Bekijk volle/desktop versie : Gevangen in een leven met pijn en liefde.


22-04-2012, 09:46
Nou na lang denken heb ik besloten om ook een verhaal te gaan schrijven. Elke dag plaats ik een vervolgje, tenzij het dringend is dat ik niet kan plaatsen. Ik hoop dat jullie er van gaan genieten.

xx Lilmama
22-04-2012, 09:46


Huilend rende ik na dichtbijzijnde park en viel op het grasveld neer. ´´Hoe kunnen jullie me dit aan hebben gedaan, hoe´´. Nietwetend dat ik in de gaten werd gehouden door mensen die me met medelijden aankeken. ´´Wat zou er met het meisje aan de hand zijn´´ vroegen veel mensen zich af. ´´Loop door, heb ik wat van jullie aan´´ schreeuwde ik na de mensen. Proberend op te staan lukte me het amper en viel neer op het grasveld. Me hele lichaam bibberde van de kou en hoorde de stemmen vaag die om me heen waren. Ik probeerde me ogen open te houden, maar het lukte me niet, rustig en langzaam werd het zwart voor me ogen.


Haastend belde mensen de ambulances voor Meyram. De hele park kwam kijken wat er met ´´het meisje´´ was gebeurd. ´´Wil iedereen aan de zijkant gaan zodat we erlangs kunnen komen´´ vroeg een ambulancebroeder. Ze tilde haar op en legde haar voorzichtig op de brancard. Haastend vervoerden ze haar na de dichtbijzijnde ziekenhuis. De artsen waren op de hoogte dat er een patient zou arriveren. De arts keek na Meyram en zag dat ze nog ademde en weer bijmoest komen. Wanneer dat zou gebeuren wisten de artsen ook niet. ´´Blijkbaar is ze in coma beland´´ vertelde een arts aan een andere arts. Faissel schrok er wel van dat zo schoonheid zoiets moest meemaken. ´´Zou ze iets ergs hebben meegemaakt dat haar dit is overkomen´´ fluisterde zijn gedachtes. ´´Suzan wil jij de gegevens van de patient opzoeken en haar familie op de hoogte stellen´´ vroeg Faissel aan Suzan. ´´Dan ga ik dat nu maar meteen doen´´ zei Suzan. Faissel liep na zijn kantoor en moest wat papierwerk afmaken. ´´Meneer, Ze heeft geen familie hier die ik kan bereiken´´. ´´Helemaal geen familie, maar dat kan toch niet´´ vertelde Faissel aan Suzan. ´´Het kan degelijk wel, want heb informatie opgezocht en haar ouders heeft ze wanneer ze jong was verloren. Daarnaast heeft ze geen zussen of broers´´. Faissel dacht aan het arme meisje die niemand had en misschien was dit het reden ervan. ´´Suzan verzorg je haar en let goed op haar´´ vroeg Faissel. ´´Ja zal ik doen meneer´´. Na een lange werkdag gaat Faissel nog even langs Meyram. Hij zit dat ze nog steeds hetzelfde eruit ziet en niks tegen aan kan doen. Het is aan haar om terug te komen met haar eigen kracht.
22-04-2012, 09:57
Moet ik verder gaan of niet?
22-04-2012, 10:01
2 weken verder

