Bekijk volle/desktop versie : Waarom!!!!!!!!


Pagina's : [1] 2 3 4 5 6 7
02-01-2003, 17:21
Me ouders en broers zijn op vakantie naar Marokko…en ik? Ik heb weer eens een verlengde stage. Ik baal er ontzettend van dat ik niet op tijd ben begonnen naar het zoeken van een stageplek. Me mentrix zei al dat ik haast moest maken, maar nee…Hannan is weer eens eigenwijs. Daar zit ik dan te werken aan mijn stageverslagen en me broers lekker lol maken in Aïn Diab (badplaats in Casablanca). Ik heb er totaal geen zin en besluit dan ook maar om m’n spullen op te ruimen en naar beneden te gaan om wat te gaan drinken. Nadat ik wat had gedronken, besloot ik mijn vriendin Asma te gaan bellen. Dan besef ik me dat zij dit weekend in België zit, bij een bruiloft van een van haar nichtjes. Tazzzz dus dat gaat ook al niet. Ik besloot daarom maar om maar wat op Internet te gaan kijken. Op een gegeven moment kom ik op de site van TMF en besluit ik maar om te gaan chatten…wat moet ik anders doen.
Ik type mijn nickname in en ga naar het kanaal Maroc. Zoals gewoonlijk is het er weer erg druk en wordt er gepraat over van alles en nog wat (vooral onzin). Maar goed ik heb toch niks te doen, en in huiswerk heb ik al helemaal geen zin. Op gegeven moment wordt ik aangesproken door MisterMo. Hij zegt op een vriendelijke manier goedenavond en vraagt of hij me stoort. Dat beviel me wel en ik ging op zijn uitnodiging in om met hem te gaan chatten.
We hebben het over het dagelijkse leven, Islam, school, toekomst en natuurlijk, het onvermijdelijke, liefde…Op de een of andere manier trok MisterMo mij wel aan, zijn antwoorden bevielen mij wel. En na uren met elkaar te hebben gepraat vroeg hij mij of hij mij misschien een keertje mocht bellen. Eigenlijk ben ik helemaal geen chat-type en al helemaal niet het type dat zomaar nummers uitwisselt. Maar goed het zal wel geen kwaad kunnen doen, dus waarom niet. Ik gaf hem mijn nummer en ik kreeg ook zijn nummer. Hij beloofde me om me zo snel mogelijk te bellen. Ik deed me pc uit en ging naar bed. Normaal gesproken hoef ik alleen maar mijn hoofd op mijn kussen te leggen en viel ik in slaap, maar deze keer was het anders. Ik moest telkens aan MisterMo denken. Hij is 23 jaar en woonde ook in Amsterdam. Hij volgt een deeltijd opleiding bedrijfseconomie. Ik kon maar niet slapen telkens dacht ik weer terug aan het gesprek tussen ons. Opgegeven moment worden mijn gedachten onderbroken door het geluid van mijn mobiel trrr trrr trrr. Ik zag dat het MisterMo was (hij heet Mohammed). Ik was zo blij, dat ik helemaal op het verkeerde knopje heb gedrukt. Ik baalde daar zo van, zo meteen denkt hij dat ik hem niet wil spreken. Maar gelukkig belde hij weer, en nam ik heel rustig de telefoon op. We hebben wel 3 uurtjes aan de telefoon gezeten. Het klikte gewoon zo goed door de telefoon. Hij vroeg me of het misschien mogelijk was dat hij me een keer kon zien. Maar op de een of andere manier leek het me niet zo een goed plan…hoe lang ken ik hem nou. Ik heb maar 1 keer met hem gechat en 1 keer door de tel gesproken. Ik vertelde hem dan ook dat het me geen goed idee leek. Toen hij dat hoorde was hij een beetje teleurgesteld. We praatte nog wat verder en hij beloofde me morgen weer te bellen. Wow…nu kon ik al helemaal niet meer slapen, hij wilde me zien en ik zei gewoon nee…waarom zei ik dat nou, hij klinkt zo leuk aan de tel. Ik besloot het van me af te zetten en maar te gaan slapen, want morgen moest ik weer vroeg naar stage. ”Hoe laat is het? Shit man het is al 9 uur, weer te laat!!!” Ik weet niet hoe ik het doe maar ik flik het elke keer weer om te laat te komen. Die wekker werkt ook helemaal niet. Ik douche me snel smeer een boterham ga naar me stage. Ik had echt geen zin in weer een flauwe opmerking van mijn begeleidster. Altijd kwam ze met de opmerking, “dat komt ervan hé als je ouders er niet zijn”. Die opmerking slaat nergens op, maar ze heeft wel gelijk, als me ouders er zijn ben ik altijd op tijd. Op me stage kon ik me hoofd er absoluut niet bijhouden, ik dacht telkens terug aan Mo, aan hoe die me aansprak en aan zijn lieve stem door de tel. trrr trrr trrr….”Ja hallo”. “Hoi met Mo”. Ik kreeg het warm en van blijdschap wist ik niet wat ik moest zeggen. “Ben je er nog”. Hoorde ik aan de ander kant. “Ja ja, ik ben er nog, hoe is het?” ….en zo praatte we nog een stukje door. Hij had vandaag helemaal geen zin om te gaan werken, zijn gedachten waren telkens bij mij. Hij vroeg me waar in de buurt ik stage liep. Het bleek dat hij in de buurt was
02-01-2003, 17:32


