sweet_ladyy
02-11-2011, 20:10
Bismie Allahi Ara7manie Arra7imie
Na je een aantal maanden in haar buik te hebben gedragen, met alle
pijn die erbij komt, kwam je als baby schreeuwend de wereld binnen. Toen er
voor het eerst wat uit je mond kwam, was het je gehuil. Je moeder keek uit
alle blijdschap en huilend naar jou, haar pas geboren kind. Je moeder
gaf je een intensieve verzorging je eerste twee jaren. Je moeder beleefde
slapeloze nachten, wallen onder haar ogen, vermoeidheid gedurende de hele
periode. Toch bleef ze doorgaan. Ze deed wat in haar ogen goed leek voor
haar kind. Ze liet je trots aan iedereen zien en zag haar tweede functie in
deze wereld erbij komen: MOEDER!
Ze maakte alles mee met jou: je eerste hapje, de eerste keer dat je
recht kon zitten zonder om te vallen, de eerste keer dat je kon staan, de
eerste keer dat je kon lopen, dat je eindelijk niet meer brabbelde maar
iets kon zeggen. Je groeide op en de band tussen jouw en je moeder werd als maar sterker en sterker. Je kwam thuis van school, het eerst wat ze
vroeg of je een leuke dag hebt gehad en of je honger hebt. Ze verschoonde je kleren, ruimde de troep op die jij thuis allemaal maakte, verschoonde jou.
Ruimde je kamer op, waste je kleren, kamde je haren. Dit kan jij je nog
gelukkig allemaal herinneren. Al die leuke tijden met je moeder toen je nog
klein was. Je groeit, van basisschool, naar het voortgezet onderwijs. Je
eerste baan, de eerste keer dat je zelf wat kocht. Je was trots en liet
het gauw aan je moeder zien. Ze was blij om haar kind te zien. Je groeide
door en door tot je uiteindelijk afgestuurd was en een Bac. of Drs. voor je
naam mocht zetten. Je kreeg een baan en werkte hard om te sparen voor je
toekomst. Je realiseerde je dat het tijd was om op zoek te gaan
naar een echtgeno(o)ot(e). Je besprak het met je moeder, zij hielp jou
ermee. Je trouwdag! De speciale dag voor jullie beide. Je kijkt naast je en
ziet weer je moeder naast je staan, alhamdoelilah denk je dan. Alhamdoelilah
dat jij (mijn moeder) deze dag mag en kan meemaken. En zo ook je eerste
kind. Je bent blij dat je die krijgt en feliciteert je moeder dat ze oma is.
Soebhan allah, hoe mooi kan het leven zijn.
Realiseer je je dit wel? Realiseer je je hoe vaak je moeder er voor
jou was, hoe vaak ze uit vermoeidheid en pijn toch nog dingen voor jou heeft
gedaan of gemaakt. Realiseer je je hoe vaak jouw moeder jou beschermd
heeft tegen al het kwade/erge? Realiseer je je dat jouw moeder jou 9 maanden heeft gedragen in haar buik, en totdat je volwassen werd ze zich elke dag druk om jouw maakte en nog steeds doet? Realiseer je je dat op het moment dat jij buiten bent en het laat maakt, dat zij zich met de minuut meer zorgen gaat maken? Realiseer je je welke rechten je moeder allemaal heeft?
Nou stel'¦'¦.. stel dat je jouw moeder alleen van foto's kent, stel
dat je geen enkele herinnering hebt aan jouw moeder. Stel dat je toen je
groot werd te horen kreeg dat jouw echte moeder overleden is en dat de vrouw van je vader je stiefmoeder is. Stel dat je samen met je buurjongen
schoenen gaat kopen. Je buurjongen rent naar zijn moeder om zijn nieuwe schoenen aan haar te laten zien, naar wie zou jij rennen als je geen moeder had? Aan wie zou jij je schoen, diploma, nieuwe auto of wat dan ook laten zien?
Beeld je eens voor hoe je trouwdag zou zijn, zonder je moeder. Zou
je niet hebben gewild dat je moeder dan naast jou stond, al was het maar
voor 1 seconde. Al was het maar alleen om te zeggen: bedankt, mama,
bedankt voor alle liefde die je me hebt gegeven. Bedankt voor je opvoeding!
Bedankt, dat jij de reden bent dat ik nu hier sta!
Vele jongeren van nu zien niet in wat voor belangrijke rol hun
moeder speelt in hun leven tót hun moeder overlijdt. La 7awla wa la qoewata illa bilah!
Vraag je moeder altijd om jouw te vergeven voor alles wat je haar
(onbewust) hebt aangedaan! Vraag haar om altijd dou3aa voor jou te doen. Vraag haar om tevreden met jou te zijn en te zeggen : Lahie rda3liek!
Wellicht kun je je dit niet allemaal voorstellen, maar 1 ding is zeker: de
dag dat je moeder er niet meer voor je zal zijn, zou je toch hebben
gehoopt dat je vaker met je moeder was. Dat je vaker je moeders voorhoofd
en handen kuste. Dat je vaker je moeder vroeg om dou3aa voor je te doen.
Opdat moment zou je alles doen om je moeder terug te laten komen, maar helaas.
Laten we Allah swt vragen om genadig te zijn met onze moeders en om
hun al hun zondes te laten vergeven. Als je in je gebed dou3aa doet,
vergeet dan zeker niet om dou3aa voor jouw moeder te doen.
