tetouania_00
30-10-2004, 13:18
ik las dit net, en ik vond het zooo erg
Beste moslimzuster,
De reden voor dit schrijven zijn sommige problemen waar een groep moslimmeisjes in Nederland mee te maken heeft. Wij hebben namelijk dingen gezien en gehoord, waardoor de harten verscheuren en de ogen gaan tranen. Om deze reden en omdat wij al het goede voor onze zuster wensen, zowel in het wereldse leven als ik het Hiernamaals, hebben wij besloten om een waar gebeurd en pijnlijk verhaal -waarin een moslimmeisje het slachtoffer is- aan de moslimzuster voor te leggen.
Amal zegt:
Als ik heel eerlijk ben, wil ik mijn verhaal eigelijk niet vertellen, Het herinnert mij teveel aan mijn pijnlijke verleden aan alle nachtmerries die datzelfde verleden met zich meebrengen.
Ik heb het echter toch opgeschreven, zodat een van mijn moslimzusters, die mijn verhaal zal lezen of horen, er iets van zal opsteken. En door mijn woorden, die doordrongen zijn van spijt en afkeer, niet dezelfde fouten zullen maken, En eerder hun ogen zullen openen.
Ik weet niet goed waar ik mijn verhaal moet beginnen. Ik heet in ieder geval Amal, en ben pas 22 jaar oud. Dit had een mooie leeftijd kunnen zijn, een leeftijd met een gouden toekomst en vele dromen om na te streven.Maar nee, mijn gehele leven bestaat uit pijn, verdriet, spijt en ontelbaar veel tranen, Ik voel me het meest ongelukkige meisje van deze wereld.
Mijn beste moslimzuster; mijn leven was zo mooi toen ik nog jong was. Voordat ik de pubertijd bereikte. Met vreugde denk ik terug aan die mooie periode, het geeft me een glimlach door de vele tranen heen. Maar mijn hart lacht niet meer mee.
Zodra ik de pubertijd bereikte, begon mijn leven drastisch en pijnlijk te veranderen.
Dit kwam doordat ik een aantal (slechte) vriendinnen leerde kennen op school. Tenminste ik beschouwde hun als mijn vriendinnen. Er was in die tijd ook een meisje bij ons op school, zij was anders dan ‘ons’. Ze was zo goed bezig om haar geloof te praktiseren. Ze heet Aisha. Ook mij adviseerde ze om ons geloof te gaan praktiseren. Ze vertelde me dat de weg van de Islam de enige is die de vrouw kan beschermen tegen buitensporigheid en onzedelijkheid, Op dat moment luisterde ik eigelijk helemaal niet naar haar(adviezen) Ook luisterde ik naar de media, waarin ik hoorde dat de vrouw onrecht aangedaan werd, En dat de Islam de rechten van de vrouw afnam, en de oorzaak zal zijn van haar achterstand.
Hoewel ik niet geïnteresseerd was in haar woorden, leefde ik ook nooit gelukkig. En dit terwijl ik het geluk in vele dingen heb gezocht. Maar ik heb het niet gevonden, Ik dacht werkelijk dat je gelukkig zou worden wanneer je aanzien had, macht, schoonheid en veel geld. Enkele leugens.
Op een normale schooldag, kwam ik mijn vriendin tegen ze vroeg me, om de dag daarna, samen met haar, onze vriendinnen op te zoeken. Natuurlijk stemde ik toe, niet wetend wat haar werkelijke bedoelingen waren. Ze haalde me die dag daarna op, en vol goed vertrouwen stapte ik in de auto, ze was immers mijn vriendin. Al snel kwamen we aan bij het huis waar we onze andere vriendinnen zouden ontmoeten.
Dit zou de plek worden waar al mijn problemen zouden beginnen, de plek waar ik als mijn onschuld en naïviteit als in een fractie van een seconde zal verliezen. Was ik maar nooit op deze plek! Was er maar een ongeluk gebeurd onderweg, waarbij ik dood gegaan was! Ken ik maar nooit iemand op deze wereld!
Vol blijheid stapte k uit haar auto, mezelf verheugend op een middag samen met mijn vriendinnen, Zodra ik het huis binnenging, werd ik verrast door de aanwezigheid van jongens samen met een aantal meisjes. Zij keken met zijn allen naar een slechte film. Overdonderend van de beelden zei ik tegen mijn vriendin dat ik meteen terug naar huis wilde, omdat ik mij hier ongemakkelijk voelde. Hier hoorden we niet te zijn. Ze zei me dat ik even geduld moest hebben, en dat we snel weg zouden gaan. Toen ik ook daar niet mee instemde, stelde ze voor om in een andere kamer te gaan zitten. Vol goede vertrouwen volgde ik haar, ik vertrouwde haar. Ik zou nu willen wensen dat ik die bewuste kamer nooit binnen was gegaan. Zodra ik mijn eerste stap daar binnen had gezet, voelde ik me ongemakkelijk. Alsof ik al wist dat er iets zou gebeurden.