ja ga snel verderrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr




xxhananxx beslema
02-01-2003, 17:35
en hij vroeg me of ik me misschien had bedacht en hem toch wel wilde zien. Ik dacht snel na en had schijt. Ik heb toch zo pauze dus waarom niet het kan geen kwaad toch???... We spraken om 12:30 af ik zou dan een uurtje pauze hebben, genoeg tijd om elkaar nog wat beter te kennen. Tijdens het chatten vertelde hij me al dat hij bruine krulletjes had, bruine ogen en licht getinte huid. Ik dacht al bij mezelf…ow dat is dus een standaard Marokkaanse jongen. Maar toen ik hem zag…zo dat is een stuk zeg. We liepen naar elkaar toe (ik zwaar onder de indruk, liet hem niks merken) en groeten elkaar en besloten om ergens wat te gaan drinken om rustig te kunnen praten. Toen we daar zaten wist ik niet zo goed wat ik moest zeggen. Ik heb normaal altijd zo een grote mond en, en verlegen? Verlegen ben ik nooit. Maar op dit moment wist ik En niet wat ik moest zeggen En niet waar ik moest kijken. Hij heeft zulke mooie diepbruine ogen…wejooo niet te geloven. Ik kreeg zo een goed gevoel in mijn buik. Gelukkig wist hij wel wat te zeggen, en zo praatte we nog een tijdje door. Toen het tijd was voor mij om weer naar me stage te gaan, vroeg hij of ik morgen misschien tijd had om ff de stad in te gaan. Ik had ‘s avonds wel tijd (koopavond), dus dat spraken we af. Op me stage kropen de minuten langzaam voorbij. Normaal had ik tijd te kort en nu was ik ruim voor tijd al klaar. Me begeleidster zag dat en zei dat ik goed gewerkt had, ondanks dat ik te laat was gekomen. Ik mocht daarom ook eerder naar huis. Thuis aangekomen ging de telefoon…Alloe habiba yemma hedie (hallo schatje, ik ben het mamma). Ik was zo blij mama ff te spreken ik had haar zo gemist. Daarna kreeg ik de hele familie aan de telefoon, ze mistte me erg en vroegen of ik na mijn stage misschien wel kon komen om ze op te zoeken. Ik beloofde dat ik me best zou doen, want ook ik had ze heel erg gemist. Nadat ik had opgehangen ruimde ik het huis een beetje op en besloot om die avond naar een vriendin te gaan, Natasha. Natasha is een half Nederlands half Marokkaans meisje, haar ouders zijn gescheiden. Ik belde haar op en ze vond het een leuk idee. Ze vroeg me of ik wat vroeger wilde komen dan konden we samen koken. Dat leek me een leuk idee, het alleen eten komt me echt me neus uit. Maar goed nog ff volhouden over 2,5 week komen ze thuis en dan is het weer gezellig thuis. Ik belde aan bij Natasha, we hadden elkaar lang niet gezien en waren dan ook blij elkaar weer te zien. Onder het koken praatte we gezellig bij. Ondanks dat haar ouders gescheiden zijn, heeft ze toch nog een beetje van de Marokkaanse cultuur bijgekregen. Haar moeder is met haar nieuwe vriend naar Turkije dus we hebben het huis voor ons alleen. We hadden Macaroni, kip en salade gemaakt. Onder het eten vroeg ze me hoe het zat met de liefde…Ik durfde haar eigenlijk niet te vertellen dat ik een jongen had ontmoet via de chat, dat komt omdat ik me er altijd boos om maakte dat meiden gingen chatten en dan met ze gingen afspreken, er gebeuren zulke rare dingen tegenwoordig, je weet het maar nooit. Ik vertelde haar dat er nog steeds geen liefde is. Maar ze keek me ongeloofwaardig aan. “O,ja en wie was die jongen dan waar je vanmiddag mee liep…..?” Ik werd rood ik voelde het. “GRAPJE!!! Maar waarom wordt je rood, liep je echt met een jongen vanmiddag?” Ik zag dat ik er niet meer omheen kon draaien en besloot daarom, haar alles eerlijk te vertellen. Ze zat met met grote ogen aan te kijken. “Hannan, jij? Dat had ik echt niet verwacht……maar wel leuk, hebben jullie nu iets samen, en hoe zit het als je broers erachter komen, wanneer zie je hem weer…vertel, vertel, vertel!!!! Deze reactie had ik wel verwacht van haar, ze is net zo nieuwsgierig als mij. Ik vertelde haar dat we nog niet echt een relatie hebben, maar dat we elkaar wat beter aan het leren kennen zijn. Nadat we hadden gegeten ruimden we af en besloten we een film te gaan huren…“Hey, heb je deze film al gezien met Brad Pitt?”, vroeg Natasha mij. Ze begon me te vertellen waar de film over gaat, toen ik opeens een jongeman met bruine krulletjes de videotheek in zag lopen. “Is dat Mo”vroeg ik mezelf af. Toen keek hij mijn kant op en weer keek ik in die diep bruine ogen. Hij liep op me af en ik voelde mezelf weer warm worden van binnen. Gelukkig maar van binnen en niet van buiten, anders ziet hij dat ik van hem onder de indruk ben en dat mag niet. “Hoi, jij hier? Je woont hier toch niet in de buurt?”. “Nee klopt, maar ik ben bij een vriendin, Natasha dit is Mo, Mo dit is Natasha een goede vriendin van mij”.
02-01-2003, 17:42
oke meneer ga snel verderrrrrrrr







