Bekijk volle/desktop versie : fadil...HET verhaal...



Pagina's : [1] 2 3

11-01-2003, 13:52
zijn dag begon...

zoals vele dagen, door op te staan van het gezoem van de wekker. goed over nagedacht, die naam, de wekker dacht hij...grrr bijna tijd om de bus te pakken...
na snel gedoucht te hebben en zich te hebben aangekleed liep hij richting de bushalte. Fadil was een goed uitziende jongen, 22 jaar, altijd netjes gekleed en een lichaam waar vele jongen jaloers voor waren. ieder die hem aankeek dacht dat het een een player was, hij had daar de looks voor. maar dat was Fadil niet, hij stelde zich ook niet zomaar open, hij kon met iedereen opschieten, maar weinig wisten wat voor jongen het echt was. hij was de enigste kind van zijn ouders, dus heel geliefd.

aangekomen bij de bushalte kwam hij moes en rachid tegen, 2 zogenaamde vrienden.'Salaam jongens, alles goed?' 'ja zeker jongen, kijk hem weer met zijn kleding,ze3ma jij bent de bom jaak, ons een beetje jaloers zitten maken!!' Fadil keek moes lachend aan, 'wat wil je, mijn broek lenen? die zou je niet passen moes, jou ass zou er zo uitspringen. en mijn bloesje..jah...ik wil hem nog wel aan!' moes begon een beetje vunnig te lachen 'wacht maar, ik ga binnenkort ook trainen, je zult zien wie zijn ass waar uit springt!!' 'hou je mond moes hou je mond,' zei rachid, 'dit zeg je al sinds 3 jaar, je bent nog steeds niet begonnen!!' een beetje moes uitlachend stapten ze in de bus...

de bus zat vol met scholieren, en zoals gewoonlijk zaten de dames achterin. het werd even stil toen de jongens binnen kwamen en de meisjes begonnen te fluisteren en te giechelen, de jongens gingen bij hun vrienden zitten.

Fadil praate met zijn vrienden, maar was met zijn gedachten diep verzonken. hij hield heel lang van een meisje, maar op het moment dat hij klaar was om het haar te vertellen, zag hij haar in de stad lopen met een jongen, met de hand van de jongen op haar behind...dat was pijnlijk...fadil was niet een jongen die met meisjes van alles deed, uitgaan deed hij ook niet, sportfanaat was het, hij fitnessde graag, en deed aan kungfu als vechtsport, heel de week door in de sportschool, en voor de rest lachen met vrienden,altijd naar de bios stad, gewoon, een rustig leventje. fadil werkte niet, althans, niet met bijbaantjes ofzo. hij kwam van een rijke familie, van zijn vader kreeg hij geld om een beetje investeren in het leven.fadil legde met zijn beste vriend monir geld neer en deden goede zaken. ze kochten computers, partijen kleren, dingen die werkten. en het ging heel goed. ze kwamen nooit geld te kort. Monir was alles voor fadil,hij vertrouwde hem volledig, monir beheerde ook al het geld,fadil had al zijn geld aan monir toe vertrouwd.Een auto had fadil niet. hij wilde dat niet, althans nog niet. geen tijd voor. lachend en schreeuwend stopte de bus voor de halte van de school....

Monir kwam fadil tegemoet. 'Ehlen fadil.' 'ehlen monir.' 'ey luister fadil, ik ga morgen weg met mijn ouders,familie bezoeken in belgie. ik ga ook mee, en blij daar weekend. heb je me nog nodig of wat?' 'nee is goed jongen, ik heb genoeg aan mijn hoofd.ga maar, en doe de groeten aan iedereen daarzo! hoe is het trouwens met jou vrouwtje?' 'Niet goed fadil niet goed! ze wil trouwen asahbie, meteen! ik ben er nog niet aan toe! ze maakt me gek!!' ' hahahaha eigen schuld jongen, liefde!!zo werkt dat!kom we gaan naar binnen, het is koud.'

de lessen waren doorsnee, zoals gewoonlijk. fadil hoefde niet al te veel moeite te doen, alles ging hem redelijk makkelijk af. gezelligheid was dus een belangrijke factor in de klas. er zaten wat marokkaanse meisjes in de klas die hem leuk vonden, maar hij had daar geen oog voor, al lachte hij er graag mee, aardige dames waren het. hij zat in alle klassen langs mounir, tot de ergenis van vele leraren.

