Ik wil berouw tonen,maar

[BintOmar]

[ Het eerste punten om te beginnen met praktiseren is berouw tonen, maar het lukt me niet. Ik heb het gevoel dat mijn hart versteend is. Ik huil niet om het feit dat ik nog nooit echt fatsoenlijk heb gebeden, roddel, mijn moeder pijn niet gehoorzaam enz. Wat moet ik doen?]

[BintOmar]

berouw tonen houd toch in dat je spijt hebt? Ik voel geen spijt en schuldgevoel.

[Lounge]

Berouw

Sheikh Muhammad ibn Saalih al 'Uthaymien
(Sifat Salaat-in-Nabee (pagina 49-51))

Berouw: Betekent terugkeren van het ongehoorzamen van Allaah naar het gehoorzamen van Hem.

Berouw: Is geliefd bij Allaah, zoals Hij zegt: "Voorwaar, Allaah heeft de berouwvollen lief en Hij heeft hen lief die zich reinigen." [Surah Al-Baqarah: 222]

Berouw: Is een verplichting voor iedere gelovig. Allaah zegt: "O jullie die geloven, toont Allaah oprecht berouw" [Surah At-Tahreem: 8]

Berouw: Is van de middelen voor het verkrijgen van succes. Allaah zegt: "En keert jullie allen berouwvol tot Allaah O gelovigen, opdat jullie zullen welslagen." [Surah An-Noor: 31]. Succes is, wanneer iemand datgene krijgt waar hij naar zoekt en is gered van datgene waar hij voor vlucht.

Door middel van Oprechte Berouw: vergeeft Allaah zonden, hoe groot deze ook zijn en hoeveel dit er ook zijn. Allaah zegt: "Zeg: O mijn dienaren die buitensporig zijn tegenover zichzelf (vanwege zonden), wanhoopt niet aan de Genade van Allaah. Voorwaar, Allaah vergeeft alle zonden. Voorwaar, Hij is de Vergevensgezinde, de Meest Barmhartige." [Surah Az-Zumar: 53]

O mijn broeder, die is vervallen in zonden, wees niet wanhopig aan de genade van jouw Heer, want voorzeker, de deur naar berouw is open totdat de zon opkomt vanuit het westen. De Profeet heeft gezegd (in vertaling): "Voorwaar, Allaah strekt Zijn hand uit gedurende de nacht, om het berouw van degene die zondigt gedurende de dag te accepteren. En Hij strekt Zijn hand uit gedurende de dag, om het berouw van degene die zondigt gedurende de nacht te accepteren, tot (de dag) wanneer de zon opkomt vanuit het westen." [Overgeleverd door Muslim]

En hoeveel mensen hebben berouw getoond bij Allaah voor vele en enorme zonden en Allaah heeft hun berouw geaccepteerd? Allaah zegt: "En degenen die niet naast Allaah een andere god aanroepen en die niemand doden, waarvan (het doden) door Allaah verboden is, behalve volgens het recht. En die geen ontucht plegen, want wie dat doet zal een bestraffing ontmoeten. Voor hem zal de bestraffing vermenigvuldigd worden op de Dag der Opstanding en vernederd zal hij daarin eeuwig leven. Behalve degene die berouw toont en gelooft en goede daden verricht. Voor diegenen wisselt Allaah zonden in voor goede daden. En Allaah is Vergevensgezind, Meest Barmhartig." [Surah Al-Furqaan: 68-70]

Oprechte Berouw: Dient te voldoen aan vijf voorwaarden (zodat het geaccepteerd wordt), deze zijn:

1. Oprechtheid tegenover Allaah, de Allerhoogste: Dit is doordat de persoon het doet omwille van Allaah alleen, en streeft naar Zijn beloning en verlossing van Zijn bestraffing.

2. Wroeging: vanwege de zonde dat is begaan, zodanig, dat hij bedroeft is en wenst dat hij het nooit had gedaan.

3. Direct Stoppen: met het begaan van de zonde. Als de zonde tegen Allaah was, dan dient hij (1) te stoppen met het te doen als het een verboden handeling was, of (2) (dient hij) zich te haasten om het te doen als het een verplichting was wat hij heeft verlaten. En als de zonde tegen een schepsel was (zoals mensen), dan dient hij zich te haasten om zichzelf ervan te bevrijden, door het terug te geven aan hem of te zoeken naar zijn vergiffenis en kwijtschelding.

4. Vastberadenheid: om niet terug te keren naar het begaan van de zonde in de toekomst.

5. Het berouw dient plaats te vinden voordat de tijd komt dat het niet meer wordt geaccepteerd, of dat ten gevolge van de dood is of door het opkomen van de zon vanuit het westen. Allaah zegt: “Berouw is niet van nut voor degenen die constant zonden verrichten totdat wanneer de dood een van hen nadert, hij zegt: Voorwaar ik toon nu mijn berouw.” De Profeet heeft gezegd (in vertaling): "Wie berouw toont, voordat de zon opkomt vanuit het westen, Allaah zal zijn berouw accepteren.” [overgeleverd door Muslim]

O Allaah, schenk ons het oprechte berouw en accepteer het van ons, waarlijk U bent de Alhorende, de Alwetende.

Verricht de gebeden op tijd em vraag Allaah om vergeving. Doe profijtvolle kennis op zodat je imaan sterker wordt inshaa Allaah.
Zoek een kring op met je wie je samen kennis mee kan opdoen en beluister lezingen etc.

