Bekijk volle/desktop versie : Voel me schuldig-heb even geen energie meer om mensen te blijven helpen



Pagina's : [1] 2 3 4 5 6 7 8

07-02-2012, 09:59
Salaam

Ik zit even ergens mee.
Al jaren sta ik veel klaar voor veel buren, kennissen die bij me in de buurt wonen. Meestal zijn het Marokkaanse vrouwen-gezinnen-meiden zonder papieren die nog niet lang hier-Antwerpen- wonen en vaak niet weten tot welke instanties ze zich moeten richten en ook de taal te weinig machtig zijn ed. Dus soms ben ik heel de week bezig met van snel de kindjes naar school brengen en dan van hot naar her rennen om voor die te tolken, voor die te telefoneren, voor die mee te helpen bij de gemeente ivm regularisatie, hele dossiersd volg ik soms met mensen op, voor dieweer mee werk te zoeken etc etc. Soms moet ik daarvoor mijn kindjes zelfs in de nabewaking laten omdat dingen uitlopen.
Dan heb ik heel de dag niks kunnen koken voor ze, ze komen hongerig thuis en dan vliegensvlug nog snel alles klaarmaken.
Anyway vaak deed ik het gewoon fisabillilah en dacht ik van wat als ik nou helemaal alleen in Europa was zonder papieren en in nood zou zijn.?

Nou was er al een hele tijd een meid uit Marokko zonder papieren die steeds een beroep op me deed. Vaak op mijn naam naar het ziekenhuis, dan kocht ik ook de medicijnen voor haar en betaalde ik de ziekenhuisfacturen zelf omdat ze geen werk had. Heel de dag mee op pad, weer hetzelfde liedje, laat thuis komen, geen rust, kindjes snel ophalen etc. etc. Ok dacht ik meskina ze heeft geen papieren, ik zit niet in haar positie.

Anyway ze had iemand ontmoet-een Turk- die nog in een scheiding lag met zijn ex. Aangezien ze heel erg graag papieren wilde is ze met hem gaan samenwonen en hij beloofde haar dat zodra hij zou scheiden hij papieren voor haar zou maken. Ze bracht heel haar familie in Marokko op de hoogte dat ze getrouwd was met een Turk en bijna papieren had.
We zijn nu een jaar verder en nog altijd heeft hij geen enkele stap ondernomen voor haar en belooft haar nog steeds dat die met haar gaat trouwen bla bla. Elke keer belde ze me op dat ze verdrietig was dat ze geen papieren had en haar moeder niet kon gaan zien en dat ze zo hoopte dat hij met haar zou trouwen etc. Ik luisterde uren naar haar verdriet en nodigde haar soms thuis uit om te komen ontbijten voor de afleiding.

Nu hebben ze de laatste tijd alleen maar ruzie en het hoge woord is eruit, hij zou niks voor haar doen, ze zeurde, hij moet niks meer van haar hebben en heeft gezegd dat ze op kon rotten. Hij zei tegen haar ik heb zelfs mijn vrouw en 2 kindjes in de steek gelaten, laat staan jou. Anyway gisteren belde ze weer erover, ze was gaan wandelen buiten omdat ze niet met hem in huis wilde zijn, ze zou kijken of hij misschien gekalmeerd was en ze had hem voorgesteld dat ze voorlopig in een kleine kamer zou slapen, werk zoeken en dan weggaan.

Gisterenavond om 21 u belde ze op mijn gsm, ik was zo moe. Mijn zoontje had snachts bijna niet geslapen, ik was kapot. Daarna ging de deurbel, die bleef maar gaan. Ik wilde niet kijken. Ik begon zo te huilen. Ik ben gewoon moe. Ik heb mijn eigen problemen met mijn ex-man-daar luisterde ze trouwens ook nooit naar als ik wilde luchten- ik heb het al zwaar met mijn eigen kindjes. Ik weet dat ze bij wilde komen zitten tot 0.00 uur om haar verhaal te doen en evt te blijven slapen of misschien wel langer te blijven totdat ze het weer goed maakt met hem. Maar ik heb geen energie meer, ik ben doodop, ik kom zelf bekant niet rond, ik heb 2 kindjes voor wie ik moet zorgen. Als ik dat soms tegen haar zei, zei ze, ja maar jij hebt in ieder geval je papieren. Dat weet ik, maar dat wil niet zeggen dat ik geen problemen heb. Ik lig snachts vaak uren wakker om te denken, ik heb echt geen ruimte meer in mijn hoofd om andermans problemen te dragen en ik heb echt geen geld om een extra persoon volledig onderdak te bieden.

