Citaat door onaangepast:Ik vermoed dat deze film wel eens een 'goed' kijkje in de keuken zou kunnen geven. Beklemmend en op een rustige manier de gruwel volkomen weergevend. Weet niet of ik het aan zou kunnen gluren.
De acteur had er soms ook moeite mee... hieronder het volledige artikel:
AMSTERDAM - Pedofielen worden door de media en de filmindustrie als monsters afgeschilderd. Dit lost het probleem niet op en zorgt alleen maar voor meer afstand.
Dat beweert de Oostenrijkse regisseur Markus Schleinzer in een interview met NU.nl.
Zijn eerste film Michael, die donderdag in Nederland in première gaat, behandelt het thema kindermisbruik. De film gaat over de relatie tussen de 35-jarige pedofiel Michael en de door hem ontvoerde tienjarige Wolfgang.
Het grote verschil tussen Michael en andere films die het onderwerp behandelen is volgens Schleinzer het feit dat Michael zonder enige dramatiek is en van de dader geen monster maakt. De pedofiel in Michael heeft een baan, past zich aan de maatschappij aan, houdt zijn huis netjes, koopt kerstcadeautjes voor zijn familie en schrikt tijdens het kijken van een enge film.
"Ik wil er juist op wijzen hoe deze persoon in zijn doen en laten het beeld van de doorsnee burger weerspiegelt. De horror schuilt in het verlangen van deze man, om net zo te willen leven als iedereen om hem heen. Het gaat om het kwaad dat in de banale dingen zit", legt Schleinzer uit.
[SIZE=3]Michael Haneke[/SIZE]
Jarenlang voelde Markus Schleinzer zich als caster geborgen in de schaduw van zijn meester, de regisseur Michael Haneke. Voor Hanekes geprezen film Das weiße Band zocht Schleinzer 48 kinderen. Op een dag constateerde hij de aanwezigheid van een billboard, direct naast de studio.
Volgens de tekst op het billboard worden er jaarlijks in Duitsland 48.000 kinderen vermist. De overeenkomst tussen de twee getallen sloeg bij Schleinzer in als een bom en hij raakte geïnteresseerd in de thematiek. Haneke zelf zorgde er uiteindelijk voor dat Schleinzer deze thematiek in een film zou verwerken.
''Tijdens de opnames van Das weiße Band zei Haneke op een gegeven moment: 'Nu is het genoeg geweest. Jij gaat je eigen film maken. Over drie maanden wil ik het script zien.' Ik was met stomheid geslagen toen Haneke me drie maanden later daadwerkelijk belde met de vraag waar het manuscript bleef", aldus Schleinzer. Niet veel later legde hij drie verhaallijnen aan vrienden en collega’s uit de filmwereld voor. Hij ging door met het verhaal dat de meeste discussie opwekte.
[SIZE=3]Homofobie[/SIZE]
Schleinzer was zich er direct van bewust dat hij met de film Michael geen taboes zou breken. Veel meer wilde hij een onpretentieuze en onsentimentele blik op de relatie tussen dader en slachtoffer werpen. In het bijzonder de relatie tussen een man en een jongentje. Volgens de regisseur rust hier een dubbel taboe op.
"Pedofilie wordt binnen de maatschappij uiteraard totaal verworpen, maar het feit dat in deze film een man een relatie met een kind van zijn eigen geslacht wil aangaan activeert bij veel mensen gevoelens die zich het beste met de term homofobie laten omschrijven."
Schleinzer baseert zijn theorie op gesprekken die hij tijdens het schrijven van het script heeft gevoerd. “Op de een of andere, voor mij niet te doorgronden, manier kunnen sommige mensen wel enig begrip opbrengen voor een relatie tussen een volwassen man en een minderjarig meisje. Dat verbaasde me zeer.”
[SIZE=3]Fritzl[/SIZE]
Een wetenschappelijk onderzoek naar pedofilie weigerde hij. Ook wilde Schleinzer niet de achtergronden van bepaalde gevallen die in de media breed waren uitgemeten, bijvoorbeeld de zaak Fritzl of Kampusch, achterhalen. "Ik wilde niet het gevaar lopen dat ik waargebeurde verhalen of delen daarvan door mijn script zou weven.''
Wel liet hij het draaiboek door de psychiater dr. Heidi Kastner lezen. Kastner is gespecialiseerd in therapeutische begeleiding van kindermisbruikers en bevestigde Schleinzer dat zijn geschetste beeld van de pedofiel Michael met de werkelijkheid overeenstemde. "Als dr. Kastner mijn personage zou hebben afgekeurd, was ik niet aan de film begonnen."
[SIZE=3]Draaiboek[/SIZE]
Schleinzer hield zich tijdens de opnames rigoureus aan het ‘goedgekeurde’ draaiboek. Dit vormde een veiligheidsnet voor hoofdrolspeler Michael Fuith, die niet persoonlijk met het personage hoefde mee te denken en zich daardoor kon beschermen.
"Niemand hoefde te improviseren en iets van zichzelf in de personages leggen, we deden alles letterlijk volgens het draaiboek. Michael Fuith had enkele malen veel moeite tijdens de opnames, maar ik vertelde hem dat er geen andere manier was om bepaalde scènes uit te voeren."
Fuiths naamverwantschap met het personage berust volgens Schleinzer op toeval. "Veel mensen denken dat ik de film naar Michael Haneke heb vernoemd, maar dat is onzin. Wel kwam ik er later achter dat Michael in het Hebreeuws 'Wie is als god?' betekent. Dat vond ik, gezien de rol van Michael in de film, wel erg toepasselijk. Het personage heet zo, omdat ik een vaak voorkomende naam wilde gebruiken. Een naam die nogmaals de banaliteit binnen het hele verhaal onderstreept."
[SIZE=3]Angst
Bang om het verwijt te krijgen dat hij de pedofiel te veel menselijkheid heeft toegedicht is hij niet.
"Hij is een mens! Het zogenaamde vermonsteren van deze personen, zoals vaak door de media gebeurt, heeft als gevolg dat de afstand tussen maatschappij en dader wordt vergroot. Ik kan de kijkers van deze film niet dwingen om zich met dit thema te confronteren. En ik weet dat aan dit thema en aan deze film een grote angst kleeft. Maar zolang we niet de confrontatie met onze angsten aangaan en de maatschappij niet de confrontatie met haar daders aangaat mogen we ook niet over deze mensen oordelen."