Hier een paar links:
sincerehearts.nl
ahloelhadieth.com

[Lounge]

De vallen van Shaytan (de duivel)
Ibn Qayyim al-Djawziyyah

(uit:"Genezing van de harten" (verkort))
Vergelijkbare stuk: Traps of Iblees



--------------------------------------------------------------------------------


Iblies, de vervloekte, heeft zes manieren om je hart binnen te vallen dat
zich alleen aan Allah hoort vast te klampen. Ken deze manieren, opdat je
attent zult blijven en je kunt achterhalen hoever Iblies jou in zijn macht heeft.

Wijze één:

Allereerst zal hij trachten jou Kufr (ongeloof) of Shirk (afgoderij) te laten begaan
(en vijandigheid tegenover Allaah en Zijn Boodschapper (salallahoe alayhi wa sallam)).
Wanneer je dit doet, neemt hij de rust en maakt zich geen zorgen meer over jou.

Wijze twee:

Als jij je weet vrij te maken van het eerste,
maakt hij voor jou de religieuze innovatie schoonschijnend,
hetzij een religieuze innovatie in de vorm van een daad of een uitspraak.
Hij zal jou doen geloven dat je op de waarheid zit en
je vergeet dat elke innovatie een dwaling is en elke dwaling tot het Hellevuur leidt.
(Bid3ah (religieuze innovatie) is een poort naar Kufr en Shirk.)

Wijze drie:

Weet jij niet te vallen voor de eerste twee zaken, dan stapt hij over naar
de derde kwestie en dat is; jou een grote zonde laten begaan. Berouw tonen
en het smeken om vergeving zullen er echter voor zorgen dat Allah je zal
vergeven, zoals de mensen van kennis zeiden: Er is geen sprake van een
kleine zonde wanneer men dit voortdurend verricht en niet van een grote
zonde wanneer men om vergeving vraagt.

Wijze vier:

Weet jij je vrij te waren van de voorgaande zaken, dan komt hij met een
kleine zonde die constant bij jou is, zodat die jouw goede daden en de
hoogte van jouw positie in het Paradijs met de waarachtigen en de martelaren
vermindert. Maar met de Wil van Allah zullen deze kleine zonden vergeven
worden.

Wijze vijf:

Als je berouw hebt getoond voor al het voorgaande, dan bevind jij je in een
hoge positie die Iblies jou niet gunt. Waarna hij op de vijfde wijze tot jou
komt; hij laat jou bezig houden met daden met de geringste beloning in
plaats van de daden met de meeste beloning. Zo zal hij jou bijvoorbeeld
bezig houden met het verwijderen van iets schadelijks van de straat. Ondanks
het feit dat dit een onderdeel van het geloof is, is het weliswaar niet het
hoogste onderdeel van het geloof, enzovoort.

Wijze zes en tevens de laatste:

Weet jij jou te hoeden voor dit alles, dan gebruikt hij de moeilijkste en
krachtigste manier, waarvoor zelfs de profeten (vrede zij met hen) zich niet
konden hoeden; het aansporen van de familieleden, naasten en de mensen om je
heen tot het uitschelden, beledigen en het berokkenen van schade aan jou.

Weet jij nu wat jouw positie is bij Iblies, de vervloekte?


--------------------------------------------------------------------------------

[salaf]

Barak Allahu fiek lounge, hier zullen velen wat aan hebben.

[Afrah]

Het verharde hart
Ibn al-Qayyim al Jawziyyah
(Vertaald uit al-Fawa'id)

De dienaar wordt niet getroffen door een straf groter dan het verharden van het hart en het ver zijn van Allah. Het Vuur (de Hel) was gecreëerd om het verharde hart te doen smelten. Het hart dat het verst van Allah is, is het hart dat is verhard. Wanneer het hart verhard, dan droogt het oog.

Wanneer vier dingen worden overstegen in hoeveelheid, meer dan nodig is, dan zal het hart verharden:
Voedsel, slaap, spraak en seksuele gemeenschap. Een hart dat is verziekt door verlangens, haalt geen voordeel uit vermaningen of waarschuwingen.

Wie ernaar verlangt om zijn hart te reinigen, laat diegene dan Allah prefereren (verkiezen) boven zijn verlangens.
Het hart welke zich vasthoudt aan verlangens is afgeschermd van Allah, oveenkomstig de graad dat het gehecht is aan deze (verlangens). De harten zijn de vaten (emmers) van Allah op Zijn aarde, dus de meest geliefde van hen bij Hem, zijn degenen die het meest mededogend, puur en opstandig tegen afdwaling zijn.

Zij (de overtreders) hielden hun harten bezig [met het najagen (achtervolgen)] van de Dunya (de wereld), als zij zich hadden bezig gehouden met Allah en het Hiernamaals, dan hadden ze zeker stilgestaan bij de betekenis van Zijn aangrijpende Woorden en Verzen. Hun harten zouden terugkeren naar hun meesters (eigenaren) met een wijsheid, verbijsterende nieuwsgierigheid en [in het bezit] van de zeldzaamste, meest kostbare juwelen.

Als het hart wordt gevoed met gedenking (van Allah), de dorst gelest wordt met bezinning (overdenking) en gereinigd wordt van de corruptie, dan zal het getuige zijn van opmerkelijke en wonderbaarlijke zaken, inspirerende wijsheid.

De mensen met Kennis en Wijsheid zijn degenen die hun harten tot leven brengen door hun verlangens te smoren.

