Hoi dames hier mijn bevallingsverhaal:
Dinsdag 4 oktober rond 15uur had ik krampen onderin mijn buik nadat ik flink het huishouden heb gedaan en een durum met veel sambal had gegeten
ze waren nog erg onregelmatig, maar het bleef maar aanhouden heel de dag door dus er ging een lampje branden!
Ook deden ze steeds meer pijn en duurden langer, ben die avond nog een mcflurry wezen halen met manlief
We zijn daarna gewoon naar bed gegaan en mijn man ging ervanuit dat de pijn wel weer weg zal trekken ik daarentegen wist dat ik woensdag ochtend 5 oktober zou bevallen.
Die nacht ook helemaal niet geslapen hooguit een uur
had zoveel pijn en moest om het halfuur plassen, was echt steeds de pijn aan het wegpuffen en hield steeds in de gaten hoeveel tijd ertussen zat, ook veel slijmverlies en bloed erbij.
Op een gegeven moment zo rond 03:45uur kwamen ze om de 5minuten en maakte mijn man wakker en vertelde het hem.
Hij zei heel droog ah joh gaat zo wel weg ga slapen hahaha, ik kon echt niet slapen met die pijn en geloof me als je weeen hebt dan weet je dat echt wel er is niemand die je iets anders wijs kan maken
Ik ben naar beneden gegaan en heb een hete douche genomen en me aangekleed.
Heb toen geroepen naar boven dat mijn man echt moet bellen nu want ze kwamen nu om de 4minuten.
Toen heeft ie gebeld en ze vroegen: is het een drukkende pijn of stekende pijn?
Ik keek heel droog
zo dus en zei hard tegen mijn man: HET ZIJN WEEEN! dus dat wijf hoorde dat en zei nou kijk maar of je hier heen komt of dat je het nog even aankijkt?
Ik zei weer hard: IK KOM NU! mijn man schaamde zich dood hahaha, ja hallo ik verga van de pijn wat valt er nog aan te kijken hahh
Mijn man heeft zich aangekleed en onze spullen gepakt en naar het ziekenhuis gegaan, we kwamen daar zo rond 05:30uur aan en ze toucheerde mij, ik had 4cm ontsluiting.
Maar mijn vliezen waren nog niet gebroken, dus ben onder de douche gaan staan tegen de pijn.
2uur later toucheerde ze weer en had ik maar 5cm!
Ik vroeg hoezo het zo lang duurde, bleek dus door mijn vliezen te komen, als ze breken gaat het sneller.
Dus besloten ze over een uur te breken, een uur later besloot ze weer te wachten en daarna eindelijk brak ze mijn vliezen.
Daarna kwamen de meest heftige weeen, ik dacht dat ik doodging, en zat inmiddels al op 8cm.
Een uur later voelde ik persdrang en zei dat ook, ze bleven aandringen dat dat nog niet kan en dat ik weg moest puffen, een uur later vroeg ik of ze wilde toucheren want moest echt persen.
Eindelijk voelde ze en bleek dat ik allaaaaaaaaaang 10cm had
dus eindelijk mocht ik meepersen.
Er was by the way ook een studente verloskunde bij, terwijl ik al 2maal had aangegeven dat ik dat liever niet had!!!
Toen had ik zo'n pijn dat ik in paniek raakte en niet meer kon puffen ook praate iedereen door elkaar en kon me niet concentreren, op een gegeven moment had mijn man niet eens de ruimte om naast me te staan en ik was het zat tijdens het puffen en persen door wat zooo pijn deed zei ik boos dat ze stil moesten zijn.
Eindelijk kon ik me concentreren en ging het al beter, had ineens geen gevoel meer in mijn handen, was duizelig en doodop.
Had niks gegeten en gedronken en niet geslapen, had ook overgegeven dus keek er naar uit om dat kind eruit te persen.
Ik persen en persen en persen na 19min geperst te hebben was mijn dochtertje op de wereld
ik zat onder het bloed en was meteen verliefd. ze was geboren om 12:03uur
Heb een klein scheurtje dus die moest met 2 mini hechtingkjes, en toen eindelijk kon ik genieten van mijn kleintje.
Niet erg lang want moest douchen, maar die kraamverzorgster ging iets anders doen en stuurde mij alleen de douche in.
Mijn man ging de maxi cosi pakken uit de auto dus was alleen, ik voelde me hoofd draaien en op een gegeven moment hoorde en voelde ik niks meer, was flauwgevallen in de docuhe met mijn kop tegen de muur.
Toen tidle de kraamverzorgster mij op en toen merkte ik pas wat er was gebeurd, ik heb een blauwe plek op mijn oor en slaap
Ook heb ik mijn rug geschaafd ergens tegenaan, dus zittend gedoucht en toen aangekleed en meteen naar huis gegaan.
Wilde er meteen weg, leek net of ik gevochten had joh.
Mijn 1e bevalling was ook in dat ziekenhuis en was erg tevreden toen.
Maar deze bevalling viel erg tegen hoe zij mij behandelden dus zal de volgende bevalling daar ook niet meer gaan.
Lang verhaal ik weet het, heb het nog ingekort haha ik ga nu weer mijn meisje voeden, geef trouwens BV...
En Meknessia en Serbie en anderen die bevallen zijn mabrouk schatjes!
De dames die nog moeten succes inshallah zullen jullie gauw verblijdt worden met jullie wondertjes.
sorry als ik hier niet meer regelmatig kan komen, binnenkort komt mijn zoontje weer thuis dan heb ik al helemaal geen tijd meer.