hork
08-01-2011, 12:44
Het wordt natuurlijk pas echt komisch als de PVV een beroep gaat doen op de rechtsstaat.
Nadat de Amsterdamse corpschef Bernard Welten enige kanttekeningen had geplaatst bij de prioriteiten van dit kabinet inzake de inzet van het politie-apparaat - boerkajacht en animal cops - wees ex-politieman, inmiddels PVV-Kamerlid, Hero Brinkman hem op hoge toon terecht: hij had zich als corpschef maar naar het bevoegd gezag te richten, Weltens eigen mening daarover werd niet gevraagd.
Grote mond
Het eerste is op zich juist, zoals ook PvdA-Kamerlid - en eveneens ex-politieman - Ahmed Marcouch beaamde. Wat het tweede betreft herinner ik mij nog een tv-uitzending waarin Brinkman, toen nog gewoon agent, een grote mond opzette tegen Job Cohen, toen als burgemeester van Amsterdam in zíjn geval het bevoegd gezag. Het is frappant om te zien hoe de Wildersianen, nu zij aan de macht zijn, plotseling op naleving van bestuurlijke regels staan waaraan zij eerder zelf volledig lak hadden.
Opportunistisch
Het illustreert opnieuw hoezeer de PVV-benadering van onze rechtsstatelijke instituties een opportunistisch instrumentele is. Aan de scheiding der machten heeft men in rechtspopulistische kring even weinig boodschap als menig autocraat. Wat dat betreft verschilt de bemoeienis met concrete rechtszaken 'uit naam van het volk' van Verdonk indertijd, en van haar inmiddels Verwildersde volgelingen nadien, in principe weinig van de pogingen van Berlusconi om via zijn parlementaire meerderheid het recht naar zijn hand te zetten, of Poetins interventie in het Chodorkovski-proces.
Alleen heeft dat godzijdank in Nederland, anders dan ginds, niet een soortgelijk effect. Of: nog niet. Want er is één uitzondering, waar tenminste die schijn wel tegen is, en de hoofdverantwoordelijke er ook alles aan heeft gedaan om daarvoor te zorgen: Wilders in zijn eigen proces vorig jaar.
Vrij neutraal
Nu stond ik zelf tegenover dit proces op zich vrij neutraal - politieke strijd dient bij voorkeur in het politieke domein plaats te vinden - maar waar alle aandacht uitging naar het gestuntel van de advocaten van de aanklagers, of een mogelijk onhandig vraagje van een der rechters, werd aan het grootste schandaal nauwelijks aandacht besteed: de intimiderende houding van de aangeklaagde, die voor eigen politiek gewin het vertrouwen in de instituties van de rechtsstaat poogde te ondermijnen.
Dat begon met zijn commentaar vooraf: ik vind het proces niets, ik vind die rechters niets etc. - in zijn omwille van de absolute vrijheid van meningsuiting geadoreerde Amerika zou hij zich dan vanwege contempt of court hebben moeten verantwoorden.
En nog erger was zijn commentaar op het eind: alleen vrijspraak is acceptabel, als ik veroordeeld zou zijn, zou het Nederlandse volk reden hebben om de rechterlijke macht en de rechtsstaat niet meer te vertrouwen - dus ongeacht de argumentatie van het eventuele rechterlijk vonnis.
Dit is niet alleen in strijd met zijn eigen parlementaire eed, maar komt ook neer op chantage. Helaas is hij toen onvoldoende scherp tegengesproken om volledig het idee weg te nemen dat de rechterlijke macht voor een eventuele confrontatie zou kunnen zijn teruggeschrokken.
Zoals de wet ook voor Welten geldt, zo geldt die ook voor Wilders. Dat laat onverlet dat beiden in beide gevallen bij de wet als zodanig vraagtekens mogen zetten, en dat de prioriteiten die men ter plaatse stelt, niet onverkort in het verlengde van de Haagse hoeven te liggen (wat natuurlijk wel begrijpelijk maakt waarom Opstelten, thans burgemeester-af en minister-op, namens dit Sturm-und-Drang-kabinet zonder veel nadere argumentatie - 'je voelt gewoon dat de tijd er rijp voor is', veel verder kwam hij niet - de politie wil centraliseren, want dan ben je van alle tegenspraak af).
