Die mensen weten waarschijnlijk niet wat ze meemaken. Zij kwamen in een tijd dat er niet moeilijk werd gedaan. Geen mens vertelde je dat je de taal moest leren, er was werk zat en daarvoor hadden ze je hierheen gehaald. Vele bedrijven zijn rijk geworden van de eerste generatie. Ze lieten die mensen in hokken slapen op het bedrijfsterrein en van fatsoenlijke CAO-normen had niemand gehoord.
Het ging om het geld. Nadat veel bedrijven de poorten moesten sluiten ging het mis: de gastarbeiders hadden geen werk, maar ook geen opleiding of voldoende beheersing van de taal om ergens anders wat te vinden.
Teruggaan was geen optie omdat de meesten te weinig verdienden om wat op te kunnen starten in Marokko. Dat land verkeerde na al die jaren in de fabrieken nog steeds in armoede en tot op vandaag is daar helaas weinig verandering in gekomen.
De gezinnen werden hierheen gehaald en daarmee kwamen ook de problemen: waar de eerste generatie werkte in de fabrieken gingen de kinderen naar school en beheersten ze de taal. Toch konden velen geen baan vinden...
Frustratie werd hun deel en al snel kwamen er mensen die geen heil zagen in studeren. Op straat hangen en criminele activiteiten ondernemen werd door sommigen gezien als een oplossing.
De overheid heeft jarenlang hier niet op geanticipeerd. De allochtonen werden nog steeds gastarbeiders genoemd tot ver in de jaren 80. Men kende deze mensen niet en nu eigenlijk nog steeds niet.
Op een gegeven moment werden ze zelfs gezien als een probleem en dat steekt de eerste generatie. Mijn vader zegt nu dat het leefplezier is vergald en dat het niet lang meer zal duren voor de bom echt gaat barsten.
Het treurige is dat de tweede en derde generatie geen echt thuis heeft...Dus waar moeten deze mensen naartoe, ook als ze crimineel zijn...Terug naar Marokko zoals Wilders weleens zegt
Mijn ouders vinden het niet meer leuk en daar kan ik me best wel wat bij voorstellen. Wie wil nou in een land wonen waar een steeds groter deel van de bevolking en regering je als een enorm probleem ziet