in de pauze zat iedereen zoals gewoonlijk in de aula in groepjes. fadil en monir kwamen binnengelopen, lachend zochten ze de tafel op waar ze meestal gingen zitten. daar zaten moes en rachid al, ze begonnen te praten over dagelijkse dingen, tot er een marokaanse jongen op rachid kwam afgelopen....
een grote jongen, een beetje fors en hij keek heel boos.hij pakte een stoel en ging tegenover rachid zitten. hij keek hem aan, het werd stil aan tafel. 'vertel me,' zei de grote jongen, 'kon het zo zijn dat ik je met mijn nichtje Noer in de stad zag?' rachid werd rood, herstelde zich snel en antwoorde 'nee, niet dat ik weet. noer?en dat is?' de grote jongen fronsde zijn wenkbrauwen een keek rachid niet echt gelovend aan.'je weet heel goed welke noer, noer het meisje met wie ik wil trouwen, mijn nichtje, dat meisje waarvan mensen jou al eerder hadden verteld om bij haar uit de buurt te blijven.' rachid keek nu lachend, en antwoorde 'met wie je wil trouwen?gelukkig heeft ze nog ogen van god gekregen!' mensen aan tafel lachten, behalve fadil, luisterde heel aandachtig naar het verhaal. de grote jongen pakte rachid bij zijn kraag en wilde hem naar zich toe trekken, maar monir begon tussenbeide en zei 'kom op jongens, wat doen jullie nou dit is school, safie hou op gaan jullie nou een beetje ruzien om niks, ga zitten jongens safie is niks man iwa safie is niks!!' de grote jongen keek monir aan, en zei: 'haal je hand van mijn schouder af, voordat ik hem breek.' monir keek geirriteerd, haalde zijn hand weg, en sleepte de stoel van rachid weg. de grote jongen stapte nu op monir en keek hem aan, 'wil je de grote held spelen?' monir begon boos te worden, in de tussentijd was fadil opgestaan en liep naar de grote jongen toe. fadil was vergeleken met de jongen breder, veel gespierder,maar hij had een softe uitstraling, in tegenstelling tot de grote guy, die heel kollosaal was, dus zeg maar heel erg lomp. fadil liep op hem af, en zei: 'jongen, ga nou eens terug naar je stoel, en hou je dromen voor je ok?ga zitten nu, en blijf van die jongens af.' de grote jongen keerde zich nu naar fadil, en keek hem heel gemeen aan, kwam met zijn gezicht heel dicht bij en zei: 'neem jij de heldenrol over?' 'ja,' zei fadil, 'ik ben schools grootste held als ik een pak kauwgom voor je koop!' en met die zin duwde hij de jongen naar achteren. intussen was iedereen om de jongens heen komen staan, en iedereen baste in lachen uit toen fadil dit zei. de grote jongen voelde zich voor schut, en liep aan, hij mompelde wat maar ging weg. monir riep 'jallah iedereen de show is over.' rachid was een beetje geel geworden, en keek heel peinsend vooruit. Fadil liep naar hem toe en zei 'wat is dit allemaal jongen?' rachid vertelde alles aan fadil, hij vertelde hem dat Noer het meisje was van wie hij hield, en zij hield van hem, maar haar ouders wilden dat ze heel graag met iemand van de familie ging trouwen,omdat ze dachten dat dat het beste voor haar was. Rachid had de middelen nog niet om haar ten huwelijk te gaan vragen dus hij wachte het beste moment af het te doen, want aan verloving en trouwen zijn kosten gemoeid. Fadil riep monir, en zei: 'kunnen we wat geld kwijt voor een tijdje?' monir antwoorde:'licht eraan, hoezo?' 'nou,ik wilde rachid wat geld lenen, hij vroeg er niet om, maar ik vind dat het moet. hij wil trouwen maar heeft het geld niet, als hij niet snel iets doet raakt hij de liefde van zijn leven kwijt. en als we wat kunnen missen dan wil ik dat graag aan hem geven, zodat hij vooruit kan.' Monir antwoorde lachend 'wajaaaaaaaw rachid nog voor mij trouwen!!dat kan niet man!!tuurlijk kunnen we wat geld missen, laat me dadelijk weten hoeveel enzo, en bespreken we het!' 'nee jongens dit kan ik niet aannemen echt niet!' schreeuwde rachid. 'hou je mond,' zei monir, 'we hebben je nog niks gegeven!!'

