Toes3iet
29-10-2004, 15:14
As salaam aleikom,
hieronder staat een waargebeurd verhaal, het is mij zelf elhamdoelilah NIET overkomen, maar ik (MisssKouzina) wou het hier alleen effe plaatsen...
Het is nu weer bijna 6 jaar geleden, Ik ben al weer bijna 22 maar als ik aan die dag denk dan komt alles weer naar boven. Het was een mooie vakantie 1995 om nooit te vergeten. Mij zusje en ik lagen bijna altijd te bakken op het strand, mijn zusje Naual was toen 9 jaar ze hield niet van al dat aandacht dat ze kreeg van die vervelende jongens. Want als ze eenmaal met mij was dan was haar mondje nooit op slot, elke jongen die naar haar keek blafte ze hun al gelijk af. Mijn zusje Naual en ik deden alles samen we waren vriendinnen voor het leven. We gingen altijd samen naar de stad en deden van alles samen, ook heel vaak zeiden mijn vriendinnen waarom neem je je zusje mee ze hoeft niet alles te weten ze is veel te jong. Maar het kon me allemaal niet schelen want mij zusje was alles wat ik had. Onze vakantie dagen gingen voorbij en de terug reis zat er aan te komen, weer zo'n lange reis terug naar huis. Ik vond namelijk alleen de heen reis leuk, het gevoel dat je op vakantie gaat en lekker gaat uitrusten en niet dat je weer achter je boeken gaat zitten. Mijn zusje was natuurlijk blij want ze mocht eindelijk naar groep acht en kon niet wachten dat ze weer naar Nederland terug ging. We kochten allemaal cadeautjes voor onze vrienden in Nederland en hebben die dag alleen maar gelachen. De dag dat we zouden vertrekken gingen we nog even naar mijn opa en oma, we hebben daar lekker middag gegeten. iedereen begon mijn zusje te pesten, omdat ze heel bruin was geworden en ze vertelden haar dat niemand meer haar zou herkennen in Nederland, want ze leek op een afrikaan. Mijn oma begon te huilen omdat ze ons zou missen maar mijn zusje Naual ging haar weer troosten en vertelde haar dat ze zo snel mogelijk weer terug zou keren maar dan is ze niet meer bruin want niemand moest haar meer pesten. We wachten nog alleen op mijn vader en mijn ooms die nog aan het bidden waren in de moskee, iedereen nam al afscheid van elkaar, ik kreeg al genoeg al snel een brok in mijn keel, ik kon het niet verdragen dat mijn oma en opa helmaal ingezakt waren van het huilen ik kreeg geen kracht meer om van mijn oma afscheid te nemen. Mijn moeder ging snel de auto in ze kon niet meer om kijken naar mijn oma. Het was nog wachten op mijn zusje Naual die omhelste mijn oma ,ze zij nog een keer tegen mijn oma ik rij heel even met mijn ouders mee maar ik kom terug je moet wel op mij wachten maar beloof je me dan dat je dan niet meer gaat huilen als ik dan terug kom. Mijn oma zij al snel nee lieverd je bent beter af in Nederland daar heb je je vrienden en je familie en je school. Maar Naual stond erop om mijn oma gerust te stellen dat ze echt terug zou komen. Iedereen van de familie stond in een rij en allemaal om afscheid te nemen. Mijn vader startte de motor en we reden langzaam en toeterend weg, Naual deed snel het raam open en schreeuwde nog uit het raam dat ze snel zou terug zou komen. Een maal in frankrijk aangekomen kwam mijn zusje naar me toe en zij ik voel iets raars van binnen het lijkt wel of het eruit wil en ik zij natuurlijk dat zijn de zenuwen ;we gaan terug naar Nederland maar mijn zusje bleef er bij dat het een andere soort gevoel was. Mijn vader lag al bijna 6 uurtjes te slapen en ik wou zo graag weer verder gaan en maakte mijn pa wakker, want het was ijs en ijs koud buiten alle ruiten van onze auto was beslagen mijn moeder voelde zich niet lekker en wou weer verder rijden. We reden aan en toen mijn vader wou invoegen op het snel weg gebeurde het allemaal.......................................... .................................................. .......... Alles wat ik me nu kan herinneren is dat we bekneld zaten in onze auto, overal kwam rook vandaan ik keek snel naar mijn moeder die hing aan haar stoel en keek naast me maar waar was mijn zusje en waar was mijn vader. Op dat moment was het een hel voor die voor mij open ging ik kon niet meer helder na denken, ik probeerde me los te maken ik zat helemaal onder het bloed, ik kwam uit het wrak en liep gelijk naar mijn moeders kant