Roos4u
22-09-2011, 18:23
Momenteel zit ik in een dilemma. Ik heb last van psychische problemen waar ik medicijnen en behandeling voor krijg.
Tevens ben ik ook getrouwd en moet ik garant staan voor mijn man om een verblijfsvergunning voor hem te krijgen.
Nu had ik een baan in het vooruitzicht, maar ik twijfel heel erg omdat ik gedwongen ben om fulltime te werken voor de IND om aan de inkomeneis van 1435 bruto te voldoen. En fulltime is te zwaar voor me.
Een andere route die ik afleg, is volledig afgekeurd raken via de WIA. Nu weet mijn begeleidster van mijn dilemma. En ze steunt me. Maar ik heb het vanaf het begin niet goed aangepakt, ik had niet moeten zeggen, dat ik 100% WIA nodig moet hebben om verblijfsvergunning voor mijn man te krijgen.
Nu had ik net een gesprek met mijn psychiater, die mij min of meer niet serieus nam, dat ik echt ziek ben. Ik heb hem gevraagd me te helpen, 100% afgekeurd te raken. Hij heeft me indirect wel geholpen, hij nam het advies over van een rapport van een ander arts waar ik ben geweest, die mij wel als niet beschikbaar acht voor werk.
Al met al, over die baan, ben ik te enthousiast geweest en heb ik mezelf overgeschat. Ik dacht wel te kunnen werken.
In ieder geval, het is een heel verhaal, ik wil niet adviezen lezen, maar meer steun of ik misschien te veel zorgen maken.
Ik ben bang dat hij denkt dat ik me nepziek voordoe om de verblijfstatus van mijn man te krijgen. En dat zit me beetje dwars.
Tevens ben ik ook getrouwd en moet ik garant staan voor mijn man om een verblijfsvergunning voor hem te krijgen.
Nu had ik een baan in het vooruitzicht, maar ik twijfel heel erg omdat ik gedwongen ben om fulltime te werken voor de IND om aan de inkomeneis van 1435 bruto te voldoen. En fulltime is te zwaar voor me.
Een andere route die ik afleg, is volledig afgekeurd raken via de WIA. Nu weet mijn begeleidster van mijn dilemma. En ze steunt me. Maar ik heb het vanaf het begin niet goed aangepakt, ik had niet moeten zeggen, dat ik 100% WIA nodig moet hebben om verblijfsvergunning voor mijn man te krijgen.
Nu had ik net een gesprek met mijn psychiater, die mij min of meer niet serieus nam, dat ik echt ziek ben. Ik heb hem gevraagd me te helpen, 100% afgekeurd te raken. Hij heeft me indirect wel geholpen, hij nam het advies over van een rapport van een ander arts waar ik ben geweest, die mij wel als niet beschikbaar acht voor werk.
Al met al, over die baan, ben ik te enthousiast geweest en heb ik mezelf overgeschat. Ik dacht wel te kunnen werken.
In ieder geval, het is een heel verhaal, ik wil niet adviezen lezen, maar meer steun of ik misschien te veel zorgen maken.
Ik ben bang dat hij denkt dat ik me nepziek voordoe om de verblijfstatus van mijn man te krijgen. En dat zit me beetje dwars.