de lessen waren afgelopen en de school stroomde leeg, fadil werd opgehaald door zijn vader. Zijn vader was er al. hij stapte in de auto, kuste zijn vader op zijn voorhoofd, en ze reden aan. de vader van fadil was een nette man. een praktizerende moslims, een mooi baardje, en altijd goed gekleed. heel wijs was de vader van fadil. Zijn zoon leek veel op hem.

fadil ging snel naar binnen, groete zijn moeder en kleede zich om, hij moest naar kungu lessen. hij at, droeg zijn tas op zijn rug en stapte de deur uit. om 6 uur begonnen de lessen. hij jogde altijd naar de sportschool, om alvast op te warmen. daar aangekomen kleede hij zich om, en begon te trainen. hij was de beste leerling in de klas, en de lieveling van de leraar. de leraar trainde hem vaak apart, heel intensief.
het was half 9, tijd om te gaan douchen. fadil ging douchen, kleede zich om, en wandelde richting huis.lopend was het ong 10 minuten. hij dacht na over het leven. over liefde, over toekomst...diep verzonken in gedachtes werd hij wakker gerukt door piepende autobanden. hij hoorde mannen stemmen hard schreeuwen en een meisje die krijsde om hulp. fadil zette het op een lopen richting het geschreeuw, en zag een zwarte bmw, waaruit 2 mannen stapten, ze renden een meisje achterna die hij voorop zag lopen. Fadil rende nog harder, en hij had de jongens bijna ingehaald, die zagen dat, en riepen heel hard 'wacht maar, ik krijg je nog wacht maar je gaat dood!!' en ze bogen af en renden in een bocht weer terug richting auto.allerei mensen keken uit het raam, heel verbaasd. fadil wist niet wat ie moest doen, achter de jongens aan of achter dat meisje aan. hij rende gewoon door, en hoorde achter zich piepende autobanden wegrijden. hij kwam in een steeg terecht. instictief stopte hij, en liep heel rustig door, goed omzich heen kijken, lettend op alle geluiden die er uit de steeg kwamen. hij hoorde gehijg, geadem, een beetje verder op...hij liep door, en...hij schrok zich kapot...hij zag daar....

11-01-2003, 14:52


Geschrokken zag hij daar een persoon liggen, een meisje zover hij kon zien. Het leek op het meisje dat hij eerder op de dag zag rennen.
ze was helemaal toegetakeld. ze lag met haar gezicht op de grond en haar beiden armen erlangs geplaats.ze lag niet helemaal op haar buik,
een beetje op haar zij. Fadil knielde naar haar toe, ze had blauwe plekken op haar gezicht, bloed overal. hij legde zijn hand op haar arm, ze reageerde verschrikt,
'rustig maar,' zei fadil, 'ik wil je alleen maar helpen.' fadil dacht bliksemsnel na, wat moest hij doen. moest hij haar naar het ziekenhuis brengen, zou de beste
oplossing zijn. 'kom,' zei hij,'laat me je helpen.' en tilde haar op zonder enige moeite. het meisje sprak voor het eerst 'waar breng je me naar toe.' zei ze met een bibberende huilende stem. 'ssssst maak je maar geen zorgen,' zei hij,'ik breng je naar het ziekenhuis, dan kunnen ze je daar goed helpen, je bent nu niet alleen rust uit alles komt goed incha'Allah.' 'neeeeeee ik wil niet naar het ziekenhuis!' huilde het meisje, 'ik wil niet daar zal hij mij vinden nee ik wil niet gaan!!' fadil keek haar verbaasd aan, ze had hele lieve ogen, ze was prachtig eigenlijk. haar blik was pijnelijk, het raakte hem in zijn hart. hij keek haar heel lief aan en zei: 'waar moet ik je dan heen brengen lieve meid vertel me, je hebt hulp hard geld nodig.' het meisje deed haar ogen dicht, en antwoorde niet. fadil keek verschrikt, 'lieve meid?lieve meid hey...praat met me je maakt me bang.'