De vernietiging van het hart gebeurt door geborgenheid [op deze Dunya] en achteloosheid, de versterking ervan (van het hart) gebeurt door angst (voor Allah) en gedenking (van Allah). Als het hart de genietingen van de Dunya afzweert, dan gaat het over op het [achtervolgen] van de genietingen van het Hiernamaals. Als het hart tevreden is met de genietingen van de Dunya, dan stoppen de genietingen [van het Hiernamaals].

Verlangen naar Allah en de ontmoeting met Hem is als een aangenaam briesje wat op het hart blaast, wat het vuur van de Dunya uitblaast. Degene die ervoor zorgt dat zijn hart zich nestelt bij zijn Heer zal in een kalme en rustige staat verkeren, en degene die het heeft gevestigd tussen de mensen zal verontrust zijn en erg verward.

Want de liefde van Allah zal het hart niet betreden welke de liefde voor deze wereld bevat, behalve zoals een kameel door het oog van de naald past.

Dus, de meest geliefde dienaar bij Allah is degene die hij plaatst in Zijn dienst (onderwerping), die Hij kiest voor Zijn liefde, voor wie Hij zorgt dat hij zijn aanbidding voor Hem reinigt (puur maakt), die zijn doelen toewijdt aan Hem, zijn tong (toewijdt) aan Zijn gedenking, en zijn ledematen (toewijdt) aan Zijn dienst.

Het hart wordt ziek, zoals het lichaam ziek wordt, en het geneesmiddel ervan is al-Tawbah en bescherming [tegen overtredingen].

Het wordt roestig zoals een spiegel dat wordt, en de opheldering (verschoning) ervan wordt verkregen door gedenking.

Het wordt naakt zoals het lichaam naakt wordt, en de verfraaiing (kleding) ervan is al-Taqwa.

Het krijgt honger en dorst zoals het lichaam honger krijgt, en het voedsel en drinken ervan zijn kennis, liefde, afhankelijkheid, berouw en onderwerping.

[noumidia88]

Ik herkende de 6e wijze van iblies zo erg familie leden die uitschelden om jou te raken..
wat kan je hier tegen doen..

[Afrah]

Allaah subhaanahu wa-ta3aalaa zegt in de Qur’aan (interpretatie):

"Zeg: ‘O Mijn dienaren die buitensporig zijn tegenover zichzelf, wanhoopt niet aan de Genade van Allaah. Voorwaar, Allaah vergeeft alle zonden. Voorwaar, Hij is de Vergevensgezinde, de Meest Barmhartige.’” (Azzumar, 53)

Ibn Kathier (ra'himahullaah) heeft over dit vers gezegd: "Dit vers is een oproep aan alle zondaren, ongelovigen en anderen om berouw te tonen en zich te keren tot Allaah. Het vertelt ons dat Allaah alle zonden vergeeft van degene die hier berouw voor tonen, wat deze zonden ook moge zijn en al zijn zij als het schuim van de zee. "

[2nCa]

Masha 'Allah.. @Lounge & @ Afrah.. jazakom allah khairan voor het delen van deze kennis.

@ BintOmar.. Je bent niet de eerste of laatste moslim die dit mee maakt... WEET dat niet JIJ slecht bent, maar dat de saijtan je op deze manier erin probeert te luizen.. Vecht er tegen, hoe weinig wil je hier ook voor voelt.. je bent niet altijd zo verbitterd en verhard geweest toch? Dat betekent dat je Jihaad moet verrichten om je imaan weer aan te sterken meid! Ik leef met je mee omdat ik dagelijks probeer te vechten hiertegen! Soms Ups soms Downs, maar Moge Allah ons hierin bijstaan.. probeer zoveel mogelijk je best te doen om het gebed (op tijd) te blijven verrichten.. dit is het grootste hulp middel heb ik ervaren! en daarbij, probeer zo veel mogelijk met Allah 'te praten' dmv dou3a...

Verder lieve ougtie.. probeer wanneer je 'boosheid' voelt richting je moeder, om niet direct wat terug te zeggen.. in plaats daarvan.. ga eerst zitten. lukt het niet om je woede te beheersen, ga dan woudou doen, lukt het dan NOG niet, verricht dan het gebed.. maar je zult merken dat je bij de 1e/2e stap al veel minder geneigd bent wat terug te zeggen sobhan allah.. en zeg altij a3oudhou billah min ashaitan arrajim! Jaag hem weg, die lasteraar.

Bedenk altijt dat Allah jou als moslima met een rein hart heeft geschapen, al het kwade en verharde is ontstaan in de loop der tijd.. maar Allah heeft je de middelen gegeven om je hart te reinigen hiervan!

Dit is hetgene wat ik je uit eigen ervaring mee kan geven en Allahou a3lam!

slm alaikom wr wb!

[Afrah]

Citaat door noumidia88:

Ik herkende de 6e wijze van iblies zo erg familie leden die uitschelden om jou te raken..
wat kan je hier tegen doen..

Jezelf herinneren aan de Profeet salla-llaahu 3alayhi wa-sallam en zijn metgezellen ridwaanu-llaahi 3alayhim. Jezelf herinneren aan het leed dat zij hebben geleden vanwege de liefde die zij hadden voor Allaah en Zijn boodschapper salla-llaahu 3alayhi wa-sallam en daarmee voor de Islaam.