xxhananxx beslema
02-01-2003, 17:44


ga snel verderrrrrrrrrrrrrrrrrrr






xxhananxx beslema
02-01-2003, 17:48
Ik stelde ze aan elkaar voor en zo praatte we nog wat door. TUUT TUUT…..”Shit dat is een vriend van me, hij is nogal ongeduldig, sorry dames maar ik moet helaas weer gaan. Hannan ik bel je snel”.Hij gaf me snel een hand en ging weg. Natasha keek me aan en zei: “Hannan en Mo sitting in a tree K I S S I N G…. “Ach hou je mond….”en we begonnen te lachen. Maar toen we thuis kwamen en naar Brad Pitt zaten te kijken, dwaalden mijn gedachten af naar Mo. Had Natasha gelijk en ben ik verliefd?? Ik ben nog nooit echt verliefd geweest. Hoe kan ik nou verliefd zijn op iemand die ik 1 keer heb gezien en een paar keer gesproken….Ik ken hem niet eens. “Hannan….Hannan, hallo zijn we nog wakker? Waar ben je met je gedachte?” “Sorry, wat zei je?” “Gaat het wel met je, ow wacht ik weet het al, je denkt aan MO. Nou ik geef je groot gelijk hoor schat, die jongen is echt een kanjer. Ik hoop voor je dat het wat wordt met hem”. “Ja, ik weet het niet. Hij is echt wel heel leuk, op het eerste gezicht dan. Ik ken hem helemaal niet en ik heb het gevoel dat ik verliefd ben, klopt toch niet?” In de liefde klopt heel veel niet en soms is het allemaal ook niet eerlijk, vertelde ze me. Ze zei dat het het belangrijkste is dat je je er goed bij voelt. Dat is het enige wat erbij telt. Ik had niet echt zin meer om de film te gaan kijken en zei dat ik te moe was. Ze vroeg me of ze een bed voor me op moest maken, maar ik vond het beter om naar huis te gaan. Wie weet bellen ze uit Marokko en dan gaan ze verkeerd denken als ik de tel niet opneem. Ik bedankte haar voor alles en we spraken af dat ik morgen zou bellen om te vertellen hoe het uitje met Mo was gegaan. Ik liep richting de bushalte en zag net de bus voorbij gaan, ik rende er nog achteraan, maar nee hij wilde niet meer stoppen. Toen ik ging kijken hoe laat de volgende bus zou komen, kwam ik erachter dat er hier bussen 1 keer in het half uur reden. Tfoe nou moet ik heel eind lopen, of ik ga terug naar Natasha. Maar nee ik besloot te gaan lopen, dan kon ik ff nadenken over hoe het moet met Mo. Ik liep en dacht na, maar mijn gedachten werden plotseling onderbroken…“Pssssssst…Psssssssst, hey schatje”. Niet reageren, dacht ik. Gewoon laten gaan. “Hey schatje, lekkerding, kom is…” Ik begon sneller te lopen, het maakte me bang. Ik hoorde een auto langzamer rijden, uit mijn ooghoeken kon ik zien dat het een zwarte auto was. Ik deed het zowat in