BabyBling
14-04-2012, 15:56
Ik ben vandaag een beetje gekwetst terwijl ik ergens toch ook wel denk dat het misschien onterecht is, maar ik weet het niet.
Ik had vandaag een sebe3 van familie en op het laatste moment bleek mijn oppas niet te kunnen en mijn man is voor zijn werk in het buitenland tot morgenavond. Mijn zusje en ik zouden samen gaan en ze had haar haren al helemaal laten doen en al. Ik had het haar laten weten dat ik niet mee kon gaan en dat het me speet.
Ze vraagt me om aub nog een kans te wagen bij mijn broer aangezien hij en z'n dochtertje van 11 de enige familie zijn die niet zouden gaan. Ik had hem gebeld en de situatie uitgelegd en hij zei dat het niet kon, want hij werkt voor zichzelf en hij kan een belletje krijgen dus hij kan niet voor de kinderen zorgen. Mijn kinderen moeten om 19.00 in bed liggen en slapen altijd door tot de ochtend dus hij hoeft er niet voor te zorgen, zijn dochtertje is sowieso thuis dus mocht er toch iets zijn dan kan ze bellen en dan is haar vader binnen 2 minuten thuis.
Ik weet ook dat op zaterdag mijn broer bijna nooit wordt gebeld voor werk, dat zegt hij zelf tenminste dat het heel rustig is vooral nu.
Toen zijn kinderen nog klein waren was ik altijd de babysit, ze vroegen het niet eens, ze vroegen alleen of ik naar die of die feest ging en zoniet dan brachten ze gewoon de kinderen. Ik vond het niet erg, vond het wel leuk om te doen, vooral als hun daarmee geholpen waren. Dit heeft jaren geduurd totdat zijn oudste kind zel verantwoordelijk genoeg was om op haar broertjes en zusjes te passen. Ik ben niet van de kinderen achterlaten bij iemand om op te passen, ik ben daar te trots voor, heeeel soms doet m'n zusje weleens oppassen, alleen in dit geval was dat niet mogelijk want we zouden met z'n allen gaan.Dus ik heb heel m'n trots moeten inslikken en mijn broer moeten vragen of hij mij die gunst wilde verlenen en hij liet me keihard vallen. Hij had echt geen ja hoeven zeggen, maar de manier waarop hij mij afwees was echt heel killetjes en nors alsof ik hem iets heel groots had gevraagd. Totaal ongevoelig voor de situatie en bleef maar steken onder water geven dat ik het zelf maar moest oplossen. Op het eind van het gesprek zei die nog van ja ik ga nu voetballen kijken, geen tijd verder.
Het stomme is dat ik niet eens naar deze sebe3 wilde, maar iedereen bleef maar doorhameren dat ik een spelbreker was en bla bla bla Dus heb ik uiteindelijk besloten om ook mijn zusje een plezier te doen (want zij rijdt met mij mee, de rest ging al veel eerder) en gewoon ook mee te gaan, want ik kom nooit de deur uit voor dit soort dingen de laatste paar jaar.
Was de 1e en laatste keer dat ik iemand ooit nog iets vraag, mijn lesje heb ik wel geleerd.
Ik had vandaag een sebe3 van familie en op het laatste moment bleek mijn oppas niet te kunnen en mijn man is voor zijn werk in het buitenland tot morgenavond. Mijn zusje en ik zouden samen gaan en ze had haar haren al helemaal laten doen en al. Ik had het haar laten weten dat ik niet mee kon gaan en dat het me speet.
Ze vraagt me om aub nog een kans te wagen bij mijn broer aangezien hij en z'n dochtertje van 11 de enige familie zijn die niet zouden gaan. Ik had hem gebeld en de situatie uitgelegd en hij zei dat het niet kon, want hij werkt voor zichzelf en hij kan een belletje krijgen dus hij kan niet voor de kinderen zorgen. Mijn kinderen moeten om 19.00 in bed liggen en slapen altijd door tot de ochtend dus hij hoeft er niet voor te zorgen, zijn dochtertje is sowieso thuis dus mocht er toch iets zijn dan kan ze bellen en dan is haar vader binnen 2 minuten thuis.
Ik weet ook dat op zaterdag mijn broer bijna nooit wordt gebeld voor werk, dat zegt hij zelf tenminste dat het heel rustig is vooral nu.
Toen zijn kinderen nog klein waren was ik altijd de babysit, ze vroegen het niet eens, ze vroegen alleen of ik naar die of die feest ging en zoniet dan brachten ze gewoon de kinderen. Ik vond het niet erg, vond het wel leuk om te doen, vooral als hun daarmee geholpen waren. Dit heeft jaren geduurd totdat zijn oudste kind zel verantwoordelijk genoeg was om op haar broertjes en zusjes te passen. Ik ben niet van de kinderen achterlaten bij iemand om op te passen, ik ben daar te trots voor, heeeel soms doet m'n zusje weleens oppassen, alleen in dit geval was dat niet mogelijk want we zouden met z'n allen gaan.Dus ik heb heel m'n trots moeten inslikken en mijn broer moeten vragen of hij mij die gunst wilde verlenen en hij liet me keihard vallen. Hij had echt geen ja hoeven zeggen, maar de manier waarop hij mij afwees was echt heel killetjes en nors alsof ik hem iets heel groots had gevraagd. Totaal ongevoelig voor de situatie en bleef maar steken onder water geven dat ik het zelf maar moest oplossen. Op het eind van het gesprek zei die nog van ja ik ga nu voetballen kijken, geen tijd verder.
Het stomme is dat ik niet eens naar deze sebe3 wilde, maar iedereen bleef maar doorhameren dat ik een spelbreker was en bla bla bla Dus heb ik uiteindelijk besloten om ook mijn zusje een plezier te doen (want zij rijdt met mij mee, de rest ging al veel eerder) en gewoon ook mee te gaan, want ik kom nooit de deur uit voor dit soort dingen de laatste paar jaar.
Was de 1e en laatste keer dat ik iemand ooit nog iets vraag, mijn lesje heb ik wel geleerd.