Wij zijn hier niet op aarde om de mensen tevreden te stellen, want als wij hier zouden zijn om hen tevreden te stellen, dan zouden wij onszelf allang de vernietiging in hebben geholpen. Integendeel zijn wij hier om Allaah subhaanahu wa-ta3aala tevreden te stellen en dat is de ware aanbidding; het verrichten van hetgeen Hij van houdt en het distantiëren van hetgeen dat daarmee in strijd is. Dit zal alleen in ons eigen voordeel zijn, zowel in het wereldse alsook in het hiernamaals.

[Afrah]

Het verhaal van Mus'ab ibn Umayr die zich tot de Islam bekeerde

In Naam van Allah, de Barmhartige de Genadevolle,

Mus'ab ibn Umayr was geboren en groeide op in een wereld van weelde en luxe. Zijn rijke ouders overlaadden hem met heel veel zorg en aandacht. Hij droeg de meest kostbare kleding en de meest modieuze schoenen in zijn tijd. Jemenitische schoenen werden als zeer elegant geeacht en het was zijn voorrecht om daar de beste van te hebben. Als jongeman werd hij bewonderd door de Quraysh, niet alleen vanwege zijn knap uiterlijk en klasse, maar ook vanwege zijn intelligentie. Zijn elegante voorkomen en scherpe geest maakten hem geliefd onder de Mekkaanse nobelen en hij mengde zich met groot gemak onder hen. Hoewel hij nog jong was, had hij het voorrecht om de ontmoetingen van de Quraysh en hun bijeenkomsten bij te wonen . Hij bevond zich dus in een positie waar hi kennis bezat over de zaken aangaande de Mekkanen en wat hun houdingen en strategieën waren.

Onder de Mekannen was er een plotselinge uitbarsting van sensatie en ongerustheid toen Mohammed, die bekend stond als de Betrouwbare (al-amin) te voorschijn kwam zeggende dat God hem had gezonden als boodschapper en als een waarschuwer. Hij waarschuwde de Quraysh voor een verschrikkelijke afstraffing indien zij zich niet in aanbidding en gehoorzaamheid tot God zouden richten. Tevens sprak hij over hemelse beloningen voor de rechtschapenen. Door geheel Mekka klonk het geroezemoes over deze verkondigingen. De kwetsbare leiders van de Quraysh bedachten manieren om Mohammed (vzmh) het zwijgen op te leggen. Wanneer spot en overrredingskracht niet voldoende waren, gingen zij over op een campagne van teisteren en vervolging....

Mus'ab vernam dat Mohammed (vzmh) en zij die in zijn boodschap geloofden bijeen kwamen in een huis vlakbij de heuvel van as-Safa, om te voorkomen dat de Quraysh hn zou lastig vallen. Dit was het Huis van al-Arqam (naam van het huis). Om zijn nieuwsgierigheid te bevredigen naderde hij het huis en was niet ontmoedigd door zijn wetenschap over het vijandschap van de Quraysh. Daar trof hij de Profeet (vzmh) aan die zijn kleine groep metgezellen onderwees door de Koran aan hen te reciteren en gezamenlijk het gebed te doen in overgave aan God, de Waarachtige, de Almachtige. De Profeet (vzmh) verwelkomde hem en met zijn verheven hand raakte hij zachtjes het hart van Mus'ab dat bonsde van opwinding. Een diep gevoel van innerlijke rust kwam over hem heen. Mus'ab was compleet overweldigd door wat hij had gezien en gehoord. De woorden van de Koran maakte een diepe en directe indruk op hem. In deze eerste ontmoeting met de Profeet (vzmh) verklaarde de jonge en besliste Mus'ab de acceptatie van de Islam. Het was een historisch moment. De scherpe geest van Mus'ab, zijn ijzeren wilskracht en doorzettingsvermogen, zijn welbespraaktheid en zijn prachtig karakter waren nu in dienst van de Islam en zou meewerken om het lot van velen en de geschiedenis te veranderen.

Door de Islam te accepteren had Mus'ab een zeer grote zorg, namelijk zijn moeder. Haar naam was Khnnas bint Malik. Zij was een vrouw met buitengewone macht. Ze had een dominante persoonlijkheid en kon zeer eenvoudig angst en verschrikking opwekken. Wanneer Musa'b moslim werd was zijn moeder de enige macht op aarde waar hij vrees voor zou kunnen hebben. Al de machtige nobelen van Mekka en hun verbintenis met afgoderij en tradities waren van weinig belang. Echter, zijn moeder als tegenstander kon hij niet licht opvatten. Mus'ab dacht snel na. Hij besloot om zijn acceptatie van de islam te verbergen, tot de tijd kwam waar Allah uitkomst bood. Hij ging door met het bezoeken van het Huis van al-Arqam en zat in de aanwezigheid van de Profeet. Hij voelde zich helder in zijn nieuwe geloof en door haar geen enkele aanwijzing te geven dat hij de islam had geaccepteerd, kon hij de woede van zijn moeder voorkomen, Dit bleef echter niet voor lang zo.