allerlei soorten gevoelens gingen er door hem heen. was ze nu dood dacht hij. hij kreeg tranen in zijn ogen, trok haar wat hoger en dichter naar zich toe. Ze ademde!!!wat een opluchting. met het meisje in zijn handen liep hij richting het ziekenhuis. waarom huilde ze toen ik zei dat ik haar naar het ziekenhuis bracht dacht hij. wat was er toch met dit beeldschone meisje. hij keek haar heel goed aan. hoe lief ze daar sliep, hoe erg ze toegetakeld was. welk mens kon zoiets nou doen. hij hoorde zijn mobiel afgaan. hij stopte even,knielde en hield het meisje met zijn rechterhand tegen zich aan, en reikte naar zijn mobiel, het was zijn huisnummer. 'assalamoe alaikoem moeder, ja ik ben er bijna er is niks met mij. maar mama weet je, ik heb iemand gevonden met wie het heel slecht gaat. ik breng haar naar huis zodat we de dokter kunnen bellen waga? ok moeder tot zo.wa3alaikoem assalaam'. zo dat was dan ook weer geregeld dacht hij. dan hoefde ze nu nog niet naar het ziekenhuis zoals zij wilde. hij begon snel richting huis te lopen, met een totaal onbekend meisje in zijn handen...

thuis aangekomen deed zijn moeder open. met een bezorgd blik keek ze naar het meisje in de armen van haar zoon. 'kom mijn zoon breng haar naar boven' zei de moeder. ' leg haar maar op mijn bed neer.' fadil liep naar boven en legde haar op het bed van zijn moeder. 'ga nu maar naar beneden, je vader wacht op je.' fadil was moe, heel moe. hij liep naar zijn kamer, gooide zijn tas neer en ging even op het bed zitten. wie was dit mistirieuze meisje, en wat bracht haar hier. en wie waren die mannen in die auto, vele vragen gingen door zijn hoofd. hij stond op, liep naar de wasbak en waste zijn gezicht en handen, hij kleede zich gauw om en liep naar beneden. daar aangekomen zag hij zijn vader zitten, met een bezorgd blik. 'ga zitten mijn zoon. vertel me wie is dat meisje.' 'weet ik niet vader, ik heb geen flauw benul....' hij ging zitten en vertelde zijn vader het hele verhaal. zijn vader was trots op hem, heel trots. 'je hebt iemand geholpen in nood, dat is heel goed mijn zoon.' fadil ging op de bank liggen. zo, dit was nogal een donderdag avond! monir zou hier van schrikken. zal ik hem bellen of nee laat maar hij gaat morgen weg. hmm nee ik moet het hem vertellen. hij stond op en liep naar de telefoon. hij belde monir...'aloe?wie is dit zolaat man en ik zeg altijd niet anoniem bellen en w..' 'monir luister ik ben het.' 'hey vind je het leuk om mij zelfs in mijn slaap te achtervolgen?' ach hou je mond jongen het is pas kwart voor 11. luister, ik moet je wat vertellen.' monir schrok, en ging recht op zitten. 'jaak labaas?' ' ja elhamdoelillah,' en hij vertelde kort wat er was gebeurd. 'wAllah erg man. ok luister ik ga morgen niet met mijn ouders mee. ik blijf hier om je te helpen.' zei monir. 'nee man hoeft niet wAllah ik wilde het je gewoon vertellen.' 'ga weg wij zijn vrienden en wie kun jij meer vertrouwen dan ik!!niemand! dadelijk kom ik terug ben jij de gene die op de bed van je moeder ligt met blauwe plekken en dat kunnen we niet hebben!!hahaha' 'ok monir, bedankt wAllah, jij bent een echte vriend.' 'uuhh tuurlijk!vertel me dingen die ik nog niet weet!!!dus je komt morgen niet naar school.hmm weet je wat. ik kom wel jou richting in morgen safie?' 'safie is goed, slaap lekker nu, en tot morgen incha'Allah.assalamoe alaikoem.' 'wa3alaikoem assalaam'.............

fadil ging weer op de bank zitten. hij dacht na over het meisje. verzonken in gedachten hoorde hij een hele tijd later zijn moeder naar beneden komen. ze keek heel bezorgd en ging langs haar man zitten. 'ze is er heel erg aan toe. over haar hele lichaam heeft ze blauwe plekken. ik heb haar gewassen, haar wonden verzorgt, en haar in de logeerkamer in bed gestopt.wie is dit meisje fadil?' nu kreeg ook de moeder het hele verhaal te horen.'wat moeten we nu doen' zei ze als laatste. 'weet ik niet,' zei de vader, 'we gaan nu lekker slapen, en we denken morgen wel wat we doen. we praten er met niemand over, dat is het belangrijkste, voor de veiligheid van het meisje. jallah fadil mijn zoon kom, ga uitrusten, je hebt een zware dag achter de rug. ga lekker slapen nu.' hij stond op, liep naar zijn ouders, kuste zijn beide ouders, en liep richting de trap. boven aangekomen, liep hij heel zachtjes naar de logeerkamer, deed heel rustig de deur open en zag het meisje liggen.Wat was ze mooi....nog nooit had hij een meisje zo mooi gezien. ze was nu schoon en zag er niet meer zoals net uit. hij prijsde zich zelf gelukkig met zijn ouders. heel gelukkig. hij ging naar bed, ging salaat al-isha bidden, en ging slapen....