Korte tijd daarna ging de deur open, volle angst wachtte ik op wat komen ging. Een van de jongens kwam de kamer binnen, en probeerde mij aan te raken. Ik weigerde en keek mijn vriendin smekend aan, ze draaide enkel haar hoofd weg. Ik begon te schreeuwen, maar dit had geen nut. De rest van de jongens verzamelden zich een voor een om me heen, en pakten me stevig vast. Ze lachten. Een van hen gaf mij een verdovend middel, waardoor ik het bewustzijn al snel verloor. Daarna was ik enkel een speeltje in hun handen.
Pas laat in de nacht werd ik wakker. Ik wist gelijk dat ze me verkracht hadden. Ik besefte dat ze het mooiste in mijn leven hadden afgepakt; mijn maagdelijkheid! O Allah, wat moest ik nu doen?. Dit wordt mijn einde nog! Na dat moment leefde ik als in een Hel. De hele wereld om mij heen. Ik sloot me dagen lang op in mijn kamer, dag en nacht huilde ik. Ik wenste om alles terug te draaien, Maar pijnlijk besefte ik dat het niet kon. Ik stopte met school, en mijn hele toekomst, waar ik altijd al van gedroomd had, was in een klap verdwenen. Ongeveer drie maanden na dit voorval, belde mijn vriendin mij op, NEE zij is mijn vijand. Mijn allergrootste vijand. Ze deelde mij mede dat ze overmorgen nar mij toe zal komen zodat we met zijn allen op stap konden gaan. Ik legde de telefoon snel neer, en besloot mijn mobile nummer te veranderen. Ik hoorde daarna haar stem niet meer. Een tijdje later, opende ik niets vermoedend een mail waarin het volgende stond: ‘Wij geven jou nog maar 2 dagen de tijd. Als je dan niet instemt om met ons mee te gaan. Dan zullen wij jou verraden bij jouw familie’. Ze vroeger mij ook om te antwoorden. Ik vroeg mezelf af, hoe zouden ze me kunnen verraden.En besloot al snel dat het niet erger zou kunnen worden, en dat ik voor niemand zou buigen en daarom géén letter terug te schrijven aan die monsters. Wisten ze dan nooit van ophouden?
Beste moslimzuster,
De reden voor dit schrijven zijn sommige problemen waar een groep moslimmeisjes in Nederland mee te maken heeft. Wij hebben namelijk dingen gezien en gehoord, waardoor de harten verscheuren en de ogen gaan tranen. Om deze reden en omdat wij al het goede voor onze zuster wensen, zowel in het wereldse leven als ik het Hiernamaals, hebben wij besloten om een waar gebeurd en pijnlijk verhaal -waarin een moslimmeisje het slachtoffer is- aan de moslimzuster voor te leggen.
Amal zegt:
Als ik heel eerlijk ben, wil ik mijn verhaal eigelijk niet vertellen, Het herinnert mij teveel aan mijn pijnlijke verleden aan alle nachtmerries die datzelfde verleden met zich meebrengen.
Ik heb het echter toch opgeschreven, zodat een van mijn moslimzusters, die mijn verhaal zal lezen of horen, er iets van zal opsteken. En door mijn woorden, die doordrongen zijn van spijt en afkeer, niet dezelfde fouten zullen maken, En eerder hun ogen zullen openen.
Ik weet niet goed waar ik mijn verhaal moet beginnen. Ik heet in ieder geval Amal, en ben pas 22 jaar oud. Dit had een mooie leeftijd kunnen zijn, een leeftijd met een gouden toekomst en vele dromen om na te streven.Maar nee, mijn gehele leven bestaat uit pijn, verdriet, spijt en ontelbaar veel tranen, Ik voel me het meest ongelukkige meisje van deze wereld.
Mijn beste moslimzuster; mijn leven was zo mooi toen ik nog jong was. Voordat ik de pubertijd bereikte. Met vreugde denk ik terug aan die mooie periode, het geeft me een glimlach door de vele tranen heen. Maar mijn hart lacht niet meer mee.
Zodra ik de pubertijd bereikte, begon mijn leven drastisch en pijnlijk te veranderen.