Het was moeilijk om in die dagen iets lang geheim te houden in Mekka. Op iedere weg waren de ogen en oren van de Quraysh gericht. Achter elke voetafdruk in het zachte en brandende zand zat een Quraysh informant. Niet lang daarna werd Mus'ab gezien, wanneer hij stilletjes in het Huis van al-Arqam binnen trad, door iemand die Uthman ibn Talha heette. Een andere keer zag Uthman dat Mus'ab op dezelfde manier bad als Mohammed (vzmh). De conclusie was overduidelijk. Als een storm in een glas verspreidde het vernietigende nieuws dat Mus'ab de Islam had geaccepteerd, zich onder de Quraysh. Niet veel later ontving zijn moeder het nieuws. Mus'ab stond voor zijn moeder, zijn clan en de nobelen van de Quraysh die allen bijeen waren gekomen om er achter te komen wat hij had gedaan en wat hij daar over te zeggen had. Met een zekere mate van nederigheid en met kalm vertrouwen gaf Mus'ab toe dat hij moslim was geworden en zonder zonder aarzeling legde hij uit waarom. Daarop reciteerde hij enige verzen van de Koran verzen die de harten van de gelovigen hadden gereinigd en die hen terug bracht naar het ware geloof van Allah. Ondanks hun kleine aantal, hun harten waren nu vervuld met wijsheid, eer, rechtvaardigheid en moed. Terwijl de moeder van Muas'ab naar haar zoon luisterde die ze met buitensporige zorg en genegenheid had overladen, maakte zi zich meer en meer razend. Ze had er zin in om hem met een verschrikelijke klap het zwijgen op te leggen.

De hand die uitschoot als een pijl wankelde en hakkelde voor het licht dat van het heldere gezicht van Muas'ab afstraalde. Misschien was het de moederliefde die deed voorkomen dat ze hem sloeg, maar ze voelde nog steeds dat ze iets moest doen om de goden die haar zoon achter had gelaten te wreken. De oplossing waar ze mee kwam was voor Mus'ab vele malen erger dan het incasseren van enkele klappen. Ze bracht Mus'ab naar een verre hoek van het huis. Daar wred hij stevig vast gebonden. Hij was een gevangene geworden in zijn eigen huis. Voor lange tijd verbleef Mus'ab gebonden en opgesloten en streng bewaakt door wachters. Zijn moeder had de wachters daar geplaatst om te voorkomen dat hij nog enig contact zou hebben met Mohammed en zijn geloof.
Ondanks zijn beproeving gaf Mus'ab geen krimp. Hij moet op de hoogte zijn geweest hoe andere moslims lastig werden gevallen en gemarteld door de afgodendienaars. Voor hem, en voor vele andere moslims, werd het leven in Mekka meer en meer ondraaglijk. Na verloop van tijd hoorde hij dat een groep moslims zich in het geheim aan het voorbereiden waren om naar Abessinië (het huidige Ethiopi&euml te migreren, om daar een toevlucht en steun te vinden. Zijn eerste gedachten waren hoe te ontsnappen van zijn gevangenis en zich bij hen aan te sluiten. Bij de eerste gelegenheid, wanneer zijn moeder en zijn wachters niet op hun hoede waren, kreeg hij het voor elkaar om in stilte weg te glippen. Met grote spoed sloot hij zich daarna aan bij de andere voortvluchtigen en binnen korte tijd voeren zij gezamenlijk over de Rode Zee richting Afrika.

[Afrah]

Hoewel de moslims vrede en veiligheid genoten in het land van Negus, verlangden ze er naar om in Mekka te zijn in het gezelschap van de edelmoedige Profeet. Wanneer een rapport dat de conditie van de moslims in Mekka verbeterd was Abessinië beriekte, was Mus'ab een van de eersten om terug naar Mekka te keren. Het rapport was echter vals en Mus'ab keerde wederom terug naar Abessinië. Of hij nu in Mekka of in Abessinië was, Mus'ab bleef sterk in zijn nieuwe geloof en zijn grootste zorg was hoe hij zijn leven waardig kon maken voor zijn Schepper. Wanneer Mus'ab wederom naar Mekka terugkeerde, deed zijn moeder een laatste poging om hem in haar macht te krijgen en dreigde hem weer wast te binden en op te sluiten. Mus'ab zwoer dat als ze dat zou doen, dat hij een ieder die haar hielp zou doden. Ze wist maar al te goed dat hij het niet bij een dreigement zou laten, want ze zag de ijzeren vastberadenheid die hij nu bezat. Een scheiding was onvermijdelijk. Op het moment dat het gebeurde was dit triest voor zowel moeder als zoon. Het liet een sterk volhardend ongeloof zien van de kant van de moeder en een nog sterker volhardend geloof van de zoon. Terwijl ze hem het huis uitgooide en hem afsloot van al het wereldse comfort waar ze hem in overvloed mee overspoeld had, zei ze: Ga je eigen weg. Ik ben niet bereid om nog langer een moeder voor je te zijn. Mus'ab naderde haar heel dichtbij en zei: Moeder, ik adviseer u met een oprecht hart. Ik maak me zorgen om u. Getuig toch dat er geen god is dan Allah en dat Mohammed Zijn dienaar en Zijn boodschapper is.
Ik zweer bij de vallende sterren dat ik niet tot jouw godsdienst zal toetreden. Zelfs wanneer mijn mening belachelijk wordt gemaakt en mijn geest machteloos, hield ze vol.

