Bekijk volle/desktop versie : Wederzijdse liefde tussen nicht en neef..Maar misschien verboden liefde..


Pagina's : [1] 2
22-04-2011, 23:36
Hey iedereen, ik wil jullie graag het verhaal meedelen van men beste vriendin. Het is waargebeurd en is nu nog steeds bezig, het verhaal zal ik voor het gemak in de ik-vorm schrijven. Ik zou graag willen dat het interactief wordt, dus dat jullie ook ertussen jullie mening geven van wat jullie er van vinden. Misschien kan dat haar helpen, want ze lijdt er nog steeds onder..

Deze zijn de 2 hoofpersonages, de andere personages worden in het verhaal zelf verder toegelicht.

Samira, mijn vriendin, ondertussen 20 jaar
Nabil, neef van Samir, ondertussen 26 jaar

Alvast een begin..


Het begon allemaal heel vroeg, te vroeg naar mijn mening. Om jullie een precies beeld te geven, kan ik jullie zeggen dat het begon toen ik 8 jaar was. We waren op vakantie in Marokko en zaten gezellig met dehele familie samen. Mijn oma had Nabil, mijn 6 –jaar oudere neef opgevoed zoals haar zoon, hij woonde bij haar en is met haar opgegroeid. Nabil is in Marokko geboren en daar ook getogen. De grootste droom van mijn oma was dat ik later met Nabil zou trouwen. Zij had hem heel graag en aangezien ik haar eerste kleindochter was, had ze mij ook heel graag. Die wens drukte ze uiteraard ook uit. Ze zij altijd inchallah Samira en Nabil later. Als klein kind word je snel beïnvloed, dus ook ik. Ik kreeg gevoelens voor mijn eigen neef, ookal kan je op 8-jarige leeftijd niet echt over gevoelens spreken. Toch, het was iets speciaals, iets wat ik niet had bij mijn andere neven. Ik begon ook als klein kind voor iedereen te zeggen dat ik later met Nabil wilde trouwen. Zo gingen de jaren voorbij en elke zomer gingen we naar Marokko en weer zag ik hem en mijn liefde voor hem werd steeds groter en groter. We speelden samen op straat, gingen samen weg naar zee,… Totdat ik 12 jaar werd, op dat moment was hij al in Frankrijk, hij was er gaan studeren. Maar datzelfde jaar hoorde ik een vreselijk nieuws, dit was echter maar 1 van de vele erge momenten die ik nog ging meemaken in mijn leven…
22-04-2011, 23:40


Eeerste Fanetjuuh Uuupp, Goed begin !
22-04-2011, 23:45
Goed begin
Ga gauw verder.
22-04-2011, 23:58
ga goew verder
23-04-2011, 00:15


Totdat ik 12 jaar werd, op dat moment was hij al in Frankrijk, hij was er gaan studeren. Maar datzelfde jaar hoorde ik een vreselijk nieuws, dit was echter maar 1 van de vele erge momenten die ik nog ging meemaken in mijn leven… Ik hoorde dat Nabil was getrouwd, met zijn nicht langs zijn vaders kant. En dit allemaal heel snel, het was enkel burgerlijk trouw en niemand snapte echt waarom. Ik was echt verbaast, kon het niet geloven. Hoezo? Nabil, mijn lieve neef, op wie ik dol was is nu getrouwd? Ik zei men eigen dat ik dit allemaal moest vergeten, zoals mijn moeder altijd al zei. Mijn moeder soubhannallah had al een voorgevoel, ze zei me al altijd dat ik Nabil gewoon als een broer moest beschouwen. Maar dit is me nooit echt gelukt, zoals verder zal blijken in het verhaal..Zo gingen de maanden voorbij,… tot we die zomer op men 13de jaar weer naar Marokko gingen. Toen begreep ik alles, het was zijn nicht die 2 jaar ouder was en op wie hij dacht verliefd te zijn, maar zij echter was nooit op hem verliefd. Zij wilde hem enkel voor papieren en daarom loog ze en zei ze dat ze van hem hield. Maar uiteindelijk kwam dit allemaal uit en werd hij wakker geschud. Die zomer, zaten we samen op het balkon en begon hij voor mij te huilen, hij zei me dat hij er spijt van had en dat ze al bezig zijn met het scheidingsprocedure. Opnieuw geloofde ik hem, zeker na zijn tranen te hebben gezien. Zo ging de zomer voorbij en was ik nog steeds verliefd, ik kwam terug met een buik vol vlinders. Zo gingen de jaren voorbij en toen had ik hem lang niet meer gezien. We waren niet naar Marokko gegaan de 2 opeenvolgende jaren. Tot ik weer 15 jaar werd en hij ons kwam bezoeken in Nederland. Toen ik hem zag, kreeg ik weer die zelfde vlinders in mijn buik. Wat was hij mooi geworden zeg, wauw ik weet het zeker, ik hou nog steeds super veel van Nabil. Hij was ondertussen al gescheiden, maar er was iets raars. De relatie tussen ons was veranderd, hij behandelde me helemaal anders. Hij was afstandelijker geworden en zei geen speciale dingen meer zoals vroeger. Ondertussen was hij al 21 jaar, toen ik dat zag was ik weeral verbaasd, maar ik wilde mijn eigen tegelijkertijd niet belachelijk maken. Ik dacht bij mijn eigen, Samira hij is alles vergeten van toen we nog jong waren. Het was allemaal maar kinderliefde en hij beschouwt je enkel als zijn klein nichtje, zusje, niets meer. Ik besloot om hem te vergeten en me verder te focussen op mijn school. Zo gezegd, zo gedaan. Al weer ging er ondertussen een jaartje voorbij en werd ik 16 jaar. Die zomer zijn we wel naar Marokko gegaan en hij was er toen ook. Ik was hem eigenlijk al vergeten, maar uiteraard als je van iemand houdt, gaan de gevoelens niet gemakkelijk weg. Toen ik hem zag kreeg ik weer dezelfde vlinders in mijn buik. Hij was nog mooier geworden en groter, wauuw, maar nee Samira, het is allemaal voorbij. Die zomer echter vergeet ik nooit, de zomer van 16 jaar, wat er toen allemaal is gebeurd met Nabil..
23-04-2011, 00:25
Moet ik verder gaan? Hebben jullie al enkele bedenkingen?