Dit kwam doordat ik een aantal (slechte) vriendinnen leerde kennen op school. Tenminste ik beschouwde hun als mijn vriendinnen. Er was in die tijd ook een meisje bij ons op school, zij was anders dan ‘ons’. Ze was zo goed bezig om haar geloof te praktiseren. Ze heet Aisha. Ook mij adviseerde ze om ons geloof te gaan praktiseren. Ze vertelde me dat de weg van de Islam de enige is die de vrouw kan beschermen tegen buitensporigheid en onzedelijkheid, Op dat moment luisterde ik eigelijk helemaal niet naar haar(adviezen) Ook luisterde ik naar de media, waarin ik hoorde dat de vrouw onrecht aangedaan werd, En dat de Islam de rechten van de vrouw afnam, en de oorzaak zal zijn van haar achterstand.
Hoewel ik niet geïnteresseerd was in haar woorden, leefde ik ook nooit gelukkig. En dit terwijl ik het geluk in vele dingen heb gezocht. Maar ik heb het niet gevonden, Ik dacht werkelijk dat je gelukkig zou worden wanneer je aanzien had, macht, schoonheid en veel geld. Enkele leugens.
Op een normale schooldag, kwam ik mijn vriendin tegen ze vroeg me, om de dag daarna, samen met haar, onze vriendinnen op te zoeken. Natuurlijk stemde ik toe, niet wetend wat haar werkelijke bedoelingen waren. Ze haalde me die dag daarna op, en vol goed vertrouwen stapte ik in de auto, ze was immers mijn vriendin. Al snel kwamen we aan bij het huis waar we onze andere vriendinnen zouden ontmoeten.
Dit zou de plek worden waar al mijn problemen zouden beginnen, de plek waar ik als mijn onschuld en naïviteit als in een fractie van een seconde zal verliezen. Was ik maar nooit op deze plek! Was er maar een ongeluk gebeurd onderweg, waarbij ik dood gegaan was! Ken ik maar nooit iemand op deze wereld!
Vol blijheid stapte k uit haar auto, mezelf verheugend op een middag samen met mijn vriendinnen, Zodra ik het huis binnenging, werd ik verrast door de aanwezigheid van jongens samen met een aantal meisjes. Zij keken met zijn allen naar een slechte film. Overdonderend van de beelden zei ik tegen mijn vriendin dat ik meteen terug naar huis wilde, omdat ik mij hier ongemakkelijk voelde. Hier hoorden we niet te zijn. Ze zei me dat ik even geduld moest hebben, en dat we snel weg zouden gaan. Toen ik ook daar niet mee instemde, stelde ze voor om in een andere kamer te gaan zitten. Vol goede vertrouwen volgde ik haar, ik vertrouwde haar. Ik zou nu willen wensen dat ik die bewuste kamer nooit binnen was gegaan. Zodra ik mijn eerste stap daar binnen had gezet, voelde ik me ongemakkelijk. Alsof ik al wist dat er iets zou gebeurden.
Korte tijd daarna ging de deur open, volle angst wachtte ik op wat komen ging. Een van de jongens kwam de kamer binnen, en probeerde mij aan te raken. Ik weigerde en keek mijn vriendin smekend aan, ze draaide enkel haar hoofd weg. Ik begon te schreeuwen, maar dit had geen nut. De rest van de jongens verzamelden zich een voor een om me heen, en pakten me stevig vast. Ze lachten. Een van hen gaf mij een verdovend middel, waardoor ik het bewustzijn al snel verloor. Daarna was ik enkel een speeltje in hun handen.
Pas laat in de nacht werd ik wakker. Ik wist gelijk dat ze me verkracht hadden. Ik besefte dat ze het mooiste in mijn leven hadden afgepakt; mijn maagdelijkheid! O Allah, wat moest ik nu doen?. Dit wordt mijn einde nog! Na dat moment leefde ik als in een Hel. De hele wereld om mij heen. Ik sloot me dagen lang op in mijn kamer, dag en nacht huilde ik. Ik wenste om alles terug te draaien, Maar pijnlijk besefte ik dat het niet kon. Ik stopte met school, en mijn hele toekomst, waar ik altijd al van gedroomd had, was in een klap verdwenen. Ongeveer drie maanden na dit voorval, belde mijn vriendin mij op, NEE zij is mijn vijand. Mijn allergrootste vijand. Ze deelde mij mede dat ze overmorgen nar mij toe zal komen zodat we met zijn allen op stap konden gaan. Ik legde de telefoon snel neer, en besloot mijn mobile nummer te veranderen. Ik hoorde daarna haar stem niet meer. Een tijdje later, opende ik niets vermoedend een mail waarin het volgende stond: ‘Wij geven jou nog maar 2 dagen de tijd. Als je dan niet instemt om met ons mee te gaan. Dan zullen wij jou verraden bij jouw familie’. Ze vroeger mij ook om te antwoorden. Ik vroeg mezelf af, hoe zouden ze me kunnen verraden.En besloot al snel dat het niet erger zou kunnen worden, en dat ik voor niemand zou buigen en daarom géén letter terug te schrijven aan die monsters. Wisten ze dan nooit van ophouden?