Zoete wraak

[hartstocht]

Hallo allemaal,

Ik ben bezig met een verhaal genaamd Zoete Wraak.
Ik heb dit verhaal al op Maroc.nl staan, maar zou het ook graag hier op Marokko.nl willen zetten. ik lees hier ook veel verhalen en zou graag die van mij er ook op willen zetten. Veel lees plezier en ik hoop dat jullie het leuk vinden.

Love,
Hartstocht



Senna trilde over haar hele lichaam, de tranen wilden niet komen, terwijl haar hart schreeuwde van verdriet en pijn. Waarom oh waarom moest haar dit gebeuren, schreeuwde ze diep van binnen. Hoe hard ze ook schreeuwde, de woorden kwamen niet over haar lippen. Het leek wel of haar lippen bevroren waren en ze nooit meer zal kunnen praten. Hoe moest ze nu verder, ze wilde niet meer verder, dacht ze wanhopig. Ze kon een eind haar leven maken. Als een ongelovige zal ze haar leven ten einde brengen. Hoe meer deze woorden door haar hoofd speelden hoe steviger ze vorm begonnen te krijgen.


Nooit meer zal ze de lachende gezichten zien van haar ouders. De grappen van haar broers en zussen kunnen horen, nooit meer, alles was voorbij! Pas nu begonnen de tranen te stromen en snikkend viel ze wanhopig voorover op het bed waar ze zat. De tranen wilden niet meer stoppen en bleven als een waterval over haar wangen stromen. Ze was duizelig van het huilen en langzaam begon haar lichaam te schokken en begon ze met diepe wanhopige halen te snikken. Ze verloor het tijdsbesef en merkte niet dat het buiten donker was geworden en nu weer langzaam licht begon te worden. Niets merkte ze, want het was allemaal niet belangrijk meer…..

Toen ze haar hoofd optilde en langzaam naar het raam draaide zag ze dat de zon al hoog op was. Haar hoofd bonkte van al het huilen en haar ogen waren dik en gezwollen. Voorzichtig stond ze op en deed haar kamerdeur open.

Haar benen trilden, terwijl ze stap voor stap de badkamer probeerde te bereiken. Ze besefte dat ze de smerige aanrakingen van de jongens die haar hadden verkracht nog niet van zich had afgewassen. Toen ze de badkamer bereikte trok ze de vieze kleding uit. Ze zag dat die onder het bloed zaten en met een snik gooide ze de spullen in de prullenbak. Hoeveel tranen ze ook zou laten ze zou nooit meer kunnen vergeten wat haar was aangedaan. Niets kon haar meer rein maken, ze was vies en vernederd. De pijn tussen haar benen was ondraaglijk, er stroomde bloed langs haar benen.

Ze deed de douchekraan open en ging er onder staan. Het water mengde zich met haar tranen en spoelde al het bloed van haar lichaam. Het warme water deed pijn in de wond tussen haar benen. Ze was gewelddadig verkracht door een groep van 4 jongens. Om de beurt hadden ze hun vieze geslacht diep in haar gestopt terwijl de anderen haar vasthielden. Ze pakte een spons en begon wild het rauwe gewonde vlees tussen haar benen te boenen. Haar pijn werd alleen maar erger door het wrijven en het bloeden werd steeds heviger. Ze dacht vol woede, dat ze niet eens meer een eind haar leven hoefde te maken als ze niet snel naar een arts zou gaan. Ze zou haar leven hier onder de douche verliezen en als ze haar vonden zou iedereen weten wat er was gebeurd.

Haar broers zouden wraak gaan nemen en hun leven verpielen achter de tralies. Nee, dat nooit dacht Senna. Woedend draaide ze de douchekraan dicht en liep naar haar kamer. Achter zich liet ze een spoor van bloed en water. Ze begon steeds meer te bloeden. Met alle kracht die ze bezat, trok ze een lange wollen trui aan en een warme broek. Ze liep langzaam de trap af. De laatste treden liet ze zich langzaam naar benden rollen, omdat ze absoluut geen kracht meer had om haar benen op te tillen. “Opstaan senna”, zei ze met een schorre stem tegen zichzelf. “Opstaan anders zul je het ziekenhuis niet eens meer halen”, kreunde ze. Ze stond met alle kracht die ze nog had op en liep naar haar auto.

Ze stapte in en startte de motor, langzaam reed ze de straat uit, nog maar 4 straten dacht ze. Het ziekenhuis was dicht bij, maar ze wist dat als ze zou zijn gaan lopen, ze het nooit zou halen. Toen ze het ziekenhuis zag, voelde ze zich heel licht in haar hoofd en had ze moeite om haar ogen te openen. Ze gaf nog een laatste keer gas, toen alles donker om haar heen werd.

Dokter Ben van der Molen en Dokter Amin Benani stonden nog even een patiënt te evalueren die ze net hadden geopereerd. Ben haalde vermoeid een hand door zijn haren als Amin uitgepraat is. Lachend kijkt Amin Ben aan en zegt, “weet je wat jij nodig hebt oude jongen een stevige borrel”. Dat is precies wat wij zo samen gaan doen als ik mij van deze jas heb ontdaan. Er zijn toch geen spoedgevallen, dus laten we ons uit de voeten maken. In afwachting op zijn antwoord keek Amin Ben vragend aan. Hij ziet Ben ineens bleek wegtrekken en vol afschuw naar iets achter hem kijken. Amin draait zich langzaam om, om te zien waar ben zo van was geschrokken. Hij ziet een auto, die recht op de glazen duren af reed. Net op het moment dat de auto door de glazen deuren naar binnen dreigt te stoten, stopt de auto ineens.

Ze zien hoe de vrouw langzaam achter het stuur in elkaar zakt. Geschrokken rennen ze allebei tegelijkertijd naar buiten en trekken het autoportier open. Ze zien dat de stoel waar de bestuurster op zit helemaal doorweekt is van het bloed. Haar gezicht was bont en blauw. Amin keek vol walging naar Ben en zei met een stem vervult van afschuw; “wat hebben ze dit arme schepsel toch aangedaan”. Ben schudde zijn hoofd en mompelde een paar onverstaanbare verwensingen. Langzaam tilden ze haar uit de auto en legden haar op een brancard waar een collega mee aan was komen snellen. Vol medeleven keek Amin naar het gezicht van de vrouw die niet ouder kon zijn dan een jaar of 23.

Ze had blauwe plekken op haar gezicht, op sommige plaatsen begonnen die al een beetje geel aan het weg trekken. Ze had de klappen minimaal al een dag gehad, concludeerde hij. Dan heeft ze al heel wat bloed verloren dacht hij spijtig. Hij vermaande zich en mompelde boos in zichzelf dat hij zich de situatie van een patiënte nooit persoonlijk aan moest trekken. Maar op de een of andere manier bleef hij het gezicht van het meisje in zich opnemen. Ze was heel mooi dacht hij, zelfs met al die blauwe plekken kon hij dat zien. Ze had een klein hartvormige gezichtje met een klein smal neusje en een sensuele volle mond. Haar haren die warrig om haar toegetakelde gezichtje hingen hadden een kastanje rode kleur. De kleur van haar ogen kon hij niet zien doordat ze gesloten waren. Haar wimpers waren lang en krulden aan het uiteinde en in tegenstelling tot haar haren waren die pikzwart. Haar wenkbrauwen hadden een donkerbruine kleur en volgden de vorm van haar schijn staande ogen.

Zijn gevoel zei hem dat ze Marokkaanse was, maar uit haar uiterlijk kon je dat niet echt afleiden.
“Aarde hier voor Amin”, zei Ben, schaapachtig keek Amin Ben aan. Hij had geen idee wat Ben net had gevraagd. Sorry zei hij, ik was even diep in gedachten, vroeg je wat? Ik zei dat we die borrel nu wel kunnen vergeten, want dit gaat een spoed operatie worden. Dit arme schepsel is veelvuldig verkracht en als we het bloeden willen stoppen dan moeten we nu opereren. Amin keek vol medeleven naar het bewusteloze gezicht van de vrouw. Arme ziel, ze zou hierdoor zoveel ellende krijgen. Hij wist dat vooral in hun cultuur vaak geen begrip was voor de situatie waarin dit meisje was beland. Mensen zouden over haar gaan kletsen. Ze zouden schijnheilig zeggen dat ze het erg vonden, maar achter haar rug zouden ze beweren dat ze er vast wel om gevraagd had. Hij wist precies hoe zulke dingen gingen.

Hij had het zelf meegemaakt, met een van zijn nichtjes. Dat arme kind was zo bespot en vernederd, waardoor ze niet eens de kans had gekregen om zelf het drama te verwerken. Ze had er zo tegen opgezien om naar buiten te gaan. De stiltes die er vielen als zij ergens naar binnen ging, kon ze niet meer verdragen. Ze was in een depressie terechtgekomen en had zich uiteindelijk van het leven beroofd. Zijn tante en oom waren er kapot van en zweerden dat als ze de jongens te pakken zouden krijgen, ze zouden vermoorden. Hij wenste niemand die ellende toe die zijn familie mee had gemaakt.