Zo kwam het dat Mus`ab haar huis, de luxe en comfort die hij ooit genoot achter zich liet. De eens elegante, goed geklede jongeman zou van nu af aan alleen maar te zien zijn in ordinaire lompen. Hij had nu belangrijkere zaken aan zijn hoofd. Hij was vastbesloten om zijn talenten en energie te steken in het verkrijgen van kennis en het dienen van God en Zijn Profeet. Op een dag, verscheidene jaren later, naderde Mus`ab een groep moslims die zich om de Profeet hadden verzameld, moge God hem zegenen en vrede schenken. Zij bogen hun hoofden en sloegen hun blikken neer toen zij Mus`ab zagen. Sommige werden zelfs aan het huilen gebracht. Dit was omdat zijn kleding oud en versleten was en dat bracht hen meteen weer terug naar de dag voordat hij de islam in zijn hart gesloten had. De tijd dat hij nog model stond voor elegante kleding. De Profeet keek naar Mus`ab, glimlachte aangenaam en zei: "Ik heb deze Mus`ab gezien met zijn ouders in Mekka. Ze bedolven hem met zorg en aandacht en hij kwam niets tekort. Van de jeugd van de Quraysh was er niet één zoals hem. Daarna liet hij dat alles achter voor het streven naar het behagen van God en voor het zich toewijden om in dienst te staan van Zijn Profeet". De Profeet (vzmh) vervolgde met: "Er zal een tijd komen waar God ons de overwinning over Perzië« en Byzantium zal schenken. Je zult een tenue hebben in de ochtend en een andere in de avond. Je zult in de ochtend van het ene bord eten en in de avond van het andere". Met andere woorden, de Profeet voorspelde dat de moslims rijk en machtig zouden worden en dat ze wereldse goed in overvloed zouden hebben.
De metgezellen die om de Profeet (vzmh) heen zaten vroegen hem: "O Boodschapper van God, verkeren we heden in een betere situatie of zullen we dan beter af zijn?" Hij antwoordde: "Je bent eerder nu beter af dan dat je dan zou zijn. Als je van de wereld wist wat ik weet dan zou je er beslist niet bezorgd om zijn." Een andere keer sprak de Profeet (vzhm) in dezelfde geest tegen zijn metgezellen en vroeg hen hoe ze zouden zijn als ze een set kleding in de morgen hadden en een ander setje voor de avond. Ze zouden nog genoeg materiaal over houden om hun huizen van gordijnen te voorzien net als de Ka`ba die volledig bedekt was. De metgezellen antwoordden dat ze dan in een betere situatie zouden verkeren, omdat ze dan voldoende voedsel zouden hebben en alle tijd zouden hebben voor aanbidding (`ibadah). De Profeet echter vertelde hen dat ze toch echt beter af waren zoals ze waren.

Na ongeveer tien jaar mensen uitnodigen tot de islam bleef het merendeel van Mekka vijandig. De edelmoedige Profeet trok daarop naar Ta-if om nieuwe volgelingen te zoeken voor het geloof. Hij werd echter afgewezen en de stad uit gejaagd. De toekomst voor de islam zag er somber uit. Het was net na dit dat de Profeet Mus`ab koos om zijn "ambassadeur" te zijn in Yathrib. Daar zou hij de kleine groep gelovigen onderwijzen die gekomen waren om trouw te zweren aan de islam en Medina voor te bereiden voor de dag van de grote hidjra (emigratie).
Mus`ab werd verkozen boven de metgezellen die ouder waren dan hij, of degene die dichter in relatie stonden met de Profeet, of zij die blijkbaar in groter aanzien stonden. Zonder twijfel was Mus`ab gekozen voor deze taak vanwege zijn edele karakter, zijn voortreffelijke manieren en zijn scherpe intellect. Zijn kennis van de Koran en zijn vermogen om dit op een bijzonder mooie en ontroerende wijze te reciteren was ook een belangrijke overweging. Mus`ab begreep zijn missie goed. Hij wist dat hij zich op een heilige missie bevond: het uitnodigen van mensen en deze tot God en het rechte pad van de islam brengen.
Tevens was het om voorbereidingen te treffen voor wat het territoriaal hoofdkwartier voor de jonge en zwoegende moslim gemeenschap zou moeten worden. Hij betrad Medina als gast van Sa`d ibn Zurarah van de Khazraj stam. Gezamenlijk gingen zij langs de mensen, langs hun huizen, langs hun bijeenkomsten om hen te vertellen over de Profeet, de islam uit te leggen en de Koran te reciteren aan hen. Door de gratie van God accepteerden velen de islam. Dit tot groot genoegen van Mus`ab, maar uitzonderlijk verontrustend voor de leiders van de Yathribitische gemeenschap.

