De springende kikkers
Een groep kikkers trok door het bos en twee van hen vielen in een diepe kuil.
Alle andere kikkers verzamelden zich rond de kuil.
Toen ze zagen hoe diep de kuil was,
vertelden ze de twee kikkers dat ze zo goed als dood waren.
De twee kikkers negeerden de opmerkingen en probeerden met al hun kracht uit de kuil te springen.
De andere kikkers bleven hen vertellen dat ze moesten stoppen, dat ze zo goed als dood waren.
Uiteindelijk nam één van de kikkers aan wat de anderen riepen en gaf het op. Hij viel neer en stierf.
De andere kikker bleef zo hard springen als hij kon.
Weer riep de groep kikkers hem toe dat hij de kwelling moest stoppen en gewoon moest sterven.
Hij begon nog harder te springen en eindelijk sprong hij eruit.
Deze kikker was echter doof, hij hoorde de kreten van de anderen niet.
Hij dacht ze hem de hele tijd aan stonden te moedigen.
Dit verhaal leert ons twee lessen.
De tong heeft de kracht van leven en dood.
Een aanmoedigend woord aan iemand
die in de put zit kan hem er weer bovenop helpen en hem de dag door slepen.
Een ontmoedigend woord aan iemand die in de put zit kan net datgene zijn dat hem doodt.
Wees voorzichtig met wat je zegt.
Spreek het leven tegen iedereen die je pad kruist.
De kracht van woorden is sterk.
Een aanmoedigend woord kan zo lang mee gaan.
Denk na voordat je spreekt.
"Een mens struikelt vaker over zijn tong dan over zijn voeten." -