mijn broek. “Ewa schatje, wil je geen lift ofzo. Doe maar niet zo moeilijk, we zijn gewoon je broeders. Broeder…zema, dacht ik. Ik raakte een beetje in paniek, want de auto reed echt precies naast me, hij kon me zo mee de auto insleuren. Opeens stopte de auto en er stapte iemand uit. “Ewa a zina, kapsones hoor”. Ik liep nog harder, ik durfde niet te gaan rennen, en ook al wou ik dan zou ik het nog niet kunnen. Me benen waren loodzwaar. Ik probeerde zo hard mogelijk door te lopen. ZDEF…au…ik liep met me hoofd tegen iemand aan. “Ow sorry gaat het?”. Ik keek de persoon aan en ik keek in 2 diep bruine ogen. “Mo”, riep ik. Opeens hoorde ik iemand wegrennen en een autodeur dichtklappen en met hard gescheur hoorde ik de auto wegrijden. Ow wat was ik blij dat ik Mo tegenkwam, ik moest huilen en Mo begreep er niks van. Hij vroeg me wat er aan de hand was, maar ik kon geen woord uitbrengen en ik stond te trillen op me benen. Hij bood me aan om naar zijn huis te gaan om even bij te komen. Dat vond ik wel goed, zolang ik maar uit deze verschrikkelijke straat ben. “Kom binnen, hier heb je een handdoek en daar is de douche dan kun je je even opfrissen als je wilt”. Ik liep de douche binnen en liet koud water over me gezicht stromen. Toen realiseerde ik me dat ik alleen bij Mo thuis ben. Mo, de jongen die ik nauwelijks ken. Stom wijf dacht ik bij mezelf. Maar goed op dat moment had ik wel iemand nodig. Ik liep de douche uit en liep richting woonkamer. Mo had warme melk voor me gemaakt. We zaten tegenover elkaar en hij vroeg me wat ik alleen in die straat deed. Ik vertelde hem dat ik me bus had gemist en niet wou wachten. “Wist je niet dat je na 22 uur nooit en dan nooit ALLEEN in die straat moet lopen. Waarom ging je niet terug naar je vriendin, en daar wachten?” Ja dat vroeg ik me ook af. “Je denkt nooit dat je jou ook kan overkomen”. Wel dus, zei MO. “Je moet me beloven nooit maar dan ook nooit meer alleen in die straat te gaan lopen. Ik ken je net en ik wil je nog veel beter en langer kennen, OK?” Dat beloofde ik hem. Ik dronk mijn melk op en zag dat het al bijna 23 uur was.
02-01-2003, 17:55
oke kom op met je vervolg.................... ik ben naar koopanvond hakim



beslema kus hanan
02-01-2003, 18:14
he mooie verhaal joh
schrijf aub verder
groetjes
02-01-2003, 18:15
en nog iets
jij kan wel SNEL typen aangezien de tijd !!!!!
blindtypen???
groetjes
02-01-2003, 18:18
Casalady De verhaaltje heb ik gekregen van iemand. maar ik kan wel blind typen dus dat is niet de probleem .