Hij voelde ineens een onbeheersbare woede in zich opkomen. Hij sloeg woedend met zijn hand op de wastafel waar hij voor stond, om zijn handen te wassen. Ben keek hem medelijdend aan, “denk je aan Sara”, zei hij zacht en legde zijn arm op zijn schouder. Amin knikte, terwijl hij zijn handen inzeepte en onder het warme water hield om ze te spoelen. Helaas lopen er zulke gekken rond, zei Ben, terwijl hij Amin via de spiegel aankeek. Amin had hem het verhaal van zijn nichtje verteld toen het was gebeurd. Jij en ik kunnen daar niet zoveel aandoen. Het enige wat wij nu voor deze vrouw kunnen doen is haar operen en zorgen dat ze ooit nog kinderen zal kunnen krijgen. Ik heb bij het onderzoek net vastgesteld dat haar baarmoeder is beschadigd, door de vele slagen die ze heeft gekregen en door de brute verkrachtingen. Amin trok zijn handschoenen aan en liep samen met Ben naar de OK om haar te opereren.

[hartstocht]

Gelukkig het is allemaal goed gegaan, mompelde Ben opgelucht, na een 4 uur durende operatie. Amin lachte voor het eerst, sinds hij de vrouw uit de auto had gehaald. Inderdaad, ik hoop alleen dat ik haar niet hoef te vertellen dat ze waarschijnlijk nooit meer kinderen zal kunnen krijgen. Ja dat is een trieste zaak, zei Ben. Maar we moesten wel een van die eileiders weghalen, anders waren er complicaties opgetreden en had ze het nooit overleefd. Vol medelijden keek Amin neer op “de vrouw met het rode haar”, zoals hij haar in gedachten noemde. Hij draaide zich om en samen met Ben liep hij naar de badkamer, om hun handen te wassen en hun OK kleding uit te trekken.

Ga je nog voor de “borrel”, vroeg Ben aan Amin. Nee sorry antwoordt hij, nog diep in gedachten. Het enige waar ik nu aan kan denken is een lange warme douche en lekker op de bank liggen. Het is al twaalf uur en ik heb morgen dienst, zei Amin spijtig. Hij vond het wel jammer dat hij niet even onder het genot van zijn standaard bitter lemon, kon bij praten met Ben. Het was alleen het laatst waar hij op dit moment zin in had. Het beeld van “de vrouw met het rode haar”, spookte voortdurend door zijn hoofd. Hij had zich nog nooit zo betrokken gevoeld bij een patiënt en om eerlijk te zijn baarde hem dat wel een beetje zorgen. Hij wist niet eens wie ze was, hoe ze heette, hij wist helemaal niets van haar. Alleen dat ze het meest afschuwelijke wat je mee kon maken als vrouw zijnde had meegemaakt. Hij liep vermoeid naar de Auto en nam zich voor om morgen zodra hij binnen was even te checken hoe het met haar ging. Hij hoopte dat ze dan al bij was gekomen, zodat hij de kleur van haar ogen kon zien. Ik lijk wel gek, dacht spottend bij zichzelf en stapte in zijn auto.Slaperig sloeg Amin zijn ogen open. Het storende, aanhoudende gepiep van de wekker, had hem wakker gemaakt. Hij sloeg een been over de rand van het bed en stond op. Hij had een ellendige nacht achter de rug gehad. Het beeld van "de vrouw met het rode haar", had voortdurend door zijn hoofd gespookt. Hij had zelfs over haar gedroomd, hij had gedroomd dat ze een lange witte taksita had gedragen en hem lachend had aangekeken. Langzaam was haar beeld vervaagd, terwijl hij op haar af had gerend, om haar te omhelzen. Teleurgesteld had hij zich omgedraaid, maar daar stond ze weer, dit keer achter hem. Ze had nu een lange witte jurk aan die een bepaalde magie leek uit te stralen. Langzaam had hij haar richting opgelopen, maar bij elke stap vervaagde ze. Toen hij bij de plek was waar ze stond was ze volledig vervaagd. Machteloos was hij wakker geworden met haar beeld nog op zijn netvliezen. Het had een hele poos geduurd voordat hij weer in slaap was gekomen en hij voelde zich nu dan ook doodmoe.

Hij liep naar de badkamer om zich te douchen. In de hoop dat de warme waterstralen zijn vermoeidheid zouden wegspoelen. Fris gewassen en aangekleed, zat hij een half uur later aan zijn keuken tafel warme toast met roerei te eten. Genietend van zijn warme koffie en ontbijt, dacht hij weer aan de "vrouw met het rode haar". Hij was benieuwd hoe het vandaag met haar ging, hij hoopte dat ze de nare ervaring snel zou vergeten. Hij vroeg zich af of ze familie had en waarom die haar niet naar het ziekenhuis hadden gebracht. Hij had zoveel vragen, maar zolang zij nog buiten westen was zou ze daar geen antwoord op kunnen geven. Hij hoopte maar, dat haar familie voor haar klaar zou staan als ze beter was. Ze zou ze nu hard kunnen gebruiken. Helaas zat hun cultuur zo gecompliceerd in elkaar, dat zij ze nooit vrij uit zou kunnen vertellen wat haar was overkomen. Hij zou haar zo graag zelf willen helpen bij het verwerken van haar leed, dacht hij weemoedig. Snel riep hij zichzelf in gedachten tot de orde, was hij helemaal gek geworden. Hij moest zich niet teveel gaan mengen in deze situatie, anders zou hem dat nog veel problemen kunnen opleveren.


Hij stond nu een kwartier voor het bed van "de vrouw met het rode haar", maar ze was nog niet bijgekomen. Het zag er niet te best voor haar uit, want als ze niet snel bij bewustzijn zou komen, zou ze in een coma kunnen raken. Als het zover zou komen, was de kans groot dat ze daar nooit uit zou komen. "Wakker worden meisje" fluisterde hij zacht, terwijl hij zich voor over boog. Hij zag dat ze ineens haar wenkbrauwen fronste, alsof ze hem had gehoord en zich stoorde aan zijn woorden. Aan haar hartslag kon hij zien dat ze niet meer bewusteloos was, maar gewoon in een diepe slaap. Het leek wel ofdat ze er bewust voor koos om niet uit die slaap wakker te worden. Op zich begrijpelijk dacht hij, wie wil er nu zijn ogen open doen, om tot het besef te komen dat ze veelvuldig verkracht was. Het ontvluchten van de werkelijkheid in je slaap was misschien niet eens zo'n slecht idee, dacht hij. Na een laatste blik draaide hij zich om en liep naar de OK. Hij had vandaag twee operaties gepland staan en één daarvan zou binnen tien minuten plaats gaan vinden. Hij hoopte maar dat de OK assistentes alles hadden klaar gelegd, zodat hij direct kon beginnen. Hij nam zich voor om voordat naar huis ging nog even bij "de vrouw met het rode haar" te gaan kijken.


Senna hoorde iemand zachtjes in haar oor fluisteren; "wakker worden, meisje". Ze zag allemaal licht om zich heen, maar die fluisterende woorden deden het licht vervagen. Boos fronste ze haar wenkbrauwen, ze wilde niet dat het licht wegging. Ze had heerlijk door de lucht gezweefd, terwijl het licht als een deken om haar heen was gewikkeld. Het was heel ander licht, dan dat ze normaal zag. Dit licht had een magische glans en straalde als goud, nu was het weg dacht ze boos.
Alles was nu donker om haar heen en ze voelde een bonkend geluid in haar hoofd. alsof er allemaal kleine duiveltjes tegen haar schedel aan het timmeren waren. Stijf hield ze haar ogen dicht, omdat ze bang was dat als haar ogen open zou doen de pijn nog erger zou worden. Zachtjes hoorde ze voetstappen die haar kamer verlieten. Ze vroeg zich af wie er in haar kamer was geweest. Langzaam deed ze haar ogen open, maar het licht was zo pijnlijk dat ze, ze weer direct sloot. Ze probeerde het nog een keer en tilde haar oogleden langzaam op om aan het licht te wennen. Toen ze haar ogen allebei open had, keek ze om zich heen en zag dat alles wit was om haar heen. De lakens, de muren, alles was wit, dit was niet haar kamer, dacht ze paniekerig. Dit was een ziekenhuiskamer, hoe was ze hier in vredesnaam terechtgekomen. Ze wist niet meer hoe ze hier was terechtgekomen en de paniek die haar had overvallen werd alleen maar heviger. Het laatste wat ze zich herinnerde was, dat ze haar ouders had uitgewaaid die op vakantie waren vertrokken. Ze zouden de zomer daar volledig doorbrengen en pas in de herfst terugkomen. Haar getrouwde broers en zussen waren ook meegegaan, maar zij zouden maar voor 6 weken gaan. Ze pijnigde haar gedachten af, om te weten te komen hoe ze hier was terechtgekomen. Er was een donkere sluier om dat deel van haar herinneringen getrokken. Hoe meer ze haar best deed om er doorheen te dringen, hoe erger haar hoofdpijn werd. Ze had het nare gevoel dat er iets was achter die sluier wat ze liever niet wilde weten. Ze voelde haar ogen zwaar worden en zakte weg in een diepe rustige slaap.

