ELmotchou
09-02-2011, 18:53
[een indirecte collega van me is ze, een Marokkaanse
per dag zie ik haar gemiddeld 6 keer
het is of lopen langs elkaar, zij naar het westen ik naar het noorden
of we kruisen elkaar om de hoek, en bijna botsen we tegen elkaar
of ik kom van het noorden en zij van het zuiden, en komen elkaar net tegen bij de kruising waarbij we allebei zelfde kant opgaan richting het westen
en dit vind allemaal plaats in het gebouw waar we allebei werken
bij het "langs elkaar lopen" groeten we elkaar met salaam alikom gemixt met een glimlach, of gewoon "hooi" in plaats van salaam
het geval dat we samen dezelfde richting lopen maken we een praatje, vaak is het gewoon een standaard praatje van "salam, hoe is het? hard aan het werk? hoe was je weekend?" tot de wegen ons weer scheiden
en dit gebeurt enorm vaak, vooral dat van "langs elkaar lopen"
bij mij is er een wil om een keer met haar te gaan zitten kletsen, gewoon gezellig kletsen, en ik heb het gevoel dat die wil bij haar ook enorm aanwezig is. alleen kan ik maar geen toegang vinden tot zo een gesprek. het past niet om haar zomaar te gaan vragen of ze een hapje mee wil gaan doen. het contact tussen is, is daar te bescheiden voor. er is een soort muur dat afgebroken moet worden. ik heb het gevoel dat zij het precies ervaart zoals ik het ervaar.
overigens wil ik helemaal niks van haar, en zij ook niet van mij (weet ik 100%), maar er is wel een nieuwsgierigheid naar elkaar, nieuwsgierigheid naar de persoon die je elke dag minimaal 6 tot 10 keer groet en naar glimlacht.
..........die dag zal een keer komen, hoe? weet ik niet. maar die dorst van de nieuwsgierigheid die wij allebei dragen moet een keer gelest worden....... ]
per dag zie ik haar gemiddeld 6 keer
het is of lopen langs elkaar, zij naar het westen ik naar het noorden
of we kruisen elkaar om de hoek, en bijna botsen we tegen elkaar
of ik kom van het noorden en zij van het zuiden, en komen elkaar net tegen bij de kruising waarbij we allebei zelfde kant opgaan richting het westen
en dit vind allemaal plaats in het gebouw waar we allebei werken
bij het "langs elkaar lopen" groeten we elkaar met salaam alikom gemixt met een glimlach, of gewoon "hooi" in plaats van salaam
het geval dat we samen dezelfde richting lopen maken we een praatje, vaak is het gewoon een standaard praatje van "salam, hoe is het? hard aan het werk? hoe was je weekend?" tot de wegen ons weer scheiden
en dit gebeurt enorm vaak, vooral dat van "langs elkaar lopen"
bij mij is er een wil om een keer met haar te gaan zitten kletsen, gewoon gezellig kletsen, en ik heb het gevoel dat die wil bij haar ook enorm aanwezig is. alleen kan ik maar geen toegang vinden tot zo een gesprek. het past niet om haar zomaar te gaan vragen of ze een hapje mee wil gaan doen. het contact tussen is, is daar te bescheiden voor. er is een soort muur dat afgebroken moet worden. ik heb het gevoel dat zij het precies ervaart zoals ik het ervaar.
overigens wil ik helemaal niks van haar, en zij ook niet van mij (weet ik 100%), maar er is wel een nieuwsgierigheid naar elkaar, nieuwsgierigheid naar de persoon die je elke dag minimaal 6 tot 10 keer groet en naar glimlacht.
..........die dag zal een keer komen, hoe? weet ik niet. maar die dorst van de nieuwsgierigheid die wij allebei dragen moet een keer gelest worden....... ]