Eens zaten Mus`ab en Sa`d vlakbij een waterput in een boomgaard van de Zafar clan. Met hen waren er een aantal nieuwe moslims en anderen die geïnteresseerd waren in de islam. Een machtige en voornaam persoon van de stad, Usayd ibn Khudayr, doemde op gewapend met een speer. Hij was vervuld met woede. Sa`d ibn Zararah zag hem en vertelde Mus`ab: "Dit is een hoofdman voor zijn mensen. Moge God waarheid in zijn hart plaatsen." "Wanneer hij gaat zitten dan zal ik met hem spreken," antwoordde Mus`ab in alle kalmte en tact van een groot daa`i (iemand die uitnodigt tot de islam). De boze Usayd in een ten hemel schreiende wantoestand bedreigde Mus`ab en zijn gastheer. "Waarom zijn jullie beide naar ons gekomen om onze zwakken te besmetten? Blijf bij ons vandaan als je in leven wenst te blijven". De lippen van Mus`ab krulden in een warme en vriendelijke glimlach en zei tegen Usayd: "Waarom kom je niet even zitten en luisteren? Als je tevreden en vervuld bent met onze missie, accepteer het dan. Als het je tegenstaat dan zullen wij stoppen met vertellen van wat jou tegenstaat en vertrekken." "Dat is aanvaardbaar", zei Usayd en ging zitten terwijl hij zijn speer in het zand stak. Mus`ab zette hem nergens toe aan. Hij stelde hem niet aan de kaak. Hij nodigde hem slechts uit om te luisteren. Als hij tevreden was, prima. Als dat niet het geval was dan zou Mus`ab, zonder enige stampij te maken, zijn regio en zijn clan verlaten en naar een ander regio toe gaan. Mus`ab begon hem te vertellen over de islam en reciteerde hem de Koran.
Zelfs voordat Usayd iets zei was het al duidelijk van zijn gezicht af te lezen, het straalde nu en was vol verwachting. Het geloof was tot in zijn hart doorgedrongen. Hij zei: "Hoe prachtig zijn deze woorden en hoe waar. Wat moet een persoon doen om tot deze religie toe te treden"? "Neem een bad, en reinig jezelf en je kleding. Spreek dan de geloofsbelijdenis (shahada) uit en ga in gebed (salaat).
Usayd verliet de samenkomst en was slechts voor korte tijd afwezig. Hij kwam terug en getuigde dat er geen god is dan God en dat Mohammed de boodschapper van God is. Hij bad daarna twee delen (raka`aat) van het gebed en zei: "Na mij is er een man die als hij jou volgt, al zijn mensen in zijn voetsporen zullen treden. Ik zal hem nu naar je toe sturen. Hij is Sa`d ibn Mu`adh".
Sa`d ibn Mu`adh kwam en luisterde naar Mus`ab. Hij was overtuigd en vervuld en verkondigde zijn overgave aan God. Hij werd gevolgd door een ander belangrijke Yathribiet, Sa`d ibn `Ubadah. Binnen niet al te lange tijd waren de mensen van Yathrib allen in een vlaag van opwinding en zij vroegen elkaar: "Als Usayd ibn Khudayr, Sa`d ibn Mu`adh en Sa`d ibn `Ubadah deze nieuwe religie hebben geaccepteerd, hoe kunnen wij dan niet volgen? Laten we naar Mus`ab gaan en samen met hem geloven. Ze zeggen dat de waarheid van zijn lippen vloeit".

[Afrah]

De eerste ambassadeur van de Profeet (vzmh), was een buitengewoon succes. De Profeet (vzmh) had goed gekozen. Mannen en vrouwen, de jeugdigen en de bejaarden, de machtigen en de zwakken accepteerden allemaal de islam door hem. Het verloop van de geschiedenis van Yathrib was voor eeuwig veranderd. De weg werd gereed gemaakt voor de grote hijrah. Spoedig zou Yathrib het middelpunt en thuisbasis worden voor de islamitische staat. Binnen een jaar na zijn aankomst in Yatrhib moest Mus`ab terug keren naar Mekka. Het was wederom gedurende de tijd van de bedevaart. Met hem kwam een groep van zevenenvijftig moslims van Medina (andere benaming voor Yathrib). Wederom bij `Aqabah, in de buurt van Mina ontmoetten zij de Profeet (vzmh). Daar namen zij de eed op zich om de Profeet te beschermen, ten koste van alles. Zouden zij standvastig blijven in hun geloof dan zou hun beloning, zo zei de Profeet (vzmh), niets minder zijn dan het Paradijs. Deze tweede eed (bay`ah) die de moslims van Yathrib aflegden werd het "oorlogsverbond" genoemd.

Vanaf dat moment speelden de gebeurtenissen zich snel af. Kort na het grote feest instrueerde de Profeet zijn nagezeten volgelingen om naar Yathrib te migreren. De nieuwe moslims of helpers (xxxxxx) waren bereid om asiel te verlenen en bescherming te bieden aan de gekwelde moslims. De eerste metgezellen van de Profeet (vzmh) die aankwamen in Medina waren Mus`ab ibn `Umayr en de blinde `Abdullah ibn Umm Maktum. Ook `Abdullah reciteerde de Koran op bijzonder fraaie wijze. Volgens één van de helpers hadden zowel Mus`ab als `Abdullah de Koran gereciteerd aan de mensen van Yathrib. Mus`ab bleef een belangrijke rol spelen in de opbouw van de nieuwe gemeenschap.

Het volgende monumentale moment waar we hem ontmoeten was gedurende de grote veldslag van Badr. Nadat het gevecht voorbij was werden de Quraysh krijgsgevangenen voor de Profeet (vzmh) gebracht die ze aan individuele moslims overdroeg. "Behandel hen goed", instrueerde hij. Onder de gevangenen was Abu `Aziz ibn `Umayr, de broer van Mus`ab. Abu `Aziz verhaalde wat er gebeurde. "Ik was onder de groep van de helpers. Ieder keer wanneer zij middag- of avondeten hadden gaven ze mij brood en dadels te eten in gehoorzaamheid aan de instructies van de Profeet (vzmh) om ons goed te behandelen. Mijn broer, Mus`ab ibn `Umayr, liep aan mij voorbij en zei tegen de man van de helpers die mij gevangen hield: "Bind hem stevig vast. Zijn moeder is een vrouw van vermogen en misschien wil ze hem wel vrijkopen van jou". Abu `Aziz kon zijn oren niet geloven. Verbaasd richtte hij zich tot Mus`ab en vroeg: 'Mijn broer, is dit jou instructie aangaande mij?' 'Hij is mijn broeder, niet jij,' antwoordde Mus`ab", zo bevestigend dat in de strijd tussen geloof (imaan) en ongeloof (kufr) de verbondenheid door het geloof sterker is dan die door het bloed van verwantschap.