[hartstocht]

Een paar uur later werd ze wakker van een hand die langzaam over haar wang streek. Slaperig deed ze haar ogen open en keek recht, in diepbruine ogen die haar bezorgt zaten op te nemen. Ze liet haar blik langzaam over hem heen gaan. Hij had een witte doktersjas aan, in zijn borstzak zat een naamplaatje. Daar stond, Amin Benani opgeschreven. Ze besefte dat ze de naam hardop had gelezen toen hij haar lachend aankeek en zei "nou weet je mijn naam en wat is die van jou"? . Verlegen keek ze hem aan en mompelde een beetje onverstaanbaar, Senna. Nou aangenaam Senna, ik hoop dat je je wat beter voelt nu. Dokter, weet u hoe ik hier terecht ben gekomen en wat ik hier doe, vroeg Senna een beetje angstig. Er kwam even een meelevende blik in de ogen van de arts, toen hij haar aankeek. Weet je dat zelf niet Senna, vroeg hij gespannen. Senna was verbaasd door de gespannenheid in zijn stem en zei dat ze dat helaas niet wist. Wat is de laatste herinnering die je hebt, vroeg amin terwijl hij ondertussen een stoel bijschoof en naast haar bed ging zitten. Senna dacht aan het ontroerende afscheid van haar familie, toen die op vakantie waren vertrokken. Ze vertelde hem deze herinnering en zag dat er iets van medelijden op zijn gezicht kwam. De reacties van de arts verbaasden Senna, maar ze kon er toch geen touw aan vast knopen. Ze vroeg zich angstig af ofdat er wat met haar familie was gebeurd, waardoor ze een inzinking had gehad ofzo. Dokter is er wat met mijn familie gebeurd, riep ze geschokt uit. Nee, nee, zei de arts sussend, tenminste niet voor zover ik weet.

Amin besefte dat hij niet met zekerheid kon zeggen dat er niets met haar familie was, om het simpele feit dat hij dat gewoon niet wist. Wanneer is je familie op vakantie vertrokken, vroeg hij. Ze zijn op 30 Juni vertrokken, antwoordde Senna. Ze zijn 30 Juni vertrokken, dacht hij. Nu was het 15 juli, dus dat betekent, dat 2 weken van haar leven volledig uit haar geheugen waren gewist. Als arts wist hij wel dat het vaak voorkwam dat mensen die een nare ervaring hadden meegemaakt of een ongeluk, leden aan geheugenverlies. Dit was een soort vlucht, om zo niet geconfronteerd te hoeven worden met de nare gebeurtenissen. Je geest probeerde je te beschermen, door simpelweg te vergeten wat er was gebeurd. Hoe hard je vaak ook je best deed om het te herinneren. Het zou pas terug komen als je geest zich daar sterk genoeg voor acht, of als er plots iets gebeurde wat alles naar boven bracht. Het feit dat deze vrouw twee weken van haar leven had vergeten, betekende dat die periode ook iets te maken had gehad met de brute verkrachting die ze had ondergaan. Hoe moest hij haar dit in vredesnaam allemaal vertellen, kon ze het wel aan om dit te horen. Hij keek neer op het lieve gezichtje en de schuine prachtige geel, bruine ogen. Hij was heel nieuwsgierig geweest naar de kleur en die had zijn stoutste dromen overtroffen. Toen ze die ogen langzaam had opgeslagen, terwijl hij over haar wang had gestreken, had zijn hart een slag overgeslagen. Ze waren prachtig, zijn adem had gehaperd en hij had niets durven zeggen, uit angst dat hij zou gaan stotteren. Toen ze zijn naam langzaam had uitgesproken had hij zijn knieën voelen knikken. Nog nooit had iemand zijn naam zo lief uitgesproken. Door de heesheid in haar stem van de medicijnen en de slaap had het een sensuele klank gekregen.

Dokter, weet u nou wel of niet wat er is gebeurd, waardoor ik hier lig, hoorde hij de zachte lieve stem van Senna vragen. Verbijsterd besefte hij dat hij haar aan had zitten staren, terwijl zijn gedachten een eigen leven waren gaan leiden. Hij kon het niet dacht hij, hij kon haar niet de afschuwelijke gebeurtenis vertellen die haar was overkomen. Hij keek haar diep aan en voordat hij het tegen kon houden, rolden de woorden uit zijn mond die hij niet meer terug kon dringen. Je hebt een ongeluk gehad, waardoor je een beschadiging hebt opgelopen aan je baarmoeder. We hebben direct moeten opereren, om te zorgen dat je ooit nog kinderen kan krijgen. De kans is klein dat je ooit kinderen krijgt, maar wel aanwezig. Wij hebben helaas een van je eileiders moeten verwijderen, omdat die zodanig beschadigd was dat die een gevaar was voor je leven. Hij gooide het relaas aan een stuk eruit en zag haar lijkbleek wegtrekken. Geen kinderen kunnen krijgen, vroeg ze verdrietig, terwijl haar ogen vol tranen stroomden. Het spijt me, mompelde Amin, maar dat was alles wat we konden doen. De kans is er dat je kinderen kan krijgen, alleen is die maar voor 10 á 15 % aanwezig. Allah is groot ging hij verder, dus je moet erin blijven geloven. Ze veegde langs haar ogen en keek hem met een rood hoofd aan, stammelend vroeg ze hoe het zat met haar maagdelijkheid, nu haar baarmoeder was verwijderd. Die vraag had Amin absoluut niet verwacht en even stond hij met zin mond vol tanden. Senna, Je bent nog net zo maagd als god je gemaakt heeft, omdat je je nooit zelf aan iemand hebt gegeven. Die betekenis van dat zogenaamde vlies wordt overdreven in onze cultuur, maar als je dat bedoelt, dan zit dat er bij jou inderdaad niet meer. Hij zag dat de tranen die ze zo angstvallig probeerde te bedwingen over haar wangen stroomden. Hij veegde teder een van die tranen weg, alstublieft niet huilen Senna. Ze keek hem met waterige ogen aan, terwijl ze verdrietig zei; "wie wil er nu een vrouw die niet maagd is en geen kinderen kan krijgen".
Terwijl hij nog steeds teder over haar wang streelde, zei Amin: "Maak je daar geen zorgen om, want degene die je om die reden niet willen verdient je niet". Je bent een prachtige vrouw en de man die jou krijgt zou de hemel op zijn blote knieën moeten bedanken. Er brak een waterige glimlach door op haar gezicht. Dankjewel Dokter, dat is heel aardig van u om te zeggen. Ik zou het heel prettig vinden als je me gewoon bij mijn naam zou noemen, zei Amin. Verlegen sloeg ze haar ogen neer en zei zachtjes dat dat goed was. “Amin wat voor ongeluk heb ik gehad en zijn daar ook anderen bij gewond geraakt”, hoorde hij haar vragen. Hij dacht diep na wat hij daar op moest antwoorden. Hij wist dat hij haar geen duidelijk antwoord kon geven, dus mompelde hij vaag iets over een auto ongeluk. Dat helaas niet goed voor haar had uitgepakt. Ze knikte en vroeg of haar auto erg veel schade had opgelopen. Nee, dat niet mompelde hij, maar waarschijnlijk ben je met je buik hard tegen het stuur gestoten. Ik denk eerlijk gezegd dat je de ernst niet had ingezien en gewoon naar huis bent gegaan. Toen je hier aankwam met je auto, had je al veel bloed verloren. Oh, zei ze vol afschuw, het is maar goed dan dat mijn ouders niet thuis waren anders waren die zich naar geschrokken. Amin voelde zich heel erg schuldig over het feit dat hij tegen haar loog, maar hij wist dat alles beter was dan de waarheid.....
Senna keek Amin bedenkelijk aan bij het zien van de schuldige blik in zijn ogen. Ze vroeg zich af waar hij zich schuldig over voelde, maar ze durfde dat niet te vragen. Ze had het nare gevoel dat er meer was, wat hij niet wilde vertellen. Toch vroeg ze niet verder, omdat ze bang was voor wat ze zou zou horen.

[hartstocht]

Ze nam hem vanuit haar ooghoeken op terwijl hij voorover was gebogen om een draad die om de beddenstijl heen was gedraaid recht te trekken. Ze vond hem een zeer aantrekkelijke man. Hij was lang en breed met stijl zwart haar dat in een kort kapsel was geknipt. Zijn gezicht was fascinerend, zijn ogen waren diepbruin en groot met een twinkeling erin die een bepaalde levensgenot leek uit stralen.. Verder waren zijn kaken krachtig gevormd en zin kin vierkant zijn mond was zeer sexy. Zijn onderlip was smal, terwijl zijn bovenlip vol en sensueel gevormd was. Het was een mond die erom vroeg om gekust te worden, verbijsterd sloeg Senna bij die gedachte haar ogen neer. Bang dat hij kon lezen waar ze aan had zitten denken. Die man kon thuis wel een vrouw hebben, dacht ze boos op zichzelf. Hij was in ieder geval oud genoeg om een vrouw te hebben en een stel leuke kinderen. Bij die gedachte voelde ze een steek in haar hart. Verdorie waarom moest het haar gebeuren. Zij was juist zo gek op kinderen, had god dit niet iemand anders kunnen laten overkomen. Iemand die niet zoveel om kinderen gaf, dacht ze machteloos. Ze keek stiekem naar zijn hand om te kijken of dat hij een trouwring droeg, maar tegelijkertijd gaf ze zichzelf boos een standje. Ook al heeft geen vrouw, hij hoeft er echt geen een die waarschijnlijk nooit kinderen zal krijgen. Boos op zichzelf, omdat ze zich weer zo heeft laten gaan keek ze op. Ze wilde Amin vragen hoelang hij nog dacht dat ze hier moest blijven. Ze zag dat hij al naar haar had zitten kijken en keek recht in zijn ogen. Er ging een schok door haar lichaam en verlegen sloeg ze haar eigen ogen snel neer. Ondertussen vragend hoelang hij dacht dat ze hier nog moest blijven. Zeker nog een dag of vier antwoordde hij.