xx
24-04-2011, 15:07
Upppaaaa!!!! Wanneer ga je verder ??
24-04-2011, 15:14
meid ga aub zo snel mogelijk verder met dit verhaaal
want het is goedgoed
26-04-2011, 16:30
Waaaauw vederrrr echt een top verhaaal meid kop op xxx
20-09-2011, 17:22
ga gauw verder uppppppppp!!!!!!!!!!!!
25-11-2011, 21:46
Hééééy meiden, sorry dat ik zoooo lang niets meer heb geschreven, maar had het zelf super druk en nog vanallerlei problemen, maar hamdoulilah is het nu goed gekomen en wil ik jullie het verhaal verder vertellen.!! xxx

Die zomer ontmoette ik hem bij mijn tante in Marokko. In het begin was ik wat afstandelijker, want dacht dat hij toch niets meer met me wilde. Hij was echter helemaal anders, deze keer was hij anders tegen me. Hij vroeg me vanalles over mijn toekomstplannen, en we gingen vaker samen naar buiten en hadden echt wel lol samen. Tot hij begon over trouwen, hij zei het in een grapvorm van ewa zou je niet met me willen trouwen, ik geloofde het niet of beter gezegd wist niet of ik het moest geloven, aangezien hij toen een vriendin had en echt een speler was. Ik dacht bij mijn eigen NEE Samira, niet geloven hij lacht maar, dus lachte ik ook ( alhoewel ik vanbinnen nog gevoelens had). De zomer ging om en ik keerde terug naar Nederland en hij naar Frankrijk. Toen ik aankwam in Nederland checkte ik men inbox, en wat zag ik een email van hem. Hij vroeg hoe het met me ging enzo hoe dat ik ben aangekomen en ik vond dat raar, want dat had hij eerder nooit gedaan. Hij zij me ook dat hij binnenkort zou langskomen om men oma in Nederland te bezoeken. Zo gezegd, zo gedaan, hij was langsgekomen bij ons. Ik vond het persoonlijk wel leuk, want uiteraard iemand van wie je houdt wil je altijd terug zien. Toch gedraagde ik me normaal, totdat we eens een keer samen in de auto zaten en hij me terug vroeg " en wat zeg je er nu van, wil je met me trouwen?" Ik was echt verbaasd, dacht huh? Want deze keer was het serieus en niet in een grapvorm, op dat moment spraken men gevoelens. Ik zei hem spontaan, "als je me echt wilt, je kent men ouders en ons huis, ga maar je gang". Dat moment zal ik nooit vergeten, hij keek naar me en glimlachte, een glimlach van vreugde en zei me dat hij het zeker zou doen. Ik als 16-jarige was toen dolgelukkig, men neef van wie ik al altijd hield zou deze keer echt van me houden en men hand komen vragen, ik was helemaal het feit vergeten dat hij in Marokko een vriendin had en ook nog eens in Frankrijk vanallerlei meiden, het kon me op dat moment precies niet echt wat uitmaken. Maanden gingen voorbij, we emailden wel altijd, maar hij is niet met men ouders komen spreken en dat vond ik wel erg,.. zo gingen er 6 maanden voorbij. Na die 6 maanden waren wij naar Frankrijk gegaan en wat ik toen zag zou een 2de grote teleurstelling zijn....
11-12-2011, 09:41
upupupupupuppupupuupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupuppuupupupupupupup

xx je fan (L)
11-12-2011, 12:52


UUUUP meid ga gauw verder
Xx je grootste fannetje
11-12-2011, 13:27
Upp meid nieuwe fannetje
11-01-2012, 20:45
Heeeey meiden, alweer een tijdje geleden, maar ik ga nu verder

Toch gedraagde ik me normaal, totdat we eens een keer samen in de auto zaten en hij me terug vroeg " en wat zeg je er nu van, wil je met me trouwen?" Ik was echt verbaasd, dacht huh? Want deze keer was het serieus en niet in een grapvorm, op dat moment spraken men gevoelens. Ik zei hem spontaan, "als je me echt wilt, je kent men ouders en ons huis, ga maar je gang". Dat moment zal ik nooit vergeten, hij keek naar me en glimlachte, een glimlach van vreugde en zei me dat hij het zeker zou doen. Ik als 16-jarige was toen dolgelukkig, men neef van wie ik al altijd hield zou deze keer echt van me houden en men hand komen vragen, ik was helemaal het feit vergeten dat hij in Marokko een vriendin had en ook nog eens in Frankrijk vanallerlei meiden, het kon me op dat moment precies niet echt wat uitmaken. Maanden gingen voorbij, we emailden wel altijd, maar hij is niet met men ouders komen spreken en dat vond ik wel erg,.. zo gingen er 6 maanden voorbij. Na die 6 maanden waren wij naar Frankrijk gegaan en wat ik toen zag zou een 2de grote teleurstelling zijn....


