Zeven tranen
Is dit vretend gevoel verenigbaar
Met het voltrokken geschenk
Van de vrijheid van het nieuwe leven
Dat in mijn Zeven Tranen vloeit
Mijn handen zonder sympathie in strijd
Met de verloren monden van verdriet
Mijn Zeven Tranen zullen hun reis volbrengen
Als ze niet in een aanraking verslikken
Het water dat zich geduldig schaart
In de blikken van mijn kristallen ogen
Zal net als mijn droefheid nog een keer terug kijken
Voordat mijn Zeven Tranen deze meenemen
Als de verbeten leed lichamelijk wordt verzet
In de overeenkomstige doelen van mijn Zeven Tranen
Dan zal de kwetsbare dam zich openen
Om weg te maken voor de uitbrekende pijn
Mijn Zeven Tranen geven verlies een betekenis
Van in de zijnen bedoelde voldoening
Ze zijn de blikken van mijn ogen kwijt geraakt
Net zoals jij ontsnapte uit dit warme kanaal van liefde
Een Broederschap zonder bestemming
Zo zijn mijn Zeven Tranen hun tocht begonnen
Een tocht waar het spoor dat ze afzetten
Mij meer verteld dan de korte val
Zeven vlekken op het geschreven papier met inkt
En ziet hoe de twee vloeistoffen geluidloos strijden
Maar het verloren water zal droog niets achterlaten
Terwijl mijn laatste woorden altijd de overwinning zullen roepen
Overwinning op de steken in mijn hart
Sorry Emir kon het niet laten