Lavazza
19-10-2011, 12:24
Selaam aleikoem,
Op aanraden van anderen wil ik hier graag mijn verhaal vertellen.
Ik weet niet of het zin heeft maar proberen kan uiteraard geen kwaad. Ik hoop eigenlijk reacties te ontvangen van
personendie hetzelfde hebben meegemaakt of mij advies kunnen geven.
Want eerlijk gezegd weet ik het gewoon niet meer..
Ik begin maar gewoon bij het begin al is dat makkelijker gezegd dan gedaan.
Ik ben nu ruim 1 jaar getrouwd met mijn man en kan helaas niet zeggen dat ik gelukkig ben.
Integendeel, ben diep ongelukkig in mijn huwelijk.
Sinds de 2de dag van onze huwelijksreis merkte ik dat mijn man zich anders ging gedragen. Om het kleinste ding werd ie
boos en met de dag verergerde dat. Hij was op een gegeven moment zo boos en kwaad op mij en iedereen dat je geen
normaal gesprek met hem kon beginnen.
Ondertussen waren we terug van vakantie en ik hoopte, bidde dat het over zou gaan.
Maar helaas. Het werd met de weken/maanden erger. Hij maakte alleen nog maar ruzie met mij en negeerde mij volledig.
Als ik in zijn ogen kijk zie ik alleen nog maar haat tegenover mij. Hij uit het niet maar zijn daden zeggen genoeg..
Hij slaapt de meeste tijd op de bank en van geslachtsgemeenschap is niet veel sprake. Het vreemde daarbij is dat ik sinds mijn ontmaagding( ruim een jaar geleden) blijf bloeden tijdens en na de daad. Ik loop hiervoor bij de gynaecoloog maar zij weten niet meer waar ze het zoeken moeten.
Mijn man heeft een aantal jaren geleden te maken gehad met shir. Hierdoor zijn wij toen een jaar uit elkaar gegaan.
Hij kon mij gewoon niet om zich heen verdragen en haatte mij. Hij is toen naar de imam geweest op aandringen van
zijn familie en heeft erna weer terug contact gezocht met mij.
Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. De man die zoveel van mij hield en alles voor mij overhad is er niet meer.
Ik heb het gevoel alsof mijn man me is afgenomen. Mijn hart is gebroken.
Ik weet niet hoe lang ik het nog moet volhouden op deze manier. Ik heb niet het gevoel dat ik ben getrouwd.
Ik heb ontzettend veel steun van mijn eigen familie en schoonfamilie. Zij herkennen hem niet zoals hij vroeger was.
(vroeger was het een zeer liefdevolle, barmhartige en geduldige man). Ze hebben zoveel voor ons gedaan.
Ze hebben geprobeerd met hem te praten en hem de feiten verteld.
Maar hij blijft ontkennen en aangeven dat het goed gaat met hem gaat..
Ik hoop op serieuze reacties van mensen die dit bekend voorkomt of mij kunnen adviseren..
Alvast bedankt..
Op aanraden van anderen wil ik hier graag mijn verhaal vertellen.
Ik weet niet of het zin heeft maar proberen kan uiteraard geen kwaad. Ik hoop eigenlijk reacties te ontvangen van
personendie hetzelfde hebben meegemaakt of mij advies kunnen geven.
Want eerlijk gezegd weet ik het gewoon niet meer..
Ik begin maar gewoon bij het begin al is dat makkelijker gezegd dan gedaan.
Ik ben nu ruim 1 jaar getrouwd met mijn man en kan helaas niet zeggen dat ik gelukkig ben.
Integendeel, ben diep ongelukkig in mijn huwelijk.
Sinds de 2de dag van onze huwelijksreis merkte ik dat mijn man zich anders ging gedragen. Om het kleinste ding werd ie
boos en met de dag verergerde dat. Hij was op een gegeven moment zo boos en kwaad op mij en iedereen dat je geen
normaal gesprek met hem kon beginnen.
Ondertussen waren we terug van vakantie en ik hoopte, bidde dat het over zou gaan.
Maar helaas. Het werd met de weken/maanden erger. Hij maakte alleen nog maar ruzie met mij en negeerde mij volledig.
Als ik in zijn ogen kijk zie ik alleen nog maar haat tegenover mij. Hij uit het niet maar zijn daden zeggen genoeg..
Hij slaapt de meeste tijd op de bank en van geslachtsgemeenschap is niet veel sprake. Het vreemde daarbij is dat ik sinds mijn ontmaagding( ruim een jaar geleden) blijf bloeden tijdens en na de daad. Ik loop hiervoor bij de gynaecoloog maar zij weten niet meer waar ze het zoeken moeten.
Mijn man heeft een aantal jaren geleden te maken gehad met shir. Hierdoor zijn wij toen een jaar uit elkaar gegaan.
Hij kon mij gewoon niet om zich heen verdragen en haatte mij. Hij is toen naar de imam geweest op aandringen van
zijn familie en heeft erna weer terug contact gezocht met mij.
Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. De man die zoveel van mij hield en alles voor mij overhad is er niet meer.
Ik heb het gevoel alsof mijn man me is afgenomen. Mijn hart is gebroken.
Ik weet niet hoe lang ik het nog moet volhouden op deze manier. Ik heb niet het gevoel dat ik ben getrouwd.
Ik heb ontzettend veel steun van mijn eigen familie en schoonfamilie. Zij herkennen hem niet zoals hij vroeger was.
(vroeger was het een zeer liefdevolle, barmhartige en geduldige man). Ze hebben zoveel voor ons gedaan.
Ze hebben geprobeerd met hem te praten en hem de feiten verteld.
Maar hij blijft ontkennen en aangeven dat het goed gaat met hem gaat..
Ik hoop op serieuze reacties van mensen die dit bekend voorkomt of mij kunnen adviseren..
Alvast bedankt..