aishaqandisha
27-11-2004, 14:17
In de "Trouw" van gisteren pleitte Farah Karimi voor het vormen van een democratische moslimpartij. Zelf zou ze niet op die partij stemmen maar ze vindt dat de stem van veel moslims niet gehoord wordt.
Hieronder het artikel.
Podium, dinsdag 23 november 2004
Moslimdemocraten, richt een partij op!
Farah Karimi
Farah Karimi is Tweede-Kamerlid voor GroenLinks.
Ook niet-gelovige allochtone jongeren definiëren zichzelf na 11 september als moslim. Allochtone ouders moeten sterk zijn om hun kinderen te behoeden voor extremisme. Een politieke moslimpartij zou jongeren een stem kunnen geven.
'Farah, Wat zijn wij?' Stilte.
'Wat zijn wij? Zijn we soennieten of sjiieten?', herhaalde mijn zoon zijn vraag. Het was een paar dagen na de aanslag in New York. Hij deed dat jaar examen vwo. Ik heb hem niet religieus opgevoed. Ik heb mijn best gedaan om hem als zelfstandig en vrij denkend, solidair en trots mens op te voeden. Hij heet Homam. Dat betekent vrij mens.
Dat is mijn ideaal.
Wat mij in zijn vraag zo trof, was de vanzelfsprekendheid waarmee 'wij' moslims waren geworden. De vraag was nu alleen: van welke richting zijn we, wat is het juiste hokje? Na 11 september hebben vele heftige discussies plaatsgevonden in huize Karimi. Ik vroeg mijn zoon of hij na 11 september anders tegen Nederland is gaan aankijken. Hij antwoordde dat hij anders tegen zichzelf is gaan aankijken.
'Ze zien mij anders, dus ben ik ook mijzelf anders gaan zien.' Ik ben moeder van een jonge man, die met zijn grote bruine ogen, zwarte krullen en zijn trotse houding steeds meer als verdacht wordt gezien. En dat doet verdomd veel pijn.
Mijn zoon weet niets van de islam. Religie speelt op geen enkele wijze een rol in zijn leven. Toch noemt hij zich tegenwoordig 'niet praktiserende moslim'. Hij heeft een identiteit opgedrongen gekregen.
Zo is het in de afgelopen jaren met velen gegaan. Vrienden van mij zijn gevlucht voor een islamitisch fundamentalistisch regime in Iran. Oudcommunisten zoals Afshin Ellian hebben altijd gedacht dat religie opium is voor het volk. Zij worden nu geconfronteerd met hun zonen die ineens 'gelovig' werden. Ons lukt het meestal nog om deze jongeren te behoeden voor het vijanddenken, radicalisme en verwijdering van de samenleving. Moeilijker is het voor ouders die (traditioneel) gelovig zijn of zwak in de samenleving staan. Jongeren die zelf al een sterke islamitische identiteit hadden, zien de aanval op islam nog veel meer als een persoonlijke aanval dan mijn zoon.
Levensbeschouwingen en religies zijn altijd en overal inspiratiebronnen geweest voor het politieke handelen van burgers. In de Nederlandse politiek beroepen drie partijen zich op hun christelijke geloof. Religie kan zowel tot conservatieve als tot progressieve politiek inspireren. Ik zou niet graag leven in de samenleving die de SGP voor ogen staat. Toch kan de SGP in ons seculiere, democratische land, met respect voor de mensenrechten, stem geven aan een bepaalde groep Nederlanders. Het is legitiem om een religie als richtlijn voor je politieke handelen te gebruiken. Dat geldt ook voor de islam. Er bestaat maar één realistisch alternatief voor de gewelddadige politieke islam en dat is de democratische politieke islam.
Want niet iedere politiek die op de islam is gebaseerd, is antidemocratisch. Er bestaan wel degelijk islamitische bewegingen en partijen die in een seculiere democratie functione-Onze ren. De partij van Erdogan in Turkije is een goed voorbeeld van een 'normale' politieke beweging die zich baseert op de (politieke) islam.
Een deel van de een miljoen moslims in Nederland laat zich inspireren door de islam. Zij volgen andere media en hebben een andere beleving van bijvoorbeeld de oorlog in Irak, de strijd in Tsjetsjenië of het conflict tussen Israël en Palestina. Je kunt het met hun opvattingen oneens zijn, maar wie die opvattingen ontkent en buiten de orde verklaart, speelt alleen de extremisten in de kaart.
Groepen jongere moslims voelen zich niet vertegenwoordigd door de Nederlandse politiek. Ze voelen zich gemarginaliseerd en uitgesloten en benadrukken als reactie daarop hun islamitische identiteit. Deze groep jongeren vormt de vijver waaruit de terroristen vissen voor hun oorlog tegen de moderne samenleving, de democratie en de mensenrechten. We kunnen die rekrutering alleen verhinderen wanneer er een democratische en legitieme vertolker is van de ideeën van conservatieve moslims in Nederland.
De huidige politieke partijen kunnen of willen zich immers niet opwerpen als woordvoerders van de (conservatieve) politieke islam.
Minister Verdonk vindt dat moslims niet moeten zeuren en niet in hun slachtofferrol moeten vervallen. Ik ben het met haar eens. Ik doe dan ook een oproep aan alle moslims die zich onbegrepen, gemarginaliseerd en uitgesloten voelen: kom op, richt de Nederlandse Partij voor Moslim Democraten op. Laat de politieke islam niet over aan de terroristen. Ik zal het er lang niet altijd mee eens zijn, maar ik zou graag in de vergaderzalen horen:
'Wij, moslimdemocraten vinden...'. Dan is er sprake van een permanente en gelijkwaardige dialoog. Zo wordt de politieke islam een onderdeel van het democratische proces. Dat zou een grote klap zijn voor het terrorisme.
