op het goede pad te leiden. Ik heb eigenlijk altijd zeker geweten dat dit inderdaad zo was. Als je om je heen kijkt zie je toch alle tekenen dat God er inderdaad is: de natuur, de zon die elke dag weer opkomt, de zee, stormen, allerlei dingen die de mens, wat we ook proberen, niet onder controle kunnen krijgen. Het besef was er eigenlijk altijd al bij mij, dat dit niet zomaar is ontstaan uit het niets. Er is een hogere macht, die ons heeft geschapen, en als ik logisch bij mezelf nadenk, kan ik niet ontkennen dat wanneer er iets geschapen is er ook een schepper moet zijn die dat heeft gedaan. Ik heb dit eigenlijk altijd aangenomen, maar nooit verder moeite gedaan om te achterhalen wie die Schepper nu eigenlijk is en wat het doel van deze schepping is. Bovendien leven we nu eenmaal in een tijd waarin het idee wordt verkondigd, dat de mens het centrum van de hele wereld is en dat we alles kunnen wat we willen. Ook was het nooit stoer om over zulke vragen na te denken en dat heb ik dus eigenlijk verder ook niet echt vaak gedaan.
Dit veranderde eigenlijk al snel toen ik in aanraking kwam met x. Hij vertelde me vaak dingen over de Islam en ik ging daardoor bij mezelf afvragen wat ik daar eigenlijk van vond en wat wij ‘christenen’ daar eigenlijk over zeiden. Hoe meer ik daar over nadacht, hoe meer ik er achter kwam dat ik eigenlijk maar bar weinig van het christendom af wist. Zo vertelde x mij dat het verkeerd van christenen is dat zij denken dat Jezus de zoon van God is. Ik heb hem toen eigenlijk een beetje uitgelachen en gezegd dat dat helemaal niet waar is, dat wij dat helemaal niet geloven. Hij bleef het echter volhouden, over de drie-eenheid: de Vader, de Zoon en de Geest. Ik ben het toen uit gaan zoeken en kwam erachter dat het echt zo is dat christenen dat verkondigen. Ik heb daar echter helemaal nooit in geloofd. Voor mij was het duidelijk dat Maria Jezus had gekregen en dat God er wel voor had gezorgd dat ze zwanger werd, maar haar natuurlijk niet zelf zwanger had gemaakt. Ik begon me hierdoor eigenlijk steeds meer dingen af te vragen.