Je hebt veel bloed verloren en je krijgt nog twee dagen bloed toegediend. Daarna wil ik graag kijken of de operatie volledig geslaagd is. Ik ga dan een paar röntgen foto’s maken om te kijken of je baarmoeder nog goed ligt. Ga nu maar rusten dan zal ik ervoor zorgen dat je zo meteen wat te eten krijgt. Dankbaar keek ze hem aan, ze voelde nu pas dat ze wel trek had. Ze kon zich niet eens meer herinneren wanneer ze voor het laatst had gegeten. Amin had haar al uitgelegd dat ze aan geheugenverlies leed. De afgelopen twee weken waren volledig uit haar geheugen gewist. Het was best wel gek dacht ze, want er kon van alles gebeurd zijn in die afgelopen twee weken. Misschien was er wel iets heel belangrijks gebeurd wat zij nu gewoon was vergeten. “Gaat het wel met je Senna”, vroeg Amin. Ze knikte, ik was even aan het overdenken dat het heel gek en eng is dat ik gewoon twee weken van mijn leven ben vergeten. Misschien heb ik wel personen ontmoet die ik me nu niet eens herinner. Wie weet, misschien heb ik ook een reis geboekt of beloftes aan iemand gedaan…Maak je daar nou niet zo druk om, zei Amin. Als er echt iets is gebeurd wat belangrijk is, dan kom je er vanzelf wel op. Je moet jezelf niet kwellen met zulke vragen. "Wat wil je trouwens eten, dan geef ik dat wel aan de zuster door". Zo, zo is dit dan een vijf sterren restaurant en mag ik zelf iets samenstellen, zei Senna lachend. Ze had een hele mooi lach, dacht Amin, terwijl hij plagend antwoordde; Als je zure kool met vlees een vijfsterren gerecht vind, dan zul je zeker van genieten. Nee dankjewel Amin, ik zou graag iets vegetarisch willen, omdat ik nooit vlees buiten de deur eet. Dat is heel goed zei Amin respectvol. Helaas ben ik nooit zo streng voor mijzelf geweest. Ik eet alles wat los en vast zit, als het maar geen varken is. Ze keek hem verwijtend aan, ja ik weet dat bijna iedereen dat tegenwoordig doet. Hij schaamde zich onder haar verwijtende blik en begon aarzelend te vertellen dat hij wel eens pogingen deed om te stoppen. Jaarlijks neem ik mij voor om te stoppen, tijdens oudjaaravond. Dat gaat dan een week goed en dan moet ik echt wel iets van vlees binnen krijgen, dus verbreek ik weer de regel. Ging hij verder met zijn verdediging.

Waarom koop je dan je vlees niet gewoon bij een Islamitische slager en laat je je vrouw het klaar maken, vroeg Senna onschuldig. Ze zag haar kans schoon om te ontdekken of hij een vrouw had of niet. Ze keek hem vol spanning aan in afwachting op zijn antwoord. Toen hij antwoordde dat hij geen vrouw had en hij zelf alleen maar een ei kon bakken, haalde ze opgelucht adem. De restaurants serveren nu eenmaal geen hallal vlees ging hij lachend verder. Senna voelde zich ongelofelijk opgelucht nu ze wist dat hij geen vouw had. Stralend discussieerde ze nog even na over het feit dat weinig waarde meer werd gehecht aan het wel of niet Hallal zijn van voedsel. Na een poosje excuseerde Amin zich bij haar en beloofde de volgende dag nog even bij haar te komen checken. Amin liep nog even langs de keuken om door te geven dat Senna een vegetarisch gerecht wenste, voordat hij naar huis ging. Hij keek op zijn horloge en zag tot zijn verbazing dat hij bijna twee uur bij Senna had gezeten. De tijd was voorbij gevlogen en hij had zich geen moment. Meestal als hij met een vrouw praatte dan had hij moeite om zijn hoofd bij het gesprek te houden, omdat het meestal over onbenullige zaken ging. Nu was de tijd voorbij gevolgen en had hij er niet eens bij stil gestaan. Met een glimlach op zijn gezicht en stralende ogen liep hij richting parkeergarage...

[sammy_hoceima91]

heej meid!!

kben en nieuwe fsan..
en je verhaal is egt t0ppie wollah..
gaa snell verd3r ...
het liefst s0meteen..
maar kh3b vraagj3 he..
is het waargebeurd..?? laat
et me maar weten..;
XxX..samira..XxX :blauwkus:

[marokko_love]

ga gauw verder..!!?

[hartstocht]

sammy_hoceima91 en marokko_love bedankt voor jullie reacties. Hieronder speciaal voor jullie en vervolg

4 dagen later zat senna, bedenkelijk voor zich uit te staren. Ze was aardig opgeknapt. De blauwe plekken op haar gezicht waren vrijwel verdwenen en de pijn in haar onderbuik en tussen haar benen had ook aanzienlijk afgenomen. Ze was zelfs ongelooflijk tevreden geweest de afgelopen dagen. Ze had veel tijd doorgebracht samen met Amin. Ze hadden veel gepraat en gelachen en in de afgelopen dagen had Senna hem goed leren kennen. Hij had haar verteld over zijn familie. Alles wat hij vertelde had ze tot zich genomen en geïnteresseerde vragen gesteld. Hij had haar verteld dat zijn ouders veel reisden en over het algemeen meer in Marokko zaten dan in Nederland. Hij had één zus en een broer, zijn zus wast getrouwd, zijn broer was piloot en die zag hij niet zo vaak. Ze had hem zelf ook veel over zichzelf verteld. Ze voelde zich zo op haar gemak bij hem, waarddor ze zich niet schroomde om over haar familie te praten. Ze had hem honderduit over haar broers verteld, die haar altijd hadden vertroeteld en beschermd. Zij was de jongste van het gezin en de enige die nog thuis woonde. Haar 4 broers waren allemaal uit huis. Twee waren getrouwd en twee wilden gewoon graag op zichzelf wonen. Ze had twee zussen die allebei waren getrouwd en kinderen hadden. Hij had haar vol verbazing aangekeken en gezegd dat het hem ook altijd zo heerlijk leek om uit een groot gezin te komen. Alleen was zijn moeder helaas niet meer in staat om kinderen te krijgen na de moeilijke geboorte van zijn zusje.

Senna glimlachte terwijl ze de gesprekken die ze had gevoerd met Amin de revue liet passeren. Ze had zich nog nooit zo op haar gemak gevoeld bij een man. Ze had als tiener wat afspraakjes gemaakt op aandringen van haar vriendinnen, maar ze had zich nooit op haar gemak gevoeld bij die jongens. Ze hadden telkens geprobeerd haar te kussen of te betasten. Zodra ze de jongens duidelijk had gemaakt dat ze daar niet van gediend was, maakten ze geen afspraken meer met haar. Ze was daar eigenlik niet zo in geïnteresseerd, dus op een gegeven moment weigerde ze als een jongen haar mee vroeg. Op haar 20ste had ze een jongen ontmoet waar ze heel erg verliefd op dacht te zijn. Waar ze zelfs toekomstplannen mee had zitten maken. Ze had toen ook haar eerste kus gehad, dacht ze bitter. Galid vertelde haar telkens als ze hem zag dat hij zielsveel van haar hield en zich een leven zonder haar niet voor kon stellen. Ze was helemaal in de ban van zijn lieve woorden geraakt, tot de dag dat hij zijn ware gezicht had getoond. Ze kenden elkaar toen twee maanden. Haar ouders waren op vakantie vertrokken voor hun standaard 4 maanden in Marokko. Hij had haar gevraagd of ze een weekje met hem mee wilde gaan naar Parijs. Woedend had ze hem aangekeken en gezegd dat hij gek was! Dat ze echt niet met hem naar Parijs zou gaan, omdat haar ouders nu weg waren. Ze had hem geprobeerd uit te leggen dat dit in hun geloof niet hoorde. Dat ze heel blij was dat ze elkaar eerst zouden leren kennen voordat ze gingen trouwen. Het hoorde niet dat ze samen op reis zouden gaan voordat ze getrouwd waren. Galid had haar gemeen aangekeken en zeer kwetsende dingen tegen haar gezegd. Hij had haar spottend gevraagd of ze nou echt geloofde dat hij met haar zou trouwen. Zielig had Senna geknikt, waarop hij keihard begon te lachen. Meid dit was een mooie verzetje en ik dacht dat we een leuke tijd samen zouden doorbrengen, vandaar dat ik hier aan ben begonnen. Vanaf het begin wist ik al dat jij een moeilijk geval zou zijn, vertelde Galid. Toch dacht ik dat je wel los zou komen als je ouders weg waren, daarom vertelde ik je, wat je wilde horen, ging hij verder. Senna had woedend opgekeken en had een ongelofelijke haat in zich op voelen komen. Ze had hem woedend en duidelijk vertelt dat hij op kon rotten als hij dacht dat zij zo’n soort meisje was. Dat hij kon wachten tot hij en ons woog als hij dacht dat hij kon krijgen waarop hij uit was. Ze had hem een ferme klap in zijn gezicht gegeven en had zich hooghartig omgedraaid en was weggelopen. Daarna had ze nooit meer wat van Galid gehoord, maar goed ook dacht Senna. Ze was daarna eigenlijk niet meer intiem met een jongen geweest. Ze had ze angstvallig op een afstand gehouden tot nu.In de afgelopen dagen had ze Amin heel dicht bij gelaten. Ze had hem een blik in haar hart gegund en haar vertrouwen aan hem geschonken. Ze hadden veel met elkaar gesproken en hij zou haar vanmiddag naar huis brengen.