ben blij dat jullie het leuk vinden zal de volgende stukje erop gooien

Gegroet chabab
02-01-2003, 18:20
En miss60 Ook al Gezien Als AMEL. Ik heb nooit beweerd dat ik hem heb geschreven. zie je het ergens STAAN??? nee dat dacht ik ook
02-01-2003, 18:22
“Shit, het is al bijna 23 uur, ik moet echt gaan. Zo dadelijk bellen ze uit Marokko en dan merken ze dat ik er niet ben, dan heb ik echt een probleem”. “Hoe wou je gaan dan”, vroeg hij mij droog. “Met de bus”, antwoordde ik. “Heb je nou nog niks geleerd van daarnet? Je gaat echt niet alleen, ik laat je niet alleen gaan. Ik breng je wel met de auto”. Auto…nee dacht ik. “Ik vind het heel lief van je maar ik stap liever niet bij je in de auto, ik stap sowieso niet bij jongens in de auto, sorry niet stom bedoeld”. Ok dat begrijp ik, dat is een goed principe van je, vind je het dan wel goed als ik je in de bus of op de fiets naar huis breng?” Dat vond ik wel goed, we besloten om op de fiets te gaan, want wie weet rijd de bus weer net weg. Hij bracht me helemaal naar huis en wachtte totdat ik binnen was. Ik deed de deur achter me dicht en bleef met me rug tegen de deur staan en knielde neer. Ik begon te huilen…ik weet niet hoelang ik daar heb gezeten, maar midden in de nacht werd ik wakker, en realiseerde me dat ik nog steeds op de grond tegen de deur zat. Ik stond op en deed het licht aan, nam wat te drinken en liep naar me kamer. Ik kleedde me om, poetste me tanden en zette me wekker. Ik had echt geen zin om morgen weer te laat te komen. Ik zette de wekker op 7:30. Zodra me hoofd het kussen voelde, had ik geen idee meer wanneer ik sliep.
Tuutuutuuututuut….7:30…kom op Hannan eruit….of nog ff 5 min dan ga ik eruit…
Met tegenzin stond ik op en besloot om als goed makertje het bad vol te laten lopen en lekker rustig bij te komen in bad. In bad dacht ik weer terug aan gisteren, aan die zwarte auto met de Marokkaanse jongens erin. Ik begreep het niet, wollah ik begreep er niks van. Waarom laten ze ons niet met rust. Als je reageert dan ben je de pineut en als je niet reageert ook…Ik vind het echt jammer dat ze zo zijn. Hamdoullilah is er niks gebeurd. Hamdoullilah kwam ik Mo tegen, hij heeft ze gelukkig afgeschrikt. Ooow Mo…wat een kanjer is dat. Wel toevallig dat ik hem gisteren 2 keer ben tegengekomen, eerst in de videotheek en toen in die straat…hmmm soubhannana Allah, MEKTEB?? Ik stapte uit bad kleedde me om. Ik trok me zwarte broek aan en een witte blouse. Verrichte me ochtendgebed en pakte me tas in en liep naar beneden om wat broodjes te smeren. Shit, geen boodschappen gedaan gisteren, er is geen brood en ook geen beleg. Dan maar weer iets uit de kantine. Ik pakte me tas en sloot af. Ik besloot om ff snel langs de bakker te gaan om croissantjes te gaan halen. Vandaaruit haastte ik me snel naar de metro, want als ik die zou missen zou ik weer te laat op stage komen. Maar gelukkig het zat mee deze ochtend. De metro zat overvol en dus moest ik staan. “Holendrecht”. Ah shit ik moet eruit. Op het nippertje kon ik de metro nog uit komen. Toen ik het kantoor binnenliep keek mijn begeleidster me met grote ogen aan:”zo zo Hannan, op tijd? Goed hoor, dat beloofd wat vandaag”. Tazz dacht ik. Al vanaf de eerste dag dat ik daar stage liep klikt het niet zo tussen mij en me begeleidster. Toen ik er kwam solliciteren was ze echt heel aardig, maar nu? Ik weet niet of het aan mij ligt, maar ieder geval klikt het niet tussen ons. Als ze van die rare opmerkingen maakt, laat ik het maar langs me heen gaan. Want ik ken mezelf, als ik eenmaal begin dan kan ik niet 1,2,3 stoppen. Ik ging maar aan het werk, tenminste, zover ik me hoofd erbij kon houden. Ok dan maar ff naar de wc. Daar kwam ik een meisje van me school tegen, ook zij had een verlengde stage. We praatte wat af en we spraken af om samen rond 12:30 wat gaan eten in de kantine. Ik ging terug naar me kantoortje, en ging aan het werk. Trrr trrr trrr…ik zag dat het Mo was. Sbah el geer, hoorde ik hem zeggen. Ik groette terug. Hij vroeg me hoe het met me was, na gisteren. Hij was echt kwaad op die jongens. Hij vond het jammer dat ie zijn gezicht niet goed kon zien, anders zou hij hem de volgende keer wel ff wat laten zien. Dat vond ik heel lief van hem dat hij dat zei. Hij vroeg me of het winkelen vanavond nog doorging. We spraken af dat we om 18:30 aan de achterkant van CS zouden staan. Ik verheugde me er erg op, totdat ik me realiseerde dat als we de stad in zouden gaan er misschien wel kennissen van mij zouden zijn die zouden zien. En ik had echt geen zin in roddels en straks ruzie thuis. Dus belde ik hem terug om te zeggen dat het misschien niet zo een slim plan zou zijn. Hij vond het wel erg jammer en ik ook. Ik zag er zo naar uit. Toen kwam hij met het voorstel om misschien naar Haarlem te gaan.
02-01-2003, 18:22


ik hoop nog wel dat je verder schrijft
groetjes
02-01-2003, 18:29
Ik vind het best een leuke verhaal casalady de volgende stukje staat erop

Gegroet chabab
02-01-2003, 19:26
ga dooooooooooor
Pagina's : [1] 2 3 4 5 6 7