n00B
23-07-2011, 23:31
En kwam eergisteren terug uit Marokko.
Iedereen van de familie zit daar nog behalve hij en ik. Hij verplichtte mij gisteren om bij hem te komen eten net voor salaat al joemoe3a. Ik vind het niet kunnen dat mijn opa voor mij kookt, maar ik kon geen geldige excuus verzinnen en heb dan maar ingestemd.
Ik heb de sleutel van zijn huis, dus ik ging binnen en de 85 jarige oude haj met zijn spierwitte baard en zonder zijn vals gebit in, had zijn schort aan en stond shwa te maken.
Het is niet dat ik dit beeld verrassend of grappig vond, maar het bleef mij daarna toch een tijdje bij. Ik denk dat ik een beeld van mezelf opving over 60 jaar.
Dat het aanrecht en de kookplaat er even smerig bij lag als nadat ik gekookt heb, zal er ook wel iets mee te maken hebben.
Sinds mijn oma vorig jaar overleden is, sta ik wel vaker stil bij het leven dat mijn grootouders hebben gehad en hoe wij als gevolg van dat leven in deze omgeving terecht zijn gekomen.
Mijn opa was een analfabeet, die al voordat hij getrouwd was overal zijn geluk heeft proberen te zoeken. Eerst in Algerije onder de Franse bezetting, daarna in Corsica om uiteindelijk in Belgïë te belanden.
Nadat mijn oma vorig jaar overleden was, is hij ook helemaal veranderd. Hij neemt geen blad voor de mond meer en dit zonder onbeleefd te zijn. Hij spreekt rechtuit en eerlijk, soms TE eerlijk. Hij zegt de zaken zoals ze zijn of zoals hij ze ziet wat voor sommigen heel confronterend werkt. Ik denk dat het voor hem bevrijdend werkt.
Je moet weten dat mijn oma geen gemakkelijke was. Zeker niet tov mijn opa. Er kon weinig positieve dingen uit haar mond komen over hem en ook in het bijzijn van haar kinderen en kleinkinderen kon ze het niet laten om hem regelmatig een sneer te geven.
Nadat ze zwaar ziek werd en half verlamd geraakte door een beroerte, was hij desondanks dag en nacht bij haar. Hij stond regelmatig op in de nacht omdat ze het te warm had of om haar op haar andere zij te leggen.
Ook overdag liet hij haar geen moment alleen. Als hij niet thuis was, moest een van mijn tantes bij haar aanwezig zijn. Hij heeft dit anderhalf jaar volgehouden totdat ze overleed.
Als kleuter en in de lagere school, bracht mijn opa mij en mijn broer en zus naar school en over de middag bracht hij ons naar huis en terug naar school. Mijn vader heeft een winkel en nu nog als mijn vader toekomt van de groothandel staat hij daar als eerste om als hoogbejaarde mee de bestelwagen te helpen uitladen Je moet het niet proberen om hem tegen te houden, slechte rug of niet.
Pas als je er bij stil staat, besef ik pas wat hij allemaal opgeofferd heeft voor zijn familie en heeft hij zijn hele leven enkel voor zijn gezin en kinderen geleefd.
Ik kan alleen maar dromen om half de man te zijn die hij is.
Iedereen van de familie zit daar nog behalve hij en ik. Hij verplichtte mij gisteren om bij hem te komen eten net voor salaat al joemoe3a. Ik vind het niet kunnen dat mijn opa voor mij kookt, maar ik kon geen geldige excuus verzinnen en heb dan maar ingestemd.
Ik heb de sleutel van zijn huis, dus ik ging binnen en de 85 jarige oude haj met zijn spierwitte baard en zonder zijn vals gebit in, had zijn schort aan en stond shwa te maken.
Het is niet dat ik dit beeld verrassend of grappig vond, maar het bleef mij daarna toch een tijdje bij. Ik denk dat ik een beeld van mezelf opving over 60 jaar.
Dat het aanrecht en de kookplaat er even smerig bij lag als nadat ik gekookt heb, zal er ook wel iets mee te maken hebben.
Sinds mijn oma vorig jaar overleden is, sta ik wel vaker stil bij het leven dat mijn grootouders hebben gehad en hoe wij als gevolg van dat leven in deze omgeving terecht zijn gekomen.
Mijn opa was een analfabeet, die al voordat hij getrouwd was overal zijn geluk heeft proberen te zoeken. Eerst in Algerije onder de Franse bezetting, daarna in Corsica om uiteindelijk in Belgïë te belanden.
Nadat mijn oma vorig jaar overleden was, is hij ook helemaal veranderd. Hij neemt geen blad voor de mond meer en dit zonder onbeleefd te zijn. Hij spreekt rechtuit en eerlijk, soms TE eerlijk. Hij zegt de zaken zoals ze zijn of zoals hij ze ziet wat voor sommigen heel confronterend werkt. Ik denk dat het voor hem bevrijdend werkt.
Je moet weten dat mijn oma geen gemakkelijke was. Zeker niet tov mijn opa. Er kon weinig positieve dingen uit haar mond komen over hem en ook in het bijzijn van haar kinderen en kleinkinderen kon ze het niet laten om hem regelmatig een sneer te geven.
Nadat ze zwaar ziek werd en half verlamd geraakte door een beroerte, was hij desondanks dag en nacht bij haar. Hij stond regelmatig op in de nacht omdat ze het te warm had of om haar op haar andere zij te leggen.
Ook overdag liet hij haar geen moment alleen. Als hij niet thuis was, moest een van mijn tantes bij haar aanwezig zijn. Hij heeft dit anderhalf jaar volgehouden totdat ze overleed.
Als kleuter en in de lagere school, bracht mijn opa mij en mijn broer en zus naar school en over de middag bracht hij ons naar huis en terug naar school. Mijn vader heeft een winkel en nu nog als mijn vader toekomt van de groothandel staat hij daar als eerste om als hoogbejaarde mee de bestelwagen te helpen uitladen Je moet het niet proberen om hem tegen te houden, slechte rug of niet.
Pas als je er bij stil staat, besef ik pas wat hij allemaal opgeofferd heeft voor zijn familie en heeft hij zijn hele leven enkel voor zijn gezin en kinderen geleefd.
Ik kan alleen maar dromen om half de man te zijn die hij is.