keek haar in de ogen, het enigen wat mijn moeder kon zeggen ga opzoek naar je zusje vind je zusje. Ik wist niet waar ik moest kijken ik was op zoek naar mijn vader misschien was hij wel ongedeerd en is hij bij mijn zusje Naual. Maar helaas mocht het niet zo zijn ik hoorde in de verte mijn naam, ik rende op een maïs veld en daar lag mijn zusje tussen de prikkels ze keek me aan en zei :ik voel het weer het komt er uit, mijn tranen wouden niet ophouden, mijn zusje keek me aan en zei ik heb niks ga naar mama en help haar laat mij gaan; ze komen mij halen, ze komen mij halen, ik begon te huilen te schreeuwen van verdriet waarom waarom mijn lieve kleine zusje......... ik voelde een hand op mijn schouder mijn vader o wat was ik blij dat hij nog leefde we pakten samen mijn zusje vast en mijn zusje deed haar ogen open en zij ik hou van jullie smehlie smehlie dat ik niet naar groep acht ga. En voor ik het wist was ze er niet meer. We werden allemaal opgenomen in een ziekenhuis in bordeaux. Mijn moeder wist niet meer wie ze was ze was half verlamd . God heeft mij kracht gegeven om samen met mijn vader terug te keren naar Marokko om mijn lieve zusje te begraven. En nou begrijp ik haar laatste woorden ze zou terug komen naar mijn oma maar dan niet meer bruin. Mijn zusje kwam namelijk in een doodskleed terug. Mij zusje zou snel terug keren naar mijn oma, het ongeluk gebeurde anderhalve dag na ons vertrek. Ze kwam terug in een kist die in mijn oma's garage werd neergelegd. Naual voelde iets raars in haar lichaam maar dat was haar ziel die haar ging verlaten. Het is nu 6 jaar geleden dat het drama is gebeurd. Ik denk iedere dag aan mijn zusje ik heb zelfs dromen over haar, ze kwam laatst in mijn slaap naar me toe en ze was een vogeltje geworden en ze had het erg naar haar zin, ze vertelde mij dat ik verder moet met mijn leven. Danks zij mijn zusje ben ik echt bezig over het leven ;alle mensen waar ik van hou moet ik koesteren en blij zijn dat je er bij mag zijn. Je moet weten de dood komt je halen voor dat je het weet. Wanneer ik later een meisje krijg insahalah dan noem ik haar net als mijn zusje Naual ....
hieronder staat een waargebeurd verhaal, het is mij zelf elhamdoelilah NIET overkomen, maar ik (MisssKouzina) wou het hier alleen effe plaatsen...
Het is nu weer bijna 6 jaar geleden, Ik ben al weer bijna 22 maar als ik aan die dag denk dan komt alles weer naar boven. Het was een mooie vakantie 1995 om nooit te vergeten. Mij zusje en ik lagen bijna altijd te bakken op het strand, mijn zusje Naual was toen 9 jaar ze hield niet van al dat aandacht dat ze kreeg van die vervelende jongens. Want als ze eenmaal met mij was dan was haar mondje nooit op slot, elke jongen die naar haar keek blafte ze hun al gelijk af. Mijn zusje Naual en ik deden alles samen we waren vriendinnen voor het leven. We gingen altijd samen naar de stad en deden van alles samen, ook heel vaak zeiden mijn vriendinnen waarom neem je je zusje mee ze hoeft niet alles te weten ze is veel te jong. Maar het kon me allemaal niet schelen want mij zusje was alles wat ik had. Onze vakantie dagen gingen voorbij en de terug reis zat er aan te komen, weer zo'n lange reis terug naar huis. Ik vond namelijk alleen de heen reis leuk, het gevoel dat je op vakantie gaat en lekker gaat uitrusten en niet dat je weer achter je boeken gaat zitten. Mijn zusje was natuurlijk blij want ze mocht eindelijk naar groep acht en kon niet wachten dat ze weer naar Nederland terug ging. We kochten allemaal cadeautjes voor onze vrienden in Nederland en hebben die dag alleen maar gelachen. De dag dat we zouden vertrekken gingen we nog even naar mijn opa en oma, we hebben daar lekker middag gegeten. iedereen begon mijn zusje te pesten, omdat ze heel bruin was geworden en ze vertelden haar dat niemand meer haar zou herkennen in Nederland, want ze leek op een afrikaan. Mijn oma begon te huilen omdat ze ons zou missen maar mijn zusje Naual ging haar weer troosten en vertelde haar dat ze zo snel mogelijk weer terug zou keren maar dan is ze niet meer bruin want niemand moest haar meer pesten. We wachten nog alleen op mijn vader en mijn ooms die nog aan het bidden waren in de moskee, iedereen nam al afscheid van elkaar, ik