Het was in april 2008,ik was toen met mijn ouders naar Frankrijk gegaan. Wat was ik toch blij, ik had zoveel vlinders in mijn buik en had me zo mooi opgemaakt. Ik herinner met het nog heel goed, had men haren gedaan, was zorgvuldig mijn kleren aan het uitkiezen, ik moest er gewoonweg goed uitzien voor Nabil. Onderweg van Nederland naar Frankrijk was ik super vrolijk en muziek aan het luisteren, de sfeer was gewoon top. Aangekomen in Frankrijk, we gingen rechsstreeks naar mijn nicht. Ik was uiteraard blij om haar te zien en haar kindjes, maar ik vroeg me af waar Nabil bleef? Hij wist dat we gingen komen toch? Later in de avond ging de bel, en wie was daar: NABIL. Mijn hart ging wel duizend maal tekeer, maar wacht Nabil was niet alleen, er kwam iemand achter hem. Het was een meisje, een portugees meisje die met hem kwam. Nabil kwam binnen en groette ons, toen ik hem groette schaamde ik me ( zoals altijd). Het meisje dat met hem was kende mijn nicht blijkbaar goed, ze ging haar onmiddelijk groeten en erna kwam ze ons groeten. Achteraf ben ik te weten gekomen dat dat meisje zijn vriendin was met wie hij samenwoonde. Ik kreeg een steek, ik had wel gehoord dat hij vriendinnen hier en daar had, maar samenwonen? Dat had ik helemaal niet verwacht. Ik begreep alles niet, hoezo? Hij wilt toch met me trouwen? Is dit de reden waarom hij niet met mijn ouders is komen spreken? Ik werd een beetje gek in mijn hoofd. Over zijn toenmalige vriendin kon ik niets zeggen, ze was super vriendelijk tegen me, ze wist van niets uiteraard. Op een avond waren we allemaal bij mijn onkel, zijn vriendin had ons uitgenodigd om bij haar thuis te gaan eten
( waar ze dus samenwonen). Ik kon uiteraard niets zeggen en moest mee, het werd zo geregeld dat ik samen met mijn klein zusje met Nabil moesten meerijden. Onderweg in de auto zei ik niets, ik was stil en verward. Ik stelde me super veel vragen, ik dacht ach ja Samira, hij lacht maar met je, je weet wel neef-nicht grappen met elkaar. Een beetje later vroeg hij iets aan me: "ewa Samira, ik wacht enkel nog op je antwoord en dan ga ik ervoor". Ik dacht huh? Wat is dit, hij woont samen met een meisje en verteld me dit? Toch verscheen automatisch een glimlach op mijn gezicht, ik keek hem aan lachte en keek weg. Hij deed precies hetzelfde. Ik was toen zo dom als ik er terug aan denk. Ik had hem toen moeten vragen wat hij van plan was en waarom hij niet met mijn ouders is komen spreken, of hij serieus is of dehele tijd aan het grappen is? Ik denk persoonlijk dat het komt door mijn jonge leeftijd toen, 17 jaar. Ik was echt jong, ik had ook nooit eerder ervaring met relaties ofzo, dus wist niet hoe ik moest reageren. Erna kwamen we bij zijn vriedin thuis en we hadden gegeten. De volgende dag gingen we met z'en allen naar de kermis. Het was een leuke avond, wat mij enkel pijn deed is hoe hij omging met zijn vriendin. Hij omhelsde haar voor mij en dat deed me pijn, maar was tegelijk nog een bewijs dat hij enkel grapt met me. Aan de andere kant dacht ik hoezo? Dit is te veel om zomaar een "grap" te zijn, waarom grappen mijn andere neven ook niet met zulke dingen? Die avond ging voorbij en we kwamen erna terug naar Nederland. Ik was toen echt kwaad toen ik aan kwam, hij stuurde me zoals gewoonlijk terug emails. Ik was zo kwaad dat ik hem de volgende mail heb verstuurd: Kijk "Nabil volgens mij moet je alles vergeten wat je hebt gezegd." Hierop had hij me geantwoord dat hij niet wist waarover ik het had, dat deed me pijn, ik dacht bij mijn eigen : hij weet nog niet eens over wat het gaat, dus het was gewoon een grap en jij domme Samira neemt het op als serieus. Toch antwoorde ik erop, ik zei hem dat het ging over dat trouwen waarover hij dehele tijd bezig is, dat het niet mogelijk is en dat ik niet weet of hij serieus is of niet, maar dat ik hoopte dat hij enkel grapte. Ik was echt kwaad toen. Wat me verbaasde is dat hij op deze email niet had geantwoord, ik verheugde mij op zijn antwoord. Ik dacht door deze email kom ik de waarheid te weten, hij gaat nu antwoorden of hij serieus is of niet. Maar ik kreeg geen antwoord, ik vond het zo erg. Erna wisselden we een tijdje geen emails meer uit. Op msn spraken we elkaar dan weer terug na een tijdje. We spraken toen normaal, ik wist nog altijd zijn antwoord niet. Om te proberen achterhalen wat hij van plan was, deed ik geheimzinnig, alsof ik een vriendje ofzo had. Ik dacht dat ik op deze manier alles kon te weten komen. Immers, als hij echt van me hield en echt met me wilde trouwen, zou hij erg jaloers worden en toegeven dat hij van me houdt. Maar dit deed hij niet, hij reageerde er ook heel speels op, van ewe je hebt een vriendje of wat. Dat deed me ook super veel pijn, het was precies of hij zei van je moet je niet te veel illusies maken,"jij je leven en ik mijn leven". Ik dacht toen bij mijn eigen, hij wilt me niet en was dehele tijd enkel aan het grappen. Maanden gingen weer voorbij en hij was bij ons langsgekomen samen met zijn vriendin en zijn broer. Ik was verbaasd toen ik haar zag, ik dacht jeetje dit wordt hier serieus tussen hun, als hij haar al naar ons brengt. Ik liet weliswaar niets merken van mijn teleurgesteldheid en sprak hem normaal. Hij was bij ons die dag en ik was naar boven gegaan naar mijn kamer. Ik was wat gaan studeren, aangezien het bijna examens waren. Ik zat in mijn kamer totdat ik iemand naar boven hoorde komen, ik dacht dat het mijn moeder was, dus gaf ik het niet veel aandacht. De persoon klopte op mijn deur, ik draaide me om en wie was het: Nabil. Ik verstijfde helemaal, wat komt hij hier doen? Hij kwam naar mij en vroeg of hij niet stoorde, waarop ik uiteraard "nee" antwoorde. We spraken over vanalles en nog wat, maar niets speciaals. Ik voelde me altijd goed toen ik bij hem was, het leek wel dat we helemaal alleen op de aarde waren. We kwamen zo goed overeen, super goed zelfs, we verstonden elkaar. Toen ik met hem was, vergat ik altijd dat hij een vriendin had...
Pagina's : [1] 2