Zo schone slaapster heb je eindelijk besloten om op te staan, hoorde Senna de zwoel stem van Amin vragen. Ze keek stralend op en begon ondeugend te lachen. Wakker zul je bedoelen, opstaan is er nog niet van gekomen. Ik ben nog veel te lui om dit warme bed te verlaten. Amin gaf haar teder een tikje op haar wang. Liep je weer te dagdromen, vroeg hij plagend. Ik heb wat voor je meegenomen, zei Amin, terwijl hij haar een tasje voor hield. Ik hoop dat ik de juiste maten heb gehaald, want ik wist niet precies wat die waren. Senna pakte verbaast de tas aan en maakte hem nieuwsgierig open. Ze haalde er een mooie nette zwarte broek uit en een babyroze bloesje met wijd uitlopende mouwtjes. Ze kreeg een rozige gloed over haar gezicht toen ze onder in de tas een wit kanten slipje zag en een BH. Oh mompelde ze verlegen, dat had je niet hoeven doen. Amin keek Senna verbaasd aan en vroeg of ze liever in haar ziekenhuis pyjama naar huis wilde gaan. Oh wat stom zei Senna, ik was helemaal vergeten dat ik helemaal geen kleding bij me heb.

[hartstocht]

Wat is er eigenlijk gebeurd met de kleren die ik aanhad toen ik hier kwam, vroeg Senna nieuwsgierig. Die zaten onder het bloed en die hebben we open moeten knippen om zo snel mogelijk te kunnen opereren, vertelde Amin haar. Senna keek Amin teder aan en bedankte hem voor zijn attentheid. Zelf was ze glad de kleding glad vergeten en had ze er helemaal niet meer bij stilgestaan. Ze stond op en liep naar de badkamer op zich te wassen en haar nieuwe kleren aan te trekken. Ze stonden haar prachtig. Het was alsof Amin wist wat zij leuk vond, want de kleren waren precies haar stijl. Zelf het ondergoed zat als gegoten en Senna vroeg zich af, hoe hij in vredesnaam had geweten wat voor maat hij had moeten halen. Jaloers vroeg ze zich af of dat hij ervaring had met zulke intieme aankopen. Toen ze de badkamer verliet en haar kamer in wandelde keek Amin haar bewonderend aan. Ze zag er prachtig uit en de kleren zaten als gegoten. Hij keek naar haar blote voeten die onder de broek uitstaken en begon spontaan te lachen. Beledigd keek Senna hem aan. Je kunt het ook wel gewoon zeggen hoor als je het niets vindt, zei ze gekwetst. Nee lieverd, het staat je prachtig en je ziet er beeldschoon uit zei hij, vanuit de grond van zijn hart. Alleen hebben we een belangrijk onderdeel vergeten, zei Amin lachend, terwijl hij naar haar voeten wees. Senna keek naar haar voeten en begon ook te lachen. Wat stom van me zei Amin, ik heb de schoenen helemaal vergeten. Telkens als ik je zag lag je of in bed of zat je op de stoel, dus het item schoenen, ben ik helemaal vergeten. Senna liep nog steeds nalachend naar de hoek van de kamer, en pakte daar de witte pantoffels die ze van een van de zusters had gekregen. Het meisje had ze haar gegeven toen ze had gezien dat Senna op blote voeten naar de badkamer liep. Lachend trok ze de pantoffels aan en zei dat ze het hiermee maar moesten doen. Samen liepen ze nog steeds nalachend de kamer uit, onderweg naar de parkeergarage.
In de auto nam Amin Senna vanuit zijn ooghoeken op. Wat was ze mooi dacht hij, ze had haar haren losgelaten, dat gaf haar iets sereens. Hij was nog nooit zo in de ban geweest van een vrouw. De afgelopen dagen waren prachtig geweest en hij was veel over haar te weten gekomen. Hij was verliefd besefte hij met een schok, wat stom dat hij dat niet eerder had geweten. Hoe kon het dat hij zo snel verliefd was geworden. Het gevoel dat hij nu voelde had hij nooit eerder ervaren. Hij voelde zich ongelofelijk gelukkig als ze hem lachend aankeek. Soms dan zag hij een tedere blik in haar ogen en voelde hij zich helemaal week worden. Wat zou hij graag haar zachte lippen willen kussen en haar leren om te genieten. Hij wist dat hij niet te hard van stapel moest lopen, hij moest heel voorzichtig met haar zijn. Hij moest haar eerst leren om hem te vertrouwen. Ze was de nare ervaring dan wel “vergeten”, maar de kans was groot dat als hij haar aanraakte alles weer naar boven zou komen. Hij besefte dat hij alles op alles zou zetten om deze vrouw te krijgen, niet voor even, maar voor een leven lang. Hij hield van haar en hij zou haar leren om van hem te houden nam hij zich voor.
Senna voelde zich warm worden onder de blikken van Amin. Ze vroeg zich af waar hij aan dacht. Hij leek zover weg met zijn gedachten, terwijl hij haar zijdelings zat op te nemen. Hij was een bijzondere man dacht ze, ze voelde zich veilig bij hem. Ze keek hem aan en haar hart vulde zich met een emotie, die haar over haar hele lichaam deed trillen. Terwijl ze hem aankeek wende hij zijn blik van de weg en keek haar recht aan. Ze voelde de bekende blos vanuit haar nek opkomen en wende snel haar ogen af. Zenuwachtig tikte Senna met haar vingers op het dashboard. Ondertussen hoopte ze maar dat het er thuis schoon uitzag. Ze had absoluut geen idee hoe ze het er thuis had achtergelaten. Meestal gebruikte ze alleen de keuken, de badkamer en haar eigen slaapkamer als ze alleen thuis was. Ze had een TV op haar kamer staan en een kleintje in de keuken. Degene in de Keuken had haar vader hoog opgehangen, zodat haar moeder het nieuws kon kijken als ze kookte. Tenminste dat was wat haar moeder hem had wijsgemaakt. In feite gebruikte ze die tv om haar favoriete soaps te kijken, als ze aan het koken was. Onbewust had Senna die gewoonte van haar moeder overgenomen, en zat zelf vaak in de keuken als ze beneden was. Dus dat betekende dat de huiskamer wel schoon moest zijn, hoopte Senna.
Amin draaide de auto de straat in die Senna had opgegeven. De auto stopte en beiden stapten ze uit. Senna keek verlegen naar hem op en liep de oprijlaan op. Ze haalde de sleutel tevoorschijn en stopte hem in het slot, langzaam draaide ze de sleutel om en opende de deur. Samen liepen ze naar binnen en beiden bleven ineens stokstijf staan. De gang rook naar een afschuwelijke bloedlucht, alsof er iets geslacht was en het niet was schoongemaakt. Ze liepen verder de gang in en zagen overal bloedsporen. De crèmekleurige trap zat onder het bloed en onderaan de trap lag een plas bloed op het laminaat, die was opgedroogd. Dat was waarschijnlijk de veroorzaker van de lucht die er in de gang hing. Amin trok Senna tegen zijn borst en streelde troostend over haar haren. Dit was de eerste confrontatie die ze had met haar hevige bloedverlies. Hij had haar wel verteld dat ze veel bloed verloren had, maar toch had ze daar geen beeld bij gehad. Vol afschuw keek Senna op naar Amin en begon hartverscheurend te huilen.

Amin voelde zijn hart samentrekken, bij het horen van haar hevige snikken. Hij hoopte dat deze tranen niet het getuige waren van het terugkeren van haar geheugen. Dan zou ze namelijk beseffen waar dit bloed getuige van was, dat leed wilde hij haar koste wat het koste besparen. Hij tilde haar op in zijn armen en liep samen met haar in zijn armen naar een deur rechts van hem. Waarvan hij vermoede dat het de huiskamer was. Gelukkig bleek het inderdaad het geval te zijn, zag hij toen hij de deur opengooide met zijn elleboog. Met Senna op zijn schoot nam Amin plaats op de bank die midden in de kamer stond. Nog steeds streelde hij troostend over haar haren en wang. Hij boog zich voorover en drukte een tedere kus op haar hoofd. Senna tilde haar hoofd op en keek hem dankbaar aan. De tranen stroomden nog steeds over haar wangen en haar lichaam trilde van emotie. Zachtjes wiegde Amin haar in zijn armen, ondertussen troostende woorden mompelend. Senna wil je erover praten vroeg hij, nadat het huilen was opgehouden. Met betraande ogen keek Senna op. Het spijt me Amin ook al wilde ik erover praten, ik zou niet eens weten wat en hoe ik moest het zeggen. Er ging een schok door Amin heen, ze wist het dacht hij vol verdriet.
Senna ging onbewust van Amin zijn gedachten verder met praten. Het is gewoon zo’n schok om zoveel bloed te zien en te beseffen dat het van mij afkomstig is. Dat heeft me heel erg aan het schrikken gemaakt en is uitgemond in deze huilbui, ging ze snotterend verder. Amin trok haar teder in zijn armen. Hij voelde een last van zijn schouders gaan, bij het besef dat ze haar geheugen niet had teruggekregen. Vol liefde legde hij haar op de bank en stond zelf op. Angstig tilde Senna haar hoofd op, bang dat Amin haar alleen zou laten en greep zijn Arm. Hij bukte zich over haar heen en drukte tedere kus op haar voorhoofd.