Nu voel ik me zo schuldig dat ik niet opnam gisteren, ik weet ook niet of ze het weer bijgelegd heeft met hem of wat ze uberhaupt wilde.

Maar vandaag heb ik besloten dat ik eerst mezelf en mijn kindjes ga helpen dan anderen, hoe hard dit ook klinkt. Maar dat helpen van anderen ging altijd ten koste van mezelf en mijn kindjes. Ik doe veel voor mensen voor fisabillilah maar er is toch een grens, toch voel ik me erg schuldig en wil ik me zo niet voelen.

Een vriendin van mij zegt altijd nee tegen mensen als ze een beroep op haar willen doen. Ze vinden haar dan een bitch, maar zij ligt er niet wakker van. Ze zegt zelf dat ze al aandacht aan haar kindjes moet geven ipv andere mensen

Toch heb ik zo slecht geslapen om dat meisje zonder papieren, maar ik moest echt een grens trekken

Wat vinden jullie?

07-02-2012, 10:03


Ik was ook zoals jij, totdat ik zelf in een put terechtkwam. Geloof me, je kan dan op niemand rekenen behalve je ouders en je lieve Heer. Je moet opletten dat je niet in een depressie terechtkomt.

Ik zeg maar zo; als je goed voor jezelf bent, kun je ook heel goed zijn voor anderen.

07-02-2012, 10:06

Citaat door DeRegeerder:
Ik was ook zoals jij, totdat ik zelf in een put terechtkwam. Geloof me, je kan dan op niemand rekenen behalve je ouders en je lieve Heer. Je moet opletten dat je niet in een depressie terechtkomt.

Ik zeg maar zo; als je goed voor jezelf bent, kun je ook heel goed zijn voor anderen.
Echt waar, als ik eens iemand nodig heb kan ik op niemand rekenen, behalve op familie.

Als ik een kennis die ik ook vaak hielp-ook zonder papieren- vroeg om op te passen betaalde ik ervoor. Niet dat ze ooit zei van hoeft niet, je helpt me al genoeg. Jij hebt meer tijd opgegeven voor mij dan die 2 uur die ik hier voor je oppas.

Nu ben ik bijna depri om die meid van gisteren terwijl ik me eigenlijk zo niet wil voelen, maar ik kan niet al die mensen hun leed blijven dragen.

07-02-2012, 10:07
Ik vind het goed dat je andere fisabilah helpt, maar zet jou kinderen op de eerste plaats.

Zorg ervoor dat je eigen kinderen niks tekort komen aan liefde en aandacht en tijd van hun moeder, Als je daarnaast nog tijd over hebt dan kun je zeker altijd al ghair blijven doen. Maar ik zou sowieso persoonlijk die persoon in eerste instantie aangeven dat ze geen zina moet plegen met die man, en al helemaal niet samenwonen. Mensen willen dat Allah swt ze helpt terwijl ze zich schuldig maken aan een van de grootste zondes. Luistert ze niet dan mag ze haar eigen boontjes doppen want ze weet het zelf toch zo goed.

07-02-2012, 10:10


Het is bewonderingswaardig dat er nog mensen zoals jij bestaan.
Die zonder iets terug te vragen iets doen voor de medemens.

Echter in jou geval, zou ik afstand nemen en voor jezelf kiezen.
Want het mag tcoh niet zo zijn, dat jouw kinderen eronder gaan lijden.
Jouw kinderen zijn jouw waardevolle bezit en die dien je niet zo achter te stellen.

Kies voor jezelf en je kindjes!

En we leven gewoon in een verotte wereld.
Zoals de Regeerder al zei: zodra je zelf in de put komt, merk je dat niemand anders je wil helpen

07-02-2012, 10:10
Je zult echt eerst voor jezelf moeten zorgen wil je voor andere moeten zorgen. En je kindern gaan absoluut voor, je kunt ze niet gaan verwaarlozen omwille van anderen. Een dag of 2 iets midner aandacht geven, kan, gebeurt iedereen. Maar niet systematisch.