Na je een aantal maanden in haar buik te hebben gedragen, met alle
pijn die erbij komt, kwam je als baby schreeuwend de wereld binnen. Toen er
voor het eerst wat uit je mond kwam, was het je gehuil. Je moeder keek uit
alle blijdschap en huilend naar jou, haar pas geboren kind. Je moeder
gaf je een intensieve verzorging je eerste twee jaren. Je moeder beleefde
slapeloze nachten, wallen onder haar ogen, vermoeidheid gedurende de hele
periode. Toch bleef ze doorgaan. Ze deed wat in haar ogen goed leek voor
haar kind. Ze liet je trots aan iedereen zien en zag haar tweede functie in
deze wereld erbij komen: MOEDER!
Ze maakte alles mee met jou: je eerste hapje, de eerste keer dat je
recht kon zitten zonder om te vallen, de eerste keer dat je kon staan, de
eerste keer dat je kon lopen, dat je eindelijk niet meer brabbelde maar
iets kon zeggen. Je groeide op en de band tussen jouw en je moeder werd als maar sterker en sterker. Je kwam thuis van school, het eerst wat ze
vroeg of je een leuke dag hebt gehad en of je honger hebt. Ze verschoonde je kleren, ruimde de troep op die jij thuis allemaal maakte, verschoonde jou.
Ruimde je kamer op, waste je kleren, kamde je haren. Dit kan jij je nog
gelukkig allemaal herinneren. Al die leuke tijden met je moeder toen je nog
klein was. Je groeit, van basisschool, naar het voortgezet onderwijs. Je
eerste baan, de eerste keer dat je zelf wat kocht. Je was trots en liet
het gauw aan je moeder zien. Ze was blij om haar kind te zien. Je groeide
door en door tot je uiteindelijk afgestuurd was en een Bac. of Drs. voor je
naam mocht zetten. Je kreeg een baan en werkte hard om te sparen voor je
toekomst. Je realiseerde je dat het tijd was om op zoek te gaan
naar een echtgeno(o)ot(e). Je besprak het met je moeder, zij hielp jou
ermee. Je trouwdag! De speciale dag voor jullie beide. Je kijkt naast je en
ziet weer je moeder naast je staan, alhamdoelilah denk je dan. Alhamdoelilah
dat jij (mijn moeder) deze dag mag en kan meemaken. En zo ook je eerste
kind. Je bent blij dat je die krijgt en feliciteert je moeder dat ze oma is.
Soebhan allah, hoe mooi kan het leven zijn.
Realiseer je je dit wel? Realiseer je je hoe vaak je moeder er voor
jou was, hoe vaak ze uit vermoeidheid en pijn toch nog dingen voor jou heeft
gedaan of gemaakt. Realiseer je je hoe vaak jouw moeder jou beschermd
heeft tegen al het kwade/erge? Realiseer je je dat jouw moeder jou 9 maanden heeft gedragen in haar buik, en totdat je volwassen werd ze zich elke dag druk om jouw maakte en nog steeds doet? Realiseer je je dat op het moment dat jij buiten bent en het laat maakt, dat zij zich met de minuut meer zorgen gaat maken? Realiseer je je welke rechten je moeder allemaal heeft?
Nou stel'¦'¦.. stel dat je jouw moeder alleen van foto's kent, stel
dat je geen enkele herinnering hebt aan jouw moeder. Stel dat je toen je
groot werd te horen kreeg dat jouw echte moeder overleden is en dat de vrouw van je vader je stiefmoeder is. Stel dat je samen met je buurjongen
schoenen gaat kopen. Je buurjongen rent naar zijn moeder om zijn nieuwe schoenen aan haar te laten zien, naar wie zou jij rennen als je geen moeder had? Aan wie zou jij je schoen, diploma, nieuwe auto of wat dan ook laten zien?
Beeld je eens voor hoe je trouwdag zou zijn, zonder je moeder. Zou
je niet hebben gewild dat je moeder dan naast jou stond, al was het maar
voor 1 seconde. Al was het maar alleen om te zeggen: bedankt, mama,
bedankt voor alle liefde die je me hebt gegeven. Bedankt voor je opvoeding!
Bedankt, dat jij de reden bent dat ik nu hier sta!
Vele jongeren van nu zien niet in wat voor belangrijke rol hun
moeder speelt in hun leven tót hun moeder overlijdt. La 7awla wa la qoewata illa bilah!
Vraag je moeder altijd om jouw te vergeven voor alles wat je haar
(onbewust) hebt aangedaan! Vraag haar om altijd dou3aa voor jou te doen. Vraag haar om tevreden met jou te zijn en te zeggen : Lahie rda3liek!
Wellicht kun je je dit niet allemaal voorstellen, maar 1 ding is zeker: de
dag dat je moeder er niet meer voor je zal zijn, zou je toch hebben
gehoopt dat je vaker met je moeder was. Dat je vaker je moeders voorhoofd
en handen kuste. Dat je vaker je moeder vroeg om dou3aa voor je te doen.
Opdat moment zou je alles doen om je moeder terug te laten komen, maar helaas.
Laten we Allah swt vragen om genadig te zijn met onze moeders en om
hun al hun zondes te laten vergeven. Als je in je gebed dou3aa doet,
vergeet dan zeker niet om dou3aa voor jouw moeder te doen.