MuslimBrother
12-01-2011, 20:06
Bron: http://www.nrc.nl/nieuws/2011/01/12/waarom-chinese-moeders-superieur-zijn/
In Nederland begint bij sommige ouders de race om hun kind op de juiste school te krijgen al bij de peuterspeelzaal, die immers een speciale band heeft met die lagere school waar zij hun kind graag heen sturen, die weer de beste voorbereiding is op de middelbare school, etc. Maar alles wat hier in Nederland gebeurt valt in het niet bij de prestaties van ‘de Chinese moeder’.
‘Why Chinese Mothers Are Superior’, is de alles zeggende titel van een spraakmakend artikel van de Chinees-Amerikaanse Amy Chua in The Wall Street Journal afgelopen weekend. “Chinese ouders kunnen hun kind opdracht geven om tienen te halen. Westerse ouders kunnen een kind hooguit vragen om zijn best te doen.” Het stuk is een introductie tot haar boek over opvoeden dat binnenkort ook in Nederlandse vertaling uitkomt onder de titel: ‘Strijdlied van een tijgermoeder.’
Chua, hoogleraar rechten aan de universiteit van Yale, beschrijft in het artikel hoe zij haar eigen dochters heeft opgevoed. Om te beginnen was het Sophia en Louisa absoluut verbóden om ooit:
• attend a sleepover
• have a playdate
• be in a school play
• complain about not being in a school play
• watch TV or play computer games
• choose their own extracurricular activities
• get any grade less than an A
• not be the No. 1 student in every subject except gym and drama
• play any instrument other than the piano or violin
• not play the piano or violin.
Ofwel, de twee meisjes moesten alles doen wat mama zei, tot ze er letterlijk bij neervielen. Sophia heeft, blijkt uit een foto bij het artikel, inmiddels al wel piano gespeeld in de Carnegie Hall.
Het artikel kan gelezen worden als één grote, soms humoristische hyperbool rond het thema:
“What Chinese parents understand is that nothing is fun until you’re good at it. To get good at anything you have to work, and children on their own never want to work, which is why it is crucial to override their preferences.”
Maar lang niet iedereen ziet humor in het stuk. Felle reacties zijn Chua ten deel gevallen, zoals van Betty Ming Liu die schrijft dat moeders als Chua de reden zijn dat Aziatische Amerikanen als zij in therapie zijn. Of Christine Lu die een herinnering ophaalt aan haar oudere zus die zij als kind vroeger jaloers betitelde als “every Asian parents wet dream come true”. Altijd de beste cijfers, Harvard MBA, salaris van zes cijfers, man met een doctorstitel. En dan:
“Committed suicide a month after her wedding at the age of 30 after hiding her depression for 2 years. She ran a plastic tube from the tailpipe of her car into the window. Sat there and died of carbon monoxide poisoning in the garage of her new home in San Francisco. Her husband found her after coming home from work. A post-it note stuck on the dashboard as her suicide note saying sorry and that she loved everyone.
Mine is an extreme example of course. But 6 years since her passing, I can tell you that the notion of the “superior Chinese mother” that my mom carried with her also died with my sister on October 28, 2004.”
In Nederland begint bij sommige ouders de race om hun kind op de juiste school te krijgen al bij de peuterspeelzaal, die immers een speciale band heeft met die lagere school waar zij hun kind graag heen sturen, die weer de beste voorbereiding is op de middelbare school, etc. Maar alles wat hier in Nederland gebeurt valt in het niet bij de prestaties van ‘de Chinese moeder’.
‘Why Chinese Mothers Are Superior’, is de alles zeggende titel van een spraakmakend artikel van de Chinees-Amerikaanse Amy Chua in The Wall Street Journal afgelopen weekend. “Chinese ouders kunnen hun kind opdracht geven om tienen te halen. Westerse ouders kunnen een kind hooguit vragen om zijn best te doen.” Het stuk is een introductie tot haar boek over opvoeden dat binnenkort ook in Nederlandse vertaling uitkomt onder de titel: ‘Strijdlied van een tijgermoeder.’
Chua, hoogleraar rechten aan de universiteit van Yale, beschrijft in het artikel hoe zij haar eigen dochters heeft opgevoed. Om te beginnen was het Sophia en Louisa absoluut verbóden om ooit:
• attend a sleepover
• have a playdate
• be in a school play
• complain about not being in a school play
• watch TV or play computer games
• choose their own extracurricular activities
• get any grade less than an A
• not be the No. 1 student in every subject except gym and drama
• play any instrument other than the piano or violin
• not play the piano or violin.
Ofwel, de twee meisjes moesten alles doen wat mama zei, tot ze er letterlijk bij neervielen. Sophia heeft, blijkt uit een foto bij het artikel, inmiddels al wel piano gespeeld in de Carnegie Hall.
Het artikel kan gelezen worden als één grote, soms humoristische hyperbool rond het thema:
“What Chinese parents understand is that nothing is fun until you’re good at it. To get good at anything you have to work, and children on their own never want to work, which is why it is crucial to override their preferences.”
Maar lang niet iedereen ziet humor in het stuk. Felle reacties zijn Chua ten deel gevallen, zoals van Betty Ming Liu die schrijft dat moeders als Chua de reden zijn dat Aziatische Amerikanen als zij in therapie zijn. Of Christine Lu die een herinnering ophaalt aan haar oudere zus die zij als kind vroeger jaloers betitelde als “every Asian parents wet dream come true”. Altijd de beste cijfers, Harvard MBA, salaris van zes cijfers, man met een doctorstitel. En dan:
“Committed suicide a month after her wedding at the age of 30 after hiding her depression for 2 years. She ran a plastic tube from the tailpipe of her car into the window. Sat there and died of carbon monoxide poisoning in the garage of her new home in San Francisco. Her husband found her after coming home from work. A post-it note stuck on the dashboard as her suicide note saying sorry and that she loved everyone.
Mine is an extreme example of course. But 6 years since her passing, I can tell you that the notion of the “superior Chinese mother” that my mom carried with her also died with my sister on October 28, 2004.”