11-01-2003, 16:16
echt een leuk verhaal please een vervolg!!!!!!

11-01-2003, 18:45
JAh iS zKrS eEN mOoI beGiN......yAlLAh ZiEdnA...!!........

BOussA moCRoGuRlY

11-01-2003, 19:16


sooo wat een leuke verhaal ga gauw verder!!!!!

11-01-2003, 19:47
KOM OP MEID GA AGUW VERDER.....HET IS EEN MOOI VERHAAL!!!!!!!

13-01-2003, 12:00
eerst voor de dames die dit lezen, ik ben nog altijd een jongeman!!! dus niet meer uitschelden he! :P



de wekker gaat, tijd voor het ochtendgebed. Fadil staat op, loopt naar de douche terwijl hij zich een beetje uitrekt. hij verricht de wodoe en loopt terug
naar zijn kamer. hij hoort zijn vader bidden. Fadil gaat nu zelf ook bidden. met het gebed komt hij altijd tot rust. hele diepe rust. na het gebed blijft hij
nog even op de grond zitten. hij denkt na over gisteren. Terwijl hij zo zit hoort hij heel zachtjes iemand huilen. het kwam vanuit de gang.hij stond op,liep richting
de deur, en luisterde aandachtig. het kwam uit de kamer waar het meisje lag. hij liep richting de kamer, en deed de deur zachtjes open. hij zag dat het meisje huilde
terwijl ze sliep. hij liep de kamer in, en sloot de deur achter zich. hij ging aan het bed zitten keek het meisje aan. haar schoonheid deed hem keer op keer versteld staan.
tranen rolden over haar wangen. Hij legde zijn hand op haar, 'lieve meid,word wakker, niet huilen lieve meid.' het meisje schrok zich wakker. 'rustig maar, ik ben het maar.rustig maar meisje je was aan het huilen waarom.' ze keek hem aan en zei geen woord...

even bleef het zo stil. ‘mag ik weten hoe je heet’ vroeg fadil. Het meisje keek heel lang naar hem toe.wie zou dit toch zijn dacht ze bij zich zelf. Ze kende hem helemaal niet, maar toch had hij haar een helpende hand aangeboden. Het was weer lang geleden dat ze zich zo veilig voelde, lekker in een bed warm en knus met allemaal aardig mensen om haar heen. en deze jongen, mijn redder in nood, een prachtige jongen, nog nooit heb ik iemand zo aantrekkelijk gevonden, zijn ogen bezorgen mij rillingen. Maar ik zie er niet uit, ben zo vermoeid, en ik leef in een andere wereld dacht ze even om haar eigen wakker te maken. ‘ik heet wasima’ zei ze met een zachte stem. Fadil keek haar lief aan, ‘hallo wasima.’ Ze bleven elkaar zo even aankijken, hij legde zijn hand over op haar wang en streelde haar lief. ‘ga maar weer slapen wasima,je hebt het hard nodig.’ Ze voelde haar eigen zo veilig, ze genoot van zijn hand op haar wang, het was zo’n intens gevoel, en ze drukte haar wang steeds tegen zijn hand en sloot haar ogen. Fadil streelde over haar wang, en begon een beetje door haar haren heen te strelen. Dit was te veel voor wasima, en ze viel in slaap. Fadil streelde nog steeds door haar haren, tot dat hij merkte dat ze sliep. Hij bedekte haar netjes, en ging terug naar zijn kamer. Wat overkomt mij... dacht hij. Hij sprong in zijn bed en ging verder slapen.

