al7oubedaye3
13-02-2011, 09:54
Na enig aarzelen heb ik toch besloten mijn verhaal met jullie te delen. Niet om vervelende reacties te krijgen, niet om kritiek te ontvangen, maar puur omdat ik me afvraag of ik dingen over het hoofd zie of nog wel helder genoeg nadenk..
Het begon allemaal bijna 3 jaar geleden in december.. Ik leerde een man kennen. Een vriendelijke, sociale, betrokken en wereldwijze man. Eerlijk gezegd zat ik niet op relatie te wachten.. en hij omgekeerd bleek later ook niet.
Toch ontstond er een bepaalde vriendschap, we vertelde elkaar alledaagse dingen, filosofeerde over allerlei onderwerpen. En daar bleef het bij..
En wat ik altijd al dacht blijkt toch waar te zijn een vriendschap tussen een man en een vrouw blijft lastig en onnatuurlijk, want er ontstaan bepaalde gevoelens die vrouwen onder elkaar of mannen onder elkaar niet krijgen.
Juist ja.. liefde..
Om een lang verhaal kort te maken beide streden we tegen onze liefde omdat we het niet wilde en eigenlijk niet onze intentie was. Uiteindelijk hebben we besloten om er aan toe te geven en elkaar trouw beloofd..
Maar... de man waar ik van houd heeft 5 kinderen. Om die reden twijfelt hij nog steeds of hij de goede keuze heeft gemaakt om zijn vrouw (voordat wij elkaar leerde kennen!! om misverstanden uit de wereld te helpen) te hebben verlaten.
Ik ben gek op zijn kinderen en omgekeerd zijn zij ook gek op mij.. En hij is nog vaak bij zijn kinderen en ik stimuleer dat ook maar soms denk ik misschien is het beter voor hem en zijn gezin als ik er niet was geweest. En daardoor is onze relatie soms heel wankel..
Heeft iemand hier of met een soortgelijke situatie ervaring, wat is jullie advies?
Graag alleen serieuze reacties..
Het begon allemaal bijna 3 jaar geleden in december.. Ik leerde een man kennen. Een vriendelijke, sociale, betrokken en wereldwijze man. Eerlijk gezegd zat ik niet op relatie te wachten.. en hij omgekeerd bleek later ook niet.
Toch ontstond er een bepaalde vriendschap, we vertelde elkaar alledaagse dingen, filosofeerde over allerlei onderwerpen. En daar bleef het bij..
En wat ik altijd al dacht blijkt toch waar te zijn een vriendschap tussen een man en een vrouw blijft lastig en onnatuurlijk, want er ontstaan bepaalde gevoelens die vrouwen onder elkaar of mannen onder elkaar niet krijgen.
Juist ja.. liefde..
Om een lang verhaal kort te maken beide streden we tegen onze liefde omdat we het niet wilde en eigenlijk niet onze intentie was. Uiteindelijk hebben we besloten om er aan toe te geven en elkaar trouw beloofd..
Maar... de man waar ik van houd heeft 5 kinderen. Om die reden twijfelt hij nog steeds of hij de goede keuze heeft gemaakt om zijn vrouw (voordat wij elkaar leerde kennen!! om misverstanden uit de wereld te helpen) te hebben verlaten.
Ik ben gek op zijn kinderen en omgekeerd zijn zij ook gek op mij.. En hij is nog vaak bij zijn kinderen en ik stimuleer dat ook maar soms denk ik misschien is het beter voor hem en zijn gezin als ik er niet was geweest. En daardoor is onze relatie soms heel wankel..
Heeft iemand hier of met een soortgelijke situatie ervaring, wat is jullie advies?
Graag alleen serieuze reacties..