Die vrouw heeft haar eigen keuzes gemaakt en is met die man gaan samenwonen, dus dan kan ze ook wel andere keuzes maken en voor zichzelf gaan zorgen. Als ik jou was zou ik haar uit jouw buurt laten, ze lijkt me geen goede invloed hebben op jouw gezinsleven.

Je zult echt harder voor jezelf moeten zijn, je moet nu vader EN moeder spelen. Denk daar eerst aan.

07-02-2012, 10:10

Citaat door Zahraan:
Echt waar, als ik eens iemand nodig heb kan ik op niemand rekenen, behalve op familie.

Als ik een kennis die ik ook vaak hielp-ook zonder papieren- vroeg om op te passen betaalde ik ervoor. Niet dat ze ooit zei van hoeft niet, je helpt me al genoeg. Jij hebt meer tijd opgegeven voor mij dan die 2 uur die ik hier voor je oppas.

Nu ben ik bijna depri om die meid van gisteren terwijl ik me eigenlijk zo niet wil voelen, maar ik kan niet al die mensen hun leed blijven dragen.
Dat zal ook altijd zo blijven.

Nou, daar heb je je antwoord toch al. Schandalig dat ze geld aanneemt omdat ze op je kind past.

Het is niet egoistisch om voor jezelf te kiezen. Waarom zou je altijd rekening moeten houden met anderen? Jij hebt toch een leven, een kind en ouders. Dat je eens helpt, prima. Het moet geen bezigheid worden want de mensen gaan dan gewoon misbruik van je maken. Ik vraag me of die vrouw ooit nog naar je zou omkijken als ze het goed had bij die Turk.

07-02-2012, 10:11
ik ben ook zo...

En je gaat er inderdaad aan kapot.


Probeer gewoon te zeggen dat je NIET kan, want NEE zeggen kunnen we niet...
dus dan maar andere "smoesjes"....

totdat het kwartje bij ze valt.

07-02-2012, 10:12
nou dame het wordt tijd dat je een keer echt wakker wordt geschud want wat jij NU doet KAN NIET. Hoe haal je het in je hoofd om je eigen kinderen minder aandacht en tijd te geven? Jij bent in de deen verantwoordelijk voor JEZELF en jouw verantwoordelijkheid zijn JOUW KINDEREN. Hoe voed je ze op en hoe islamitisch verantwoord. Als je iets écht fisabi li Allaah wil doen begin dan bij de verantwoordelijkheid die jij als moeder in jouw deen hebt dat zijn jouw kinderen, jouw kinderen, jouw kinderen. Verder al ghair fil aqrabeen awla. Als alleenstaande moeder (die zelf hulp nodig heeft!)zou ik ghair doen met wat ik kan missen en dat aan een familie lid geven die het nodig heeft, of aan de moskee. Anoniem, niet met je tijd want die heb jij niet. Waarom nodig je mensen uit in je huis die blijkbaar ver van de islam zijn? Je kindren hebben een veilige stabiele omgeving nodig zonder mensen die ff een avondje komen slapen, je thuis en hun thuis moet een rustplek zijn een plek vol fijne veilige herrineringen met mama. Niet vergeten dat je ze zo in contact brengt met je kinderen. Die dames zijn meestal heel opportunistisch hoor. Zij wilde met die turk samenwonen jij hebt haar toch niet gepusht of wel. Jij moet nodig op negeerstand en je tijd aan je kinderen gaan geven; ben je nou helemaal!

07-02-2012, 10:12
Je bent te goed voor deze wereld, en Moge Allah je daarvoor belonen.

Wat betreft je nieuwe aanpak? Gelijk heb je, focus je nu lekker op je gezin meid. Lghair doen kan met mate en het moet zeker niet t'en juste van je eigen gezin gaan.

Allah i3awenek

07-02-2012, 10:12

Citaat door Bruidje2013:
Ik vind het goed dat je andere fisabilah helpt, maar zet jou kinderen op de eerste plaats.

Zorg ervoor dat je eigen kinderen niks tekort komen aan liefde en aandacht en tijd van hun moeder, Als je daarnaast nog tijd over hebt dan kun je zeker altijd al ghair blijven doen. Maar ik zou sowieso persoonlijk die persoon in eerste instantie aangeven dat ze geen zina moet plegen met die man, en al helemaal niet samenwonen. Mensen willen dat Allah swt ze helpt terwijl ze zich schuldig maken aan een van de grootste zondes. Luistert ze niet dan mag ze haar eigen boontjes doppen want ze weet het zelf toch zo goed.
Van die zina ben ik het zo met je eens. Maar als iemand er dan wat van zei, zei ze jullie weten niet wat het leven is van een meid zonder papieren, zonder rechten, zonder familie. Voor mij was het makkelijk praten. Dan wist ik er ook niet op te antwoorden.
Maar het is idd wel zo dat je je tot Allah moet richten.