‘fadil!!’ hoorde hij zijn moeder schreeuwen. ‘wakker worden slaapkop, het is al 11 uur.’ Zo laat al denkt hij, het eerste waar hij aan denkt is wasima, zou die al wakker zijn. Fadil staat op en gaat meteen naar de douche. Hij wast zijn gezicht, en gaat naar de logeer kamer. Daar ligt ze al niet meer. Hij rent de trap af naar beneden en ziet daar wasima zitten. Wat een schoonheid!!! Ze zit daar op de bank langs haar moeder. Huilend…het scheurt in zijn hart. Zijn moeder wenkt hem om naar de keuken te komen. Hij loopt naar haar toe. ‘Ze laat niks los, ze praat nergens over en ze zegt dat er niks is.’ ‘ maak niet uit moeder laat haar, ze praat wel als ze wil, ze heeft veel mee gemaakt.Fadil loopt terug naar de woonkamer en kijkt wasima aan. ‘Waarom heb je me geholpen’ vraagt ze huilend.’je had het niet moeten doen je had het niet moeten doen!!’ en ze begon harder te huilen. Fadil keek haar verbaasd aan,’had ik je dan op straat moeten laten liggen’ ‘je begrijpt het niet je kan het niet begrijpen, ik breng jullie in gevaar.’ ‘rustig maar’ zei de moeder, ‘rustig maar win je niet zo op.’ Op dat moment klonk er wild gebonk op de deur. Het meisje verstijfde zich, fadil zag dit. Wat was dit nou weer….

13-01-2003, 12:08

Citaat:
Origineel gepost door MiSsRiFfIa_N
KOM OP MEID GA AGUW VERDER.....HET IS EEN MOOI VERHAAL!!!!!!!
Het is een man lieve schat..hihihi

13-01-2003, 15:35
OEPSSSSSS....MAAR MAAK NIET UIT...TOCH MOET HIJ VERDER GAAN!!!!!!!!

13-01-2003, 16:25
ga verder het is een pracht van een verhaal

13-01-2003, 17:56
heeeey ga snel verder!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !

13-01-2003, 19:32
er werd nog een keer gebonkt. het meisje kromp in elkaar, er stroomde uit haar ogen stralen van water. 'Ga dan de
deur open doen' wekte zijn moeder hem uit zijn trance. hij liep richting de deur. Hij deed rustig de deur open. Er
werd aan de deur geduwd,'doe toch open man, horen jullie de bel niet ofzo!!' hoorde hij monir zeggen. Hij slaakte een zucht
van opluchting. 'wat zie jij bleek boy, heb jij nog niet gegeten ofzo, damn ik heb honger, waar is galtie die regelt wel eten
voor mij!' en hij liep de gang in. 'ey monir, het meisje zit beneden, doe net of je nergens van weet ok, ik vertel haar later
wel wie jij bent.' pratend liepen ze naar binnen. 'ehlen aweldie, dat is lang geleden dat jij mijn bent op komen zoeken' zei de
moeder van fadil tegen monir. 'sorry galtie wallah' zei hij terwijl hij haar op de hoofd kuste, 'ik heb het echt druk agaltie.' 'ik hoorde
je over eten schreeuwen zoals gewoonlijk, ik ga wel wat voor je maken mijn zoon ga maar zitten' monir ging richting de zithoek, en zag
het meisje zitten. Hij deed heel normaal, ging naar haar toe, en groette haar. 'Waarom heb je me nooit verteld dat jullie zulke mooie
dames in de familie hadden Fadil.' het meisje glimlachte, met haar rode ogen. 'Dit is mijn beste vriend wasima.' zei fadil. 'hij liegt!!wij zijn broers
alleen hij wil het nooit erkennen. kijk dan goed naar ons kijkkk lijken wij niet op elkaar! ik ben iets knapper ik weet, maar daar gaat
het nu even niet om!' iedereen was aan het lachen, het meisje begon haar eigen op haar gemak te voelen, en ze bleef haar redder in nood
maar aankijken. Waarom, zoveel waaroms gingen er door haar hoofd heen. Waarom juist hij. het is een pracht van een jongen, een geweldige familie
en ik breng ze in gevaar. Ze hebben geen flauw idee waar ze aan begonnen zijn. geen flauw idee. Ik ben alleen ellende dacht ze stil bij haar eigen...