kreeg al genoeg al snel een brok in mijn keel, ik kon het niet verdragen dat mijn oma en opa helmaal ingezakt waren van het huilen ik kreeg geen kracht meer om van mijn oma afscheid te nemen. Mijn moeder ging snel de auto in ze kon niet meer om kijken naar mijn oma. Het was nog wachten op mijn zusje Naual die omhelste mijn oma ,ze zij nog een keer tegen mijn oma ik rij heel even met mijn ouders mee maar ik kom terug je moet wel op mij wachten maar beloof je me dan dat je dan niet meer gaat huilen als ik dan terug kom. Mijn oma zij al snel nee lieverd je bent beter af in Nederland daar heb je je vrienden en je familie en je school. Maar Naual stond erop om mijn oma gerust te stellen dat ze echt terug zou komen. Iedereen van de familie stond in een rij en allemaal om afscheid te nemen. Mijn vader startte de motor en we reden langzaam en toeterend weg, Naual deed snel het raam open en schreeuwde nog uit het raam dat ze snel zou terug zou komen. Een maal in frankrijk aangekomen kwam mijn zusje naar me toe en zij ik voel iets raars van binnen het lijkt wel of het eruit wil en ik zij natuurlijk dat zijn de zenuwen ;we gaan terug naar Nederland maar mijn zusje bleef er bij dat het een andere soort gevoel was. Mijn vader lag al bijna 6 uurtjes te slapen en ik wou zo graag weer verder gaan en maakte mijn pa wakker, want het was ijs en ijs koud buiten alle ruiten van onze auto was beslagen mijn moeder voelde zich niet lekker en wou weer verder rijden. We reden aan en toen mijn vader wou invoegen op het snel weg gebeurde het allemaal.......................................... .................................................. .......... Alles wat ik me nu kan herinneren is dat we bekneld zaten in onze auto, overal kwam rook vandaan ik keek snel naar mijn moeder die hing aan haar stoel en keek naast me maar waar was mijn zusje en waar was mijn vader. Op dat moment was het een hel voor die voor mij open ging ik kon niet meer helder na denken, ik probeerde me los te maken ik zat helemaal onder het bloed, ik kwam uit het wrak en liep gelijk naar mijn moeders kant keek haar in de ogen, het enigen wat mijn moeder kon zeggen ga opzoek naar je zusje vind je zusje. Ik wist niet waar ik moest kijken ik was op zoek naar mijn vader misschien was hij wel ongedeerd en is hij bij mijn zusje Naual. Maar helaas mocht het niet zo zijn ik hoorde in de verte mijn naam, ik rende op een maïs veld en daar lag mijn zusje tussen de prikkels ze keek me aan en zei :ik voel het weer het komt er uit, mijn tranen wouden niet ophouden, mijn zusje keek me aan en zei ik heb niks ga naar mama en help haar laat mij gaan; ze komen mij halen, ze komen mij halen, ik begon te huilen te schreeuwen van verdriet waarom waarom mijn lieve kleine zusje......... ik voelde een hand op mijn schouder mijn vader o wat was ik blij dat hij nog leefde we pakten samen mijn zusje vast en mijn zusje deed haar ogen open en zij ik hou van jullie smehlie smehlie dat ik niet naar groep acht ga. En voor ik het wist was ze er niet meer. We werden allemaal opgenomen in een ziekenhuis in bordeaux. Mijn moeder wist niet meer wie ze was ze was half verlamd . God heeft mij kracht gegeven om samen met mijn vader terug te keren naar Marokko om mijn lieve zusje te begraven. En nou begrijp ik haar laatste woorden ze zou terug komen naar mijn oma maar dan niet meer bruin. Mijn zusje kwam namelijk in een doodskleed terug. Mij zusje zou snel terug keren naar mijn oma, het ongeluk gebeurde anderhalve dag na ons vertrek. Ze kwam terug in een kist die in mijn oma's garage werd neergelegd. Naual voelde iets raars in haar lichaam maar dat was haar ziel die haar ging verlaten. Het is nu 6 jaar geleden dat het drama is gebeurd. Ik denk iedere dag aan mijn zusje ik heb zelfs dromen over haar, ze kwam laatst in mijn slaap naar me toe en ze was een vogeltje geworden en ze had het erg naar haar zin, ze vertelde mij dat ik verder moet met mijn leven. Danks zij mijn zusje ben ik echt bezig over het leven ;alle mensen waar ik van hou moet ik koesteren en blij zijn dat je er bij mag zijn. Je moet weten de dood komt je halen voor dat je het weet. Wanneer ik later een meisje krijg insahalah dan noem ik haar net als mijn zusje Naual ....