miss-taza
18-01-2012, 11:14
Wie heeft er ook één gehad en had het er maar moeilijk mee?
Die van mij is zojuist overleden. Mijn schatje, mijn liefje, mijn hartje. Wollah hij was alles voor me. Hij was zo lief en luisterde altijd. Indien hij zijn behoefte wou doen miauwde hij, ook al sliepen we, hij maakte ons wakker zodat we de deur open konden doen en hij buiten netjes zijn behoefte kon doen. Nooit deed hij het thuis. S' ochtens schrok ik door zijn gejank. Deed hij normaliter nooit. Hij had zoveel pijn, en de doorbloeding naar zijn achterpoten was gestopt. Hij keek me aan van help me, en jankte alles bij elkaar. Hij kon niet meer lopen met zijn achterpoten. En strompelde over de grond heen..Vervolgens werd hij stil en reageerde nergens meer op. Ik merkte dat de pijn ondraagelijk was geworden. Ik ben ermee naar de dierenarts gegaan en heb mijn allesje zojuist in moeten laten slapen. Ik wou het niet, ik werd daar gek toen ze het voorstelde. Maar om hem weer naar huis mee te nemen, was volgens haar dierenmishandeling en egoïstisch. Hij had maximaal nog een week te leven, maar dan wel met veel pijn. Dus ik was ertoe genoodzaakt, vind het zo zielig. Ik had heel mijn vermogen willen uitgeven als ik hem maar kon redden. Maar helaas, ongeneeselijk. Meskien, hij had niemand alleen mij. Ik mis hem zo erg.. Ik heb heel de dierenziekenhuis bijelkaar gejankt. En nu nog kan ik niet stoppen met huilen... Had nooit gedacht dat het me zoveel zou doen als hij heen zou gaan. Het is wel een dier, maar hij toonde me meer liefde dan die de meeste mensen kunnen geven.
Die van mij is zojuist overleden. Mijn schatje, mijn liefje, mijn hartje. Wollah hij was alles voor me. Hij was zo lief en luisterde altijd. Indien hij zijn behoefte wou doen miauwde hij, ook al sliepen we, hij maakte ons wakker zodat we de deur open konden doen en hij buiten netjes zijn behoefte kon doen. Nooit deed hij het thuis. S' ochtens schrok ik door zijn gejank. Deed hij normaliter nooit. Hij had zoveel pijn, en de doorbloeding naar zijn achterpoten was gestopt. Hij keek me aan van help me, en jankte alles bij elkaar. Hij kon niet meer lopen met zijn achterpoten. En strompelde over de grond heen..Vervolgens werd hij stil en reageerde nergens meer op. Ik merkte dat de pijn ondraagelijk was geworden. Ik ben ermee naar de dierenarts gegaan en heb mijn allesje zojuist in moeten laten slapen. Ik wou het niet, ik werd daar gek toen ze het voorstelde. Maar om hem weer naar huis mee te nemen, was volgens haar dierenmishandeling en egoïstisch. Hij had maximaal nog een week te leven, maar dan wel met veel pijn. Dus ik was ertoe genoodzaakt, vind het zo zielig. Ik had heel mijn vermogen willen uitgeven als ik hem maar kon redden. Maar helaas, ongeneeselijk. Meskien, hij had niemand alleen mij. Ik mis hem zo erg.. Ik heb heel de dierenziekenhuis bijelkaar gejankt. En nu nog kan ik niet stoppen met huilen... Had nooit gedacht dat het me zoveel zou doen als hij heen zou gaan.