Wat denkt ze toch allemaal zeg...dacht fadil, wist ik maar wat er in dat mooie prinsesje rond spookte. Niemand wist nog wie ze was, waar ze vandaan
kwam en niemand durfde het te vragen. Omdat alles nog zo vers is. Wat nu dacht fadil, moet ze terug naar haar familie, of wil ze dat niet. Heeft ze
problemen thuis, mischien moet ze naar een tehuis ofzo. 'eyyyyy moet je eten ja of nee, anders eet ik alles alleen geeeen enkel probleem dat weet je'
hoorde hij monir krijssen. 'nee ik dacht het niet!!schuif op jij schuif op!!' lachend en duwend vochtend ze om een plek vlak bij tafel. 'Wasima, ga eten mijn
dochter, het zal je goed doen' wasima keek de moeder van fadil aan en begon weer tranen in haar ogen te krijgen.monir zag dit en zei meteen 'wasima!kijk
als je niet snel komt eten, dan eet deze vreetzak hier langs mij AALLEES op!!dus als ik jou was zou ik snel aanschuiven, kijk dan wat hij heeft gedaan, hij
heeft het lekkerste eten in brood gedaan als reserve!wajaaw safie ik ga niet meer praten maar eten!!' Fadil was inderdaad een stuk brood aan het vullen,
maar niet voor zich zelf, maar voor zijn prinsesje. Hij stond op, en liep naar haar toe, hij keek haar aan en gaf haar het brood, 'eet lieverd, je hebt het nodig'
hij stond op, ging naar de keuken en schonk een glas jus de orange in voor haar, en bracht ie naar haar toe. 'jallah kom, zodat je weer sterker wordt.'
ze keek hem aan in zijn ogen, zo vertrouwd, zo veilig, het leek net of ze deze jongen haar hele leven al kent. Ze schaamde haar eigen een beetje, maar
ging recht zitten, en begon gulzig te eten. Fadil ging langs monir zitten en ging weer eten. Althans, van wat er over was...

na goed gegeten te hebben werd alles opgeruimd en zette de moeder thee. Even later kwam de vader van fadil binnen, hij had wat koekjes en medicijnen
meegenomen. Iedereen lachte, en wasima voelde haar eigen op haar gemak. ze voelde zich zelf thuis. 'zo,' zei de vader van fadil, 'geef die afstand bedienig
eens hier Monir, dat ding kun je niet eten hoor!dus laat het eens los!' iedereen begon te lachen. Fadil keek wasima de hele tijd aan, en de hele tijd als zij zijn
blik beantwoorde keek hij de andere kant op, en als hij haar blik beantwoorde keek zij de andere kant op. 'Fadil' zei de moeder, 'ik heb je nog nooit zo stil gezien,
heb je honger' 'nee moeder, echt niet! ik voel me goed hoor, het lijkt alleen maar zo' 'uhhh ik heb wel honger galtie!' weer lachte iedereen. Op een gegeven moment
ging de deurbel, er werd aangebeld, heel lang. Wie kon dit wezen? 'mischien is het een van je tantes of je ooms, ga snel open doen.' Fadil voelde zich er niet goed bij
en stond op. Het meisje kon het van zijn blik aflezen, en ook zij werd bang. Weer ging de deurbel heel lang. Fadil keek monir aan, en stond op. hij ging richting de deurbel,
en deed de deur open. WAT WAS DIT......

13-01-2003, 19:47


ga snel verder!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!! nu wordt het echt spannendddd....

14-01-2003, 11:15
Hij deed de deur en zag 3 mannen staan, 2 herkende hij wel een beetje, 1 was voor hem totaal
onbekend, achter hen stond een zwarte bmw, die herkende hij ook wel een beetje.
'ja dat is hem zeker!' 'ja zeker' hoorde hij de 2 mannen die achter stonden.
De voorste man zag er een beetje ugly uit, maar ontzettend duur uit. 'hey kan ik jou wat vragen
superman' zei de man koelbloedig. 'superman?die woont hier niet, probeer het verderop,
in dat stadje uhh metrepolis, mischien dat je daar meer gelukt hebt!' antwoorde Fadil.
De 2 achterste waren net van die standaard dombos die je altijd in elke film zit, die nooit
iets snappen, en die dan na zo'n opmerking elkaar gaan aan kijken en diep gaan nadenken,
metrepolis waar ligt dat ongeveer...

De voorste man grijnsde 'leuk, heel leuk. Waar ik eigenlijk
voor kom is het volgende,' en hij haalde een foto te voorschijn. 'Ken je deze dame toevallig?volgens deze
2 mannen hier heb jij haar gister mee genomen. Dit is mijn zusje, en ze is van huis weg gelopen.'
Fadil keek hem bedenkelijk aan, 'je zusje?ja die ken ik wel ja, gister ben ik haar tegen gekomen, heb ik haar
naar huis gebracht, daarna hebben mijn ouders haar naar het ziekenhuis gebracht, vandaag zijn we nog niet
langs geweest om te kijken hoe het met haar gaat, maar nu is de familie er, echt een zorg minder man.'
De voorste man glunderde, eindelijk gevonden, dacht hij bij zich zelf, en deze dombo verteld mij percies waar.
'kun jij mij mischien vertellen hoe ik bij dat ziekenhuis kom?' 'ja tuurlijk, hier rechts en dan zie je meteen de borden.'
'dank je wel, mijn ouders zullen jullie heel dankbaar zijn. Heb jullie mischien schade gehad ofzo die wij kunnen vergoeden?'
'Nee niet dat ik weet' 'ok dank je wel, ik ga nu naar mijn lieve zusje toe.dank je wel, beslama' 'beslama'

