Hunk
24-10-2004, 10:27
Ik was een keer in Turkije bij een turks restaurant samen met een oude vriend.
Het eten was heerlijk. Als toetje namen we nog “baklawa” en een kopje thee.
We zaten nog na te tafelen en raakte aan de praat over grappige gebeurtenissen uit het verleden.
Ik vertelde: “Gelukkig is dit een nette restaurant, maar ik heb eens anders meegemaakt. Een vriend van me heeft ooit een kakkerlak in zijn soep gevonden.
Ik zat rustig te eten en ik zag hem ruzie maken met de ober. Ik dacht, tjonge jonge die gozer moet ook overal ruzie maken, zelfs hier in het buitenland. Dus ik vroeg hem wat er aan de hand was. Hij gaf daarop geen antwoord en ik heb het maar laten overwaaien. Ik ging weer smakkelijk door eten. Toen we in Nederland terug waren gekomen vroeg ik hem weer waarom hij zo een ruzie met de ober had. Waarop hij hard lachtte en zei dat er een kakkerlak in zijn soep was. Ik sprong hem bijna in de nek. Waarop ik zei; kon je me niet waarschuwen, maar gelukkig had ik toen geen soep genomen.”
Ha ha ha lachtten we. Dat waren eens tijden. Dus mijn oude vriend begon te lachen en zei dat dit niks was. Want wat hij een keer in Afrika had meegemaakt sloeg alles. Maar ik zei tegen hem dat we niet zo hard moesten praten want we waren nog steeds in dit restaurant in Turkije. Maar hij wuifde het weg en zei dat geen hond hier nederlands kon verstaan. Dus vervolgde hij zijn verhaal:
“Ik was in Kenya met een Kenyaanse vriend die ik daar had leren kennen. Hij kon niet zo duidelijk Engels praten maar ik kon hem net verstaan. Ik vroeg aan hem wat een lekker Afrikaanse gerecht was. Hij lachtte en zei dat ik “butu butu” moest nemen. Lekker afrikaanse delicatesse. Hij lachtte stralend waarop je al zijn witte tanden kon zien.
Dus, ik bestel butu butu. Het zag eruit als een pastei van deeg die goud bruin gebakken was. En als bijgerecht was er rijst en groente. Het zag er heerlijk uit dat moet ik toegeven.”
Ik voelde al aan waar dit verhaal naar toe ging en ik zei. Jeetje maar goed dat ik een sterke maag heb. Maar ik begon me al ongemakkelijk te voelen.
Hij vervolgde zijn verhaal: “Je weet, de kakkerlakken in Nederland zijn van die kleine lieve beestjes, maar in Afrika kunnen ze bijna tien centimeter lang zijn.”
Gatver zei ik, hou maar op want mijn maag begint al te draaien. Maar hij ging verder: “ Dus ik nam een bijt in mijn pasteitje en het was geweldig krokant….”
Plots keken we achter ons en ik zag een blanke man rennen naar de wc en we hoorden allen in dit Turks restaurant een hard brakend geluid. Iedereen keek op.
Shiiiiit een gast achter ons kon ons verhaal volgen. Het was een Nederlander……
Het eten was heerlijk. Als toetje namen we nog “baklawa” en een kopje thee.
We zaten nog na te tafelen en raakte aan de praat over grappige gebeurtenissen uit het verleden.
Ik vertelde: “Gelukkig is dit een nette restaurant, maar ik heb eens anders meegemaakt. Een vriend van me heeft ooit een kakkerlak in zijn soep gevonden.
Ik zat rustig te eten en ik zag hem ruzie maken met de ober. Ik dacht, tjonge jonge die gozer moet ook overal ruzie maken, zelfs hier in het buitenland. Dus ik vroeg hem wat er aan de hand was. Hij gaf daarop geen antwoord en ik heb het maar laten overwaaien. Ik ging weer smakkelijk door eten. Toen we in Nederland terug waren gekomen vroeg ik hem weer waarom hij zo een ruzie met de ober had. Waarop hij hard lachtte en zei dat er een kakkerlak in zijn soep was. Ik sprong hem bijna in de nek. Waarop ik zei; kon je me niet waarschuwen, maar gelukkig had ik toen geen soep genomen.”
Ha ha ha lachtten we. Dat waren eens tijden. Dus mijn oude vriend begon te lachen en zei dat dit niks was. Want wat hij een keer in Afrika had meegemaakt sloeg alles. Maar ik zei tegen hem dat we niet zo hard moesten praten want we waren nog steeds in dit restaurant in Turkije. Maar hij wuifde het weg en zei dat geen hond hier nederlands kon verstaan. Dus vervolgde hij zijn verhaal:
“Ik was in Kenya met een Kenyaanse vriend die ik daar had leren kennen. Hij kon niet zo duidelijk Engels praten maar ik kon hem net verstaan. Ik vroeg aan hem wat een lekker Afrikaanse gerecht was. Hij lachtte en zei dat ik “butu butu” moest nemen. Lekker afrikaanse delicatesse. Hij lachtte stralend waarop je al zijn witte tanden kon zien.
Dus, ik bestel butu butu. Het zag eruit als een pastei van deeg die goud bruin gebakken was. En als bijgerecht was er rijst en groente. Het zag er heerlijk uit dat moet ik toegeven.”
Ik voelde al aan waar dit verhaal naar toe ging en ik zei. Jeetje maar goed dat ik een sterke maag heb. Maar ik begon me al ongemakkelijk te voelen.
Hij vervolgde zijn verhaal: “Je weet, de kakkerlakken in Nederland zijn van die kleine lieve beestjes, maar in Afrika kunnen ze bijna tien centimeter lang zijn.”
Gatver zei ik, hou maar op want mijn maag begint al te draaien. Maar hij ging verder: “ Dus ik nam een bijt in mijn pasteitje en het was geweldig krokant….”
Plots keken we achter ons en ik zag een blanke man rennen naar de wc en we hoorden allen in dit Turks restaurant een hard brakend geluid. Iedereen keek op.
Shiiiiit een gast achter ons kon ons verhaal volgen. Het was een Nederlander……