Ik ga de rommel opruimen liefje, anders wordt je voortdurend geconfronteerd met dat afschuwelijke ongeluk, zei Amin terwijl hij zijn hand op de hare legde. Langzaam liet Senna zijn arm los, nog steeds in angst alleen gelaten te worden, keek ze hem na. Met schorre stem riep Senna hem na, dat hij de schoonmaakspullen in de kast aan het eind van de gang kon vinden. Eenzaam keek Senna voor zich uit terwijl ze naar de gesloten deur keek. Ze vroeg zich af hoe ze in vredesnaam zoveel bloed verloren kon hebben bij een auto-ongeluk dat helemaal niet zo ernstig was geweest. Ze had het nare gevoel dat er veel meer was gebeurd dan alleen maar een ongeluk met haar auto. Wat was er gebeurd, waardoor ze het liever vergat en diep wegborg achter de donkere sluier in haar hoofd. Ze voelde een machteloos gevoel in zich opkomen en liet haar hoofd vermoeid achterover zakken, om even te rusten. Het had geen zin om haar hoofd erover te breken wist ze, want ze zou het daardoor toch niet eerder te weten komen. Als ze het al ooit te weten zou komen, mompelde ze zachtjes voor zich uit terwijl haar ogen vermoeid dicht vielen.

Amin opende de deur aan het eind van de gang en haalde daar de schoonmaakspullen uit. Hij stroopte zijn mouwen omhoog en ging aan het werk. Hij begon beneden in de gang, de trap sloeg hij over, omdat hij toch de vlekken onmogelijk eruit kon krijgen. Boven aangekomen voelde hij een onbeheersbare woede in zich opkomen bij het zien van de bloed sporen in de gang. De sporen liepen van het ene eind tot aan een deur aan de andere kant. Woedend legde hij de emmer neer en volgde het spoor, ondertussen denkend dat hij de mannen, die haar dit hadden aangedaan zou afmaken. Hij vroeg zich vol walging af of dat ze haar in haar eigen huis hadden verkracht en bloedend hadden achtergelaten. Al snel verwierp hij die gedachte, als het hier gebeurd was had iemand het vast wel opgemerkt. Het was nou niet echt een afgelegen buurt, dus er zouden zat mensen haar kreten hebben gehoord. Hij deed de deur open waarnaar de bloedsporen leiden en bleef vol walging in de deuropening staan. Midden in de kamer stond een bed met lichtroze lakens, die zaten helemaal onder het bloed. Op de grond liep een bloedspoor naar het bed. Het was afschuwelijk, hij had even het nare gevoel dat hij de inhoud van zijn maag daar midden op de vloer naar buiten zou gooien. Hij was chirurg, dus zeker niet bang voor bloed, maar het idee dat al dit bloed van zijn lieve Senna afkomstig was maakte hem misselijk. Snel verdrong hij het gevoel en was blij dat alleen de trap met tapijt was bedekt en de rest van het huis met laminaat. Dat zou het schoonmaken aardig vergemakkelijken.

[hartstocht]

Na een paar uur leegde Amin vermoeid de emmer en borg die weer op in de kast. Het had veel tijd gekost om alles schoon te krijgen. Hij had het bed van Senna verschoond en met veel moeite alle sporen van het bloed kunnen weg krijgen. Hij was na dat hij alles af had nog even bij Senna gaan kijken, maar zij had nog diep geslapen. Hij had een briefje gekrabbeld, waarin hij had neergezet dat hij even naar de winkel was en binnen een uurtje terug zou zijn. Hij had boodschappen gedaan en was langs een “doe het zelf zaak” gekomen, daar had hij een tapijtreiniger gehuurd. Daarmee had hij de trap het afgelopen half uur bewerkt en het bloed was volledig verdwenen. Met een tevreden blik in zijn ogen liep Amin naar de keuken om de pizza’s die hij had gekocht in de oven te stoppen. Hij zette een pot sterke koffie, genietend schonk hij een kopje voor zichzelf in. Dat had hij wel verdient dacht hij tevreden, terwijl hij de pizza’s uit de oven haalde en op de borden verdeelde, die hij had klaar gelegd. Met de twee borden, de koffie en de kopjes op een dienblad liep hij de huiskamer in en zag dat Senna al wakker was. Dankbaar keek ze naar de koffie en het eten, terwijl ze opschoof, zodat Amin naast haar plaats kon nemen. Nadat ze de pizza’s smakelijk hadden weggewerkt en hun koffie hadden gedronken leunden ze tevreden achterover op de bank. Senna keek Amin aan bedankte hem voor zijn hulp. Ze bleven elkaar recht in de ogen kijken, ineens was de spanning in de ruimte om te snijden. Senna had het gevoel dat ze verdronk in de donkere ogen van Amin. Langzaam kwam hij dichterbij en ze voelde haar adem versnellen, onbewust ging ze met het puntje van haar tong over haar lippen. Niet bewust van het verleidelijk effect dat dat gebaar op Amin had, likte ze langzaam langs haar zachte lippen. Haar blik dwaalde af naar de lippen van Amin. Ze had geen controle meer over haar eigen handelingen en bukte met haar hoofd dichter naar Amin toe, onderwijl het puntje van haar tong terugtrekkend……..
Ze bleven elkaar recht in de ogen kijken, ineens was de spanning in de ruimte om te snijden. Senna had het gevoel dat ze verdronk in de donkere ogen van Amin. Langzaam kwam hij dichterbij en ze voelde haar adem versnellen, onbewust ging ze met het puntje van haar tong over haar lippen. Niet bewust van het verleidelijk effect dat dat gebaar op Amin had, likte ze langzaam langs haar zachte lippen. Haar blik dwaalde af naar de lippen van Amin. Ze had geen controle meer over haar eigen handelingen en bukte met haar hoofd dichter naar Amin toe, onderwijl het puntje van haar tong terugtrekkend……..

Kijkend naar haar tong die langzaam en verleidelijk langs haar lippen likte, voelde Amin een hartstochtelijke verlangen in zich opkomen. Langzaam bukte hij dichter naar Senna toe, bang dat hij haar zou afschrikken trok hij zijn hoofd even terug. Hij zag hoe Senna op dat moment haar hoofd zelf naar hem toe boog, tevreden met het vertrouwen wat ze hem hiermee schonk, drukte hij teder zijn lippen op de hare in een intense zoete kus. Langzaam liet hij zwoel zijn lippen over de hare gaan, terwijl hij verlangend naar meer vol verlangen met zijn tong over haar lippen streek. Haar lippen smaakten als zoete honing en haar reactie deed hem denken aan een roos die langzaam zijn bladeren opende om gestreeld te worden door de vroege zonnestralen en te genieten van de ochtenddouw, waarmee hij zijn dorst kon lessen. Ze opende haar lippen onder zijn stelende tong en tevreden gleed hij naar binnen, in de diepte van haar zachte warme mond. Vol verlangen onderzocht hij de fluweel zacht binnenkant van haar lippen. Hij voelde haar tong aarzelend en fluweelzacht tegen die van hem aan. Zachtjes raakte hij haar tong aan met de zijne en al gauw speelden hun tongen samen een eeuwen oude liefdes spel, waarin velen hun voor waren gegaan. Maar Amin wist zeker dat nog nooit iemand dit spel zo intens en hartstochtelijk had gespeeld zoals zij nu deden. Hij had een kus nog nooit zo intens ervaren, zijn lichaam trilde en zijn lid klopte en groeide. Hij was bang dat alleen al haar tong spelend met de zijne hem toch ongekende hoogtes zou leiden en hem als een kleine jongen zijn zelfbeheersing zou doen verliezen. Hij voelde dat zijn lid een grote bereiken, waardoor elke beweging pijn deed. Hij liet zijn handen strelend van haar schouders naar haar rug zaken en vandaar naar haar zacht volle borsten. Haar tepels waren hard geworden en hij knoopte de bovenste knoopjes van haar bloesje open.

