Maya1
16-01-2011, 19:46
Het is donker, het is heel erg donker in het huis. De koude wind raakt haar rug. De moed zakt haar in de schoenen. Moest zij hier wel wezen? Ze raakt de leuning van de trap aan en ze zet de eerste stap de trap op. De treden kraken en haar hart bonst als nooit te voren. Ze weet dat ze op haar collega's moest wachten. Daarnaast wist ze ook dat dit haar carriere kon maken, ze hield van haar werk maar ze wilde meer. Ze wilde meer dan slijterij overvallers oppakken. Ambitie had zij, daar twijfelt niemand aan, maar kan zij het ook? Het ruikt boven naar schimmel, de kamers zijn onpersoonlijk ingericht. Alleen bij de kamer met de rode deur vindt ze een onopgemaakte bed. Ze gaat op het bed zitten, ze weet dat dit een doodlopend eind is maar dat baat niet. Ze voelt zich kwetsbaar in deze kamer.
Iedere rechercheur heeft wel een zaak die niet loslaat. De zaak die Naima Messoudi achtervolgde was de ontvoering van een 14 jarige meisje in 2007. Het meisje was van Marokkaanse komaf, wellicht was dit de reden van de obsessie. Naima dacht elke dag aan deze zaak, soms een fractie van een seconde en soms hele uren. Deze zaak was een obsessie geworden. Het dossier kende ze helemaal, er zijn dagen dat zij die ademt, ruikt en proeft. Het meisje kwam uit een gezin van status, dus er was veel media erbij betrokken. De ouders van Maryam hadden een beloning van 4 miljoen beloofd aan de persoon met de goude tip. Behalve een aantal personen die beweerde dat zij in de sterren konden zien waar zij was, wat het een doodlopende zaak. De dagen werden weken en de weken maanden. Men begon de belangstelling te verliezen, behalve Naima. Op elke vrije zaterdag die zij had storten zij zich op de zaak. Het zag er hooploos uit, er was geen motief voor deze ontvoering. Er is geen losgeld gevraagd, ze beschikt niet over informatie over het bedrijf van haar vader. Alle bewijzen gaan uit naar willekeurige ontvoering. Naima keek in de spiegel en zag de donkere kringen onder haar ogen en de opkomende rimpels. Ze mocht dan wel 26 zijn maar ze lijkt ouder. Door zichzelf te verwaarlozen was zij niet een plaatje. Op eerste gezicht lijkt ze een chaotisch type maar zij komt in haar werk niet aan punctualiteit
te kort. Haar dossiers zijn altijd op datum en op gebeurtenis geordend. Zij zou een perfecte rechercheur moeten zijn, maar integendeel, zij mist fantasie. Doordat zij zo erg op feiten is gebaseerd kan zij nooit een zaak rond krijgen.
Hij is precies het tegenovergestelde, een rechten student die alles in twijfel trekt en zijn eigen redeneringen voor waarneemt. Door zijn cynische instelling en haar scherpe geest, zijn ze een perfecte team. Alleen hoe breng je deze 2 personen samen?
Iedere rechercheur heeft wel een zaak die niet loslaat. De zaak die Naima Messoudi achtervolgde was de ontvoering van een 14 jarige meisje in 2007. Het meisje was van Marokkaanse komaf, wellicht was dit de reden van de obsessie. Naima dacht elke dag aan deze zaak, soms een fractie van een seconde en soms hele uren. Deze zaak was een obsessie geworden. Het dossier kende ze helemaal, er zijn dagen dat zij die ademt, ruikt en proeft. Het meisje kwam uit een gezin van status, dus er was veel media erbij betrokken. De ouders van Maryam hadden een beloning van 4 miljoen beloofd aan de persoon met de goude tip. Behalve een aantal personen die beweerde dat zij in de sterren konden zien waar zij was, wat het een doodlopende zaak. De dagen werden weken en de weken maanden. Men begon de belangstelling te verliezen, behalve Naima. Op elke vrije zaterdag die zij had storten zij zich op de zaak. Het zag er hooploos uit, er was geen motief voor deze ontvoering. Er is geen losgeld gevraagd, ze beschikt niet over informatie over het bedrijf van haar vader. Alle bewijzen gaan uit naar willekeurige ontvoering. Naima keek in de spiegel en zag de donkere kringen onder haar ogen en de opkomende rimpels. Ze mocht dan wel 26 zijn maar ze lijkt ouder. Door zichzelf te verwaarlozen was zij niet een plaatje. Op eerste gezicht lijkt ze een chaotisch type maar zij komt in haar werk niet aan punctualiteit
te kort. Haar dossiers zijn altijd op datum en op gebeurtenis geordend. Zij zou een perfecte rechercheur moeten zijn, maar integendeel, zij mist fantasie. Doordat zij zo erg op feiten is gebaseerd kan zij nooit een zaak rond krijgen.
Hij is precies het tegenovergestelde, een rechten student die alles in twijfel trekt en zijn eigen redeneringen voor waarneemt. Door zijn cynische instelling en haar scherpe geest, zijn ze een perfecte team. Alleen hoe breng je deze 2 personen samen?