07-02-2012, 10:13

Citaat door Zahraan:
Salaam

Ik zit even ergens mee.
Al jaren sta ik veel klaar voor veel buren, kennissen die bij me in de buurt wonen. Meestal zijn het Marokkaanse vrouwen-gezinnen-meiden zonder papieren die nog niet lang hier-Antwerpen- wonen en vaak niet weten tot welke instanties ze zich moeten richten en ook de taal te weinig machtig zijn ed. Dus soms ben ik heel de week bezig met van snel de kindjes naar school brengen en dan van hot naar her rennen om voor die te tolken, voor die te telefoneren, voor die mee te helpen bij de gemeente ivm regularisatie, hele dossiersd volg ik soms met mensen op, voor dieweer mee werk te zoeken etc etc. Soms moet ik daarvoor mijn kindjes zelfs in de nabewaking laten omdat dingen uitlopen.
Dan heb ik heel de dag niks kunnen koken voor ze, ze komen hongerig thuis en dan vliegensvlug nog snel alles klaarmaken.
Anyway vaak deed ik het gewoon fisabillilah en dacht ik van wat als ik nou helemaal alleen in Europa was zonder papieren en in nood zou zijn.?

Nou was er al een hele tijd een meid uit Marokko zonder papieren die steeds een beroep op me deed. Vaak op mijn naam naar het ziekenhuis, dan kocht ik ook de medicijnen voor haar en betaalde ik de ziekenhuisfacturen zelf omdat ze geen werk had. Heel de dag mee op pad, weer hetzelfde liedje, laat thuis komen, geen rust, kindjes snel ophalen etc. etc. Ok dacht ik meskina ze heeft geen papieren, ik zit niet in haar positie.

Anyway ze had iemand ontmoet-een Turk- die nog in een scheiding lag met zijn ex. Aangezien ze heel erg graag papieren wilde is ze met hem gaan samenwonen en hij beloofde haar dat zodra hij zou scheiden hij papieren voor haar zou maken. Ze bracht heel haar familie in Marokko op de hoogte dat ze getrouwd was met een Turk en bijna papieren had.
We zijn nu een jaar verder en nog altijd heeft hij geen enkele stap ondernomen voor haar en belooft haar nog steeds dat die met haar gaat trouwen bla bla. Elke keer belde ze me op dat ze verdrietig was dat ze geen papieren had en haar moeder niet kon gaan zien en dat ze zo hoopte dat hij met haar zou trouwen etc. Ik luisterde uren naar haar verdriet en nodigde haar soms thuis uit om te komen ontbijten voor de afleiding.

Nu hebben ze de laatste tijd alleen maar ruzie en het hoge woord is eruit, hij zou niks voor haar doen, ze zeurde, hij moet niks meer van haar hebben en heeft gezegd dat ze op kon rotten. Hij zei tegen haar ik heb zelfs mijn vrouw en 2 kindjes in de steek gelaten, laat staan jou. Anyway gisteren belde ze weer erover, ze was gaan wandelen buiten omdat ze niet met hem in huis wilde zijn, ze zou kijken of hij misschien gekalmeerd was en ze had hem voorgesteld dat ze voorlopig in een kleine kamer zou slapen, werk zoeken en dan weggaan.

Gisterenavond om 21 u belde ze op mijn gsm, ik was zo moe. Mijn zoontje had snachts bijna niet geslapen, ik was kapot. Daarna ging de deurbel, die bleef maar gaan. Ik wilde niet kijken. Ik begon zo te huilen. Ik ben gewoon moe. Ik heb mijn eigen problemen met mijn ex-man-daar luisterde ze trouwens ook nooit naar als ik wilde luchten- ik heb het al zwaar met mijn eigen kindjes. Ik weet dat ze bij wilde komen zitten tot 0.00 uur om haar verhaal te doen en evt te blijven slapen of misschien wel langer te blijven totdat ze het weer goed maakt met hem. Maar ik heb geen energie meer, ik ben doodop, ik kom zelf bekant niet rond, ik heb 2 kindjes voor wie ik moet zorgen. Als ik dat soms tegen haar zei, zei ze, ja maar jij hebt in ieder geval je papieren. Dat weet ik, maar dat wil niet zeggen dat ik geen problemen heb. Ik lig snachts vaak uren wakker om te denken, ik heb echt geen ruimte meer in mijn hoofd om andermans problemen te dragen en ik heb echt geen geld om een extra persoon volledig onderdak te bieden.