Bij de slag om Uhud verzocht de Profeet (vzhm) dat Mus`ab, nu beter bekend als Mus`ab al-Khayr (de goede), om het moslimvaandel te dragen. In het begin van het gevecht leek het erop dat de moslims de overhand hadden. Echter, een groep moslims ging tegen de orders van de Profeet (vzhm) in en zij verlieten hun posities. De krijgsmacht van de veelgodendienaren hergroepeerde zich wederom en zij lanceerde een tegenaanval. Hun hoofddoel, terwijl zij door het moslimse leger heen sneden, was om bij de edelmoedige Profeet (vzhm) te komen. Mus`ab besefte het grote gevaar dat op de Profeet af kwam. Hij bracht het vaandel hoog in de lucht en schreeuwde "Allahu akbar". Met het vaandel in één hand en zijn zwaard in de andere wierp hij zich tussen het Quraysh leger. Hij stond tegenover een geweldige overmacht. Een Qurayshi cavalerist naderde hem van dichtbij en hakte zijn rechterhand af. Men hoorde Mus`ab deze woorden herhalen: "Mohammed is slechts een boodschapper. Boodschappers waren al voor zijn tijd heengegaan", waardoor hij liet zien dat ondanks zijn grote toewijding aan de Profeet (vzhm), zijn worsteling bovenal in het belang van God was en om Zijn woord boven alles te verheffen. Daarna werd zijn linkerhand eraf gehakt en hield hij de vaandel tussen de twee stompen van zijn armen. Om zich te bemoedigen herhaalde hij: "Mohammed is slechts een boodschapper. Boodschappers waren al voor zijn tijd heengegaan". Toen werd hij geraakt door een speer. Hij viel en het vaandel viel. Later werden de woorden die hij herhaalde, iedere keer wanneer hij geraakt werd, aan de Profeet (vzhm) bekendgemaakt, vervolmaakt en werden zij deel van de Koran. "Mohammed is slechts een gezant; voor zijn tijd reeds waren de [andere] gezanten heengegaan..." - Soerat Aal 'Imraan [3:144]
Na het gevecht liepen de Profeet (vzmh) en zijn metgezellen door het slagveld en boden de martelaren een vaarwel. Wanneer zij het lichaam van Mus`ab bereikten, vloeiden er tranen. Khabbah verhaalde dat zij geen lap stof konden vinden wat als doodskleed kon dienen voor het lichaam van Mus`ab, behalve zijn eigen kledingstuk. Wanneer zij zijn hoofd er mee bedekte dan zouden zijn benen zichtbaar zijn en wanneer zij zijn benen bedekte dan was zijn gezicht te zien. De Profeet (vzmh) droeg hen op: "Plaats het kledingstuk over zijn hoofd en bedek zijn voeten en benen met de bladeren van de idhkhir-plant".

De Profeet (vzmh) ervoer diepe pijn en verdriet door het aantal metgezellen die gedood waren tijdens de slag om Uhud. Onder hen was ook zijn oom Hamzah wiens lichaam verschrikkelijk verminkt was. Het was echter bij het lichaam van Mus`ab waar de Profeet (vzmh) met grote ontroering bij stil stond. Hij herinnerde zich Mus`ab toen hij hem voor het eerst zag in Mekka, stijlvol en elegant. Daarna keek hij naar de korte burdah (kledingstuk) wat nu het enige kledingstuk was dat hij bezat en hij reciteerde het vers van de Koran:
"Onder de gelovigen zijn er mannen die de verbintenis die zij met God zijn aangegaan oprecht nagekomen zijn. Sommigen hebben hun levenstaak volbracht en anderen wachten nog, maar hebben niets gewijzigd".- Soerat Al-Ahzaab [33:23]

De Profeet (vzmh) sloeg toen zijn ogen op over het slagveld waarop de dode metgezellen van Mus`ab lagen en zei: "De Boodschapper van God getuigt dat jullie martelaren zijn in het aanzicht van God op de dag der Opstanding". Daarna richtte hij zich tot de levende metgezellen om zich heen en sprak: "O mensen! Bezoek ze (de martelaren), breng ze de vredesgroet, bij Hem (God) in wiens handen mijn ziel is, iedere moslim die hen vrede wenst tot de Dag der Opstanding, zullen hem terug groeten.

[Schurk]

Beste Zuster,

Allah zegt in de Quran in de allereerste regel, In de naam van Allah de Meest Barmhartige de Meest Genadevolle.

Kijk hoe Allah zich voorstelt aan ons! Wat is er dan te vrezen? Toon berouw, Wallahi, Allah is de meest barmhartige en hij houd ervan om zijn slaven te vergeven.

Allah roept mensen naar zich toe en zegt dat hij hen zal vergeven als ze zich naar hem keren. Wat dacht je dan van jou? Die zelf naar Allah wilt om vergeven te worden, denk je dan niet dat Allah jouw zal vergeven?

Begin met bidden en toon dan oprecht berouw tegenover jouw schepper en zeg deze dua:

O Allah geef mij de sleutel voor het slot dat ik op mijn hart heb gezet waardoor ik niet meer kan huilen door u te herdenken.

[Ego]

O Allah geef mij de sleutel voor het slot dat ik op mijn hart heb gezet waardoor ik niet meer kan huilen door u te herdenken.

Deze is echt mooi, Masha Allah.
Djazaak Allahu gairan