ZwYgStErrr
23-10-2004, 23:03
"Lief? Ik moet je wat vertellen.." zei ze zachtjes na een lange stilte. Ze maakte zich los uit zijn omhelzing, en gleed van zijn schoot af. Ze zat altijd op zijn schoot. Ze vond het fijn.. Het gevoel van geborgenheid dat hij haar gaf, had ze nodig, daar ze nie erg veel geborgenheid had geken in haar leven. Ze keek in zijn grote groene ogen, ze keken vragend en ebzorgd tegelijk. Hij had haar lief, dat wist ze. Hij voelde dat er wat mis was. Ze liep naar het raam en keek naar buiten. "Het is nu of nooit.," zei ze onbewust hardop. Ze pijnigde haar hersens.
"Wat is nu of nooit?" fluisterde hij in haar oor. Ze schroke even op, ze had niet gemerkt dathij achter haar stond. Ze wou zijn handen die op haar heupen russtten wegslaan, maar ze hield zich in. Hij was geduldig, dat zou ze moeten waarderen. Maar zijn overvloed aan liefde irriteerde haar soms.
Ze kon het niet zeggen, het zou zijn hart breken. Hij verdiende dit niet. Zij verdiende hem niet, maar hij hoefde niet te weten waarom. Ze nam een beslissing, ze vertelde het hem niet.
Ze draaide zich om in zijn armen, zodat ze hem recht aan kon kijken. "O, kwilde je gewoon vertellen, dat ik je ontzettend leuk en ;lief vind enzo.." Ze sloeg haar ogen neer. Het was een act voor haar. Niets meer dan een smerig spelletje. Ze ging verder: "Je weet toch dat ik dit niet zo goed kan, dat emotionele gedoe verwoorden enzo.." Hij gniffelde: "Ik hou ook van jou, zina" Ze hoorde hem opgelucht zuchten. Hij dacht dat dat het was, arm ding. Hij wist dat ze moeite had met haar gevoelens uiten, dat had ze hem tenminste wijsgemaakt. Hij nam haar gezicht in zijn handen en zoende haar respectvol op haar statige voorhoofd. "Je bent zo mooi.." Op dit moment kon ze het wel uitkrijsen. De momenten waarop hij d8 dat ze behoefte had aan complimentjes. Ze hield zich in.. Alweer! Ze maakte zijn armen los van haar middel en pakte zijn hand. "Kom, we gaan naar benee, volgens mij is Friends begonnen." Hij volgde haar gewillig. Dat deden ze allemaal.. altijd.
"Wat is nu of nooit?" fluisterde hij in haar oor. Ze schroke even op, ze had niet gemerkt dathij achter haar stond. Ze wou zijn handen die op haar heupen russtten wegslaan, maar ze hield zich in. Hij was geduldig, dat zou ze moeten waarderen. Maar zijn overvloed aan liefde irriteerde haar soms.
Ze kon het niet zeggen, het zou zijn hart breken. Hij verdiende dit niet. Zij verdiende hem niet, maar hij hoefde niet te weten waarom. Ze nam een beslissing, ze vertelde het hem niet.
Ze draaide zich om in zijn armen, zodat ze hem recht aan kon kijken. "O, kwilde je gewoon vertellen, dat ik je ontzettend leuk en ;lief vind enzo.." Ze sloeg haar ogen neer. Het was een act voor haar. Niets meer dan een smerig spelletje. Ze ging verder: "Je weet toch dat ik dit niet zo goed kan, dat emotionele gedoe verwoorden enzo.." Hij gniffelde: "Ik hou ook van jou, zina" Ze hoorde hem opgelucht zuchten. Hij dacht dat dat het was, arm ding. Hij wist dat ze moeite had met haar gevoelens uiten, dat had ze hem tenminste wijsgemaakt. Hij nam haar gezicht in zijn handen en zoende haar respectvol op haar statige voorhoofd. "Je bent zo mooi.." Op dit moment kon ze het wel uitkrijsen. De momenten waarop hij d8 dat ze behoefte had aan complimentjes. Ze hield zich in.. Alweer! Ze maakte zijn armen los van haar middel en pakte zijn hand. "Kom, we gaan naar benee, volgens mij is Friends begonnen." Hij volgde haar gewillig. Dat deden ze allemaal.. altijd.