Voorstander
Anders dan Bert Wagendorp ben ik, zoals ik al eerder heb betoogd, op zich voorstander van een boerkaverbod in de openbare ruimte, indien dat in een praktisch hanteerbare wet te vatten en dus te handhaven valt. En wel, omdat ik vind dat in een vrije samenleving burgers elkaar in het gezicht moeten kunnen kijken - dus ook los van het veiligheidsaspect. Met een bivakmuts op een bank of een benzinestation binnen lopen mag evenmin. En een boerka betekent nu eenmaal eveneens: geen gezicht.
Is dat symboolpolitiek? Deels zeker - maar symbolen zijn in de politiek niet altijd onbelangrijk, en dat geldt ook hier. Anders dan bij die ridicule dierenagenten van Dion Graus, waarmee die alleen maar op goedkope wijze electoraal hoopt te scoren, terwijl noch de politie, noch de dierenbescherming daar reëel behoefte aan heeft - en de PVV bovendien over de werkelijk grootscheepse dierenmishandeling, de bio-industrie, zwijgt, omdat ze dan aan de heilige kiloknallers van de eigen Henks en Ingrids komen moet.
Maar ook al ben ik in beginsel voorstander, dat betekent niet dat een discussie over de praktische uitvoerbaarheid dan wel de prioriteitstelling taboe verklaard moet worden. Wat dat betreft reageert de coalitie weer eens bijzonder aangebrand. Neem Jennis Hennis-Plasschaert van de VVD: "Alsof de regering zijn verstand niet gebruikt". Nee: een onverstandige regeringsmaatregel - zoiets komt inderdaad helemaal nooit voor.
Klacht
Maar luidde niet juist de klacht inzake de kloof tussen kiezer en gekoze¬ne, waaraan ook dit kabinet pretendeert iets te gaan doen, dat de politiek te autistisch is, te weinig luistert naar 'geluiden uit de samenleving', naar de werkvloer, naar de professionals, naar de mensen die uit hoofde van hun ervaring met de dagelijkse praktijk verstand van zaken hebben? Wel: begin er dan eens mee die in elk geval ook serieus te nemen als ze voor het probleemloos gedogen van de gedoogpartner toevallig hinderlijk zijn.
Want die pertinente onwil van Rutte-rechts om te luisteren: dat is uit democratisch oogpunt pas echt geen gezicht.
http://opinie.volkskrant.nl/artikel/show/id/7577/De_verwilderse_rechtsstaat:_geen_gezicht
Nadat de Amsterdamse corpschef Bernard Welten enige kanttekeningen had geplaatst bij de prioriteiten van dit kabinet inzake de inzet van het politie-apparaat - boerkajacht en animal cops - wees ex-politieman, inmiddels PVV-Kamerlid, Hero Brinkman hem op hoge toon terecht: hij had zich als corpschef maar naar het bevoegd gezag te richten, Weltens eigen mening daarover werd niet gevraagd.
Grote mond
Het eerste is op zich juist, zoals ook PvdA-Kamerlid - en eveneens ex-politieman - Ahmed Marcouch beaamde. Wat het tweede betreft herinner ik mij nog een tv-uitzending waarin Brinkman, toen nog gewoon agent, een grote mond opzette tegen Job Cohen, toen als burgemeester van Amsterdam in zíjn geval het bevoegd gezag. Het is frappant om te zien hoe de Wildersianen, nu zij aan de macht zijn, plotseling op naleving van bestuurlijke regels staan waaraan zij eerder zelf volledig lak hadden.
Opportunistisch
Het illustreert opnieuw hoezeer de PVV-benadering van onze rechtsstatelijke instituties een opportunistisch instrumentele is. Aan de scheiding der machten heeft men in rechtspopulistische kring even weinig boodschap als menig autocraat. Wat dat betreft verschilt de bemoeienis met concrete rechtszaken 'uit naam van het volk' van Verdonk indertijd, en van haar inmiddels Verwildersde volgelingen nadien, in principe weinig van de pogingen van Berlusconi om via zijn parlementaire meerderheid het recht naar zijn hand te zetten, of Poetins interventie in het Chodorkovski-proces.
Alleen heeft dat godzijdank in Nederland, anders dan ginds, niet een soortgelijk effect. Of: nog niet. Want er is één uitzondering, waar tenminste die schijn wel tegen is, en de hoofdverantwoordelijke er ook alles aan heeft gedaan om daarvoor te zorgen: Wilders in zijn eigen proces vorig jaar.
