Nawal1991
06-04-2012, 22:03
........ik ken hem aljaren. We zijn vr elkaar gemaakt, zijn manier van denken komt overeen met mijn gedachtegang.
een maand geleden maakte hij t uit, vervolgens liet ik het rusten. Hij belde me op en
gaf aan wat hij wilde en dat hij dus door zijn ouders wordt gepusht om te trouwen met een nicht.
Me hart stopte ineens.....
Vervolgens hing ik op en zei luister naar je ouders, mijn gevoelens zijn groot voor je maar
als je daarmee je ouders tevreden stelt doe dat!
Ik begon te snikken en zei beslema, hij probeerde me nog te bedaren maar hij wist dat hij me gebroken had.
Ik pakte me leven moeizaam op, net toen ik dacht dat t een beetje ging liep ik hem tegen t lijf op.
Ik liep door mr het was al te laat, hij liep op me af. Ik keek nr de grond en probeerde me tranen te bedwingen.
Hij vroeg of ik even bij hem wou komen zitten, ik deed wat hij vroeg.
ik ontweek zijn blik en zei zeg wat je hebt te zeggen en dan kan ik verder. Ik probeerde het hard over te brengen.
Totdat hij zei: ''ík ken je door en door nawal, wat dit kan ik niet nr me ouders luisteren. Ik weet dat als ik trouw, dat ik je toch niet kan vergeten''. Ik stond op en liep weg. Hij heeft het via me broers geprobeerd, maar ik heb aangegeven dat zijn ouders op de eerste plek komen. Vervolgens heeft hij me opgewacht op school op het station. Hij kwam naar me toe waar een vriendin bij was. Hij pakte me bij me arm en was boos. Zo had ik hem nog nooit gezien ik schrok ervan. Vervolgens zijn we het uitgaan praten en gaf ik aan dat ik met een dubbel gevoel zit vanwege zijn ouders...
Mohiem we namen afscheid en nu zijn we een maand verder en hij trouwt met een meisje terwijl zijn ouders een andere meid voor ogen hadden. en ja je merkt t, terwijl je ze met alle respect als je eigen ouders behandelt
een maand geleden maakte hij t uit, vervolgens liet ik het rusten. Hij belde me op en
gaf aan wat hij wilde en dat hij dus door zijn ouders wordt gepusht om te trouwen met een nicht.
Me hart stopte ineens.....
Vervolgens hing ik op en zei luister naar je ouders, mijn gevoelens zijn groot voor je maar
als je daarmee je ouders tevreden stelt doe dat!
Ik begon te snikken en zei beslema, hij probeerde me nog te bedaren maar hij wist dat hij me gebroken had.
Ik pakte me leven moeizaam op, net toen ik dacht dat t een beetje ging liep ik hem tegen t lijf op.
Ik liep door mr het was al te laat, hij liep op me af. Ik keek nr de grond en probeerde me tranen te bedwingen.
Hij vroeg of ik even bij hem wou komen zitten, ik deed wat hij vroeg.
ik ontweek zijn blik en zei zeg wat je hebt te zeggen en dan kan ik verder. Ik probeerde het hard over te brengen.
Totdat hij zei: ''ík ken je door en door nawal, wat dit kan ik niet nr me ouders luisteren. Ik weet dat als ik trouw, dat ik je toch niet kan vergeten''. Ik stond op en liep weg. Hij heeft het via me broers geprobeerd, maar ik heb aangegeven dat zijn ouders op de eerste plek komen. Vervolgens heeft hij me opgewacht op school op het station. Hij kwam naar me toe waar een vriendin bij was. Hij pakte me bij me arm en was boos. Zo had ik hem nog nooit gezien ik schrok ervan. Vervolgens zijn we het uitgaan praten en gaf ik aan dat ik met een dubbel gevoel zit vanwege zijn ouders...
Mohiem we namen afscheid en nu zijn we een maand verder en hij trouwt met een meisje terwijl zijn ouders een andere meid voor ogen hadden. en ja je merkt t, terwijl je ze met alle respect als je eigen ouders behandelt