Senna had nog nooit zo een kus ervaren, ze had het gevoel dat ze zweefde en voelde zich licht in haar hoofd, terwijl ze eerst aarzelend en daarna vol hartstocht zijn kus beantwoorde. Nog nooit was ze zo door iemand gekust. Ze wist zeker dat er niemand op de wereld zo kon kussen als Amin. De kus maakte een honger in haar waker waarvan ze het bestaan niet eens had geweten. Ze voelde een warmte door haar lichaam gaan die samen kwam bij de kern tussen haar benen. De warmte leek haar te schroeien en steeds heter te worden op de plek waar die zich verzamelde. Ze voelde hoe Amin zijn handen langs haar schouders gledenn, strelend en zoekend naar meer, terwijl ze over haar rug een weg naar haar borsten vonden. Hij opende de bovenste knoopjes van haar bloesje en ze voelde haar tepels hard en pijnlijk van verlangen worden Bij iedere aanraking leek de hitte die zijn handen en mond veroorzaakten, haar bloed in vloeide lava te veranderen. Ze voelde haar de lava zich probeerde te verzamlen tussen haar benen en haar daar nog heter en vochtiger maakte. Op het moment dat hij de knoopjes los had voelde Senna een koud lucht langs haar borsten gaan en bij de aanraking van Amin zijn handen voelde zij zich verstijven. Ze had het nare gevoel dat ze hier eerder handen gevoeld, van iets of iemand, die ze niet prettig had gevonden. Ze voelde dat Amin zich terugtrok bij het voelen van haar verstijving. Hij keek haar met glazige ogen van de hartstocht aan en vroeg met een schorre stem van ingehouden verlangen of alles goed ging. Senna keek hem aan en haalde haar schouders op, bij dat gebaar keek Amin haar begrijpend aan. En trok haar teder tegen zich aan. Het spijt me liefje mompelde hij in haar haren. Dit gaat allemaal veel te snel voor jou en ik heb me als een schurk gedragen door je zo aan te vallen. Senna tilde haar hoofd op, nog steeds natrillend van de nare gedachte die ze net had gehad, drukte ze teder een kus op zijn wang. Het is goed Amin en het laatste wat jij bent is een schurk. Ik ben dit gewoon niet gewend en eigenlijk heb ik nog nooit zo vol overgave met iemand gekust ging Senna aarzelend verder. Ik denk dat de gevoelens die dat bij mij wakker heeft gemaakt mij gewoon een beetje angst aanjoegen, omdat ze zo onbekend voor mij zijn. Hoe kon ze in vredesnaam aan hem uitleggen dat ze verstijft was, omdat ze het nare gevoel van net had gehad. Senna wuifde in gedachte die nare gedachtes weg en weet het inderdaad aan haar angst voor het onbekende. Ze kroop tegen Amin aan en Samen keken ze nog even naar het nieuws en toen stond Amin op om naar huis te gaan. Hij was moe van het schoonmaken en beloofde haar de volgende dag te komen opzoeken. Hij vertelde Senna wijselijk, niet het feit dat zijn lid pijn begon te doen van het schuren tegen zijn broek. Senna dicht tegen hem aan, hielp ook niet echt om zijn opgewondenheid af te laten nemen, dacht hij wrang. Hij had een ijskoude douche nodig en dat was precies wat hij ging doen als hij thuis was. Ter afscheid drukte hij een kus op de wang van Senna en verliet de huiskamer. Bij de deur draaide hij zich nog even om en haalde een papiertje uit zijn zak. Hij overhandigde het papiertje aan Senna en vertelde haar dat dit zijn nummer was en dat ze hem op ieder moment van de dag kon bellen als ze hem nodig mocht hebben of als er wat gebeurde.
Wezenloos staarde Senna naar de deur waar Amin door was verdwenen. Ze voelde zich leeg en koud, als of alle warmte samen met Amin de kamer had verlaten. Warme tranen stroomden over haar wangen terwijl ze dacht aan alle momenten die ze samen met hem had gedeeld. De warme hartstochtelijke kussen, zij lieve tedere blikken, zijn zorgzaamheid, alles wat ze ooit had gedroomd ooit in een te vinden. Amin was haar prins op het witte paard, waar ze als klein meid altijd uren over had gedroomd. Hier stond ze dan in een periode van haar leven waarin zoveel was gebeurd en precies op dat moment was haar ware in haar leven gekomen. In een leven waarin ze hem niet kon geven wat ze altijd had willen geven, een warm huis vol liefde, geluk en lachende kinderen. Ze zou hem dat nooit kunnen geven, omdat het lot had besloten dat dit geluk niet voor haar was wegegelegd. Wat moest hij in vredesnaam met een vrouw, die hem nooit het genot van het hebben van eigen kinderen kon schenken. De warme tranen leken van geen ophouden te weten, en bleven de weg volgen, die de eerste traan had vrijgemaakt. Ze veegde woedend de tranen weg, omdat ze principieel tegen zelfmedelijden was en ze er nu bijna in dreigde opgeslokt te worden. Ze stond op en liep naar boven, het hele huis rook fris en schoon en zelfs de trap was blinkend schoon. Door het zien van al dit schoons werden de tranen alleen maar meer, want dit had hij voor haar gedaan en zij kon helemaal niets voor hem doen. Ze liep haar slaapkamer in en zag dat hij zelfs haar bed had verschoont. Ze droogde haar ogen en liep naar de badkamer om haar gezicht te wassen en tanden te poetsen. Even later kroop ze tevreden in haar bed en viel in een diepe droomloze slaap.

[hartstocht]

De volgende ochtend opende Senna slaperig haar ogen, de zon scheen warm op haar gezicht. De zacht zomerse zonnestralen leken haar gezicht te strelen, om vervolgens verder de kamer in te dansen. Loom rekte ze zich uit en stond op uit bed, met een tevreden gevoel liep ze richting de badkamer om een warme douche te nemen. tevreden genoot ze van de warme water stralen die haar huid streelden, ze ging met haar hand langs het liteken dat haar aan het verdriet herinnerde dat haar was overkomen. Ze zette de nare gedachtes van zich af en beloofde zich zelf dat ze geen medelijden meer met zich zelf zou hebben. Ze zou genieten van het leven en het nemen zoals het kwam. Ze droogde zich af en depte langzaam de streek rondom het halvemaanvormige litteken. Als ze haar slip aan deed dan was het niet meer te zien. Nadat ze zich had omgekleed in een zachtroze jurkje en witte slippertjes liep ze de trap af, op zoek naar wat eetbaars. Toen ze op de klok keek in de keuken zag ze tot haar verbazing dat het al bijna 2 uur was. Ze had lang geslapen en Amin zal weldra hier zijn besefte ze. Za pakte een paar eieren, wat champignons, een paprika en een prei, Ze zou een lekkere omelet maken en daarbij heerlijk marokkaanse thee drinken. Ze sneed de groentes en bakte die ligt aan en daarna klopte ze de eieren en gooide die erbij. Ze liet de omelet langzaam gaar worden en zette ondertussen de thee. Op het moment dat ze de omelet had omgedraaid en de thee op tafel zette hoorde ze de deurbel. Ze voelde haar hart een slag overslaan en liep langzaam naar de deur, door de glazen deur zag ze het silhout van Amin tegen de deurpost leunen. Ze deed de deur open en begroete hem. Jij rook zeker het eten zei ze lachend. Amin bukte zich en drukt een kus op haar wang. Ik dacht al dat dat nu wel klaar zou zijn, want mijn buik rommelt. Samen liepen ze naar de keuken, Senna verdeelde de ommelet die een heerlijke aroma verspreide over twee borden en schonk voor beiden een glas thee in. Genietend dronken ze van de thee en aten ze de omelet. Dit is nou een onbijt, wat alleen een vrouw kan maken uit een simpele ei. Mij lukt dat nooit, het enige wat ik voor elkaar krijg is wat braksel wat ik roerei noem. Senna lachte spontaan om het compliment dat Amin haar gaf. Hij tilde zijn hand op en veegde met een vinger langs de hoek van haar mond. Verlegen sloeg ze haar ogen neer, heb ik weer genoeid? Ze tilde haar oogleden op en zag een wilde verlangende blik in zijn ogen...... Terwijl Senna in de diepbruine ogen keek voelde ze rillingen langs haar rug gaan. Ze had het gevoel dat ze verdronk en langzaam wegzonk in de dieptes van zijn ogen die een bepaalde warmte uitstraalden die haar lichaam leek te schroeien. De warmte deed de trillingen die haar ruggengraat leken te prikkelen nog heftiger sidderen. Als een magneet werden hun lippen naar elkaar toegetrokken en langzaam vonden ze elkaar in een diepe innige kus. Een kus die een diep weggeborgen honger bij haar wakker maakte. Een honger die haar nog dichter tegen hem aan deed kruipen en haar lippen opende om haar tong een eigen leven te laten leiden. Strelend en verlangend onderzocht ze zijn lippen, met haar fluweelzachte tong die naar munt smaakte deed ze hem genietend kreunen. Hun lichamen leken een te willen worden zo dicht kropen ze tegen elkaar aan, onderwijl streelde Amin haar waar zijn handen maar konden komen. Angstvallig vermeed hij haar borsten bang dat ze weer terug zou schrikken. Senna voelde een onbeheersbare verlangen om zijn handen daar te voelen waar hij angstvallig uit de buurt bleef. Ze drukte kreunend haar borsten tegen hem aan en woelde wild met haar handen door zijn haren. Amin begreep haar verlangen en streelde teder met zijn grote handen over haar volle ronde borsten. Met zijn duim ging hij langs haar harde tepel en streelde die langzaam en genietend. Door haar jurk heen drukte haar tepel verlangend tegen zijn hand. Senna verwenste de jurk die behoede dat Amin haar naakte huid kon strelen. Toen zijn duim werd vervangen door zijn warme mond werd haar tepel pijnlijk hard en kreunde ze smekend om meer. Hij schoof haar jurkje van haar schouders en ontblote een van haar borsten, die werd nu alleen omhuld door een roze kanten BH. Teder schoof hij met zijn mond de kanten stof weg. En nam de tepel verlangend in zijn mond, zuigend genoot hij van het gevoel van de harde roze tepel in zijn mond. Hij maakte draaiende strelende bewegingen met zijn tong, om die steeds af te wisselen met kwellende kleine beten. Senna streelde zijn haren en onblote schaamteloos haar andere borst, Amin wisselde van positie en nam die borst in zijn mond. Ze had geen controle meer over haar ademhaling en met gejaagde stoten kwam die uit haar mond gevolgd door kreunende geluidjes.