Copyright: Karimi, Farah
Hieronder het artikel.
Podium, dinsdag 23 november 2004
Moslimdemocraten, richt een partij op!
Farah Karimi
Farah Karimi is Tweede-Kamerlid voor GroenLinks.
Ook niet-gelovige allochtone jongeren definiëren zichzelf na 11 september als moslim. Allochtone ouders moeten sterk zijn om hun kinderen te behoeden voor extremisme. Een politieke moslimpartij zou jongeren een stem kunnen geven.
'Farah, Wat zijn wij?' Stilte.
'Wat zijn wij? Zijn we soennieten of sjiieten?', herhaalde mijn zoon zijn vraag. Het was een paar dagen na de aanslag in New York. Hij deed dat jaar examen vwo. Ik heb hem niet religieus opgevoed. Ik heb mijn best gedaan om hem als zelfstandig en vrij denkend, solidair en trots mens op te voeden. Hij heet Homam. Dat betekent vrij mens.
Dat is mijn ideaal.
Wat mij in zijn vraag zo trof, was de vanzelfsprekendheid waarmee 'wij' moslims waren geworden. De vraag was nu alleen: van welke richting zijn we, wat is het juiste hokje? Na 11 september hebben vele heftige discussies plaatsgevonden in huize Karimi. Ik vroeg mijn zoon of hij na 11 september anders tegen Nederland is gaan aankijken. Hij antwoordde dat hij anders tegen zichzelf is gaan aankijken.
'Ze zien mij anders, dus ben ik ook mijzelf anders gaan zien.' Ik ben moeder van een jonge man, die met zijn grote bruine ogen, zwarte krullen en zijn trotse houding steeds meer als verdacht wordt gezien. En dat doet verdomd veel pijn.
Mijn zoon weet niets van de islam. Religie speelt op geen enkele wijze een rol in zijn leven. Toch noemt hij zich tegenwoordig 'niet praktiserende moslim'. Hij heeft een identiteit opgedrongen gekregen.
Zo is het in de afgelopen jaren met velen gegaan. Vrienden van mij zijn gevlucht voor een islamitisch fundamentalistisch regime in Iran. Oudcommunisten zoals Afshin Ellian hebben altijd gedacht dat religie opium is voor het volk. Zij worden nu geconfronteerd met hun zonen die ineens 'gelovig' werden. Ons lukt het meestal nog om deze jongeren te behoeden voor het vijanddenken, radicalisme en verwijdering van de samenleving. Moeilijker is het voor ouders die (traditioneel) gelovig zijn of zwak in de samenleving staan. Jongeren die zelf al een sterke islamitische identiteit hadden, zien de aanval op islam nog veel meer als een persoonlijke aanval dan mijn zoon.
Levensbeschouwingen en religies zijn altijd en overal inspiratiebronnen geweest voor het politieke handelen van burgers. In de Nederlandse politiek beroepen drie partijen zich op hun christelijke geloof. Religie kan zowel tot conservatieve als tot progressieve politiek inspireren. Ik zou niet graag leven in de samenleving die de SGP voor ogen staat. Toch kan de SGP in ons seculiere, democratische land, met respect voor de mensenrechten, stem geven aan een bepaalde groep Nederlanders. Het is legitiem om een religie als richtlijn voor je politieke handelen te gebruiken. Dat geldt ook voor de islam. Er bestaat maar één realistisch alternatief voor de gewelddadige politieke islam en dat is de democratische politieke islam.
Want niet iedere politiek die op de islam is gebaseerd, is antidemocratisch. Er bestaan wel degelijk islamitische bewegingen en partijen die in een seculiere democratie functione-Onze ren. De partij van Erdogan in Turkije is een goed voorbeeld van een 'normale' politieke beweging die zich baseert op de (politieke) islam.
Een deel van de een miljoen moslims in Nederland laat zich inspireren door de islam. Zij volgen andere media en hebben een andere beleving van bijvoorbeeld de oorlog in Irak, de strijd in Tsjetsjenië of het conflict tussen Israël en Palestina. Je kunt het met hun opvattingen oneens zijn, maar wie die opvattingen ontkent en buiten de orde verklaart, speelt alleen de extremisten in de kaart.
Groepen jongere moslims voelen zich niet vertegenwoordigd door de Nederlandse politiek. Ze voelen zich gemarginaliseerd en uitgesloten en benadrukken als reactie daarop hun islamitische identiteit. Deze groep jongeren vormt de vijver waaruit de terroristen vissen voor hun oorlog tegen de moderne samenleving, de democratie en de mensenrechten. We kunnen die rekrutering alleen verhinderen wanneer er een democratische en legitieme vertolker is van de ideeën van conservatieve moslims in Nederland.
De huidige politieke partijen kunnen of willen zich immers niet opwerpen als woordvoerders van de (conservatieve) politieke islam.
Minister Verdonk vindt dat moslims niet moeten zeuren en niet in hun slachtofferrol moeten vervallen. Ik ben het met haar eens. Ik doe dan ook een oproep aan alle moslims die zich onbegrepen, gemarginaliseerd en uitgesloten voelen: kom op, richt de Nederlandse Partij voor Moslim Democraten op. Laat de politieke islam niet over aan de terroristen. Ik zal het er lang niet altijd mee eens zijn, maar ik zou graag in de vergaderzalen horen:
'Wij, moslimdemocraten vinden...'. Dan is er sprake van een permanente en gelijkwaardige dialoog. Zo wordt de politieke islam een onderdeel van het democratische proces. Dat zou een grote klap zijn voor het terrorisme.
Copyright: Karimi, Farah