Fadil deed de deur dicht, hij voelde zich duizelig. Waar was hij in beland. Monir stond de hele tijd achter de deur. Hij keek heel
nadenkend en rende de woonkamer in. Fadil liep hem achterna en zag het meisje zitten, spierwit, zonder zich te veroeren.
Zijn ouders hadden ook gemerkt dat het niet goed zat. Monir liep ijsberend op en neer en rende naar de telefoon. hij belde 118, en vroeg
naar het telefoon nummer van het ziekenhuis bij hun in de buurt. Die kreeg hij snel. Hij hing op en belde het ziekenhuis op. 'ja hallo, is dit
de receptie? goedemiddag u spreekt met Mo. Ik bel namens de politie, en wij hebben acuut uw medewerking nodig. binnen enkele minuten
zullen er 3 mannen uw ziekenhuis betreden, waarvan de voorste exclusieve kleding heeft, hij zal u een foto laten zien van een dame, die
bij de eerste hulp binnen is gebracht gister nacht. Deze dame valt onder onze bescherming. Als hij er naar vraagt en hij geeft u de naam,
tikt u bedenkelijk op uw computer en verteld u dat het inderdaad zo was. Maar dat ze deze morgen weer is mee genomen door de politie.
En dat hij voor meer informatie langs kan gaan bij de locale politie. Mevrouw, er hangen hier meerdere levens van af. u moet uw best
doen. Ik bel u zodadelijk terug mevrouw om te kijken hoe alles is verlopen. Sterkte, en doet uw best, in de naam van de
nationale veiligheid...'tuut tuut tuut....

Iedereen keek monir aan, Fadil lachend, de ouders een beetje verbaasd, en het meisje heel, jah..opgetogen? 'Monir wat doe je nou toch mijn zoon?
krijg je hier geen problemen mee?' 'nee 3amie maak je geen zorgen, boobytrap doet het ook altijd. waarom niet? eindelijk kan ik het in het echt doen!'
'hahahaha mo jij bent echt ziek, maar wel slim. is maar goed dat ik jou hier heb gehouden vandaag!' 'dank je wel' zei een lieve stem. Wasima sprak.
Fadil was betoverd door haar stem. Wat was ze toch mooi. 'kinderen' hoorde hij zijn vader zeggen. 'we moeten eens praten kom allemaal aan tafel zitten'
Fadil herkende de stem. Dit was de serieuze vader. En als hij zo praate, kon je maar beter luisteren. iedereen ging aan tafel zitten, zijn moeder zat langs
de vader en ze hield zijn hand vast. 'kinderen, we zijn allemaal in een situatie gekomen waarvan niet hadden verwacht dat het ons kon overkomen.
we moeten er dus ook met de juiste manier mee omgaan. Ik heb een voorgevoel dat dit nog niks is met wat er gaat komen. ik acht jullie jongens
volwassen genoeg om de juiste beslissingen te maken. Stel me dan niet telleur, help dit meisje, in de mate dat jullie haar kunnen helpen, maar doe
geen domme dingen. Allah swt heeft dit meisje in onze armen gebracht, nu moeten we haar weer veilig terug brengen. Fadil, je moeder en ik gaan
even naar je tante, wij zijn daar uitgenodigd. Vandaag moet je denk ik niet gaan trainen, denk overal goed overna. En als ik jullie kan helpen, graag.'
Fadil liep naar zijn vader en kuste hem, en zijn moeder, monir volgde het voorbeeld,ze gingen zitten de ouders stonden op.Ze hoorden ze de
deur dicht doen. En weg waren ze. Fadil en monir keerden zich naar het meisje. Ze stonden op het punt om haar iets te vragen, toen de telefoon
van monir ging. 'hey dit nummer ken ik niet...nog meer goed nieuws?' hij nam op, 'hallo?' hij kreeg een ijzeren blik...

14-01-2003, 15:44
ga snel verder!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !

Pagina's : [1] 2 3