Die geluiden wakkerden Amin’s verlangen alleen maar nog meer aan en hij had het gevoel dat zijn lid zou barsten van verlangen. Met een dierlijke wildheid drukte hij zijn harde lid tegen haar bekken. Hij was bang dat hij haar daarmee zou afschrikken, maar in plaats daarvan begonnen haar vingers langzaam de knoopjes van zijn bloes los te maken. Haar kleine lieve handen dwaalden over zijn blote huid en dat bracht zo een verlangen bij hem teweeg dat hij bang was haar als een wild dier hier op de keuken vloer te nemen. Teder streelde hij haar buik en liet de jurk en haar BH langzaam op de grond zakken. Hij maakte zich van haar los en keek haar met glazige ogen aan, met zijn blik vragend of ze dit echt wilde en dat er weldra geen weg meer terug zou zijn. Met warme rode wangen en een verlangende blik keek Senna hem aan en trok onhandig aan de knoop van zijn broek. Dat was voor Amin het seintje dat Senna net zo erg naar hem verlangde als hij naar haar en dat dit de mooiste dag van zijn leven zou worden. Teder tilde hij haar op in zijn armen en droeg haar naar boven. Onderweg naar de slaapkamer verdween zijn bloes van zijn lichaam. In de slaapkamer trok Amin zijn broek en schoenen uit, ging naast haar op het bed liggen en streelde Senna met tedere bewegingen. Hij streelden haar alsof ze breekbaar was en met de grootste zorg behandeld moest worden. Zij lippen vervangenden zijn handen en hij streelde haar nek, bij het kuiltje in haar hals hield hij even stil en likte en streelde dat. Hij voelde hoe Senna onder zijn aanraking trilde en liet plagend zijn mond lager glijden tot aan haar borsten. Hij bleef daar hangen tot dat haar tepels rood en gezwollen recht naar voren staken. Hij liet zijn mond tergend en plagend naar beneden glijden met zijn tong maakte hij cirkelende bewegingen bij haar navel. Door haar lichaam zo naakt voor zich te zien werden zijn gevoelens alleen maar intenser en zijn verlangen heviger.

[hartstocht]

Senna voelde zijn tong cirkelende bewegingen maken bij haar navel. Het was net of er een soort poort liep naar haar diepste kern die haar voedde met warmte en vocht door zijn strelende bewegingen. Vol verlangen gooide ze haar heupen naar voren en voelde de mond van Amin op haar slipje, hij drukte daar warme zachte kusjes op. Even later voelde ze een koude wind vlaag, toen hij haar slipje langzaam uittrok. Hij streelde haar teder met zijn vingers en ze voelde zichzelf warmer en vochtiger worden en had het gevoel dat ze zweefde. Hij haalde zijn vingers weg en Senna kwam protesterend omhoog, maar al snel liet ze zich vol verbazing terug vallen. Ze voelde iets warms en vochtigs strelende over haar van verlangen open gespreide vrouwelijkheid gaan. Ze besefte dat het zijn tong was die strelend langs de zijkant ging, om vervolgens langzaam bij haar naar binnen te glijden. Ze draaide wild met haar hoofd heen en weer en had het gevoel dat ze zweefde hoog boven de grond en steeds hoger steeg. Vol verlangen duwde ze haar heupen verder omhoog en drukte met haar handen zijn hoofd dichter tegen zich aan. Ze had nog nooit zoiets ervaren, ze stond in vuur en vlam en het zweven werd alleen maar meer en hoger. Haar lichaam trilde en ze spreidde schaamteloos haar benen verder voor hem open. Hij haalde zijn hoofd weg en wazig zag ze hoe hij zijn slip uit trok en zijn warme gespierde lichaam boven op haar liet zakken. Vol verlangen sloeg Senna haar armen om zijn schouders en drukte hem dichter tegen zich aan. Ze voelde iets hards en groot tegen haar vrouwelijkheid drukken. Langzaam gleed hij bij haar naar binnen, haar lichaam verwelkomde hem vol verlangen en sloot zich als een zijden handschoen om zijn mannelijkheid. Hij gleed steeds dieper bij haar naar binnen tot hun lichamen een werden. Hij vulde haar helemaal en vol ontzag keek ze hem aan. Heb ik je pijn gedaan vroeg Amin schor terwijl hij langzaam in haar begon te bewegen. Ze schudde haar hoofd en kreunde bij het gevoel dat die beweging bij haar teweegbracht. Ze bewoog langzaam haar heupen naar voren en volgde zijn bewegingen als een leerling die smachtte om onderwezen te worden in het onbekende. Ze bewogen eerst zachtjes en langzaam met diepe halen, genietend van elkaars lichaam. Senna voelde dat ze weer begon te zweven en drukte haar heupen heftiger tegen hem aan om hoger en verder weg te kunnen dansen. Haar bloed leek wel te koken en haar lichaam stootte heftig en vol hartstocht naar voren om hem helemaal in zich op te kunnen nemen. Keer op keer totdat ze allebei het gevoel hadden dat ze zouden sterven van verlangen. Hun dans werd steeds heftiger totdat Senna het gevoel had dat haar lichaam zou barsten. Ze voelde hoe al haar hartstocht en verlangen zich samenspande en heftig tot uitbarsting kwam in de kern van haar lichaam. Sidderend en trillend duwde ze voor een laatste keer haar heupen omhoog om vervolgens met een explosie haar hoogtepunt te bereiken. Ze voelde hoe Amin op dat zelfde moment zijn beheersing liet varen en zijn zaad diep in haar los liet. Tevreden en nog steeds natrillend nestelde Senna zich tegen amin aan. Teder sloeg hij zijn armen om haar heen en drukte haar vol emotie tegen zich aan om vol liefde te zeggen………..Teder sloeg hij zijn armen om haar heen en drukte haar vol emotie tegen zich aan om vol liefde te zeggen: “ik houd van je Senna”, ik heb deze woorden nog nooit tegen een vrouw gezegd. Door jou weet ik nu wat deze woorden betekenen, jij hebt inhoud gegeven aan de betekenis van deze woorden. Ik heb het gevoel dat zelfs die vier woorden niet kunnen omvatten wat ik voor jou voel, maar in de taal van de liefde zijn dat de woorden die mijn gevoel voor jou zouden moeten uitdrukken. Vanaf het eerste moment dat ik jou zag besefte ik dat jij een speciale plek in mijn leven zou innemen, maar nooit heb ik kunnen vermoeden dat ik een leven zonder jou niet meer kan voorstellen. Hij voelde iets warms op zijn hand en zag dat er dikke tranen over haar wangen rolden, teder streelde hij de tranen weg. Waarom huil je lieverd, schrikken mijn gevoelens je af, vroeg Amin geschrokken. Senna gaf hem een waterige glimlach, nee jou gevoelens schrikken mij niet af, ze geven juist gehoor aan mijn diepste wens. Je bent een geweldig man en de man waar ik altijd van gedroomd heb en ik houd ook zielsveel van jou. Waarom huil je dan lieverd, we houden van elkaar en we kunnen samen een gelukkige toekomst tegemoet gaan. Gelukkig, hoe kan jij gelukkig zijn als je een vrouw neemt die je niet eens eigen kinderen kan geven. Senna, zei Amin bestraffend, dit moet je jezelf niet aandoen en mijn ook niet. Ik houd van je en ik wil met je trouwen, het feit dat wij misschien nooit zelf kinderen kunnen krijgen weegt voor mij helemaal niet zo zwaar. Als wij samen graag kinderen willen dan kunnen wij die ook krijgen. Er zijn ook andere manieren om kinderen te krijgen en ik weet zkere dat jij een geweldige moeder zult zijn. Er zijn zat arme kindjes die geen ouders hebben en hun leven moeten doorbrengen in slechte tehuizen. Als wij zo een kind een goede toekomst kunnen bieden dan zal ik dat in ieder geval niet anders zien dan mijn eigen vlees en bloed. De betekenis van het samen hebben van een kind is niet altijd het baren ervan, als wij een kind een gelukkige toekomst kunnen bieden, in een geborgen en gelukkig gezin, dan is dat ook ons kind. Hij trok haar dicht tegen zich aan en liet haar zachtjes tegen zijn schouder aan huilen.

Senna liet haar tranen de vrije loop en ze voelde zich opgelucht, alsof er een pak van haar schouders af was. Haar harte zong terwijl haar ogen warme tranen als een waterval over haar wangen lieten dalen. Tranen die in het begin begonnen waren van een intens verdrietig gevoel, maar die nu waren veranderd in tranen met een diep geluk erin geworteld. Een geluk dat ontstaan was door Amin zijn lieve woorden. Woorden die haar lichaam vol warmte en liefde deden stromen en een geloof deden ontstaan in een gelukkig leven. Langzaam viel ze in een diepe slaap dicht tegen Amin aan…………

[leila90]

komen er nog vervolgen

kus leila

[sammy_hoceima91]

meid!!

wollah kheb geen w0orde v0or dit verhaal..
hij is egt gew0on tt0ppie.. en gew0on
superrr g0ed.. meer kan ik nii seggen..
alleen dat je egt snel verder me0t gaaan..
XxX..samira..XxX :blauwkus:

[angelnadia]

prachtig echt waar!1
ga snel verder meid!1
kusjes mij

[Miss_Wafae]

Echt Een Prachtig Begin

Dit Beloofd Nog Wat Te Worden!
Ga Snel Verder