Lady_Soumie
29-01-2011, 23:22
al-Imam Aboe Bakr ibn Abie Donyaa levert de volgende uitspraken over in zijn boek 'as-Sabr wa ath-Thawaab 'alayh':
Khalaf heeft gezegd:
'Ik hoorde een man zeggen: '(O Allah,) indien U mij slechts beproeft om mijn geduld te leren kennen, schenk mij dan geduld waarmee ik Uw Tevredenheid over mij kan bereiken. Indien u mij echter beproeft om mij te kunnen belonen en om mijn beproeving een middel te laten zijn waarmee ik in aanmerking kom voor Uw Barmhartigheid, wie is er dan onder uw dienaren die U een geweldigere gunst hebt geschonken dan mij, gezien U dan van mening was dat ik dit verdien. Daarom komt U de lof toe in welke situatie ook, want U bent de Bezitter van al het goede en van elke gunst.'
Khalaf heeft tevens overgeleverd dat Aboe Maymoen tegen hem zei: 'O Aboe Ismaa'iel, geduld kent voorzeker haar voorwaarden.' Khalaf vroeg: 'Wat zijn deze dan O Aboe Maymoen?' Aboe Maymoen antwoordde: 'Tot de voorwaarden van geduld behoort dat jij weet hoe je geduld dient te hebben, voor wie je geduld dient te hebben en wat je wil bereiken door geduldig te zijn. En dat jij dit alles doet terwijl je onderwijl hoopt op de beloning hiervoor en jouw intentie perfectioneert, opdat jouw geduld oprecht zal zijn. Anders zul jij zijn als het vee dat, indien haar een beproeving treft, zich terugtrekt daarvan, waarna het rustiger wordt en zij ook weer rustig wordt. Zij heeft er geen idee van wat haar getroffen heeft, waardoor zij niet kon hopen op de beloning en geduld kon hebben, noch wist zij wat een gunst het was toen het rustiger werd en de beproeving verdween, waardoor zij Allah niet kon prijzen hiervoor en dankbaar kon zijn.