Vrij neutraal
Nu stond ik zelf tegenover dit proces op zich vrij neutraal - politieke strijd dient bij voorkeur in het politieke domein plaats te vinden - maar waar alle aandacht uitging naar het gestuntel van de advocaten van de aanklagers, of een mogelijk onhandig vraagje van een der rechters, werd aan het grootste schandaal nauwelijks aandacht besteed: de intimiderende houding van de aangeklaagde, die voor eigen politiek gewin het vertrouwen in de instituties van de rechtsstaat poogde te ondermijnen.
Dat begon met zijn commentaar vooraf: ik vind het proces niets, ik vind die rechters niets etc. - in zijn omwille van de absolute vrijheid van meningsuiting geadoreerde Amerika zou hij zich dan vanwege contempt of court hebben moeten verantwoorden.
En nog erger was zijn commentaar op het eind: alleen vrijspraak is acceptabel, als ik veroordeeld zou zijn, zou het Nederlandse volk reden hebben om de rechterlijke macht en de rechtsstaat niet meer te vertrouwen - dus ongeacht de argumentatie van het eventuele rechterlijk vonnis.
Dit is niet alleen in strijd met zijn eigen parlementaire eed, maar komt ook neer op chantage. Helaas is hij toen onvoldoende scherp tegengesproken om volledig het idee weg te nemen dat de rechterlijke macht voor een eventuele confrontatie zou kunnen zijn teruggeschrokken.
Zoals de wet ook voor Welten geldt, zo geldt die ook voor Wilders. Dat laat onverlet dat beiden in beide gevallen bij de wet als zodanig vraagtekens mogen zetten, en dat de prioriteiten die men ter plaatse stelt, niet onverkort in het verlengde van de Haagse hoeven te liggen (wat natuurlijk wel begrijpelijk maakt waarom Opstelten, thans burgemeester-af en minister-op, namens dit Sturm-und-Drang-kabinet zonder veel nadere argumentatie - 'je voelt gewoon dat de tijd er rijp voor is', veel verder kwam hij niet - de politie wil centraliseren, want dan ben je van alle tegenspraak af).
Voorstander
Anders dan Bert Wagendorp ben ik, zoals ik al eerder heb betoogd, op zich voorstander van een boerkaverbod in de openbare ruimte, indien dat in een praktisch hanteerbare wet te vatten en dus te handhaven valt. En wel, omdat ik vind dat in een vrije samenleving burgers elkaar in het gezicht moeten kunnen kijken - dus ook los van het veiligheidsaspect. Met een bivakmuts op een bank of een benzinestation binnen lopen mag evenmin. En een boerka betekent nu eenmaal eveneens: geen gezicht.
Is dat symboolpolitiek? Deels zeker - maar symbolen zijn in de politiek niet altijd onbelangrijk, en dat geldt ook hier. Anders dan bij die ridicule dierenagenten van Dion Graus, waarmee die alleen maar op goedkope wijze electoraal hoopt te scoren, terwijl noch de politie, noch de dierenbescherming daar reëel behoefte aan heeft - en de PVV bovendien over de werkelijk grootscheepse dierenmishandeling, de bio-industrie, zwijgt, omdat ze dan aan de heilige kiloknallers van de eigen Henks en Ingrids komen moet.
Maar ook al ben ik in beginsel voorstander, dat betekent niet dat een discussie over de praktische uitvoerbaarheid dan wel de prioriteitstelling taboe verklaard moet worden. Wat dat betreft reageert de coalitie weer eens bijzonder aangebrand. Neem Jennis Hennis-Plasschaert van de VVD: "Alsof de regering zijn verstand niet gebruikt". Nee: een onverstandige regeringsmaatregel - zoiets komt inderdaad helemaal nooit voor.
Klacht
Maar luidde niet juist de klacht inzake de kloof tussen kiezer en gekoze¬ne, waaraan ook dit kabinet pretendeert iets te gaan doen, dat de politiek te autistisch is, te weinig luistert naar 'geluiden uit de samenleving', naar de werkvloer, naar de professionals, naar de mensen die uit hoofde van hun ervaring met de dagelijkse praktijk verstand van zaken hebben? Wel: begin er dan eens mee die in elk geval ook serieus te nemen als ze voor het probleemloos gedogen van de gedoogpartner toevallig hinderlijk zijn.
Want die pertinente onwil van Rutte-rechts om te luisteren: dat is uit democratisch oogpunt pas echt geen gezicht.
http://opinie.volkskrant.nl/artikel/show/id/7577/De_verwilderse_rechtsstaat:_geen_gezicht