In een grote stad waren de filosoof Badra en imam Mahdoeb niet alleen naaste buren maar ook elkaars beste vrienden. Op een dag zaten ze beide in de achtertuin en zoals gewoonlijk bespraken ze elkaars gebeurtenissen.
Op een gegeven moment zei Badra: “Imam zoals je weet, twijfel ik aan het bestaande en ik koester twijfels over hun ontstaan. Mogelijk kun jij enig licht werpen in deze duisternis”.
”Laat maar horen, dan kan ik zien of ik een antwoord weet”.
Daarop stelde Badra de volgende drie vragen:
1_ Als God onzichtbaar is, hoe weet je dan dat Hij bestaat?
2_ Als God regeert en voor alles verantwoordelijk is, waarom zou de mens dan gestraft kunnen worden?
3_ Satan is uit vuur geschapen, hoe kan het vuur hem dan pijnigen?
”Wat wil je: abstracte of concrete antwoorden?”
”Liefst concrete”; zei Badra
Mahdoeb zei niets, bukte, raapte een stevige aardkluit van de grond en sloeg er zijn vriend mee op het hoofd. De wond bloedde en er groeide een bult op zijn hoofd. Hij was zo kwaad dat hij besloot om naar de rechter te stappen om een klacht in te dienen wegens mishandeling.
De rechter vroeg aan de Imam: “heb jij Badra geslagen met een aardkluit?”.
”Ja, dat heb ik gedaan”.
”En waarom?”, vroeg de rechter.
”Hij wilde antwoord hebben op zijn drie vragen, en die heb ik hem gegeven. En wel op zijn verzoek, want hij wilde concrete antwoorden!”.
De rechter vroeg aan Badra; “heb jij drie vragen gesteld en een concreet antwoord verlangd?”.
”Ja, dat heb ik maar ik heb hem niet gevraagd om mij te mishandelen!”.
De rechter vroeg aan de Imam, “U zegt dat u met een slag al zijn antwoorden hebt beantwoord, terwijl niemand U om slaag heeftgevraagd!”
“Dan wil ik nu graag weten welke vragen je hebt beantwoord met die harde kluit”.
Hierop antwoordde de Imam, “Deze manier was de enige juiste reactie op zijn stomme vragen”. “Hij zegt, dat ik hem pijn heb gedaan. Ziet hij die pijn, of heeft hij hem gezien?”.
De rechter vroeg Badra of hij de pijn heeft gezien?
“Nee, maar ik heb hem gevoeld !”, antwoordde Badra.
“Dat is het antwoord op de eerste vraag. We hoeven onze God niet te zien, want wij voelen zijn aanwezigheid”.
En de tweede vraag: “als Allah voor alles verantwoordelijk is, waarom beschuldigt Hij dan mij?”. “En omgekeerd: waarom Allah verantwoordelijk stellen voor de ellende die we zelf aanrichten.
Het is juist Zijn wens dat wij ons van de ellende bevrijden. Met andere woorden: wij zijn niet geschapen om te lijden maar om in vrij– en blijheid te leven en wij moeten geen ongewenste problemen over ons heen halen”.
En nu de derde vraag. “Uit aarde is de mens geschapen en met een aardkluit sloeg ik hem. Hoe kan hij dan pijn voelen als aarde, aarde slaat. Zo zal Satan de pijn voelen van het hellevuur”.
”Alles is mij duidelijk geworden”; antwoordde Badra. “Ik trek mijn klacht in”.