salaam alaikoem dear ladies,
we zijn er weer, inmiddels al 5 daagjes terug..kan mijn draai nog steeds niet vinden, kan zo slecht tegen verandering (ach ja what to do)
1 GROOT VOORDEEL IS..................
DAT IK WEER NORMAAL KAN TYPEN HAHA, zit weer op de thuis pc en die toetsenbord doet normaal zijn werk,..de eerste keer ging ik steeds automatisch die puntjes gebruiken, maar nu gaat het weer normaal!
nou terugvlucht was een RAMP, vliegtuig was op tijd en alles.. ..geen overbagage enz. enz. enz., maaaaaaaaaaaaaaar mijn dochtertje ik weet niet wat ze had in het vliegtuig, maar ze wilde gewoon weg bijna 3 uur lang niet op mijn schoot blijven zitten
ik had echt bijna een jankbui gekregen van wanhoop, en 3ad dat vrouwtje dat voor me zat in t vliegtuig, ik dacht dat ze met haar stoel naar achter zat, dus ik vroeg haar of ze haar stoel naar voren wilde doen, maar bleek dat die stoel wat mankeerde..hoe krap ik zat en nog met mijn dochtertje, ik zal die dag niet zo snel vergeten echt...
we moesten ook nog eens landen in nador, mensen gingen eruit en anderen mensen kwamen weer erin, wij moesten met zijn allen op onze stoel nr. gaan zitten, kortom mensen die met amsterdam airlines hebben gevlogen weten vast wel wat ik bedoel...maar jah wie goedkoop wil vliegen, mot wel efkes wat temere meemaken...
tegen de tijd dat we eindelijk schiphol naderden, was het weer zover dat mensen gingen opstaan nog voordat werd omgeroepen dat de gordels los mochten, haha standaard gewoon...moest wel lachen (die stewardess echt supergeirriteerd omroepen dat die meneer achterin toch echt even WEER MOEST GAAN ZITTEN)
nou goed eenmaal de vliegtuig uit, voelde ik echt zo een verlichting...mijn zoontje was gelukkig rustig gebleven en heeft ook grotendeels door de vlucht heen geslapen..
leuke was toen we richting bagages liepen, we een aantal voetballers tegenkwamen, waaronder elhamdoui, nou ik had niets door..totdat ik mijn man wat hoorde roepen (ehum ik hoor niet bij hem hoor dacht ik achteraf...)
even later, zegt meneer tegen me wacht even, ik ben zo terug (hahaha..hij wilde met ze op de foto) en weer dacht ik ..ik hoor niet bij hem hoor..tralalalala...
hij vond het wel stoer voor zijn broertje, die foto
maar goed, 3 fotos rijker op zijn tel. gingen we weer verder..
ik kon echt van ellende en moeheid van de vlucht gewoon nietmeer op mijn benen staan, laat staan nog praten...we werden opgehaald door mijn zwager en die nodigde ons nog uit...
ik zei, please richting HOME SWEET HOME please...mara agra insjaAllah
ik heb dus nu 4 dagen lang, op de bank gelegen. oke niet constant offcourse..eten is lekker makkelijk geweest deze dagen...
maar how it feels good to be home again,
(raar om holland toch je home te noemen, terwijl marokko dat eigenlijk zou moeten zijn...)
nog altijd dubbel gevoel, maar what to do..
p.s. slaapgedrag van mijn kids IS GEWOON EEN RAMP, ECHT EEN RAMP..., ik weet niet hoelang het gaat duren voordat ze weer op hun normale tijden gaan slapen..
xxxx