Nu voel ik me zo schuldig dat ik niet opnam gisteren, ik weet ook niet of ze het weer bijgelegd heeft met hem of wat ze uberhaupt wilde.

Maar vandaag heb ik besloten dat ik eerst mezelf en mijn kindjes ga helpen dan anderen, hoe hard dit ook klinkt. Maar dat helpen van anderen ging altijd ten koste van mezelf en mijn kindjes. Ik doe veel voor mensen voor fisabillilah maar er is toch een grens, toch voel ik me erg schuldig en wil ik me zo niet voelen.

Een vriendin van mij zegt altijd nee tegen mensen als ze een beroep op haar willen doen. Ze vinden haar dan een bitch, maar wij ligt er niet wakker van. Ze zegt zelf dat ze al aandacht aan haar kindjes moet geven ipv andere mensen

Toch heb ik zo slecht geslapen om dat meisje zonder papieren, maar ik moest echt een grens trekken

Wat vinden jullie?
eerlijk wat ik vind? ik vond het macha allah heel goed van je. behalve dat stukje dat je kinderen hongerig thuis komen en je nog niks hebt gekookt. ik vind dat je anderen moet helpen niet ten koste van je gezin moet gaan. althans niet voor lange tijd. het kan weleens voorkomen maar je moet niet jezelf uitputten voor een blijvende periode maar tijdelijk is ok.

maar ik zeg je eerlijk.
mijn hulp zou per direct stoppen op het moment dat ze ging samenwonen. ik zou zo veel met haar praten dat het haram is etc. en haar zodanig daarmee lastigvallen dat ze zelf het contact met mij zou verbreken. ik begrijp niet dat je dat hebt kunnen accepteren. 3aad ne3mel naar haar verdriet luisteren. ik zou het haar alleen nog meer inpeperen. van zie je: hij gebruikt je alleen, onze marokkanen staan bekend als h.oeren. je bent Allah vergeten en grote zondes voor wat? voor papieren. mohiem kies voor je gezin. uiteindelijk ligt je verantwoording bij hun.
wat moet je doen? haar bij jou laten slapen tot ze het goed heeft gemaakt met haar vriendje en ze weer bij hem kan slapen. la hawla wala quwatta illa billah.
ik zou met een boog om haar heen lopen. zulke mensen moet ik niet in mijn leven.

hogedrukreinige

07-02-2012, 10:14


Btw vind het altijd een kunst van die meiden die de taal niet spreken maar toch mannen ontmoeten van ook nog eens een hèle andere afkomst, hoe communiceren zij eigenlijk?

07-02-2012, 10:14
Ik vind dat je een voorbeeld moet nemen aan die "bitch" vriendin van jou. Ze weet dat mensen zich niet schamen als je te lief bent en gaan profiteren van jouw goedheid. Dus help een beetje waar je kan.. maar niet ten kostte van jezelf en jouw kinderen

07-02-2012, 10:14
Je moet het zo zien: Als jij gewoon geen nieuwe mensen ontmoet, geen nieuwe problemen dan hoef je je nergens schuldig over te voelen. Jij kan de wereld niet helpen. Wil jij mensen helpen, ga aan de slag social worker ofzo. Of sticht iets voor jezelf op.
Fissabillilah is goed, maar jij merkt dat fisabillilah niet betekent dat je van 09.00 tot 17.00 gaat lopen rennen op straat van gemeente naar gemeente als vrouw om mensen te helpen? En je verwaarloost je eigen tijd en die van je kinderen erbij? Ik zou me schuldig voelen tegenover mezelf en me kinderen absollut niet tegenover andere mensen.

Iedereen word beproefd en maakt moeilijke tijden mee maar dat houd toch niet in dat ik mij daar voor moet opofferen.

Pagina's : [1] 2 3 4 5 6 7 8