Kuchtend werd ik wakker en hoorde al die tijd een piepgeluid, maar rustig keek ik om me heen en zag dat ik in het ziekenhuis lag. Er kwam een zuster na binnen en was verrasd dat ik wakker was geworden. ´´Mevrouw u bent eindelijk wakker geworden´´ vertelde de zuster. ´´Ja, maar wat was er gebeurd dan´´ vroeg ik aan de zuster. ´´Nou rust maar even uit, dan vertel ik het straks wel. Knikkend zei ik ´´oke´´. ´´Mag ik dan wel even na de toilet´´ vroeg ik de zuster. ´´ja natuurlijk waarom zou u dat niet mogen´´. Voorzichtig gaf ik haar een glimlach en vond haar een lieve zuster. Faissel kwam kijken, want suzan had verteld dat ze wakker is. ´´Ze is even na de toilet meneer´´.´´Suzan hoevaak moet ik tegen je zeggen dat je me gewoon bij de voornaam moet zeggen´´ glimlachte Faissel. ´´Ja zal ik doen, Faissel´´. ´´Nou ben ik er tevreden over. Het lijkt net alsof ik een oude man ben dat je meneer zegt´´ zei Faissel tegen Suzan. Ik hoorde een mannenstem in de kamer en vroeg me af wie dat was. Rustig deed ik de deur open en zag een man die lang en mooi gespierd was.´´Hallo meneer´´. ´´Goedemorgen mevrouw, na omstandigheden heb ik gehoord dat u wakker was geworden en wilde u even nachecken. Daar wil ik u toestemming voor hebben of dat mag´´ vroeg Faissel. ´´Wat wilt u dan nachecken´´ vroeg ik aan hem. ´´Nou gewoon u ogen, handen en benen´´. ´´Moet ik dan me kleren uitdoen´´ vroeg ik verlegen. ´´Nee daar hoeft u, u kleren niet voor uit te doen´´ zei hij lachend. Schaamend liep ik na me bed toe. Na een half uur was hij eindelijk klaar met me onderzoek en zei je bent prima in orde. ´´Je mag morgen weer na huis, want we laten je nog een dag hier voordat er weer wat gebeurd´´. De zuster en dokter gingen de kamer uit en ik ging in me bed liggen starend na de plafond kijken. ´´Hoe ga ik het morgen redden en waar ga ik wonen´´ vroeg ik mezelf af.
22-04-2012, 11:33


erg wollah ga door
22-04-2012, 11:44
Ga gauw door, mooi! x
22-04-2012, 14:47
Dankjewel meiden.

Ik ga zo verder met een vervolg xx
22-04-2012, 15:01
Uppp. Gewoon doorgaan, fans komen vanzelf!
22-04-2012, 16:02
Huilend ging ik op het vensterbank zitten en met me handen tegen de raam aan. Je zag een spiegelbeeld met een meid die heel veel pijn leed. Vroeger was het meisje het vrolijkste meisje die er was. Die brok in me keel slik ik door en trek me knieen op. Me hoofd er tegen aan en wiegde me zelf, alsof ik nog een baby was die troost nodig had. Maar niemand die me kon troosten en kan zeggen dat alles goed gaat komen. Ik hoorde buiten geschreeuw en mensen die waren aan het lachen. Stiekem keek ik hoe een meisje door haar ouders werd geknuffeld en in de lucht werd gegooid. Dat doet Meyram denken aan haar vader die altijd thuis kwam en dan haar in de lucht gooide. Mama die in de keuken het eten ging voorbereiden moest telkens erom lachen. ´´Waarom hebben jullie mij zo snel verlaten. Het is niet eerlijk´´ zei Meyram net alsof ze het echt tegen haar ouders had.


Meyram herinnerd zich als de dag van gisteren toen ze haar ouders had verloren. Haar vader was een crimineel, maar zij en haar moeder wisten er niks van. Ze dachten dat hij normale baan had. Op een dag in de nacht hoorde ze geschreeuw in de slaapkamer van haar ouders. Ze liep rustig en stillend erna toe om te kijken wat er gebeurt. Ze was net voor de deur toen ze een knal hoorde. Haar vader lag daar op de grond en keek Meyram recht de ogen aan. Het waren zo koel en lege ogen waar je bang van werd. Ze zag 3 mannen die daar stonden en haar moeder die hadden ze meegenomen. Tot nu toe wist ze niet waar haar moeder was. De mannen hoorde gehuil en wouden de slaapkamer buiten komen, maar meyram verstopte zich snel achter een deur. Ze trilde en plaste in haar broek, omdat ze echt bang was geworden en haar vader die zo op de grond lag. Die plaatje blijft maar in haar hoofd en wilt niet weggaan. Toen ze niks meer hoorde is ze gaan kijken en ze waren al weggegaan. Huilend met trillend lichaam knielde meyram voor haar vader. ´´Papa word wakker, Alsjeblieft word wakker´´ zei ze met een trillend stemmetje.
25-04-2012, 11:35
ga snel verder